Filocalía de los Santos Nípticos San Hesiquio de Bazos o el Presbítero: 203 logos sobre nipsis y virtud Textos en griego y español separado en cuatro partes. 4ª parte 154-203. Nipsis, hisijía y oración de Jesús, verdadera psicoterapia ortodoxa

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος: Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια

Filocalía de los Santos Nípticos

San Hesiquio de Bazos o el Presbítero: 203 logos sobre nipsis y virtud

Textos en griego y español separado en cuatro partes.

4ª parte 154-203. Nipsis, hisijía y oración de Jesús, verdadera psicoterapia ortodoxa

154. La mayoría ignoramos que todos los loyismí no son otra cosa que fantasías de las cosas sensibles y mundanas. Si mantenemos por mucho tiempo la oración con nipsis, entonces la oración (de Jesús) despoja y libera la diania (mente, intelecto) de toda fantasía material de los malignos loyismí y revela en ella las formas que actúan los enemigos demonios, y también haciéndola conocer la gran ventaja y beneficio de la oración y de la nipsis. “Con tus propios ojos observarás la retribución y el castigo de los pecado res ininteligibles, los demonios” (Sal 90, 8), dice el divino cantor David,.

154. Το ότι όλοι οι λογισμοί δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο φαντασίες αισθητών και κοσμικών πραγμάτων, οι περισσότεροι δεν το γνωρίζομε. Αν κρατήσομε επί πολύ καιρό με νήψη την ευχή, τότε η ευχή αποστερεί την διάνοια από κάθε υλική φαντασία πονηρών λογισμώνκαι φανερώνει σ' αυτή τους τρόπους των εχθρών δαιμόνων και το μεγάλο κέρδος της ευχής και της νήψεως.

"Όμως θα παρακολουθήσεις με τα μάτια σου και θα δεις νοερά την τιμωρία των νοητών αμαρτωλών, των δαιμόνων", όπως λέει ο θείος μελωδός Δαβίδ.

155. Si es posible, recordemos ininterrumpidamente la muerte; así por medio de este recuerdo se genera en nuestro interior la remoción de las preocupaciones, de toda vanidad y la repulsión del pecado, la protección del nus y la súplica continua, la apacia (impasibilidad, sin pazos) del cuerpo, y, podríamos decir, casi todas las virtudes surgen y brotan de este recuerdo. Por tanto, utilicémosla, si es posible, como si fuera nuestra respiración.

155. Ας θυμόμαστε, αν είναι δυνατόν, ακατάπαυστα τον θάνατο. Έτσι γεννιέται μέσα μας η απόθεση των φροντίδων και κάθε ματαιότητας, η φύλαξη του νου, η ακατάπαυστη δέηση, η απάθεια του σώματος και η αποστροφή της αμαρτίας. Και σχεδόν θα μπορούσαμε να πούμε, κάθε αρετή πηγάζει από την μνήμη αυτή. Γι' αυτό ας την χρησιμοποιήσουμε όπως την ίδια την αναπνοή μας.

156. El corazón que está completamente vacío de las fantasías, engendrará pensamientos y conceptos divinos y místicos, exultantes en él, tal y como saltan los peces y danzan los delfines en el mar sereno. El mar se airea y se riza por un viento ligero, en cambio el abismo del corazón por el Espíritu Santo. Tal y como dice el Apóstol: “Pues, porque sois hijos, por eso envió el Dios a vuestros corazones el Espíritu de Su Hijo, que clama: ¡Abba, Padre!” (Gal 4, 6).

156. Η καρδιά που είναι τελείως άδεια από φαντασίες, θα γεννήσει νοήματα και σκέψεις που θα σκιρτούν από τα βάθη της, θείες και μυστηριώδεις, έτσι όπως πηδούν τα ψάρια και βουτούν τα δελφίνια όταν έχει γαλήνη η θάλασσα. Η θάλασσα ανεμίζεται από τη λεπτή αύρα, ενώ η άβυσσος της καρδιάς από το Άγιο Πνεύμα. όπως λέει ο Απόστολος: "Επειδή είστε γιοι, γι' αυτό έστειλε ο Θεός το Πνεύμα του Υιού Του στις καρδιές σας, που φωνάζει: Αββά, Πατέρα".

157. Se encontrará en la dificultad, en la incertidumbre y en la división de su nus todo monje o creyente que quiera ocuparse de la actividad espiritual antes de su nipsis. Y esto, porque no conoce la belleza de la nipsis, o la conoce pero por negligencia no puede poseerla y mantenerla. Pero será liberado de esa dificultad sin duda, cuando empiece aplicar la vigilancia y protección del nus, que es y se llama filosofía intelectual o filosofía práctica del nus, porque encontrará el “camino” por el cual el Señor ha dicho: Yo soy el Camino, la Resurrección y la Vida (Jn 11, 25 y 14, 6).

157. Κάθε μοναχός που θα επιχειρήσει να αναλάβει πνευματικό έργο πριν από τη νήψη του νου, θα βρεθεί σε αδιέξοδο και σε διχασμό του νου. Κι αυτό, ή γιατί δεν γνωρίζει την ομορφιά της , ή την γνωρίζει αλλά από αμέλεια δεν μπορεί να την κρατήσει. Θα απαλλαγεί από το αδιέξοδο χωρίς αμφιβολία, όταν αρχίσει την φύλαξη του νου, που είναι και λέγεται διανοητική φιλοσοφία ή πρακτική φιλοσοφία του νου, επειδή θα βρει την "οδό" για την οποία είπε ο Κύριος: "Εγώ είμαι η οδός και η ανάσταση και η ζωή".

158. También se encontrará la psique en dificultad y duda viendo el abismo y la multitud de los infantes babilonios (nº 19). Pero incluso esta dificultad y duda la disuelve el Cristo, si de veras sostenemos sobre Él, continuamente, el fundamento de nuestra diania (mente, intelecto) y si los infantes de Babilonia los golpeamos y destruimos sobre esta piedra (el Cristo) (Sal 136, 9), cumpliendo con nuestro deseo contra ellos. Porque dice la Escritura: “El que guarda el mandamiento no conocerá un logos malo” (Ecl 8,5), y, “sin mí, no podéis hacer nada” (Jn 15, 5).

158. Και πάλι θα βρεθεί σε απορία η ψυχή βλέποντας μια απέραντη άβυσσο από λογισμούς και πλήθος νήπια της Βαβυλώνας. Αλλά και αυτή την απορία την λύνει ο Χριστός, αν στηρίζομε αδιάκοπα τη βάση της διάνοιάς μας πάνω σ' Αυτόν και αν τα νήπια της Βαβυλώνας τα χτυπούμε και τα συντρίβουμε πάνω στην πέτρα αυτή (το Χριστό), εκπληρώνοντας την επιθυμία μας εναντίον τους. Γιατί λέει η Γραφή: "όποιος φυλάγει την εντολή, δε θα γνωρίσει πονηρό λόγο", και "δίχως εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε".

159. Éste es en realidad el verdadero monje, el que alcanza la nipsis; y el verdadero níptico es aquel que es un monje (solo con Cristo) en su corazón.

159. Εκείνος είναι πράγματι αληθινός μοναχός, ο οποίος κατορθώνει τη νήψη. και έχει αληθινά νήψη, εκείνος που είναι μοναχός κατά την καρδιά.

160. La vida del hombre se desarrolla y se extiende con los años que pasan por meses, semanas, días, noches, horas y momentos, convirtiéndose con el tiempo. Del mismo modo también nosotros deberemos desarrollar y extender las obras virtuosas, es decir, la nipsis, la oración y la dulzura del corazón, con una cuidadosa hisijía hasta nuestra muerte.

160. Ο βίος του ανθρώπου παρατείνεται μαζί με τα χρόνια που περνούν, με μήνες, με εβδομάδες, ημέρες, νύχτες, ώρες και στιγμές, στρεφόμενος μαζί με το χρόνο. Σε όλα αυτά τα χρονικά διαστήματα οφείλομε να επεκτείνομε κι εμείς τις ενάρετες εργασίες, την νήψη και την ευχή και τη γλυκύτητα της καρδιάς με επιμελημένη ησυχία μέχρι το θάνατό μας.

161. También llegará la hora de nuestra muerte, vendrá y no nos será posible rehuirle. Que el príncipe del mundo y del aire (Jn 14, 30 y Ef 2, 2), viniendo a nosotros, ojalá encuentre que nuestros pecados son pocos e insignificantes para que no nos examine y acuse de verdad, ya que entonces lloraremos inútilmente. Porque dice el santo Evangelio: “El siervo que ha conocido la voluntad del Señor y no ha cumplido con lo debido, recibirá muchos golpes” (Lc 14, 47).

161. Θα έρθει και σε μας η ώρα του θανάτου, θα έρθει και δεν είναι δυνατό να τον αποφύγομε. Και είθε τότε, όταν έρθει ο άρχοντας του κόσμου και του αέρα, να βρει τα αμαρτήματά μας λίγα και μηδαμινά για να μη μας ελέγξει στ' αλήθεια και κλάψομε τότε ανώφελα. Γιατί, λέει το ιερό Ευαγγέλιο: "Εκείνος ο δούλος που γνώρισε το θέλημα του Κυρίου του και δεν έκανε ό,τι έπρεπε, θα δαρθεί πολύ".

162. Dice: “Pobres de aquellos que han perdido su corazón. ¿Qué harán cuando el Señor venga a visitarlos?” (Si 2, 14). Por tanto, hermanos, deberemos ser solícitos y con ganas.

162. "Αλλοίμονο - λέει - σ' εκείνους που έχασαν την καρδιά. Και τι θα κάνουν όταν τους επισκεφθεί ο Κύριος;". Γι' αυτό, αδελφοί, ας δείξομε ζήλο και προθυμία.

163. Detrás de los loyismí simples y supuestamente sin pazos, siguen los malos con pazos, tal y como lo hemos comprobado con la experiencia y observación de un largo tiempo. Y los primeros loyismí abren la puerta de los segundos, o sea, los que carecen de pazos siguen a los que contienen pazos.

163. Στους απλοϊκούς και δήθεν απαθείς λογισμούς, ακολουθούν οι εμπαθείς, καθώς έχομε μάθει με την μακροχρόνια πείρα και παρατήρηση. Οι πρώτοι λογισμοί ανοίγουν την είσοδο στους δεύτερους, οι απαθείς στους εμπαθείς.

164. En efecto, el hombre debe con determinación separar su voluntad o predisposición en dos partes; y deberá ser dividido por un designio y estratagema sapientísimo, ya que es conveniente que él sea un irreconciliable enemigo de sí mismo. Deberá tener en todo la misma disposición que se tiene respecto de un hombre, el cual, con mucha crueldad y con frecuencia, le ha causado angustias e injusticias; y mucho más, si verdaderamente queremos que se cumpla el primero y más grande mandamiento, es decir, la misma conducta de Cristo con la bendita humildad y el encarnado modo de vida de Dios. Por eso el Apóstol dice: “¿Quién me liberará de este cuerpo que está dominado por la muerte?” (Rom 7, 24), “porque no se somete a la ley de Dios” (Rm 8, 7). Queriendo el Apóstol mostrarnos que el someter nuestro cuerpo a la voluntad de Dios depende de nosotros, agrega: “Si, nos examinásemos a nosotros mismos, no seríamos juzgados y condenados; mas siendo juzgados, somos instruidos por el Señor” (1Cor 11,31).

164. Πράγματι ο άνθρωπος πρέπει να χωρίζεται με την προαίρεσή του σε δύο κομμάτια, και να σχίζεται με σοφότατη επινόηση, όπως είπα. και πρέπει να είναι εχθρός αφιλίωτος και άσπονδος του εαυτού του. Όποια διάθεση ακριβώς έχει ένας για κάποιον που εξαιρετικά και πολλές φορές τον έχει λυπήσει και αδικήσει, έτσι να εχθρευόμαστε τον εαυτό μας ή και πολύ περισσότερο, αν βέβαια θέλομε να κατορθώσουμετην μεγάλη και πρώτη εντολή, δηλαδή τη διαγωγή του Χριστού, τη μακαρία ταπείνωση, τον ένσαρκο τρόπο ζωής του Θεού. Γι' αυτό ο Απόστολος λέει: "Ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτό, το κυριευμένο από τον θάνατο; Γιατί δεν υποτάσσεται στο νόμο του Θεού". Θέλοντας ο Απόστολος να φανερώσει ότι το να υποτάξομε το σώμα στο θέλημα του Θεού εξαρτάται από εμάς, λέει: "Αν κρίναμε τον εαυτό μας, δε θα καταδικαζόμαστε. κι όταν καταδικαζόμαστε, παιδαγωγούμαστε από τον Κύριο".

165. El principio de la producción de los frutos es la flor, y el principio de la vigilancia y protección del nus es la continencia en los alimentos y en las bebidas, el rechazo y la negación a todo tipo de loyismós maligno y la hisijía del corazón.

165. Η αρχή της καρποφορίας είναι το άνθος. Και η αρχή της φυλάξεως του νου είναι η εγκράτεια από φαγητά και ποτά, η άρνηση και αποχή κάθε πονηρού λογισμού και η ησυχία της καρδιάς.

166. Cuando estamos fortalecidos con la fuerza de Jesús Cristo, empezamos con sobriedad a correr por lugares seguros, primeramente se nos aparece en nuestro nus como una vela, que la tomamos con la mano del nus y nos conduce por el camino de la diania (mente, intelecto); luego se nos aparece como una luna resplandeciente que hace su trayectoria en el firmamento del corazón; y finalmente se nos aparece como el sol, Jesús, que irradia justicia, es decir, se revela a Sí Mismo en nosotros y nos revela también Sus divinos, sagrados y resplandecientes conceptos.

166. Όταν δυναμωμένοι με τη δύναμη του Ιησού Χριστού αρχίζομε να τρέχομε ασφαλισμένοι με τη νήψη, στην αρχή μάς φανερώνεται σαν μία λαμπάδα στο νου μας που την κρατάμε με το χέρι του νου μας και μάς οδηγεί στο δρόμο της διάνοιας. ύστερα σαν πανσέληνος ολόφεγγη που κάνει την τροχιά της στο στερέωμα της καρδιάς. Και τέλος μας φανερώνεται σαν ήλιος ο Ιησούς, που ακτινοβολεί δικαιοσύνη, δηλαδή φανερώνει σ' εμάς τον εαυτό Του και τους ολόλαμπρους φωτισμούς των θείων του και ιερών εννοιών.

167. Estas cosas son reveladas místicamente en aquel nus que persiste en el mandamiento, que dice: “Circuncidad vuestra dureza de corazón” (Dt 10, 16). Y como se ha dicho, la nipsis solícita enseña al hombre conceptos maravillosos; “porque el Dios no hace excepción de personas” (Rm 2, 11). Por lo que el Señor dice: “Escuchadme y entenderéis Mis palabras; porque a todo el que tiene, se le dará; y a todo el que no tiene, aun lo que piensa tener se le quitará. (Lc 8, 18). “Y sabemos que a los que aman a Dios, todas las cosas cooperan para el bien” (Rm 8, 28). Y mucho más, pues, cooperarán las virtudes y ayudarán.

167. Αυτά τα φανερώνει μυστικά ο Ιησούς στο νου εκείνο που επιμένει στην εντολή που λέει: "Θα περικόψετε την σκληροκαρδία σας". Και καθώς είπαμε, εξαίσιες σκέψεις διδάσκει τον άνθρωπο η επιμελής νήψη. γιατί ο Θεός είναι απροσωπόληπτος. Γι' αυτό λέει ο Κύριος: Ακούστε με και καταλάβετε τα λόγια Μου. σ' όποιον έχει, θα δοθούν και άλλα και θα περισσέψουν, ενώ από εκείνον που δεν έχει, θα αφαιρεθεί κι εκείνο που νομίζει ότι έχει". Σ' εκείνους που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν για το καλό τους. Πολύ περισσότερο λοιπόν οι αρετές θα συνεργήσουν και θα βοηθήσουν.

168. Un barco no puede viajar sin agua; y la vigilancia y protección del nus no progresará sin nipsis, humildad y oración de Jesús.

168. Όπως το πλοίο δεν μπορεί να ταξιδέψει χωρίς νερό, έτσι και η φύλαξη του νου δεν προχωρεί διόλου χωρίς νήψη και ταπείνωση και ευχή του Ιησού.

169. Los cimientos de una casa son las piedras. Cimiento y techo de la virtud de la nipsis es el adorable y santo nombre de nuestro Señor Jesús Cristo. Pero naufragará un piloto insensato descuidado en tiempo de tempestad si, luego de haber echado a los marineros y tirado remos y velas al mar, él mismo se echa a dormir; y más fácilmente será atropellada por los demonios la psique que ha descuidado la nipsis si no invoca, cuando aparezca el asalto demoníaco, el nombre de Jesús Cristo.

169. Θεμέλια του σπιτιού είναι οι πέτρες. Θεμέλιο και οροφή της αρετής της νήψεως είναι το προσκυνητό και άγιο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ένας ανόητος κυβερνήτης πλοίου, αν στην τρικυμία διώξει τους ναύτες και ρίξει στη θάλασσα τα κουπιά και τα πανιά και κοιμηθεί, εύκολα θα ναυαγήσει. Και η ψυχή ευκολότερα θα καταποντιστεί από τους δαίμονες, αν αμελήσει τη νήψη και δεν επικαλείται, μόλις φανεί η δαιμονική προσβολή, το όνομα του Ιησού Χριστού.

170. Lo que sabemos lo decimos por escrito, y lo que hemos visto lo atestiguamos a todos aquellos que así lo quieren, si por supuesto, quisierais aceptar nuestros logos. El mismo Señor ha dicho: “el que no permanece en mí, es arrojado fuera como los sarmien tos, y se seca; después los recogen y los echan al fuego, y se queman; pero si permanece en mí, yo también permaneceré en él” (Jn 15, 6). Así como no es posible que el sol ilumine sin luz, así es imposible que un corazón sea sanado, limpiado y purificado de la suciedad de los loyismí de la perdición, sin la oración del nombre de Jesús. Porque el nombre de Jesús es la luz (increada), en cambio los malignos astutos loyismí son la oscuridad, las tinieblas. Pero esto, tal y como lo veo es cierto, usémoslo pues como a nuestra respiración. Y también Jesús es Dios y Señor de todos, en cambio los malignos astutos loyismí son siervos, esclavos de los demonios.

170. Ό,τι γνωρίζομε, αυτό λέμε στο γραπτό μας. και ό,τι είδαμε στο δρόμο που περνούμε, εκείνο μαρτυρούμε σ' όποιον θέλει, αν βέβαια θελήσετε να δεχτείτε τους λόγους μας. Αυτός ο Κύριος είπε: "Αν κάποιος δεν μείνει σ' Εμένα, θα πεταχτεί έξω όπως το κλήμα, και κάποιοι το μαζεύουν, το ρίχνουν στη φωτιά και καίγεται. ενώ όποιος μείνει σ' Εμένα, μένω κι εγώ σ' αυτόν". Όπως είναι αδύνατο να λάμψει ο ήλιος χωρίς φως, έτσι είναι αδύνατο να καθαρισθεί η καρδιά από την ακαθαρσία των λογισμών της απώλειας, χωρίς την ευχή του ονόματος του Ιησού. Κι αν αυτό είναι, όπως βλέπω, αληθινό, να το μεταχειριζόμαστε όπως και την αναπνοή μας. Γιατί το όνομα του Ιησού είναι φως, ενώ οι πονηροί λογισμοί, σκοτάδι. Κι ο Ιησούς είναι Θεός και Κύριος των όλων, ενώ οι πονηροί λογισμοί είναι δούλοι δαιμόνων.

171. A la vigilancia del nus de los malos astutos loyismí se la denomina en el modo conveniente y justo de “generadora de la luz (increada)” y “generadora del relámpago”, “resplandeciente portadora del fuego”, estos nombres definen su contenido. Porque, en honor de la verdad, ella es superior de infinitos ejercicios físicos y de muchas otras virtudes. Por eso, debemos deno minar esta virtud con nombres honoríficos, por la belleza de las luces (increadas) generadas por ella; los que se enamoran de esta virtud, pueden convertirse con la ayuda de Jesús Cristo, de pecadores e inútiles, de impuros y sin gnosis espiritual (increada), de frívolos e imprudentes, en justos, puros, prudentes, santos y útiles ante Dios; y no sólo esto, sino que pueden también contemplar los misterios y abordar la teología; y una vez que accedieron a la contemplación, nadan en esta luz increada, purísima e infinita, tocándola con indecibles contactos, viviendo y habitando con ella, ya que han gustado cuan bueno es el Señor (Sal 33, 9), de modo que se cum pla claramente lo dicho por el divino David: “Los justos alabarán tu nombre, y los rectos habitarán ante tu persona” (Sal 139,14). Porque esta es la realidad verdadera, sólo éstos son los que con exactitud y rectitud invocan y alaban a Dios, y desean el estar junto a Él, siempre, por agapi a Él.

171. Φωτογεννήτρα και αστραπογεννήτρα και ακτινοβόλος και πυρφόρος, η φύλαξη του νου από πονηρούς λογισμούς, μ' αυτά τα ονόματα όπως της ταιριάζουν και δίνουν το περιεχόμενό της ας καλείται. Γιατί, για να πούμε την αλήθεια, είναι ανώτερη από άπειρες σωματικές ασκήσεις και πολλές άλλες αρετές. Γι' αυτό πρέπει με αυτά τα τίμια ονόματα να ονομάζομε την αρετή αυτή, εξαιτίας των ολόλαμπρων φώτων που γεννά. Όσοι ερωτευθούν αυτή την αρετή, από αμαρτωλοί που ήταν και άχρηστοι και βέβηλη και χωρίς πνευματική γνώση και ασύνετοι και άδικοι, μπορούν να γίνουν με την βοήθεια του Ιησού Χριστού δίκαιοι, χρήσιμοι μπροστά στο Θεό, καθαροί, άγιοι και συνετοί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και μυστηριώδη και απόκρυφα να θεωρούν και να θεολογούν. Και αφού γίνουν θεωρητικοί, κολυμπούν μέσα σ' αυτό το καθαρότατο και άπειρο φως, το αγγίζουν με άρρητα αγγίσματα και μαζί με αυτό κατοικούν και ζουν, γιατί γεύθηκαν ότι ο Κύριος είναι αγαθός. Έτσι εκπληρώνεται καθαρά σ' αυτούς τους πρώτους αγγελιοφόρους ο λόγος του θείου Δαβίδ: "Οι δίκαιοι θα δοξολογήσουν το όνομά σου και οι ευθείς θα κατοικήσουν ενώπιον του προσώπου σου". Γιατί αυτή είναι η πραγματική αλήθεια, αυτοί μόνο ορθά και με ακρίβεια επικαλούνται και δοξολογούν τον Θεό, και επιθυμούν να είναι μαζί Του πάντοτε από αγάπη γι' Αυτόν.

172. Pobre de ti si no tienes cuidado con tu vida interior por causa de las cosas externas. Pues el hombre interior recibirá mucha tristeza de los sentidos exteriores y, entristecido, usará golpes de látigo en contra de ellos. Aquel que ha sufrido estas cosas, entiende lo que estoy diciendo ya que las ha conocido.

172. Αλλοίμονο στον εσωτερικό άνθρωπο από τα εξωτερικά. Γιατί πολύ θα στενοχωρηθεί ο εσωτερικός άνθρωπος από τις εξωτερικές αισθήσεις. Και αφού στενοχωρηθεί, θα χρησιμοποιήσει μαστίγιο κατά των εξωτερικών αισθήσεων. Εκείνος που τα έχει υποστεί αυτά, εννοεί τα λεγόμενα.

173. Si nuestro hombre interior está en nipsis, según los Padres, es capaz de vigilar y proteger también al hombre exterior. Porque nosotros y los demonios maléficos, cometemos los pecados conjuntamente. Los demonios sólo en los loyismí, es decir, con figuras de las fantasías, pintan el pecado al nus como ellos quieren; pero nosotros con nuestros loyismí internos y con obras exteriormente. Los demonios no teniendo cuerpo, carne, porque son espíritus, sólo con loyismí, fraude y engaño, provocan para sí y para nosotros el infierno. Porque los malditos, si no fueran privados de cuerpo o carne, cometerían continuamente pecados en praxis, porque la predisposición y la voluntad de ellos está siempre preparada para actos perversos e impíos.

173. Αν ο εσωτερικός μας άνθρωπος νήφει, κατά τους πατέρες, είναι σε θέση να φυλάξει και τον έξω άνθρωπο. Αλλά εμείς και οι κακούργοι δαίμονες από κοινού διαπράττομε τις αμαρτίες. Και οι δαίμονες μόνο με λογισμούς, δηλαδή με φανταστικές εικόνες, ζωγραφίζουν στο νου όπως θέλουν την αμαρτία. εμείς όμως και με λογισμούς εσωτερικώς και με έργα εξωτερικώς. Οι δαίμονες μη έχοντας σώμα, επειδή είναι πνεύματα, μόνο με λογισμούς, με δολιότητα και απάτη, προξενούν και στον εαυτό τους και σ' εμάς την κόλαση. Γιατί αν δεν είχαν στερηθεί το σώμα οι κακούργοι, θα έκαναν συνεχώς και έμπρακτες αμαρτίες, επειδή η προαίρεσή τους είναι πάντοτε έτοιμη στο να ασεβούν.

174. La monóloga oración (o de Jesús) mata y reduce a cenizas los engaños de los demonios. Porque cuando se invoca constante e infatigablemente a Jesús Cristo Hijo de Dios, que es el Dios, de ningún manera permite el comienzo de la invasión de ellos que se llama también asalto, tampoco deja al nus mediante su espejo que es la diania (mente, intelecto), que muestren alguna forma, imagen, reflexión o logos, que hablen al corazón. Si no se introduce en el corazón ninguna forma demoníaca, tal y como hemos dicho, el corazón se queda vacío de malignos loyismí; porque los demonios así acostumbran, acercarse con loyismí y enseñar furtivamente la malicia. (Monóloga oración o de Jesús o bendición se llama por los Padres; es contacto consciente con el Logos de Dios Cristo con atención al fondo del corazón, donde empieza la voz, de las palabras Kirie Jesús Cristo Dios eléisón, me o compadécete de mí que soy pecador)

174. Η μονολόγιστη ευχή σκοτώνει και κάνει στάχτη τις απάτες τους. Γιατί όταν προσκαλείται συνεχώς και ακούραστα από εμάς ο Ιησούς, ο Θεός και Υιός του Θεού, καθόλου δεν επιτρέπει σ' αυτούς, ούτε την αρχή της εισβολής η οποία και προσβολή ονομάζεται, ούτε μορφή να υποδείξουν στο νου με τον καθρέφτη της διάνοιας, ούτε λόγους να πουν στην καρδιά. Κι αν δεν εισχωρεί στην καρδιά δαιμονική μορφή, τότε όπως είπαμε, και η καρδιά θα είναι άδεια από πονηρούς λογισμούς. επειδή οι δαίμονες έτσι συνηθίζουν, να πλησιάζουν με λογισμούς και να διδάσκουν κρυφά την κακία.

175. Mediante la continua oración el aire o espacio de la diania (mente, intelecto) queda limpio de las nubes oscuras y de las energías de los perversos y malignos espíritus. Y cuando el aire cordial está limpio, puro, es imposible que no brille dentro del hombre la divina luz increada, al no ser que por exaltación, vanagloria y exhibición, hinchamos el nus y queremos alcanzar las cosas inefables e inalcanzables; entonces Jesús no nos ayuda. Porque el Cristo nos aconsejó, nos indicó y nos enseño la humildad y odia tales cosas.

175. Από την συνεχή λοιπόν ευχή μένει καθαρός ο αέρας της διάνοιας από σκοτεινά σύννεφα, από ανέμους των πονηρών πνευμάτων. Και όταν είναι καθαρός ο καρδιακός αέρας, είναι αδύνατο να μη λάμπει μέσα σ' αυτόν το θεϊκό φως του Ιησού, εκτός αν από κενοδοξία, από έπαρση και επίδειξη φουσκώνουμε και από ελαφρότητα του νου θέλομε να φτάσομε τα ακατάληπτα και άφθαστα. Τότε δεν μας βοηθεί ο Ιησούς, γιατί ο Χριστός, ο Οποίος μάς υπέδειξε και μας δίδαξε την ταπείνωση, μισεί τα πράγματα αυτά.

176. Sigamos, pues, unidos a la oración y a la humildad, dos cosas estas que, junto con la nipsis, combaten a los demonios como una espada de fuego. Pues, si vivimos así, cada día y cada hora, podemos celebrar en nuestro corazón una fiesta de gozo y deleite místico.

176. Ας ακολουθούμε λοιπόν την ευχή και την ταπείνωση, αυτά τα δύο, τα οποία μαζί με την νήψη στρέφονται κατά των δαιμόνων σαν μαχαίρι από φλόγα. Μπορούμε λοιπόν, όταν έτσι ζούμε, κάθε ημέρα και ώρα μέσα στην καρδιά μας να εορτάζομε με μυστική ευφροσύνη.

177. En los ocho generales loyismí de la malicia está contenido cada loyismós y de estos nacen todos nuestros loyismí; tal y como de Hera y Zeus ha nacido todo execrable dios de los Griegos, según sus mitos. Todos estos ocho loyismí se ponen a la puerta del corazón del hombre y, cuando encuentran al nus desprotegido, sin vigilancia, todos entran en orden uno a uno en el momento debido. Cualquier que de entre los ocho loyismí arrastra consigo también una flota de repugnantes y turbios loyismí. Así, una vez oscurecido el nus, excita al cuerpo, empujándolo a cometer actos repugnantes e indebidos.

177. Μέσα στους οχτώ γενικότατους λογισμούς της κακίας περιέχεται κάθε λογισμός και από αυτούς γεννιούνται όλοι οι λογισμοί, οπως γεννήθηκε από την Ήρα και τον Δία κάθε βδελυρόςθεός των Ελλήνων σύμφωνα με τους μύθους τους. Όλοι αυτοί οι οχτώ λογισμοί ανεβαίνουν στην πόρτα της καρδιάς του ανθρώπου. Και όταν βρουν το νου αφύλακτο, μπαίνουν με τη σειρά ένας ένας. Οποιοσδήποτε λογισμός από αυτούς τους οχτώ μπει εκεί μέσα, σέρνει μαζί του και ένα κοπάδι από αισχρούς λογισμούς. Και έτσι αφού σκοτίσει το νου, προσκαλεί το σώμα και το παροτρύνει να διαπράξει αισχρές πράξεις.

178. Aquel que quebranta la cabeza de la serpiente (Gén. 3,5) y con rechazo lleno de ira machaca la serpiente con palabras mordaces, éste ha rechazado la guerra. Porque fundiendo la cabeza de la serpiente, evita muchos perversos loyismí y obras malignas. Entonces la diania (mente, intelecto) permanecerá en hisijía serena e imperturbable, y el Dios acoge la alerta o el velar de ella respecto a los loyismí. El regalo que hace Dios gracias a este esfuerzo es la gnosis increada, o sea, el conocimiento (increado espiritual) del cómo vencer a los demonios y catartizar (sanar, limpiar, purificar) rápidamente el corazón de los pensamientos, reflexiones y fantasías que contaminan al hombre interior, tal y como dice el Señor Jesús: “Pero lo que sale de la boca, del corazón sale; porque del corazón salen los malos loyismí, los homicidios, los adulterios, las fornicaciones, los hurtos, los falsos testimonios, los insultos, las blasfemias. Estas cosas son las que contaminan e infectan al hombre” (Mt 15,19).

178. Όποιος λοιπόν συντρίβει την κεφαλή του φιδιού και με αντίρρηση γεμάτη θυμό το γρονθοκοπεί με θυμωμένα λόγια, αυτός απέκρουσε τον πόλεμο. Γιατί λιώνοντας το κεφάλι του φιδιού, ξέφυγε πολλούς πονηρούς λογισμούς και πονηρότατα έργα. Και τότε μένει ήσυχη και ατάραχη η διάνοια, με το να δέχεται ο Θεός την εγρήγορσή της στους λογισμούς. το δώρο που της κάνει γι' αυτό ο Θεός είναι γνώση πώς πρέπει να νικά τους αντίπαλους δαίμονες και πώς να νικά τους αντίπαλους δαίμονες και πώς να καθαρίζεται βαθμηδόν η καρδιά από λογισμούς που μολύνουν τον εσωτερικό άνθρωπο, όπως λέει ο Κύριος Ιησούς: "Από την καρδιά εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, πορνείες, μοιχείες. κι αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπο".

179. Y así la psique, con la jaris (gracia, energía increada) del Señor, puede mantenerse con su propia belleza, su elegancia y su rectitud, como desde un principio fue creada por Dios. “Excelentemente bella y recta”, como dice el gran siervo de Dios, Antonio: “la psique cuando se encuentra en su natural estado espiritual, tal y como fue creada por el Dios, entonces existe y está la virtud”. Y dijo aún más: “El que la psique sea sincera, franca y desprendida, esto es el natural estado espiritual de ella, tal y como fue creada”. Y más abajo dice: “Seamos limpios, puros y claros en la diania (mente, intelecto). Yo creo que, cuando ella está purificada en cada una de sus partes y es estable al según naturaleza, puede hacerse perspicaz, clarividente y capaz de ver más y de más lejos los demonios, ya que tiene al Señor que la abre los ojos (espirituales).” Esto es lo que dice el glorioso Antonio el Grande, como escribe el gran Atanasio en la “Vida de Antonio el Grande”.

179. Έτσι λοιπόν μπορεί η ψυχή με τη χάρη του Κυρίου να σταθεί με τη δική της ομορφιά, την ωραιότητα και την ευθύτητά της, όπως εξαρχής κτίσθηκε από το Θεό εξαιρετικά ωραία και ειλικρινής, καθώς λέει ο μέγας δούλος του Θεού Αντώνιος: "Όταν η ψυχή βρίσκεται στη φυσική νοερή της κατάσταση - όπως την έπλασε ο Θεός - τότε υπάρχει αρετή". Και πάλι λέει: "Το να είναι ειλικρινής η ψυχή, αυτό είναι η φυσική πνευματική κατάστασή της, όπως έχει δημιουργηθεί". Και παρακάτω λέει: "Ας είμαστε καθαροί στη διάνοιά μας. Εγώ πιστεύω ότι όταν αυτή από παντού είναι καθαρή και στέκεται στο κατά φύση, μπορεί να γίνει διορατική και να βλέπει περισσότερο και μακρύτερα από τους δαίμονες, γιατί έχει τον Κύριο ο οποίος της ανοίγει τα μάτια". Αυτά λέει ο ένδοξος Αντώνιος, όπως γράφει ο Αθανάσιος στο βίο του Μ. Αντωνίου.

180. Cada loyismós presenta al nus la imagen o fantasía de una cosa sensible. Pues el satanás, siendo un nus, no tiene la fuerza de engañarnos, si no es mediante las cosas sensibles, nuestras sensaciones y nuestras costumbres.

180. Κάθε λογισμός παρουσιάζει στο νου τη φαντασία κάποιου αισθητού πράγματος. Γιατί ο σατανάς είναι νους και δεν μπορεί να εξαπατήσει αν δεν μεταχειριστεί τα αισθητά και συνήθη σ' εμάς.

181. Así como no es posible para nosotros que persigamos en el cielo pájaros o que volemos como ellos, puesto que ello no es propio de nuestra naturaleza, tampoco es posible vencer los loyismí incorpóreos y demoníacos, sin la oración níptica y prolongada; o sin mantener, el ojo (espiritual) de nuestra psique, fijo con suma atención en Dios. Si esto no lo haces, estás cazando en la tierra, o lo que es terrestre.

181. Όπως δεν είναι δυνατό να καταδιώκομε τα πουλιά στον αέρα ή να πετούμε όπως εκείνα, γιατί η ανθρώπινη φύση μας δεν έχει αυτή την ιδιότητα, έτσι δεν είναι δυνατό να νικήσομε ασώματους δαιμονικούς λογισμούς, χωρίς ευχή νηπτική και συχνή. ή χωρίς να προσηλώνομε με άκρα προσοχή το μάτι του νου μας στο Θεό. Αν δεν το κάνεις αυτό, κυνηγάς τη γη.

182. Por lo tanto, si quieres verdaderamente avergonzar a los loyismí, vivir en hisijía y estar en nipsis en tu corazón con facilidad, que la oración de Jesús se una a tu respiración, y en pocos días verás cómo esto se hace realidad.

182. Πράγματι, αν θέλεις να καταντροπιάσεις τους λογισμούς και να ησυχάζεις με αγαθότητα και να νήφεις μέσα στην καρδιά σου με ευκολία, ας κολλήσει η ευχή του Ιησού στην αναπνοή σου, και σε λίγες ημέρες θα δεις να γίνεται αυτό.

183. Es imposible escribir en el aire, y es necesario que las letras se marquen sobre algún cuerpo para que se conserven por mucho tiempo; así también en la fatigosa nipsis, unamos la oración de Jesús Cristo, para que esta bellísima virtud de la sobriedad permanezca perdurablemente con Jesús Cristo, y mediante Él sea mantenida en nosotros e irreducible en el siglo.

183. Δεν είναι δυνατό να γραφούν γράμματα πάνω στον αέρα, αλλά πρέπει να χαραχτούν πάνω σε κάποιο σώμα για να μένουν διαρκή. Έτσι και στην κοπιαστική νήψη ας κολλήσομε την ευχή του Ιησού Χριστού, για να μένει η ωραιότατη αρετή της νηφαλιότητας διαρκής μαζί με τον Ιησού Χριστό και μέσω Αυτού να διατηρείται σ' εμάς αναφαίρετη στον αιώνα.

184. Encomienda y sostenga tus obras al Señor y encontrarás la jaris (gracia, energía increada) (Pr 3, 3). Entonces no se dirá también para nosotros, por parte del profeta: Señor, tú estás cerca de sus bocas, pero lejano de sus riñones (sede de la parte irascible de la psique) (Jr 12, 2). Ningún otro más que Jesús podrá pacificar tu corazón de los pazos, nadie más que Jesús Cristo mismo, quien ha reunido las cosas lejanas (Ef 2, 14).

184. Στήριξε τα έργα σου πάνω στον Κύριο και θα βρεις χάρη. Τότε δε θα λέγεται και για μας από τον προφήτη: "Στο στόμα τους Κύριε είσαι κοντά, πολύ μακριά όμως από τα νεφρά τους" (την έδρα του θυμικού). Κανείς, εκτός από τον Ιησού, δεν μπορεί να ειρηνεύσει την καρδιά σου από τα πάθη, παρά αυτός ο Ιησούς Χριστός, που συνένωσε εκείνα που ήταν απομακρυσμένα.

185. Lo mismo oscurecen la psique, tanto las conversaciones de los loyismí en la diania (mente, intelecto), como las relaciones exteriores y las palabras ociosas. Para evitar el daño en nuestro nus, es necesario entristecerlos los dos, es decir, tanto los loyismí como los hombres que quieren hablar ocioso, y esto por una causa sumamente bendita según Dios, para que no se oscurezca el nus y no debilite la nipsis. Porque cuando somos oscurecidos por el olvido, perdemos la atención del nus.

185. Το ίδιο σκοτίζουν την ψυχή, τόσο οι συνομιλίες των λογισμών κατά διάνοια όσο και οι εξωτερικές συναναστροφές και αργολογίες. Για να αποφύγομε τη βλάβη του νου μας πρέπει και τους δύο, δηλ. και τους λογισμούς και τους ανθρώπους που θέλουν να αργολογούν, να τους λυπούμε για πολύ εύλογη κατά Θεόν αιτία, για να μη σκοτισθεί ο νους και χαλαρώσει τη νήψη. Γιατί όταν μάς σκοτίσει η λήθη, χάνομε την προσοχή του νου.

186. El que conserva con solicitud la pureza del corazón, tendrá como maestro de este trabajo sagrado a Cristo el legislador, quien místicamente le estará dictando su volun tad. “Escucharé lo que dirá en mí interior el Señor” (Sal 84, 9), dice David, indicándonos esto. Y respecto al combate espiritual, queriendo indicar cómo el nus retorna a sí mismo, mas la protección y la defensa que se nos brinda de Dios, decía: “Y el hombre dirá: ¿Existe quizás un premio para el justo?” (Sal 57, 12). Y después de la conversación entre ambos, se ratificó la decisión, y decía: “Entonces existe Dios el que los juzga” (Sal 57, 12), es decir, a los demonios malignos en el espacio de nuestro corazón. Y en otra parte dice: “Vendrá el hom bre con el corazón profundo, y Dios será ensalzado” (Sal 63, 7). Y las heridas de los demonios las consideraremos como dardos de infantes (Sal 63, 8).

186. Εκείνος που με κάθε προθυμία κρατά την καθαρότητα της καρδιάς, θα αποκτήσει δάσκαλο αυτής της ιερής εργασίας τον νομοθέτη της Χριστό, που θα του υπαγορεύει μυστικά το θέλημά Του. "Θ' ακούσω τι θα πει μέσα μου ο Κύριος ο Θεός", λέει ο Δαβίδ, φανερώνοντας αυτό το πράγμα. Μιλώντας για το νοητό πόλεμο και θέλοντας να δηλώσει την επιστροφή του νου προς τον εαυτό του και την προστατευτική υπεράσπιση από το Θεό, έλεγε: "Και θα ρωτήσει ο άνθρωπος, άραγε ο δίκαιος θα αμοιφθεί;". Κατόπιν από τη συζήτηση ανάμεσά τους, εγκρίθηκε η απόφαση: "Άρα υπάρχει ο Θεός που θα κρίνει αυτούς", δηλ. τους πονηρούς δαίμονες, στο χώρο της καρδιάς μας. Και σε άλλο μέρος λέει: "Θα προσέλθει άνθρωπος με βαθιά καρδιά και θα υψωθεί ο Θεός". Και τότε τις πληγές των δαιμόνων θα τις θεωρήσομε σαν βέλη νηπιών.

187. Con el corazón instruido por la sabiduría (Sal 89, 12), tratemos de vivir siempre, según el David, respirando continuamente la misma fuerza de Dios Padre y la sabiduría de Dios, el Jesús Cristo (1 Cor 1, 24). Pero si, debilitados por cualquier circunstancia adversa, descuidamos esta actividad espiritual, a la mañana siguiente de nuevo afirmemos fuertemente el nus y recomencemos esta lucha espiritual con fuerza; porque no existe posibilidad de defensa para nosotros que hemos conocido el bien, si no lo hacemos.

187. Με παιδαγωγημένη τη καρδιά μας από τη σοφία ας ζούμε πάντοτε, κατά τον Δαβίδ, αναπνέοντας αδιάκοπα αυτή τη δύναμη του Θεού Πατέρα και τη σοφία του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Αν από οιαδήποτε περίσταση χαλαρωθούμε και αμελήσομε τη νοητή αυτή εργασία, το άλλο πρωί ας σφίξομε πάλι γερά τη μέση του νου μας και ας ξαναρχίσομε με δύναμη τη νοητή αυτή εργασία. Γιατί δεν έχομε απολογία, αν γνωρίζομε το καλό και δεν το πράξομε.

188. Los alimentos que traen enfermedad, apenas ponerlos al estomago dañan y perjudican; y el que los ha comido, inmediatamente se da cuenta del daño, pero si rápidamente toma alguna me dicina y vomita, permanece ileso; así también el nus, cuando recibe loyismí malignos y los acepta, de inmediato siente su amargura, entonces se cura fácilmente mediante la oración de Jesús invocada desde lo más profundo de su corazón, rechazándolos completamente; porque el aprendizaje con la ayuda de Dios y con la experiencia que nos viene de este aprendiza je, permiten a los que tienen nipsis conocer y comprender sobre este tema.

188. Τα φαγητά που φέρνουν αρρώστια, μας ενοχλούν μόλις τα βάλομε στο στομάχι μας. όποιος φάει από αυτά αισθάνεται αμέσως την ενόχληση, αν όμως πιει γρήγορα κάποιο φάρμακο και κάνει εμετό, μένει αβλαβής. Έτσι και ο νους, αν δεχτεί πονηρούς λογισμούς και τους καταπιεί κι αισθανθεί την πικρία τους, τότε με την ευχή του Ιησού που κραυγάζει από τα βάθη της καρδιάς του, εύκολα τους κάνει εμετό και τελείως τους αποβάλλει. έτσι - με τη βοήθεια του Θεού - η μάθηση, και με τη μάθηση η πείρα, έχουν δώσει σε όσους έχουν την νήψη να εννοήσουν για το θέμα αυτό.

189. Con tu respiración une la nipsis y el nombre de Jesús; mas el estudio incesable de la muerte y la humildad. Porque ambas cosas benefician mucho.

189. Με την αναπνοή σου ένωσε τη νήψη και το όνομα του Ιησού. Η αδιάκοπη μελέτη θανάτου και ταπείνωση. Γιατί ωφελούν πολύ και τα δύο.

190. El Señor dijo: “Aprended de mí que soy apacible y humilde en el corazón, y encontraréis reposo para vuestras psiques” (Mt 11, 29).

190. Είπε ο Κύριος: "Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και η καρδιά μου ταπεινή και θ' αναπαυθούν οι ψυχές σας".

191. El Señor ha dicho: “Quien se hiciere pequeño como este niño (Mt 18, 4), será elevado; quien se elevare, será humillado” (Mt 23, 12). Dice: “Aprended de mí”ves que aprendizaje es la humildad. “Porque Su mandamiento es vida eterna” (Jn 12, 50). Y ésta es la humildad. Entonces, el que no es humilde, ha rehuido a la vida y será encontrado en el lugar opuesto de la vida.

191. Είπε ο Κύριος: "Όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του όπως το παιδί τούτο, θα υψωθεί. ενώ όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί". "Από εμένα", λέει, "μάθετε". Βλέπεις ότι μάθηση είναι η ταπείνωση. Γιατί η εντολή Του είναι ζωή αιώνια. Κι αυτή είναι η ταπείνωση. Ο μη ταπεινός λοιπόν ξεγλύστρησε από τη ζωή και θα βρεθεί στο αντίθετο της ζωής.

192. Cada virtud se construye en la psique y en el cuerpo. Y las creaciones de Dios son psique y cuerpo o carne. Entonces ¿cómo somos tan locos de vanagloriarnos de tener ornamentos para nuestra psique y para el cuerpo que no son nuestros, apoyándonos con vanagloria y con soberbia en un bastón de caña, y a Dios que nos supera en grandeza sin confines le suscitamos en contra nuestra, cosa que es horrible, a causa de nuestra excesi va estupidez e ilegalidad? Pues, “el Se ñor resiste a los soberbios” (Snt 4, 6). Y en lugar de imitar al Señor en su humildad, nos hacemos amigos del soberbio demonio, adverso al Señor, siguiendo una conducta y actitud soberbia y vanagloriosa. Por esto el Apóstol decía: ¿Qué es lo que posees, que no lo hayas recibido?¿Te has creado por ti sólo? ¿Y si el cuerpo y la psique de los cuales, en los cuales y por los cuales consis te toda virtud, los has recibido de Dios, porqué te vanaglorias como si no los hubieras recibido? (1Cor 4, 7). Pues es el Señor el que te regala estas cosas.

192. Κάθε αρετή οικοδομείται με τη ψυχή και το σώμα. Και κτίσματα του Θεού είναι και η ψυχή και το σώμα, με τα οποία η αρετή όπως είπα παίρνει ύπαρξη. Πώς τότε δεν είμαστε ολότελα μανιακοί όταν καυχιόμαστε για τα στολίδια της ψυχής και του σώματος που δεν είναι δικά μας και κενοδοξούμε και στηριζόμαστε πάνω στην υπερηφάνεια που είναι σαν καλαμένιο ραβδί, και το Θεό που υπερέχει απείρως κατά το μέγεθος από εμάς τον διεγείρομε εναντίον μας, πράγμα που είναι πάρα πολύ φρικτό, με την υπερβολική μας ανομία και ανοησία; Γιατί ο Κύριος αντιτίθεται στους υπερήφανους. Αντί να μιμούμαστε τον Κύριο με ταπείνωση, πιάνομε φιλία με τον δαίμονα, τον εχθρό του Κυρίου, από φρόνημα κενόδοξο και υπερήφανο. Γι' αυτό έλεγε ο Απόστολος: "Τι έχεις που δεν το έλαβες; Μήπως εσύ έπλασες τον εαυτό σου; Και αν το σώμα και την ψυχή, από τα οποία και στα οποία και με τα οποία οικοδομείται κάθε αρετή, τα έλαβες από το Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην τα έλαβες;". Ο Κύριος είναι που σου τα δωρίζει.

193. La purificación perfecta del corazón por la que descienden sobre nosotros desde lo alto (St 1, 17) la humildad y todo bien, no es otra cosa que el no permitir en modo alguno que los loyismí que afloran en la cabeza, entren en el corazón de la psique.

193. Δεν είναι τίποτε άλλο ο τέλειος καθαρισμός της καρδιάς, με τον οποίο και ταπείνωση και κάθε αγαθό βρίσκεται μέσα μας προερχόμενο από τον ουρανό, παρά το να μην επιτρέπουμε διόλου στους λογισμούς που προβάλλουν το κεφάλι τους, να μπουν στην ψυχή.

194. Pues la vigilancia y protección del nus, con la ayuda de Dios y sólo por Dios, puestas por largo tiempo en la psique en las luchas que son según Dios, proporcionan la prudencia en la parte lógica. Y otorga una gran capacidad a quien tiene esta prudencia en gobernar las obras y los logos con sano juicio y pensamiento bien recibidos por Dios.

194. Η φύλαξη του νου, με τη βοήθεια του Θεού και μόνο για το Θεό, όταν πολυκαιρίσει στην ψυχή, χορηγεί φρόνηση στο λογικό για τους κατά Θεόν αγώνες. Μεγάλη ικανότητα δίνει σ' εκείνον που την έχει, να διευθύνει και να διευθετεί τα έργα και τους λόγους του με κρίση και σκέψη ευπρόσδεκτες στον Κύριο.

195. Los ornamentos del sumo sacerdote en el Antiguo Testamento significaban prototipos del corazón puro y claro, para que también nosotros pongamos atención al ornamento que recubre nuestro corazón (Ex 28) no vaya ser que se ennegrezca por el pecado y purificarlo con lágrimas de metania, arrepentimiento y con oración. Porque el nus es ligero, ágil y difícil de frenar de los recuerdos inicuos, y sigue con la misma facilidad también las buenas y las malas fantasías intelectuales.

195. Τα διακριτικά του Αρχιερέα στην Παλαιά Διαθήκη ήταν προτυπώσεις της καθαρής καρδιάς, για να προσέχομε κι εμείς στο άμφιο της καρδιάς μας μήπως μαυρίσει από την αμαρτία και να το καθαρίζομε με δάκρυα και μετάνοια και προσευχή. Γιατί ο νους είναι κάτι το ελαφρό και ευκίνητο και δύσκολα μπορεί να αναχαιτιστεί από τις παράνομες ενθυμήσεις. Ακολουθεί με την ίδια ευκολία και τις κακές και τις καλές διανοητικές φαντασίες.

196. Bienaventurado y feliz aquel que realmente ha unido la oración de Jesús en su diania y Lo invoca sin parar en su corazón, tal y como está unido el aire a nuestros cuerpos o como la llama a la vela o igual que cuando pasa el sol por encima de la tierra trayendo la luz del día. El santo y divino nombre del Señor, al brillar dentro de nuestro nus, iluminará y generará en la diania innumerables conceptos brillantes como el sol.

196. Μακάριος πραγματικά είναι εκείνος που έχει κολλήσει την ευχή του Ιησού στη διάνοιά του και φωνάζει προς Αυτόν ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή η φλόγα με το κερί. Όταν περνά ο ήλιος πάνω από τη γη, φέρνει την ημέρα. Και το άγιο και σεβάσμιο όνομα του Κυρίου, όταν λάμπει συνεχώς μέσα στο νου μας, θα γεννήσει αναρίθμητες έννοιες, λαμπρές σαν τον ήλιο.

197. Cuando las nubes se dispersan, el cielo se muestra puro; pero las fantasías de los pazos, dispersas por el sol de justicia que es Jesús Cristo generan naturalmente por doquier, en el corazón, conceptos espléndidos y similares a las estrellas, porque el espacio o aire del corazón está iluminado por Jesús. Dice el Eclesiastés: “Aquellos que confían en el Señor comprende rán la verdad, y los fieles permanecerán en Él con amor” (Sb 3, 9).

197. Όταν διασκορπιστούν τα σύννεφα, ο αέρας φανερώνεται καθαρός. Και όταν διασκορπιστούν οι φαντασίες των παθών από τον ήλιο της δικαιοσύνης Ιησού Χριστό, τότε οπωσδήποτε γεννιούνται στην καρδιά φωτεινά και αστραφτερά νοήματα, επειδή φωτίστηκε ο αέρας της καρδιάς από τον Ιησού. Γιατί λέει ο Εκκλησιαστής: "Όσοι θαρρούν στον Κύριο θα εννοήσουν την αλήθεια, και οι πιστοί θα παραμένουν κοντά Του με αγάπη".

198. Ha dicho uno de los santos: “Si quieres tener resentimiento o rencor, tenlo contra los demonios, y si quieres tener enemigo, sé siempre enemigo de tu cuerpo. Pues la car ne es una enemiga fraudulenta y, bien tratada, hace aún más la guerra”. Y de nuevo: “Adquiera enemistad contra tu cuerpo y guerra contra tu panza o vientre”.

198. Είπε ένας από τους Αγίους: "Αν θέλεις να μνησικακείς, να μνησικακείς εναντίον των δαιμόνων. και αν θέλεις να έχεις εχθρό, να εχθρεύεσαι το σώμα σου παντοτεινά. Η σάρκα είναι δόλιος φίλος και όσο την περιποιήσαι, τόσο περισσότερο πολεμεί". Και πάλι είπε: "Απόκτησε έχθρα κατά του σώματός σου και πόλεμο εναντίον της κοιλιάς σου".

199. En los discursos antes mencionados, contenidos en la primera y en la segunda centuria, hemos descrito todas las fatigas de la santa hisijía del nus, no como un producto de nuestra diania sola mente, sino de lo que nos enseñan los logos de los teoforos (portadores de la luz increada) Padres respecto a la pureza, la ilustración y la claridad. Pero ahora, después de haber dicho algunas pocas cosas, para mostrar cuál es la ganancia de la vigilancia y protección del nus, cesaremos de hablar.

199. Στα προηγούμενα, στην πρώτη και την δεύτερη εκατοντάδα, γράψαμε για τους κόπους της ιερής ησυχίας του νου, όχι καρπούς της διάνοιάς μας μόνο, αλλά και από όσα μας διδάσκουν οι λόγοι των θεοφόρων Πατέρων σχετικά με την καθαρότητα του νου. Τώρα, αφού πούμε λίγα για το κέρδος της φυλάξεως του νου, θα σταματήσομε τον λόγο.

200. Ven y sígueme en el trabajo continuo de la bendita vigilancia del nus, quienquiera tú seas, si deseas ver días buenos, y con la jaris (energía increada) del Señor, te enseñaré el trabajo obvio y el estilo de vida de las poten cias espirituales. Pues los ángeles no se cansarán de cantar himnos al Creador, ni tampoco el nus limpio y puro que lucha para alcanzarlos. Y co mo los seres inmateriales no se preocupan de su comida, tampoco los seres materiales se preocupan de la comida al volverse inmateriales, si por supuesto han entrado en el cielo de la hisijía del nus.

200. Έλα λοιπόν ακολούθησέ με στη συνεχή εργασία της μακάριας φυλάξεως του νου, οποιοσδήποτε και αν είσαι, αν ποθείς να δεις ημέρες αγαθές, και με τη χάρη του Κυρίου, θα σε διδάξω τη φανερή εργασία και τον τρόπο ζωής των νοερών δυνάμεων. Δεν θα χορτάσουν οι άγγελοι να υμνούν τον Ποιητή, ούτε ο καθαρός νους να αγωνίζεται να τους φτάσει. Και όπως οι άυλοι δεν φροντίζουν για τροφή, έτσι ούτε οι υλικοί άυλοι φροντίζουν για τροφή, αν βέβαια μπουν στον ουρανό της ησυχίας του νου.

201. Y como las potencias angelicales no se preocupan de riquezas y posesiones, tampoco aquellos que purifican la vista de la psique y se han acostumbrado a la virtud, se preocuparán por la fatiga de los espíritus malignos. Y así como en las potencias angelicales es manifiesta la riqueza del progreso a Dios, así también en los que practican la nipsis es manifiesto el eros hacia el Dios y la compenetración y la mirada fija a la ascensión hacia Él. Y en plenitud de divino eros avanzan continuamente en ascensiones sin saciarse, porque han degustado el divino y extático anhelo; éstos no se detendrán hasta no haber alcanzado a los serafines, ni cesarán en la nipsis del nus y la exaltación amorosa, hasta que se conviertan en ángeles, con la jaris la energía increada de Jesús Cristo nuestro Señor.

201. Όπως λοιπόν οι αγγελικές δυνάμεις δεν φροντίζουν για χρήματα ή κτήματα, έτσι ούτε και εκείνοι που καθάρισαν την όραση της ψυχής και συνήθισαν στην αρετή, δε θα νοιαστούν για την ταλαιπωρία από τα πονηρά πνεύματα. Και όπως στα ουράνια πνεύματα είναι φανερός ο πλούτος της προκοπής προς το Θεό, έτσι και σ' όσους ασκούν τη νήψη είναι φανερός ο έρωτας και η αγάπη τους προς το Θεό, η ενατένιση και η ανάβασή τους προς Αυτόν. Γεμάτοι από θείο έρωτα προχωρούν συνεχώς σε πνευματικές αναβάσεις χωρίς να χορταίνουν, επειδή γεύθηκαν το θείο και εκστατικό πόθο. δε θα σταματήσουν μέχρις ότου φτάσουν τα Σεραφείμ. Ούτε θα αφήσουν τη νήψη του νου και την ερωτική ανύψωση, μέχρις ότου γίνουν Άγγελοι, με τη χάρη του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.

202. No hay veneno peor que el veneno de la serpiente aspida y del basilis co, y no hay malicia mayor que la filaftía (excesivo amor a uno mismo y al cuerpo, egolatría). E hijos de la filaftía que se mueven impetuosamente son: las auto-alabanzas en el corazón, el gustar de sí mismos, la gula, la lujuria, la vanagloria, la envidia y la jefa puntal de todo esto la soberbia, la cual conoce arrastrar por tierra no solamente a los hombres, sino también derrumbar a los ángeles de los Cielos, y vestirlos de oscuridad en vez de luz.

202. Δεν υπάρχει δυνατότερο δηλητήριο από το δηλητήριο της ασπίδας και του βασιλίσκου. Και δεν υπάρχει κακία χειρότερη από την φιλαυτία. Παιδιά της φιλαυτίας που κινούνται με ορμή είναι: ο αυτοέπαινος μέσα στην καρδιά, η αυταρέσκεια, η γαστριμαργία, η πορνεία, η κενοδοξία, ο φθόνος, και η κορωνίδα όλων, η υπερηφάνεια, η οποία γνωρίζει όχι μόνο ανθρώπους, αλλά και Αγγέλους να ρίχνει από τον Ουρανό και να τους ντύνει με σκοτάδι αντί με φως.

203. Y todas estas cosas te las escribo a ti, Teódulo, yo que tengo el nombre tomado de la hisijía, aunque esto se desmiente en la praxis. Aunque quizás todo lo que he escrito no es mío, sino lo que ha dado el Dios, que es alabado y glorificado como Padre, Hijo y Espíritu Santo de toda la creación lógica de los Ángeles y los hombres, y de toda la creación la que ha creado la inefable Trinidad, el Dios uno. Ojalá que podamos también nosotros convertirnos en partícipes de Su luminosa Realeza increada, mediante las bendiciones de la purísima Zeotocos y nuestros Santos Padres.

A este Dios inaccesible por Su esencia y accesible por Su luz y energía increadas, gloria eterna. Amén.

203. Αυτά σου γράφω, Θεόδουλε, εγώ που έχω όνομα που δηλώνει ησυχία, αν και διαψεύδεται αυτό από την πράξη. Ίσως όμως δεν είναι δικά μου τα γραφόμενα, αλλά ό,τι έδωσε ο Θεός, που Τον υμνεί και Τον δοξάζει ως Πατέρα και Υιό και Άγιο Πνεύμα όλη η λογική φύση των Αγγέλων και των ανθρώπων και όλη η κτίση, την οποία δημιούργησε η άρρητη Τριάδα, ο ένας Θεός. Είθε κι εμείς να γίνομε μέτοχοι της λαμπρής βασιλείας Του, με τις ευχές της υπέραγνης Θεοτόκου και των οσίων Πατέρων μας.

Στον ακατάληπτο Θεό, δόξα αιώνια. ΑΜΗΝ.