«Τό πνεῦμα φωτίζει τούς θεοφόρους Πατέρας...»

Τό πνεῦμα φωτίζει τούς θεοφόρος Πατέρας καί μαζί μέ τήν γενικῆν νῆψιν καί τήν προσευχήν εἰς ὅλα καί τήν φυλακήν τοῦ νοός τούς ἀποκαλύπτει τρόπον διά νά ξαναβροῦν τήν χάριν, τρόπον ἀληθινά θαυμαστόν καί ἐπιστημονικώτατον. Αὐτή ἦταν ἡ ἀδιάκοπος προσευχή εἰς τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ὄχι ἁπλῶς, ἀλλ᾿ εἰς τά ἴδια τά βάθη τῆς καρδιᾶς νά ἐπικαλοῦνται τό πανάγιον ὄνομά του Κυρίου, νά ζητοῦν μ᾿ ἐμπιστοσύνην τό ἔλεος Του.

Ἐκ τῆς Φιλοκαλίας.

The Spirit bestows wisdom upon the God – bearing Fathers and reveals to them, together with general inner watchfulness, attention with regard to all things, and guarding of the mind, the way that is wonderful and most scientific. This is the practice of praying unceasingly to our Lord Jesus Christ. I mean, not simply, but in the very depths of the heart invoking the all – holy name of the Lord, asking for his mercy.

The Philokalia.