Διδαχές τής ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας

31 Δεκεμβρίου 1983

Ἅμα δέν χύσωμε αἷμα, δέν λαβαίνομε πνεῦμα. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά βιάζουμε τόν ἑαυτό μας. Θά κερδήσουμε πνευματικές καταστάσεις, ὅταν θυσιάζουμε τόν ἑαυτόν μας. Τό σῶμα μας εἶναι σάν τό ἄλογο, θέλει νά κοιμηθῆ, θέλει νά φάη, θέλει περιποίησι, θέλει καλοπέρασι. Βαριέται νά κάνη τό ἕνα, βαριέται νά κάνη τό ἄλλο καί ὀκνεύει ὁ ἄνθρωπος καί δέν ἔχει προθυμία οὔτε στά σωματικά οὔτε στά πνευματικα. Γι᾿ αὐτό λοιπόν, νά ἀγνιζώμαστε νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ἀγαπᾶμε πολύ τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας. Ἅμα θά κρεμασθοῦμε στά κροσσάκια τῆς Παναγίας μας, θά μᾶς πάη στόν Παράδεισο. Στά κροσσάκια Της νά κρεμασθοῦμε καί νά ἀγαπήσουμε πολύ τόν Χριστό. «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου...». Τί ὡραῖο πρᾶγμα, τί μεγαλεῖο, νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό μας τόσο πολύ, ὥστε νά «ξεψυχᾶμε»!
Στήν ἐκκλησία τήν ὥρα τῆς Ἀκολουθίας, ὅταν ἔχουμε τόν νοῦ μας συγκεντρωμένο, καί δάκρυα θἀρθοῦν, καί θαύματα μποροῦμε νά δοῦμε καί διάφορες πνευματικές ἀλλοιώσεις νά ζήσουμε. Ὅταν ὅμως δέν ἔχουμε προσοχή καί δέν βιάζωμε τόν ἑαυτό μας νά συγκεντρωθῆ, τότε δέν μποροῦμε νά σταθοῦμε στήν ἐκκλησία, θέλουμε νά καθώμαστε καί δέν μποροῦμε νά παρακολουθήσουμε. Ὅταν συγκεντρώνεται ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὁ νοῦς ἀνεβαίνει στόν οὐρανό καί αἰσθάνεται τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Τί ὡραῖα νά εἶναι ὁ νοῦς καθαρός καί νά ἔχη αὐτό τό μεγαλεῖο, νά μή βλέπη τίποτε μέσα στήν ψυχή του, παρά μόνο τόν Θεόν καί τίποτε ἄλλο! Νά βλέπουμε τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ νοερῶς καί συνεχῶς μπροστά μας. Τότε, οὔτε θά ἀποστατοῦμε οὔτε θά ξεφεύγουμε ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ὁ πνευματικός ἀγώνας ἔχει πολύ βάθος καί πολύ ὕψος· εἶναι δύσκολος, ἀλλά ἔχει καί Χάρι Θεοῦ. Ὅποιος ἀγωνίζεται, θά δῆ τόν Θεό μέσα στήν ψυχή του. Θά βλέπη τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί θά λέη: «Σέ μένα ἦρθες, Χριστέ μου, σέ μένα τό ἀκάθαρτο δοχεῖο ἦρθες νά κατοικήσης, στή βρωμερή καρδιά μου; Ποῦ εἶναι ὁ στολισμός, ποῦ εἶναι ἡ προσπάθειά μου νά στολίσω καί ᾿γώ τήν ψυχούλα μου νἀρθῆς νά κατοικήσης;». Γι᾿ αὐτό λοιπόν, ἐπειδή κοινωνοῦμε καί συχνά, νά προετοιμάζωμε τόν θρόνο, τήν ψυχή μας δηλαδή, νἀρθῆ νά κατοικήση ὁ Χριστός μας. Καί νά ἔχουμε πολλή λεπτομέρεια στή ζωή μας καί μέ μεγάλη προσοχή νά παρακολουθοῦμε τό Θεῖο Μυστήριο. Τό Θεῖο Μυστήριο δέν ἐξαγοράζεται! Πόσα θαύματα κάνει! Νά ἔχουμε ἀγάπη στόν Θεό, ἀγάπη στόν πλησίον, ἀγάπη σ᾿ ὅλο τόν κόσμο. Εἴδατε, τί ἔλεγε ἡ ἀδελφή Ἀγαπία; «Ὅλο τόν κόσμο, ὅλο τόν κόσμο νά τόν σώση». Τῆς εἶχε δώσει ὁ Θεός πολλή ἀγάπη. Ὁ Θεός νά μᾶς σκεπάση, νά μᾶς ἐλεήση, νά μᾶς δώση μετάνοια. Σύμφωνα μέ τήν πνευματική ἐργασία καί τό διακόνημα πού θά κάνουμε, θά μᾶς πληρώση. Ὁ Χριστός εἶναι καλοπληρωτής, Ἐκεῖνος δέν μᾶς ἀδικεῖ.
Θά προσέξουμε τόν νοῦ μας; Θά μᾶς δώση.
Θά προσέξουμε τήν καρδιά μας; Θά μᾶς δώση.
Θά προσέξουμε τό στόμα μας; Θά μᾶς δώση.

Ὅ,τι κάνουν τά πόδια, ὅ,τι κάνουν τά χέρια, ὅ,τι κάνει ὁ νοῦς, τά αὐτιά μας καί οἱ ὀφθαλμοί, γι᾿ αὐτά μᾶς δίνει μισθό ὁ Θεός. Ἅμα προσέχουμε τίς πέντε αἰσθήσεις, θά μᾶς ἐλεήση καί θά μᾶς χαριτώση ὁ Χριστός μας. Ἔχουμε καί παλεύουμε μέ ἕνα θηρίο ἀνήμερο, πού τό φοβήθηκαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι· ἐμεῖς τί εἴμαστε;

Τίποτε δέν κάνουμε. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἀγωνιζώμαστε. Ἀπό τήν μιά ἔχουμε τόν Ἄγγελό μας καί νά προσέχουμε νά μή τόν λυποῦμε, ἀπό τήν ἄλλη ὁ πειρασμός μᾶς κάνει νά θυμώνουμε, νά ποῦμε ψέματα, νά ἀντιμιλοῦμε. Ἐμεῖς ὄχι, νά καταφρονήσουμε τόν πειρασμό καί νά λέμε: «Ἄν κάνω αὐτό, θά λυπήσω τόν Ἄγγελό μου». Νά ἀγαποῦμε πολύ τόν φύλακα τῆς ψυχῆς μας, γιά νά μᾶς σκεπάζη ἀπό τόν φθόνο τοῦ διαβόλου.

Εὔχομαι ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ μας καί δι᾿εὐχῶν τοῦ Γέροντος, νά μᾶς βοηθήση νά διέλθωμεν τόν καινούργιο χρόνο μέ πολλή ἀγάπη, εὐσπλαχνία καί πόνο καί συμπάθεια μεταξύ μας. Νά μᾶς ἀξιώση νά ἔχουμε τέλος ἀγαθό καί ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Θεοῦ νά μᾶς πάρη σέ καλή ὥρα. Δέν ξέρουμε πῶς θά μᾶς βρῆ. Νά μᾶς δώση ὁ Χριστός ζῆλο καί προκοπή νά κάνουμε ὅ,τι δέν κάναμε μέχρι τώρα, ἐγώ πρώτη, πού δέν ἔχω ἐκεῖνο πού πρέπει νά προσφέρω στόν Χριστό μας.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Ἀπό τό βιβλίο: "Λόγια καρδιᾶς"

Ἱ. Μ. Παναγίας Ὁδηγήτριας Πορταριᾶς Βόλου.