Ὁ Γόρτυνος γιά Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί Παλαιοημερολογίτες

Νά τό ἔχουμε χαρά καί νά δοξάζουμε τόν Θεό γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας νά τήν διαφυλάξουμε ἀκριβῶς ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, χωρίς νά τήν ἀλλοιώσουμε οὔτε στό παραμικρό.

Ἀκόμη κι ἄν μᾶς διώξουν καί ἄν μᾶς φυλακίσουν καί μᾶς θανατώσουν ἀκόμη, νά ὁμολογοῦμε τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως αὐτή διατυπώθηκε στίς Ἅγιες καί Οἰκουμενικές Συνόδους ἀπό τούς θεοφόρους Πατέρες.

Δέν πρέπει νά εἴμαστε δειλοί γιά τήν πίστη μας· προπαντός δέ ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι πρέπει νά δίδουμε καλή μαρτυρία γι᾽ αὐτήν, διαμαρτυρόμενοι, μέ ταπείνωση ὅμως καί μέ σωστή θεολογία, ὅταν βλέπουμε νά συμβαίνουν παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Καί ἐγώ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὁ Ἐπίσκοπός σας, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν θέλω νά εἶμαι δειλός, ἀλλά θέλω νά ἐκφράζω σέ σᾶς καί σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τόν πόνο μου καί τήν διαμαρτυρία μου, ὅταν βλέπω πράγματα πού φαίνονται ὡς ὠμές παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ὅταν βλέπω νά παραβιάζονται τά ὅρια, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας.

Παρακαλῶ τήν Κυρία Θεοτόκο νά μέ φωτίζει καί νά μέ ἐνισχύει νά εἶμαι σωστός ὁμολογητής τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας καί νά ἐκφράζω παρρησίᾳ, καί προφορικῶς καί γραπτῶς, τήν ὁμολογία μου αὐτή.

Προσέξτε ὅμως, ἀδελφοί μου, πολύ νά προσέξετε ἕνα σοβαρό πού θέλω νά σᾶς πῶ τώρα: Μερικοί, πού φαίνονται ὡς «σοῦπερ» Ὀρθόδοξοι καί πολύ ζηλωτές, μοῦ ἀποστέλλουν προσωπικά γράμματα καί μέ τά γραφόμενά τους τραβοῦν τά πράγματα πρός τά ἄκρα, δηλαδή πρός τήν αἵρεση. Γιατί «αἵρεση», ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ ἀλήθεια τραβηγμένη στά ἄκρα!

Στίς ἐπιστολές τους λοιπόν αὐτοί πρός ἐμένα – φαντάζομαι καί σέ ἄλλους – μοῦ γράφουν ὅτι ὅσοι θέλουν νά εἶναι γενναῖοι ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νά προχωρήσουν σέ «ἀποτείχιση».

Νά ἀποκηρύξουμε δηλαδή τόν Πατριάρχη γιά τίς συμπροσευχές του μέ τόν Πάπα καί μαζί μέ τόν Πατριάρχη νά ἀποκηρύξουμε καί ὅσους ἔχουν κοινωνία μαζί του.

Οἱ συγγραφεῖς τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν μοῦ εἶναι ἐπίμονοι στίς προτάσεις τους, ἀκόμη δέ μοῦ τίς γράφουν προκλητικά καί σέ ἱστολόγια κρίνοντές με αὐστηρά.

Σ᾽ αὐτούς λοιπόν ὅλους δηλώνω μέ εὐθύτητα στό κήρυγμά μου αὐτό, ἄς μέ φυλάξει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά μήν κάνω τέτοιο κακό πού μοῦ προτείνουν.

Γιατί αὐτό πάει γιά τήν αἵρεση τοῦ Προτεσταντισμοῦ, στόν ὁποῖο ὁ καθένας τους εἶναι «ἐκκλησία» καί «ὑπέρ-ἐκκλησία».

Ἀκοῦστε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, καί προσέξτε ἰδιαίτερα τό σημερινό μου κήρυγμα, γιατί εἶναι ἕνα σύντομο καί ἁπλό μάθημα Ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας.

Ακοῦστε: Γιά νά σωθοῦμε πρέπει νά ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἔξω ἀπό αὐτήν δέν ὑπάρχει σωτηρία.

Στήν Ἐκκλησία ὅμως ὑπάρχει ἑνότητα. Γι᾽ αὐτό, κατά μία ἑρμηνεία, τήν Ἐκκλησία τήν λέγουμε «ΜΙΑ» καί ὁμολογοῦμε πίστη εἰς «ΜΙΑΝ… Ἐκκλησίαν».

Εἶναι ΜΙΑ καί γιά τήν ἐσωτερική της ἑνότητα. Ἡ ἑνότητα αὐτή τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται ὡς ἑξῆς: Οἱ ἱερεῖς μνημονεύουν τό Ἐπίσκοπο. Τό ἀκοῦτε αὐτό κάθε φορά ἀπό τόν Ἱερέα σέ κάθε ἱερή Ἀκολουθία καί προπαντός τό ἀκοῦτε στήν θεία Λειτουργία, ὅταν ὁ Ἱερέας λέει «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (τάδε)…».

Ὁ Ἐπίσκοπος πάλι μνημονεύει τήν Ἱερά Σύνοδο. Ἡ δέ Ἱερά Σύνοδος μνημονεύει ὅλους τούς Ἀρχιεπισκόπους, ὅλα τά Πατριαρχεῖα καί ἰδιαιτέρως μνημονεύει τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη.

Ἔτσι, μέ τήν μνημόνευση αὐτή ὑπάρχει ἑνότητα σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία. Ἐσεῖς οἱ λαϊκοί γιά νά ἀνήκετε στήν Ἐκκλησία πρέπει νά μνημονεύετε κάποιον Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ὅμως πρέπει νά εἶναι ἑνωμένος μέ ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Καί τό ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ἑνωμένος μέ ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τό λέει φανερά σέ ὅλο τό πλῆθος τῶν πιστῶν στήν θεία Λειτουργία.

Ἐμένα, γιά παράδειγμα, μέ ἀκοῦτε στά «Ἅγια» πού μνημονεύω «τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου».

Καί ἀργότερα, μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, μέ ἀκοῦτε μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα νά λέγω πάλι, «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου».

Ἐσεῖς λοιπόν οἱ λαϊκοί τῆς Μητροπόλεώς μας, γιά νά ἀνήκετε στήν Ἐκκλησία, πρέπει νά εἶστε ἑνωμένοι μέ ἐμένα τόν Ἐπίσκοπό σας.

Καί εἶστε ἑνωμένοι μαζί μου, ἐπειδή μέ βλέπετε καί μέ ἀκοῦτε ὅτι εἶμαι ἑνωμένος μέ τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας.

Ἀλλά καί ἐγώ μνημονεύω τήν Ἱερά Σύνοδο, ἐπειδή βλέπω ὅτι Αὐτή μνημονεύει ὅλα τά Πατριαρχεῖα καί τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη.

Ἔτσι ἀνήκω στήν καθόλου Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί εἶμαι ἑνωμένος μαζί Της. Ἄν ὅμως τώρα ἐγώ, ὁ Ἐπίσκοπός σας, παύσω νά μνημονεύω τήν Ἱερά Σύνοδο, κόβομαι ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά αὐτόματα καί ἐσεῖς, πού εἶστε ἑνωμένοι μαζί μου, ἀποκόπτεστε καί ἐσεῖς ἀπό τήν Ἐκκλησία καί βρίσκεσθε ἔξω ἀπ᾽ Αὐτήν.

Τό ξαναλέγω, χριστιανοί μου: Ὅταν ἕνας Δεσπότης, μόνος του αὐτός, χωρίς νά τό ποῦν καί νά συμφωνήσουν καί οἱ ἄλλοι πατέρες Ἱεράρχες, παύει τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου, αὐτός ἀποκόπτεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἔκανε τόν ἑαυτό του ὑπέρ-Ἐκκλησία καί ἔκανε σχίσμα, τό ὁποῖο σχίσμα εἶναι φοβερό ἁμάρτημα, τό φοβερώτερο, πού δέν τό ξεπλένει οὔτε αἷμα μαρτυρίου.

Τό κακό αὐτό, ἀδελφοί μου, τό ἔκαναν οἱ Παλαιοημερολογῖτες. Κακῶς ἄλλαξε τό Ἡμερολόγιο. Ὅταν ὅμως ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία δέχτηκε τό Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλάζοντάς το μέ τό Παλαιό, τότε οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα, πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀνέχτηκαν τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου καί δέν ἔπαυσαν νά ἔχουν κοινωνία μαζί της.

Πολλοί ὅμως χριστιανοί τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, πού κράτησαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀποκήρυξαν τήν Ἐκκλησία μας, ἐπειδή αὐτή προσχώρησε στό Νέο Ἡμερολόγιο, καί ἀποκόπηκαν ἀπό αὐτήν.

Ἀποκοπέντες ὅμως αὐτοί ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀποκόπηκαν αὐτομάτως καί ἀπό ὅλες τίς ἄλλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί ἀπ᾽ αὐτές ἀκόμη πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο.

Γιατί καί αὐτές οἱ Ἐκκλησίες, πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, εἶχαν κοινωνία μέ ἐμᾶς, τούς Νεοημερολογῖτες, καί ὄχι μέ αὐτούς, τούς Παλαιοημερολογῖτες, ἀκριβῶς γιά τόν λόγο ὅτι ἀποκόπησαν ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία.

Ἔτσι οἱ Παλαιοημερολογῖτες βρέθηκαν ξεκρέμαστοι, γιατί καταδίκασαν ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου καί θεώρησαν ὡς μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία τήν δική τους παράταξη!.. Οἱ Παλαιοημερολογῖτες λοιπόν δέν εἶναι Ἐκκλησία καί τά μυστήριά τους δέν εἶναι ἔγκυρα.

Τό κακό τους ξεκίνησε ὄχι ἀπό τό ὅτι κράτησαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο – πολύ καλά ἔπραξαν σ᾽ αὐτό – ἀλλά ἀπό τό ὅτι ἀποκόπηκαν ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ἔστω καί ἄν αὐτή ἔκανε τό λάθος καί ἀκολούθησε τό Νέο Ἡμερολόγιο.

Ἔτσι, ἀπό ἕναν ἄκριτο καί ἀθεολόγητο ζηλωτισμό χωρίς ἐκκλησιολογία, οἱ Παλαιοημερολογῖτες τῆς Ἑλλάδος ἔχασαν τήν ἑνότητά τους μέ τήν Ἐκκλησία. Ἀξίζει ἐδῶ νά ἀναφέρουμε ἕνα πολύ ὡραῖο λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού εἶπε πρός τούς Ἰουδαΐζοντες τῆς ἐποχῆς του, ὅτι καί λάθος ἀκόμη νά κάνει ἡ Ἐκκλησία (ὄχι ὅμως δογματικό λάθος ἤ παραβάσεις ἱερῶν Κανόνων), νά μήν δίνουμε σημασία σ᾽ αὐτό, ἀλλά νά προσέχουμε μόνο στό νά μήν χαθεῖ ἡ μεταξύ μας ἑνότητα.

Αὐτό εἶναι τό κύριο. Λέγει ἐπί λέξει ὁ ἅγιος πατέρας: «Πανταχοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ μετ᾿ ἀκριβείας ἑπώμεθα, τήν ἀγάπην καί τήν εἰρήνην προτιμῶντες ἁπάντων. Εἰ γάρ καί ἐσφάλλετο ἡ Ἐκκλησία, οὐ τοσοῦτον κατόρθωμα ἀπό τῆς τῶν χρόνων ἀκριβείας ἦν, ὅσον ἔγκλημα ἀπό τῆς διαιρέσεως καί τοῦ σχίσματος…Τό μέν γάρ τῷδε ἤ τῷδε χρόνῳ νηστεῦσαι οὐκ ἔγκλημα, τό δέ σχίσαι Ἐκκλησίαν καί φιλονεικῶς διατεθῆναι καί διχοστασίας ἐμποιεῖν, καί τῆς Συνόδου διηνεκῶς ἑαυτόν ἀποστερεῖν ἀσύγγνωστον καί κατηγορίας ἄξιον καί πολλήν ἔχει τήν τιμωρίαν» (Εἰς Ἅπαντα Ἁγίων Πατέρων, Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἔργα, τόμ. 4, 615 A.DE).

Ἀπαντώντας λοιπόν μέ τό κήρυγμά μου αὐτό στούς συγγραφεῖς τῶν ἐπιστολῶν καί μηνυμάτων πρός ἐμένα καί σέ ἄλλους Ἱεράρχες νά προχωρήσουμε σέ «ἀποτείχιση», τούς λέγω ὅτι δέν εἶμαι καθόλου σύμφωνος μέ τήν πρότασή τους αὐτή. Καί ὄχι μόνο δέν εἶμαι σύμφωνος, ἀλλά θά εἶμαι καί πολέμιος.

Καλύτερα «νά πάω νά πνιγῶ», ὅπως τό λένε στήν πατρίδα μου (πρβλ. Λουκ. 17,2), παρά νά γίνω αἰτία ἀποσχισμοῦ ἐμοῦ καί ἄλλων χριστιανῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Τέλος καί συμπέρασμα: Χριστιανοί μου, προσοχή! Θά εἴμαστε στενά ἑνωμένοι μέ τήν Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία, ἐπειδή αὐτή εἶναι ἑνωμένη μέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τοῦ κόσμου. Καί ἔτσι θά ἀνήκουμε στήν καθόλου Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὅ,τι κάνουμε θά τό κάνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία καί γιά τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν βλέπουμε παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων μας (γιά παράδειγμα, συμπροσευχές μέ τούς Παπικούς καί Οἰκουμενιστικές κινήσεις) δέν θά σιωποῦμε, ἀλλά θά διαμαρτυρόμαστε.

Καί ἄν ἀκόμη μᾶς διώξουν, πρόθυμα θά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμο τοῦ διωγμοῦ, χωρίς νά σιγάσουμε μάλιστα καθόλου τήν διαμαρτυρία μας. Ἀλλά αὐτή τήν διαμαρτυρία μας, ἐπαναλαμβάνω, θά τήν κάνουμε ὄντας μέσα στήν Ἐκκλησία, μνημονεύοντες τήν Ἱερά μας Σύνοδο καί τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη.

Ἀκόμη δέ προσοχή καί στό ἄλλο: Τούς ἀγῶνες μας γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη νά τούς κάνουμε μέ ταπείνωση, μέ φόβο Θεοῦ καί μέ ἀγάπη καί πρός αὐτούς τούς αἱρετικούς ἀκόμη (τούς Παπικούς, γιά παράδειγμα), γιά τούς ὁποίους ἐπιθυμοῦμε τήν ἐπιστροφή τους ἀπό τήν πλάνη καί γι᾽ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο κάνουμε τούς διαλόγους μαζί τους.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι βλέπουμε παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἀλλά δέν θά γίνει ὁ κάθε Ἐπίσκοπος Σύνοδος γιά νά τιμωρεῖ τούς παραβάτες. Ἀφοῦ τούς παραβάτες τῶν Ἱερῶν Κανόνων τούς ἀνέχονται (πρός καιρόν ἴσως) ὅλοι οἱ Ἱεράρχες, ὑποχρεούμεθα ὅλοι νά ἀκολουθοῦμε τήν γραμμή τῶν Ἱεραρχῶν τῆς καθόλου Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως! Ἐπιθυμῶ νά εἶστε ζηλωτές τῶν πατρώων παραδόσεων, ἀλλά ὁ ζῆλος σας γιά τήν πίστη μας νά ἐνεργεῖται ταπεινά καί ἐκκλησιολογικά, ὅπως σᾶς τό εἶπα στό σημερινό μου κήρυγμα.

Μήν ἀκοῦτε τούς ἀκραίους πού σᾶς λένε γιά «ἀποτείχιση», γιά διακοπή δηλαδή ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τό θρυλικό μας Πατριαρχεῖο γιά τίς παρατηρούμενες συμπροσευχές του μέ τούς παπικούς. Εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ οἱ φωνές αὐτές.

Θά μείνουμε μέσα στήν Ἐκκλησία μας, ἀγωνιζόμενοι γιά τήν σωτηρία μας, κλαίοντες μαζί μέ τά ἁμαρτήματά μας καί γιά τίς παρατηρούμενες παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀπό ἐκεῖ μάλιστα πού δέν τό περιμέναμε, καί ὡς τέκνα πιστά καί ζωντανά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας θά διακηρύσσουμε, μαζί μέ τόν τελευταῖο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς (βλ. βιβλίο του ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ), ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι αἵρεση καί ὁ Οἰκουμενισμός παναίρεση!

Γιά καλή μαθητεία σέ ὅσα σᾶς εἶπα παραπάνω σᾶς συνιστῶ νά διαβάσετε ἕνα ὡραῖο βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος πατρός Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ («Οἰκουμενισμός» καί «Ζηλωτισμός»).

Εἶναι καί τοπικά δικός μας ὁ θεολόγος αὐτός πατέρας, γιατί κατάγεται ἀπό ἐδῶ κοντά μας, ἀπό τήν Καλαμάτα.

Μέ πολλές εὐχές, † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

http://agathan.wordpress.com/page