Η
ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
(ἀπομαγνητοφωνημένο
ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου
Σάββα Ἁγιορείτη)
Ἡ
Θεϊκή φλόγα καθαρίζει τήν καρδία τοῦ
ἀνθρώπου καί τήν γεμίζει μέ εὐφροσύνη.
Μέ
τήν Θεία Χάρη πραγματώνεται ἡ κάθαρση
τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου. Δέν εἶναι
ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου μόνο μία κένωση
(ἄδειασμα) τοῦ μυαλοῦ καί τῆς καρδιᾶς
μας, ἀλλά εἶναι συνάμα καί ἡ πλήρωση
(γέμισμα) ὅλου τοῦ ἐσωτερικοῦ του ἀπό
τό πῦρ τῆς Θεότητος, ἀπό τήν φωτιά τῆς
Θείας ἀγάπης. Τότε εἶναι πού καίγεται
κάθε ἄλλη κατώτερη ἀγάπη, κάθε μορφή
σαρκικῆς-κοσμικῆς ἀγάπης, κάθε τί
πού κλέβει μέρος ἀπ’ τήν καρδιά τοῦ
ἀνθρώπου.
Τότε
εἶναι πού ἡ ψυχή αἰσθάνεται τίς
Θεῖες ἡδονές, οἱ ὁποῖες δέν συγκρίνονται
μέ καμμιά ἄλλη ἡδονή. Ὅταν ἀνάψει αὐτή
ἡ θεϊκή φωτιά τότε ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται
πάρα πολύ μεγάλες πνευματικές
ἡδονές. Αὐτές δέν συγκρίνονται καθόλου
μέ τίς γήινες, μ΄ αὐτές τίς ἡδονές
πού ἐκτιμᾶ πάρα πολύ ὁ κόσμος: τό καλό
φαγητό, τήν σαρκική ἀγάπη, τίς σαρκικές
ἡδονές καί ὅλα αὐτά τά γύρω ἀπό τό
σῶμα, τό χρῆμα καί τήν μάταιη κοσμική
δόξα.
«Τί
μεγάλο σφάλμα» ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος
«κάνουμε οἱ ἄνθρωποι-οἱ περισσότεροι-
μέ τό νά μήν θέλουμε νά δώσουμε τήν ἀγάπη
μας στόν Χριστό, ἀλλά νά τήν χαραμίζουμε
σέ γήινα, φτηνά καί μάταια πράγματα»1.