Βιβλικό-Πατερική προσέγγιση των εννοιών: Σατανάς-Κόλαση, Παράδεισος-Ανάσταση
Του Μιχαήλ Γ. Χούλη, Θεολόγου
Ο Σατανάς, που στην Αγία Γραφή ονομάζεται
και Αντίχριστος, Δράκοντας, Βεελζεβούλ, Εωσφόρος, Λεβιάθαν κ.ά., υπήρξε
καλό λίαν δημιούργημα του Θεού. Κάνοντας όμως κακή χρήση του
αυτεξουσίου του, κινούμενος δε από άκρατο εγωισμό και φιλαυτία, όπως οι
Πατέρες της Εκκλησίας εξηγούν, κατάντησε, ως ευρισκόμενος άλλωστε μακριά
από το Θεό που είναι το όντως Φως και στερούμενος τη χάρη Του, να γίνει
μαύρη και σκοτεινή αντίθεη δύναμη. “Ζωή είναι ο Θεός, και αλλοτρίωση ή
θάνατος είναι η απομάκρυνση από τις φωτοδοτικές θείες ενέργειες. Σε
τούτο το σημείο αγγίζουμε το μυστήριο του Σατανά και της λεγεώνας των
δαιμόνων” (βλ. Ν. Ματσούκα, ‘ο Σατανάς’, εκδ. Πουρναρά, 1999).
«Δουλειά» του είναι έκτοτε να διαβάλει
(εξ ου και ‘διάβολος’) και συκοφαντεί το Θεό στους ανθρώπους, τους
ανθρώπους στο Θεό, αλλά και τους ανθρώπους μεταξύ τους, επιδιώκοντας, ως
κακόβουλος και πανούργος, την εξόντωση του ανθρωπίνου γένους (βλ. λήμμα
‘Σατανάς’ στο ‘Οι Θρησκείες’, Εκδοτικής Αθηνών, Αθ. 1992).