Τό ἐξουσιαστικό Παπικό Πρωτεῖο, προκαθορίζει τήν ἀποτυχία τῶν διαλόγων καί τῶν συζητήσεων μέ τούς Παπικούς

ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΤΙΚΟ ΠΑΠΙΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ, ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

 

Του  Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 

Στην Ιστοσελίδα του Βατικανού Vatican.va, είναι αναρτημένη η καλούμενη από τους Παπικούς «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας » (Catechismo della Chiessa Cattolica).  Ενώ θα ανέμενε κανείς ότι  το μακροσκελέστατο αυτό κείμενο θα ασχολείτο με τα Παπικά δόγματα, η κατ’ εξοχή  έγνοια του κειμένου, είναι να ‘’αποδείξει’’ δια μέσου της διαδοχής που απώλεσαν, ότι είναι η ‘’μόνη Εκκλησία’’.  Πουθενά δεν γίνεται αναφορά για το filioque και τις άλλες παπικές κακοδοξίες.  Αναφέρεται μόνο η προεξάρχουσα Παπική εμμονή, το εξουσιαστικό δηλαδή πρωτείο.

Το εδάφιο 816 αναφέρεται στη «μόνη Εκκλησία του Χριστού» ‘’L’ unica Chiessa di Cristo’’  (εννοώντας) την Παπική ‘’εκκλησία’’.  Σημειώνει εμφαντικά ότι αυτή η ‘’εκκλησία’’ ενυπάρχει στην Καθολική Εκκλησία» που διέπεται από τον διάδοχο του Πέτρου και τους επισκόπους που είναι σε κοινωνία μαζί του.   Σημειώνοντας το ‘’ενυπάρχει’’ (sussiste) και χρησιμοποιώντας το συνώνυμο ‘’ενυπάρχει σε’’ (subsistit in) για να τονιστεί  ότι η Παπική ‘’εκκλησία είναι «Η μόνη Εκκλησία του Χριστού».  Η θέση τούτη «Η μόνη Εκκλησία του Χριστού», δεν έλκει την καταγωγή της από το ότι πιστεύουν οι Παπικοί ότι κατέχουν την αλήθεια (γιατί είναι αρκετοί οι Παπικοί θεολόγοι που αμφισβητούν το Παπικό ‘’αλάθητο’’ καθώς και άλλα Παπικά δογματικά ατοπήματα), αλλά από την αιτία όλων τούτων, την Παπική εξουσιαστική μάνητα.

Στο εδάφιο 819 αναφέρεται ότι έξω από τα ορατά όρια της ‘’Καθολικής’’ (Παπικής) ‘’εκκλησίας’’, υπάρχουν πολλά στοιχεία αγιασμού και αληθείας.  Και φυσικά σε αυτούς «τους εκτός», σαφώς συμπεριλαμβάνει και την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στο εδάφιο 834 του κειμένου αυτού, η  εξουσιαστική υπόδειξη «να στραφούν προς τη Ρωμαϊκή ‘’εκκλησία’’», την οποία χαρακτηρίζει ως το μόνο θεμέλιο, αποτελεί την ανακεφαλαίωση της Παπικής εμμονής.

Στο εδάφιο 835 γίνεται έμμεσος αλλά σαφής υπαινιγμός, στις ουνιτικές ‘’εκκλησίες’’, με τη αναφορά στην ποικιλία των λατρευτικών τελετών και ιεροπραξιών από τις ‘’τοπικές εκκλησίες’’.

Στο εδάφιο 837  η αναφορά στη ‘’εκκλησία’’ που την ‘’κυβερνά’’ ο Ανώτατος Ποντίφηκας και οι ‘’επίσκοποι’’, καταμαρτυρεί  το πλάνο ‘’άρχειν’’.

«Ο Πάπας είναι χωρίς αμφιβολία το δυσκολότερο εμπόδιο στην πορεία του Οικουμενισμού», ομολόγησε ο Πάπας Παύλος VI κατά την προσφώνηση της Παπικής Γραμματείας για την Ενότητα στις 28/4/1967.  Το εξουσιαστικό παπικό πρωτείο και κατ’ επέκταση το αλάθητο, καθίσταται  ο σοβαρότερος λόγος για την εμμονή, σε ότι πλάνο παρεισέφρησε στον Παπισμό, καθότι δεν είναι εύκολο «αλάθητος πρώτος», να παραδεχθεί ότι λαθεύει

Παρενθετικά να αναφέρω ότι στο περιοδικό «Γρηγόριος ο Παλαμάς» (Θεσσαλονίκη Τεύχος έτους 1917) ο Αμίλκας Σ. Αλιβιζάτος, σε κείμενό του που ετιτλοφορείτο «Πόθεν η ενότης», ανέφερε ως αιτία αποτυχίας των Διαλόγων, το γεγονός ότι στις εκάστοτε συζητήσεις άρχιζαν από τις διαφορές και όχι αυτά που ενώνουν.   Μετά από χρόνια καθιερώθηκε στους Διαλόγους η έναρξη των συζητήσεων από αυτά που ενώνουν.  Δυστυχώς έμειναν σε αυτά τα «ελάσσονα» και η επακόλουθη στασιμότητα ήταν η φυσική συνέπεια.  Τα μείζονα προβλήματα σε τέτοιους διαλόγους θα παραμένουν άλυτα και τα ελάσσονα θα κολακεύουν την ανθρωπάρεσκη αγάπη των.

Φυσικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι θέμα διαδικασιών, αλλά ουσίας.  Η αναφορά  στη Παπική Σύνοδο για το Δόγμα της Πίστης ότι «…το ζήτημα της υπεροχής του Πέτρου και των διαδόχων του, έχει ιδιαίτερη σημασία ακόμα και οικουμενική» (presenta una sigolare rilevanta, anche ecumenica), σαφέστατα καταδεικνύει το ατέρμονο των  διαλόγων με τους Παπικούς καθώς και την αιτία του ακάρπου των συζητήσεων αυτών.   

Φράσεις όπως «Η αρχή της υπεροχής του Διαδόχου του Πέτρου στο Μυστήριο της Εκκλησίας …» (Londi derazioni «Il primate del successsore di Pietro nel mistero della Chiesa…» - ‘’vatican.va’’ ) καταμαρτυρούν επακριβώς ποιος θα είναι ο καρπός των εκάστοτε συζητήσεων με του Παπικούς.  Στην ίδια εμμονή παραπέμπει και η φράση Καρδινάλιου Koch (Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου για την προώθηση της Χριστιανικής ενότητας), όπου με θράσος λέγει «Il primato del Papa può aiutare la comunione» δηλ. «Το πρωτείον του Πάπα μπορεί να βοηθήσει την κοινότητα».   Aναφορές όπως «πρέπει να εξηγηθεί ποιός είναι ο απόγονος του Αποστόλου Πέτρου, ο βιβλικός του ρόλος και οι υπηρεσίες του» (Vaticaninsider.lastampa.it) χρησιμοποιώντας μάλιστα τη λέξη «discendente» που θα πει «απόγονος», αντί της χρησιμοποιούμενης λέξης «successore» που θα πει «διάδοχος» (il successore dell’  Apostolo Pietro). Φυσικά πρέπει να σημειωθεί, ότι Εκκλησιαστικώς και Εκκλησιολογικώς,  Αποστολική Διαδοχή  εκτός της Μίας  Εκκλησίας, της Ορθοδόξου δηλαδή Εκκλησίας, δεν υπάρχει.

Δεν λείπει φυσικά  και το αλλότροπο της παραδοχής του Παπικού εξουσιαστικού Πρωτείου.  Αυτό που έγραφε στην  ιταλική εφημερίδα  ‘’Corriere della Sera’’ ο Αlberto Meloni, o οποίος θεωρείται ειδικός σε εκκλησιαστικά ζητήματα (φυσικά από την «βατικάνειο» όψη),  τονίζοντας ότι «όλοι οι Χριστιανοί συμφωνούν ότι η Εκκλησία της Ρώμης κατέχει το πρωτείο στην αγάπη», υποβαθμίζοντας  λεκτικά το εξουσιαστικό πρωτείο.  Το γεγονός ότι το πρωτείο παρουσιάζεται διαφοροτρόπως, φανερώνει τι επιδιώκουν.  

Τούτο το «υπερέχειν» λοιπόν, του εξουσιαστικού πρωτείου, είναι η αιτία για τη μη επιστροφή των Παπικών στη Μία Αγία Εκκλησία.  Δυστυχώς θα απομένει από τις συναντήσεις αυτές, με τους αιρετικούς Παπικούς, μόνο η λύπη για τα οικουμενιστικά ατοπήματα των συμπροσευχών.  Στο τέλος θα γίνεται αυτό που αναφέρει ο Προφήτης Ιερεμίας, «ώρυξαν  λάκκον συντετριμμένον, μη δυνάμενον ύδωρ συνέχειν» Ιερ.2,13.

http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_557.html