Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 22-03-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ι΄ 32 - 38 

ι΄ 32 - 38

Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 14 - 17  

Β΄ 14 - 17
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Καθαρότητα νοῦ. Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ-ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΝΟΥ-(ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ)

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Πῶς ἔρχεται ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια

ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

(ἀπομαγνητοφωνημένη  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη στόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου Γιαννιτσῶν στίς 2-3-2014)

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὅταν ὑπάρχει εἰρηνική συμβίωση, τότε δέν ἐπιτρέπει, αὐτή ἡ εἰρηνική  συμβίωση, νά εἰσχωρήσει τίποτα δυσάρεστο στήν οἰκογενειακή ζωή. Ἀκόμη καί ὅταν ὑπάρχουν πολλές ἐξωτερικές δυσκολίες, αὐτές δέν εἰσχωροῦν μέσα στό σῶμα τῆς οἰκογένειας.
Ὅταν ἔχουν εἰρήνη ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα πρῶτα μέσα τους καί κατόπιν μεταξύ τους, αὐτό τούς προφυλάσσει ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὁ ἕνας βοηθεῖ τόν ἄλλο, ὥστε νά μήν διαταραχθεῖ ἡ ἐσωτερική οἰκογενειακή εἰρήνη ἀκόμη καί ἄν μύρια κύματα ὑπάρχουν ἐξωτερικά.
Ἄν ὅμως μεταξύ τῶν συζύγων ὑπάρχει φιλονεικία, ὑπάρχει μιά ἀντιπαράθεση, μιά διαμάχη, τότε αὐτή ἡ ταραχή ἐξαπλώνεται καί στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας. Ταράζονται τά  παιδιά καθώς καί ὅποιοι ἄλλοι συμβιώνουν μέ τό ταραγμένο ζεῦγος (παπποῦδες, γιαγιάδες κ.λ.π.).

Τό ἄγχος, οἱ βιοτικές μέριμνες καί ἡ οἰκογενειακή εἰρήνη

«Βασική αἰτία τῆς ἀκαταστασίας στήν οἰκογένεια», λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἶναι «ἡ ὑπερβολική καί ἀγωνιώδης μέριμνα γιά τίς βιοτικές ἀνάγκες».

Ἄς προσέξουμε τίς λέξεις: ὑπερβολική μέριμνα καί ἀγωνιώδης. Μέριμνα θά πεῖ φροντίδα, ὑπερβολική ἀγωνιώδης φροντίδα.

«Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου διὰ τοῦ καθημερινοῦ ἁγίου μαρτυρίου» (Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ))

Μὲ δάκρυα πικρὰ καὶ μετάνοια οἱ Πρωτόπλαστοι ἀντιμετώπισαν τὸν πόνο καὶ τὴ λύπη ἐξαιτίας τῆς πτώσεως καὶ τῆς ἐκπτώσεως ἐκ τοῦ Παραδείσου κρατώντας τὴν ἐλπίδα τῆς ἐπαγγελίας, δηλαδὴ τῆς ἐπικείμενης συντριβῆς τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος ποὺ τοὺς ξεγέλασε καὶ τῆς ἐν καιρῷ ἀναγεννήσεως τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς Πατριάρχης Ἀβραὰμ καὶ ἡ Σάρρα ἡ γυναίκα του ἐδέχθησαν μὲ πίστη καὶ ὑπομονὴ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ τοὺς καλοῦσε νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἐκ τῆς συγγενείας των καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν μετανάστες σὲ ξένη γῆ, τὴν ὁποία τοὺς ὑπέδειξε ὁ Τριαδικὸς Θεός, τὸν ὁποῖον Θεὸν ἀξιώθηκαν νὰ φιλοξενήσουν ἐξαιτίας τῆς ὑπακοῆς. Ἐκεῖ ἄκουσε ὁ Ἀβραὰμ ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματός του καὶ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς[1] καὶ ἔλαβε πολύτιμο δῶρο τὸν Ἰσαάκ.      Ἐπίσης, γνωρίζουμε, ὅτι δάκρυα ἔρρεαν ἡμέραν καὶ νύκτα ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ, καὶ τοιουτοτρόπως ἀντιμετώπιζε τὸν πόνο καὶ τὴ λύπη ποὺ εἶχαν καταλάβει τὴν ψυχή του, ἐξαιτίας  τῆς διπλῆς ἁμαρτίας στὴν ὁποία εἶχε ὑποπέσει: «Ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ’ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω.»

Ἐξήγηση τῆς Δ' και Ε΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου.Ἀνδρέα Θεοδώρου

 

Ἐξηγήση τῆς Δ΄ Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου

 Ἀνδρέας Θεοδώρου

 

Ὠδὴ Δ'. Ὁ Εἱρμὸς

«Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τή  ἀκηράτῳ παλάμῃ καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα, Χριστέ, τή  δυνάμει σου».

Αὐτός πού κάθεται στήν Τριαδικὴ δόξα τῆς θεότητος, ἦλθε μέσα σὲ κούφη (ἐλαφριά) νεφέλη, ὁ Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, ὁ ὁποῖος μὲ τή δύναμη τῆς ἀκήρατης παλάμης του ἔσωσε (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία) αὐτούς πού κραυγάζουν δόξα, Χριστέ, στήν θεία σου δύναμη.

Ἡ δόξα πού ἀποῤῥέει ἀπὸ τή Θεία οὐσία εἶναι κοινὴ καὶ εἰς τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Κάθε Θεία ὑπόσταση εἶναι σὲ ἴσο μέτρο φορέας ὁλόκληρης τῆς Θείας δόξας, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες δύο ὑποστάσεις τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁ Πατὴρ δοξάζεται ἀπαράλλακτα ὅπως ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Ἡ ὅποια μείωση τῆς Θείας δόξας συνεπιφέρει μείωση καὶ τοῦ τριαδικοῦ τῶν προσώπων ἀξιώματος, ὑποβάθμιση καὶ κατάργηση τῆς τάξεως καὶ τῆς ἰσοτιμίας στήν Τριάδα.

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στή γῆ χωρὶς νά χάσει τίποτε ἀπὸ τὸ τριαδικὸ του ἀξίωμα. Ἦλθε ντυμένος ὁλόκληρη τή  δόξα του, ἂν καὶ αὐτὴ κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὸ παραπέτασμα τῆς σάρκας, τὴν ὁποίαν αὐτοβούλως προσέλαβε. Αὐτὴ τὴν ἔννοια εἶχε ἡ κένωση τοῦ Λόγου στό πεδίο τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως: ἀπόκρυψη τῆς τριαδικῆς δόξας καὶ παράλληλα ἀμφίεση τῆς ταπεινώσεως τῆς φτωχῆς καὶ ἐπίκηρης ζωῆς. Σ' αὐτὸ τὸ θεοδύναμο πλέγμα ἀνυψώνεται ἡ ταπείνωση τῆς γῆς, ἐγκεντρίζεται στήν ἄφθινη δόξα τοῦ Θεοῦ, ὁ φτωχὸς ἄνθρωπος γίνεται ὁμόθεος, ἐξυψώνεται καὶ λαμπρύνεται ἡ κτίση, ἀνακεφαλαιώνεται ἡ πλάση ὁλόκληρη.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΥ" ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 1994 ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ" " Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁ π. Παΐσιος ἔπαιρνε τό Ἅγιο Φῶς κι ἐνῶ ἔψελνε τόσο σιγά, νόμιζες ὅτι βοᾶ πρός τόν Κύριο."

Τώρα, όσον αφορα στον Γέροντα Παΐσιο, με αφορμή την Θεολογική Σχολή, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 93-94, πήγαινα τακτικά στην Σουρωτή και έκανα αρκετές, τότε, ακολουθίες, Λειτουργίες, κλπ.

Θυμάμαι ότι, όταν κάναμε ένα Ευχέλαιο και την ώρα πού η αναξιότης μου θα έχριε τον Γέροντα Παΐσιο, εκείνος, λόγω της ιερωσύνης μου και της ταπείνωσής του, βέβαια, έσκυψε και φίλησε το αμαρτωλό χέρι μου. Εγώ τότε, κοκκίνισα, τάχασα, και ό μόνος τρόπος πού μπορούσα νομίμως να αντιδράσω ήταν κι εγώ, αυθόρμητα, να πάρω την ιδική του ευχή, γιατί είχα μπροστά μου έναν Άγιο, και να ασπασθώ κι εγώ, ταυτόχρονα, το δικό του χέρι. Με την κίνηση, όμως, πού έκανα για να φθάσω και να ασπασθώ το δικό του χέρι, έγινε μία σύγκρουσης κεφαλιών...! 

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ "Ὁ Θεός εἶναι τέλειος καί δέν ἔχει ἐλαττώματα. Γι' αὐτό τόν λόγο, ὅταν μέσα μας φανερωθεῖ ἡ θεϊκή ἀγάπη τότε εἴμαστε εὐλογημένοι καί νιώθουμε ἀγάπη γιά ὅλο τό σύμπαν."

Η αγάπη είναι τέλεια

  Ο Θεός είναι αγάπη. Όταν αισθανθούμε πώς Αυτός είναι παρών παντού, τότε Αυτός θα μας διδάξει πώς να αγαπήσουμε τον πλησίον μας. Επειδή εμείς δεν ξέρουμε ούτε πώς να αγαπάμε τον Κύριο, αλλά ούτε και τον πλησίον μας. Όλοι μας έχουμε μέσα μας αγάπη, επειδή ο Κύριος την εμφύτεψε μέσα μας. Πολλές φορές τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό ανακατεύονται, για να μας βγάλουν από τον σωστό δρόμο της αληθινής αγάπης. Συχνά τυχαίνει ο άνθρωπος να δεθεί συναισθηματικά με ένα ζωντανό πλάσμα είτε με κάποιο αντικείμενο. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε σέ νεαρή ηλικία, είτε σε προχωρημένη ηλικία.

 Κάποιος για παράδειγμα δένεται με το χρυσάφι και τα πλούτη χωρίς να μπορεί να τα αποχωριστεί ούτε στιγμή. Έτσι κάθεται συνεχώς στο σπίτι του και ζει σαν φυλακισμένος.( Ο Κύριος είπε: Σας βεβαιώνω πώς δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού (Κατά Ματθαίον 23-24). 

Τα παραπάνω λόγια ο πατήρ Θαδδαίος τα ερμήνευε ως έξης:

Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία μέρος δ΄(τελευταῖο)

ΕΥΧΗ, ΝΗΨΙΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ
«Προσοχή ἐστιν ἀρχή θεωρίας, μᾶλλον δέ ὑπόθεσις θεωρίας»

Ἕνας ἄλλος τρόπος καθάρσεως νοῦ καί καρδίας, ἐκτός τῆς νήψεως, εἶναι καί ἡ ἀπόλυτος προσοχή σέ κάθε ἐκδήλωσι τοῦ ἔσω ἀνθρώπου.

«Προσοχικήν ἀρετήν πάσῃ δυνάμει μέτελθε, ἥ ἐστι νοός φυλακή, νοῦ τήρησις καί τελείωσις καρδιακή γλυκείας ἡσυχίας, ἀφάνταστος μακαρία, τῆς ψυχῆς κατάστασις· πρᾶγμα οὐκ ἐν πολλοῖς εὑρισκόμενον» (Ἱερομονάχου Ἰω. Νήψη καί προσευχή... σελ. 138), λέγει ὁ ἅγιος Ἡσύχιος. Τόν σύνδεσμο τῆς νήψεως, προσοχῆς καί Εὐχῆς μᾶς τόν ὑπογραμμίζει καί ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Σιναΐτης στά "Νηπτικά" του κεφάλαια: «Διότι ἡ μέν νῆψις, ἀδιαλείπτως παρατηροῦσα τόν νοῦν, εὐκόλως ἀντιλαμβάνεται τούς εἰσερχομένους πονηρούς λογισμούς τοῦ δαίμονος. Ἀντιδρῶντας στίς δαιμονικές προσβολές, ἀμέσως καλεῖ πρός βοήθειαν διά τῆς προσευχῆς τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τοῦ Ὁποίου τό Ὄνομα θά ἐξουδετερώση τά πεπυρωμένα βέλη τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων.

Λάμπρος Σκόντζος, Ἡ θεολογική καί αἰσθητική ἁξία τοῦ Ἀκάθιστου Ὕμνου

Η  ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΚΑΙ  ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

                                         ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

     Η ορθόδοξη υμνολογία αποτελεί ένα κορυφαίο κεφάλαιο στον παγκόσμιο πολιτισμό. Είναι  η αδιάκοπη συνέχεια της ανεπανάληπτης αρχαιοελληνικής ποίησης, καθότι, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός διασώθηκε και αναπτύχθηκε μέσα στο Χριστιανισμό. Η ορθόδοξη εκκλησιαστική ποίηση, ως  ύψιστη καλλιτεχνική έκφραση, κατέστη τα τελευταία χρόνια αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού πολλών ξένων ετεροδόξων μελετητών.

     Ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα της εκκλησιαστικής μας ποίησης είναι και ο λαοφιλής Ακάθιστος Ύμνος, ο οποίος ψάλλεται όπως είναι γνωστό, τμηματικά, κάθε Παρασκευή βράδυ  στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της Μ. Τεσσαρακοστής και ολόκληρος το βράδυ της Παρασκευής της Ε΄ εβδομάδος των Νηστειών. Η αγάπη δε του πιστού λαού για την ακολουθία των Χαιρετισμών και του Ακαθίστου Ύμνου είναι τόσο μεγάλη ώστε κατακλύζει ασφυκτικά τους ναούς αυτές τις ημέρες.

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΑΝΙΗΛ ΣΙΣΟΕΒ "Ἐρώτηση: Τί χρειάζεται, ἡ πνευματική ζωή, προκειμένου νά ἀντισταθεῖ κανείς στούς σύγχρονους πειρασμούς, ποιά ἀρετή εἶναι ἡ πιό σημαντική;"

Ερώτηση: Τι χρειάζεται, η πνευματική ζωή, προκειμένου να αντισταθεί κανείς στους σύγχρονους πειρασμούς, ποιά αρετή είναι η πιο σημαντική;

Πατήρ Δανιήλ: Η εμπιστοσύνη στον Θεό, είναι το μόνο και το πιο σημαντικό. Αν δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό, τότε η προσευχή μας θα γίνει ένας οδυνηρός κανόνας. Ο πνευματικός έγινε ψυχαναλυτής. Όλες οι άλλες περιπτώσεις θα γίνουν μόνο κενές επεξεργασίες.

 Χρειάζεται προσωπική εμπιστοσύνη στον Θεό. Πρέπει να θυμόμαστε ότι βρισκόμαστε κάτω από τον Θεό και ο Θεός είναι μαζί μας. Ο Θεός πραγματικά μας κρατά στα Χέρια Του. Και κανείς δεν θα μας χωρίζει από αυτόν, όπως ο Απόστολος Παύλος λέει: Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού εν Χριστώ Ιησού; Πράγματι, αν ήμαστε με τον Θεό, όλες οι άλλες αρετές θα οικοδομηθούν. Η προσευχή θα είναι επικοινωνία με τον Θεό, πού είναι μαζί μας. Η υπακοή θα γίνει ικανότητα να ακούσουν τον ιερό λόγο Του, να τον διακρίνουν μέσα στο βουητό αυτού του κόσμου. 

Πλούσιοι καί φτωχοί στήν πρώτη χριστιανική κοινότητα τῶν Ἱεροσολύμων

Ήταν τόση η προθυμία με την οποία έδιναν (οσοι είχαν περιουσίες), ώστε δεν υπήρχε ούτε ένας φτωχός (στην πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων).
Δεν έδιναν δηλ. μέρος από την περιουσία τους, κρατώντας την υπόλοιπη για τον εαυτό τους, αλλά με το αίσθημα πως ήταν δικά τους τα δώριζαν. Την ανωμαλία της άνισης κατανομής αγαθών την είχαν εξαφανίσει από ανάμεσά τους και ζούσαν με μεγάλη αφθονία αγαθών.

«Τά γάρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπό κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καί θεότης, εἰς τό εἶναι αὐτούς ἀναπολογήτους».

«Ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ κόσμος οἱ ἀόρατες ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τόσο ἡ δύναμή Του, ὅσο καί κάθε θεία τελειότητα, γίνονται κατανοητές διά μέσου τῶν δημιουργημάτων».
Ρωμ. α΄: 20

«Ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ κόσμος οἱ ἀόρατες ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τόσο ἡ δύναμή Του, ὅσο καί κάθε θεία τελειότητα, γίνονται κατανοητές διά μέσου τῶν δημιουργημάτων», ὥστε νά θυμόμαστε τόν Εὐεργέτη μας Θεό καί ἀπό τή γῆ καί ἀπό τόν ἀέρα καί τή νύχτα καί ἀπό τήν ἡμέρα καί ἀπό ὅλα τά ὁρατά. Ἔτσι οὔτε στήν ἁμαρτία θά δώσουμε καμιά εὐκαιρία, οὔτε στόν ἐχθρό διάβολο θά παραχωρήσουμε τόπο στήν καρδιά μας, ἀφοῦ μέ τή συνεχῆ ἀνάμνηση θά ἔχουμε μέσα μας μόνιμο κάτοικο τό Θεό».

Ἁγίου Βασιλείου, Εἰς τήν Ἑξαήμερον,
ὁμιλ. Ι΄, ΕΠΕ 4, 140-142