Λόγος εἰς τήν Δ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν: Περί τῆς τῶν παίδων ἀνατροφῆς, ὅτι ἀπό τούς γονεῖς κρέμαται καί ἡ ἀπώλεια καί ἡ σωτηρία τῶν τέκνων τους (Ἀρχιεπ. Ἀστραχάν & Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 (Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ' 17-32)
- Ο Ιησούς εθεράπευσε πολλούς ασθενείς αλλά ποτέ δεν ρώτησε πόσα χρόνια ήταν ο καθένας τους ασθενής. Γιατί σε αυτή την περίπτωση ρωτάει τον πατέρα του παιδιού; Μα ο Χριστός ως Θεός δεν γνώριζε;
- Αν η παιδική μας ηλικία είναι κρίσιμη για το ήθος που θα έχουμε ως ενήλικοι, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό είναι άδικο; Η περίοδος όπου ο άνθρωπος δεν έχει διάκριση, γνώση και εμπειρία, να είναι τόσο κρίσιμη για την πορεία μας μετά; Ποιοί θα είναι υπεύθυνοι αν αυτή η πορεία δεν είναι καλή;
- Οι νέοι και οι νέες όμως δεν έχουν δική τους θέληση, αυτεξούσιον;

- Εκείνος που ημπορεί να εμποδίσει μια αμαρτία και δεν την εμποδίζει, αμαρτάνει κι αυτός.
- Είναι άδικο όταν ο Θεός ελέγχει τους γονείς για τα αμαρτήματα των τέκνων τους;
- Χρειάζεται η αυστηρότητα στους γονείς ή είναι αρκετός ο απαλός λόγος και το παράδειγμα; Τί μας διδάσκει η Αγία Γραφή;
- Είναι όμως δυνατόν για τους γονείς, στη σημερινή εποχή όπου η ασέβεια περίσσεψε, να διαφυλάξουν τα τέκνα τους από την αμαρτία;

Διαβάστε την ομιλία από το "Λόγοι εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν", του Νικηφόρου Θεοτόκη (σελ. 41 - Έκδοσις 1766), πατώντας εδώ

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3090