Οἱ ἀπειλές τοῦ Θεοῦ

Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ

Μέσα στήν Ἁγία Γραφή συναντᾶμε γραμμένες ἀπειλές τοῦ Θεοῦ· ἀπειλεῖ μέ προσωρινές καί αἰώνιες τιμωρίες τόν ἀμετανόητο ἁμαρτωλό.

Κάθε ἐπίγειος βασιλιάς, πού φροντίζει γιά τήν ὁμαλή ζωή τοῦ κράτους του, ἐκδίδει ὠφέλιμα διατάγματα, πού καθορίζουν τά καθήκοντα τῶν ὑπηκόων του, καθώς ἐπίσης καί τίς τιμωρίες γιά ὅσους τά παραβαίνουν. Ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ οὐράνιος βασιλιάς, ὁ Κύριος καί Θεός, γνωστοποιεῖ τόν ἅγιο καί δίκαιο νόμο Του σ᾿ ὅλους. Ὀφείλουν οἱ ἄνθρωποι νά ζήσουν σύμφωνα μ᾿ αὐτόν· ν᾿ ἀπομακρύνονται ἀπό ὅ,τι ἀπαγορεύει καί νά ἐκτελοῦν ὅ,τι προστάζει. Ὅσοι τόν καταπατοῦν, ἀπειλοῦνται μέ προσωρινές καί αἰώνιες τιμωρίες:

1. «Ἤδη δέ καί ἡ ἀξίνη πρός τήν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. Γ΄: 10).
2. «Τοῖς δέ δειλοῖς καί ἀπίστοις καί ἐβδελυγμένοις καί φονεῦσι καί πόρνοις καί φαρμακοῖς καί εἰδωλολάτραις καί πᾶσι τοῖς ψευδέσι τό μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρί καί θείῳ ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀποκ. Κα΄: 8).
3. «Ἐάν μή ἐπιστραφῆτε, τήν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τό τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καί ἡτοίμασεν αὐτό· καί ἐν αὐτῷ ἡτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αὐτοῦ τοῖς καιομένοις ἐξειργάσατο» (Ψαλμ. 7 : 13-14).
4. «Ἐπιβρέξει ἐπί ἁμαρτωλούς παγίδας, πῦρ καί θεῖον καί πνεῦμα καταιγίδος ἡ μερίς τοῦ ποτηρίου αὐτῶν» (Ψαλμ. 10 : 6).
5. «Μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. στ΄:9-10).

Αὐτές καί ὅλες οἱ ἄλλες ἀπειλές τοῦ Θεοῦ μᾶς εἶναι φοβερές, ἀλλά ταυτόχρονα δείχνουν καί τή μεγάλη φιλανθρωπία Του: Τίποτα δέν παρακινεῖ τόσο τόν ἁμαρτωλό στή μετάνοια, ὅσο οἱ ἀπειλές τῆς τιμωρίας.

Μέ τίς ἀγαθές ὑποσχέσεις μᾶς καλεῖ ὁ Θεός κοντά Του, στήν αἰώνια σωτηρία. Ἀλλά καί μέ τίς ἀπειλές τῶν τιμωριῶν μᾶς ξυπνάει καί μᾶς παρακινεῖ στό καλό.

Γι᾿ αὐτό ἀπειλεῖ τούς ἁμαρτωλούς, ἐπειδή δέν θέλει νά τούς καταστρέψει· γι᾿ αὐτό ἐκδηλώνει τήν ὀργή Του, γιά νά φοβηθοῦμε, νά διορθώσουμε τούς ἑαυτούς μας καί ν᾿ ἀποφύγουμε ἔτσι τήν αἰώνια καταδίκη.

Ἄν ὁ φόβος τοῦ ἐπίγειου βασιλιᾶ μᾶς ἀποτρέπει ἀπό πολλά κακά, πόσο μᾶλλον ὁ φόβος τοῦ οὐράνιου βασιλιᾶ μπορεῖ νά μᾶς ἀποτρέψει ἀπό κάθε κακία καί νά μᾶς ὁδηγήσει στή μετάνοια, ἄν ἐμεῖς θά θυμόμαστε συχνά τή δίκαιη ὀργή Του ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί τίς φοβερές Του ἀπειλές;

Ἀλήθεια! Μέ τό φόβο τῆς τιμωρίας ὁ ἄνθρωπος εἶναι σάν μέ σχοινί δεμένος, συγκρατημένος καί πολύ δυσκολοκίνητος πρός ὁποιοδήποτε κακό! Ναί, δέν θά τολμήσει ν᾿ ἁμαρτήσει, ὅταν μπροστά στά μάτια του ἔχει ἄσβεστη τήν εἰκόνα τῆς αἰώνιας φωτιᾶς, πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἁμαρτωλούς. Ἡ μνήμη τῆς τιμωρίας δέν θά τόν ἀφήσει νά πέσει σ᾿ αὐτήν.

Ἀδελφέ μου, πολλά χρωστᾶμε στό Θεό καί γι᾿ αὐτό τό καλό, ὅτι δηλαδή μᾶς ἀποκάλυψε τή γέεννα καί τίς ἄλλες τιμωρίες! Γιατί, ὅπως εἴπαμε, ἐντονότερα μᾶς παρακινεῖ στή μετάνοια ἡ ἀπειλή τῆς τιμωρίας, παρά ἡ ὑπόσχεση τῶν ἀγαθῶν.

Ἄνοιξε τώρα τ᾿ αὐτιά τῆς ψυχῆς σου, ἀδελφέ, καί πρόσεξε τί θέλω νά σοῦ ὑπογραμμίσω:

Εἶναι ὀλέθριο νά περιφρονεῖ κανείς τίς ἀπειλές τοῦ Θεοῦ, καί συνεπῶς νά μή μετανοεῖ καί νά μή διορθώνει τόν ἑαυτό του.

Εἶναι βέβαιο· κατάλαβέ το καί δέξου το χωρίς ἀμφιβολία: Ὅποιος περιφρονεῖ τίς ἀπειλές τοῦ Θεοῦ, τίς ἐπισύρει ἐπάνω του.

Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ἐπικίνδυνο, ἀπό τό νά περιφρονεῖ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνο πού ὁ Θεός ἔδωσε σάν ἀπειλή.

Θά πέσει στή γέενα ὅποιος δέν ἀνησυχεῖ γιά τή γέεννα· δέν θά ξεφύγει τόν αἰώνιο θάνατο ὅποιος περιφρονεῖ τόν αἰώνιο θάνατο· ἐπισύρει τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ ὅποιος ἀμετανόητος δέν φοβᾶται τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.

«Ὁ Θεός ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Ἐβρ. Ιβ΄:29). «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. Ι΄: 31). «Θεός οὐ μυκτηρίζεται· ὅ γάρ ἐάν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καί θερίσει» (Γαλ. Στ΄: 7). Πολλές φορές ὁ Θεός φαίνεται ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος· εἶναι ὅμως καί δίκαιος, καί θ᾿ ἀποδώσει στόν καθένα σύμφωνα μέ τά ἔργα του.

Ἁμαρτωλοί, ἄς βάλουμε στή μνήμη μας καί ἄς ἀσφαλίσουμε ἐκεῖ τό λόγο: Εἶναι ὀλέθριο νά περιφρονεῖ κανείς τίς ἀπειλές τοῦ Θεοῦ.

Ἀπείλησε ὁ Θεός τούς προπάτορές μας στόν παράδεισο: «ᾟ δ᾿ ἄν ἡμέρα φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. 2 : 17). Αὐτοί παράκουσαν, καί γεύθηκαν τό θάνατο. Περιφρόνησαν τίς θεῖες ἀπειλές οἱ σύγχρονοι τοῦ Νῶε ἄνομοι, καί πνίγηκαν μέ παγκόσμιο κατακλυσμό. Τίς περιφρόνησαν καί οἱ Σοδομίτες, καί κάηκαν μέ φωτιά οὐρανόσταλτη. Τίς περιφρονοῦν καί τώρα οἱ ἁμαρτωλοί, καί καταστρέφονται.

Πνίγικαν μέ τόν κατακλυσμό οἱ παράνομοι, πού δέν πίστευαν στά κηρύγματα μετανοίας τοῦ δίκαιου Νῶε. Σάν τί περιμένουν καί σήμερα οἱ σύγχρονοι ἄνομοι καί βλάσφημοι καί περιφρονητές τοῦ θείου νόμου; Θά καταποντιστοῦν κι αὐτοί στόν ἀκόμα φοβερότερο κατακλυσμό τῆς αἰώνιας ἀπώλειας.

Ἡ φωτιά τ᾿ οὐρανοῦ κατάκαψε τούς Σοδομίτες γιά τίς ἀνήθικες ἀκαθαρσίες τους. Σάν τί προσδοκοῦν καί οἰ σημερινοί ἄσωτοι, μοιχοί καί λοιποί αἰσχρόβιοι, παρά τή φωτιά τῆς γέεννας, ὅπου θά καίγονται αἰώνια;

Τιμωρήθηκαν πολλοί ἀπό τούς Ἰσραηλίτες στήν ἔρημο γιά τίς παρανομίες τους καί δέν εἰσῆλθαν στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Τό ἴδιο θά συμβεῖ καί μέ κάθε παράνομο χριστιανό: Δέν θ᾿ ἀξιωθεῖ νά εἰσέλθει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ· θά κλειστεῖ ἔξω. «Ἔξω οἱ κῦνες καί οἱ φαρμακοί καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος» (Ἀποκ. Κβ΄: 15).

Ἁμαρτωλοί, ἐμπεδῶστε αὐτό τό λόγο καί μετανοῆστε. Φοβερή εἶναι ἡ προσωρινή καταστροφή· ἀσύγκριτα φοβερότερη ἡ αἰώνια. Ἄς τή φοβηθοῦμε καί ἄς ἐπιστρέψουμε στό Θεό, γιά νά τήν ἀποφύγουμε. Φοβήθηκαν οἱ Νινευίτες τήν καταστροφή πού ἐρχόταν, μετανόησαν καί δέν καταστράφηκαν, ἀλλά βρῆκαν ἔλεος ἀπό τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ἄς στραφοῦμε κι ἐμεῖς μ᾿ ὅλη μας τήν καρδιά πρός τό Θεό, ἄς μετανοήσουμε καί ἄς πάψουμε νά Τόν παροργίζουμε μέ τίς ἁμαρτίες μας, ὥστε κι ἐμεῖς νά λάβουμε τό ἔλεός Του.

Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.