Ὁ συγκλονιστικός βίος τῆς Ἁγ. Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε τον 6^ον αιώνα, την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Στα νεανικά της χρόνια ζούσε μέσα στην ακολασία και παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην ηθική καταστροφή.

Όταν ήταν 12 χρονών ξέφυγε από την προσοχή των γονιών της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου επί 17 χρόνια ζούσε άσωτη ζωή. Μετά, από περιέργεια πήγε, με πολλούς άλλους προσκυνητές, στα Ιεροσόλυμα, για να παρεβρεθεί στην ύψωση του Τίμιου Σταυρού.

Όταν θέλησε να μπει στο ναό της Ανάστασης, τη μέρα που υψωνόταν ο Τίμιος Σταυρός, ένοιωσε 3 έως 4 φορές κάποιαν αόρατη δύναμη μέσα της, που την εμπόδιζε να μπει, ενώ το πλήθος έμπαινε ανεμπόδιστα.

Αφού πληγώθηκε η καρδιά της απ’ αυτό, αποφάσισε ν’ αλλάξει ζωή και να εξιλεώσει το Θεό με τη μετάνοια. Έτσι βάζοντας σαν εγγυήτριά της την Παναγία, υποσχέθηκε ότι εάν αφήσει να μπει κα να δει τον Σταυρό του Κυρίου, θα ήταν συνετή και φρόνιμη στο μέλλον και δεν θα μόλυνε πια το σώμα της με πονηρές επιθυμίες και ηδονές.

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος, Τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ (Γ΄)

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ  (Γ΄) «Προς σε ήρα τους οφθαλμούς μου...»

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης

e-mail: ioil.konitsa@gmail.com

Αν κανείς ήθελε να προσθέσει κάτι στο βάθρο του «αγνώστου θεού», θα μπορούσε να χαράξει το εξής: «τω αγνώστω θεώ, που έρχεται για να φορτωθεί τα βάσανά μας και να μας λυτρώσει».

Αλήθεια, ποιος δίδαξε τους προγόνους μας κάτι τέτοιο; Ποιος τους δασκάλεψε στην Ολυμπία, αλλά και στην Πέργαμο, κοντά στο βωμό του Διός, να στήσουν και «αγνώστω θεώ» βωμούς; Μα, χρειάζεται να μας διδάξει κανείς ότι διψούμε και πεινούμε; Χρειάζεται να μας λεχθεί ότι έχουμε ανάγκη από καθαρό αέρα και από τη ζεστασιά του ηλιακού φωτός; Και δεν είναι συγκινητικό το γεγονός ότι για τους άλλους «θεούς», άφηναν την «πλανεύτρα φαντασία» να σχηματοποιεί και εν πολλοίς να προσωποποιεί τα πάθη σε αυτούς τους «θεούς», ενώ στο βωμό αυτό και μόνο, του «αγνώστου», αλλά τόσο ποθητού «θεού», η φαντασία εξορίστηκε;

Ποιος να το περίμενε αυτό, ότι στο ακροχείλι της αναζητήσεως, η φαντασία δεν θα είχε κανέναν λόγο; Ότι ο υψηλός φιλοσοφικός στοχασμός θα ταπεινωνόταν; Ότι η σκέψη θα έδινε τη σκυτάλη στην καρδιακή σιωπή;

Μοναχὸς Τρύφων ἐρημήτης τῆς Καψάλας. Ρουμάνοι Ἁγιορεῖτες μοναχοί

Μοναχὸς Τρύφων ἐρημήτης τῆς Καψάλας + 1978.

    Τόν μοναχόν αὐτόν δέν εὐτυχήσαμε νά τόν γνωρίσουμε προσωπικά. Κατά τίς συχνές μας ἐπισκέψεις στόν ἀσκητή Γέροντα Παϊσιο, κατά πρῶτα νεανικά μας χρόνια, ἀκούσαμε θαυμαστές ἱστορίες καί ἀσκητικά παλαίσματα γι᾿ αὐτόν τόν ἐραστή τοῦ Θεοῦ.
Εἶχε ἀκούσει γι᾿ αὐτόν ὁ μακαριστός τώρα Γέρο-Παΐσιος καί τόν εἶχε ἐπισκεφθῆ. Ἀπ᾿ αὐτόν λοιπόν ἐμάθαμε κι ἐμεῖς γιά τήν ἀσκητική του ζωή ἐδῶ στόν ῾Ιερόν Τόπον τῆς Παρθένου Μαρίας.
Θεωρήσαμε ἀναγκαῖο νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅσα μᾶς εἶπε γι᾿ αὐτό τό πετεινό τοῦ οὐρανοῦ ὁ Γερο-Παΐσιος γιά νά μή ἁρπαχθοῦν τά τόσα ψυχωφελῆ ἀσκητικά του κατορθώματα ἀπό τήν μανία τοῦ πανδαμάτορος χρόνου καί ριφθοῦν στήν ἄβυσσο τῆς λήθης.

«Πάρε λίγο λάδι ἀπό τό καντήλι καί ρῖψε το μέσα εἰς τό καζάνι»

 - Διήγηση Άνθιμου Μοναχού Διονυσιάτου

……Ο μοναχός Άνθιμος μου διηγήθηκε και τα ακόλουθα : «Κατά την εποχήν όπου ήμην μάγειρος μίαν Κυριακήν όπου ετελείτο αγρυπνία, επήρα από το Σάββατον εσπέρας από τον δοχειάρην ρεβίθια να βράσω. Τα εμούσκευσα κατά την συνήθειαν και εις την ώραν του όρθρου τα έβαλα εις το καζάνι και έβραζον. Τα έβραζα επί τρεις συνεχείς ώρας. Εξώδευσα δύο φορεία ξύλα, και τα ευλογημένα (ή κάλλιον ειπείν τ΄ αφορισμένα) αντί να μαλακώσουν και να βράσουν, περισσότερον έσφιγγον και εσκληρύνοντο. Δεν φαντάζεσαι, αδελφέ, την στενοχωρίαν μου. Πώς να τραπεζώσω ; Οι πατέρες όλην την νύχτα ν΄ αγρυπνούν εις την εκκλησίαν και να μείνουν νηστικοί εις την τράπεζαν ; Δεν εύρισκα παρηγορίαν^. τί να κάμω ;

Οἱ Βεδουίνοι ἔσωσαν τήν Ἁγία Αἰκατερίνη στό Σινᾶ

ΟΙ ΒΕΔΟΥΙΝΟΙ ΕΣΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΤΟ ΣΙΝΑ.

Οι Βεδουίνοι έσωσαν την Αγία Αικατερίνη
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
Bεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν ειρήνη και ομονοία», από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε και χτίστηκε η μονή και όταν χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα για να την υπερασπιστούν από φανατικούς ισλαμιστές.
Bεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν ειρήνη και ομονοία», από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε και χτίστηκε η μονή και όταν χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα για να την υπερασπιστούν από φανατικούς ισλαμιστές.
«...Μόλις η κατάσταση αγρίεψε, οι Βεδουίνοι περικύκλωσαν το μοναστήρι. Ηταν οπλισμένοι. Στην αρχή τα όπλα τα είχαν κρυμμένα κάτω από τις κελεμπίες, μετά τα κρατούσαν φανερά. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τα χρησιμοποιήσουν...».

Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέρος ε' (τελευταῖο)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥμέρος ε΄ (τελευταῖο)

Ἡ ζωή, βέβαια ἔχει τίς δυσκολίες της καί τά προβλήματά της, πού εἶναι πολλά καί ποικίλα. Ὑπάρχουν βάσανα, δυστυχία, ὀρφάνια, διαζύγια, ἀρρώστιες μεγάλες καί μικρές, ἀνεργία, χρέη, μίση, ἔχθρες, ἀλληλοφαγώματα, ἄγρια ἐκμετάλλευσις καί πολλά ἄλλα δεινά καί κακά. Αὐτά καί ἄλλα κατατρέχουν καθημερινά τήν ζωή μας. Κι ἔτσι ἀδυνατεῖ ἡ ἁμαρτωλή καί διεφθαρμένη ἀνθρώπινη φύσις μας νά προσφέρη στόν Θεόν διά τῆς προσευχῆς τήν πνευματική της λατρεία. Γι᾿ αὐτό καί εἶναι τόσο ἀδύνατη καί σχεδόν ἀνύπαρκτη ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη μας στόν Χριστό καί στήν θεία Του Πρόνοια.

Ἐπομένως, ἡ πνευματική μας λατρεία γίνεται ἀναιμική, καί ἡ προσευχή μας εἶναι πτωχή καί ρακένδυτη. Γιατί:

Ἡ σωτηρία διά τῆς ἀπώλειας

Αγίου Λουκά Κριμαίας
«Ος γαρ αν θέλει την ψυχήν αυτού σώσαι, αποτελέσει αυτήν• ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν».

Ω, Κύριέ μου! Είναι πολύ σημαντικός αυτός ο λόγος σου και έχει μεγάλο βάθος. Είναι πολύ σημαντικό για μας να καταλάβουμε το βάθος του λόγου αυτού! Τα λόγια Σου σε πολλούς δημιουργούν σύγχυση και προκαλούν απορία. Τι σημαίνει αυτό που λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ότι πρέπει να χάσουμε τη ψυχή μας. Εμείς θέλουμε να την σώσουμε και Αυτός μας λέει να την χάσουμε.

Και μάλιστα να χάσουμε την ψυχή μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να την σώσουμε, αυτό ακριβώς λέει ο λόγος Του. Και πως να το καταλάβουμε; Αυτό πρέπει να σας εξηγήσω για να διαλύσω τις απορίες σας.

Τι είναι η ανθρώπινη ψυχή;

Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ, γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 1ῇ Ἀπριλίου 2014

Ἀριθ. Πρωτ.:  327

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 65)

ΚΟΣΜΑΣ

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα 

τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Σέ ὁλόκληρη τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, τίς δύο προηγούμενες ἑβδομάδες, ὑπήρξε μία κλιμακωτή δραστηριότητα μελῶν τῆς αἱρέσεως «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ἐπικαλοῦνται καί τήν προσωνυμία «Χριστιανοί». Σέ πολλές πόλεις καί χωριά διένειμαν προπαγανδιστικά φυλλάδια μέ τά ὅποια προσκαλοῦν ὅλους στήν «τήρηση τῆς ἀναμνήσεως τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ».

Συνηθίζει ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» νά ἀπορρίπτει κάθε Χριστιανική ἑορτή ἤ νά κακοποιῇ καί νά διαστρεβλώνῃ τό θεολογικό περιεχόμενό της. Ἀπό αὐτή τήν συνήθεια δέν ἑξαιρέθηκε οὔτε ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, πού τήν ἀπέρριψαν, καθώς ἀρνοῦνται τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἀντί τοῦ χριστιανικοῦ Πάσχα, πού μαρτυρεῖ τήν νίκη τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας πάνω στόν θάνατο, οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν ἁπλῶς τήν ἀνάμνησι τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ, τόν ὅποιο θεωροῦν «ὡς τόν καλύτερο ἄνθρωπο, πού ἔζησε ποτέ στήν γῆ» καί ὄχι ὡς Θεό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου.

Οἱ χιλιαστές γιορτάζουν τήν ἀνάμνησι αὐτή κάθε χρόνο «τό βράδυ πού ἀντιστοιχεῖ στίς 14 Νισσᾶν τοῦ ἀρχαίου Ἰουδαϊκοῦ ἡμερολογίου». Διοργανώνουν ἐκδηλώσεις κυρίως στίς «αἴθουσες βασιλείας», ὅπως τίς ὀνομάζουν, καί σέ ἄλλους χώρους, ὅπως ξενοδοχεῖα, ἑστιατόρια καί κινηματογράφους. Στήν ἐπαρχία μας θά τελέσουν τήν ἀνάμνησί τους, τήν Δευτερα 14 Ἀπριλίου 2014, σέ γνωστά κέντρα τους.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ."Τί σημαίνουν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἔως πότε πρός ὑμᾶς ἔσομαι; ἔως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;

«Και είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό έκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν», είπε ο πατέρας του άρρωστου παιδιού στον Κύριο. Παρακάλεσα τούς μαθητές σου να διώξουν το πονηρό αυτό πνεύμα, μα εκείνοι δεν μπόρεσαν.

Τρεις από τούς μαθητές του Κυρίου έλειπαν από το περιστατικό: ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης, πού βρίσκονταν μαζί Του στο όρος Θαβώρ, όταν μεταμορφώθηκε μπροστά τους. Έπειτα κατέβηκαν μαζί Του πάλι, για να βρουν κάτω ένα πλήθος συγκεντρωμένο γύρω από τούς υπόλοιπους αποστόλους, καθώς και τον άρρωστο νέο. Ο δυστυχισμένος πατέρας, αφού δέ βρήκε το Χριστό, έφερε το γιό του στους μαθητές Του. Εκείνοι όμως δεν μπόρεσαν, δεν είχαν τη δύναμη να τον βοηθήσουν. Πρώτα για τη δική τους ολιγοπιστία, δεύτερο για την ολιγοπιστία του πατέρα και τρίτο για την καθολική απιστία των γραμματέων πού ήταν παρόντες.

Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας, στήν ὁποία ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ὑποσχέθηκε μετάνοια.

σχόλιο Γ.Θ : Στό σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, στό Νότιο ἄκρο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἐγγυήτριας πού συναντάμε στόν βίο τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.

ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/04/blog-post_2400.html#more

9 Απριλίου Συναξαριστής. Εὐψυχίου Μάρτυρος, Αὐδιησοῦ Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῶ τριακόσιοι Μάρτυρες, Ἀκατίου Ὁσίου, Βαδίμου Ὁσιομάρτυρος, Μετακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίας Μόνικας, τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐψύχιος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ δυσσεβοὺς αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ χώρα τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ θεοφιλῆ βίο καὶ ἀγαθὴ κρίση καὶ εἶχε πολὺ πόθο γιὰ τὸν Χριστό.
Ὅταν στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας ὁ Ἰουλιανὸς ἔχτισε ναὸ τῆς θεᾶς Τύχης, στὸν ὁποῖο θυσίαζαν οἱ εἰδωλολάτρες, ὁ Εὐψύχιος πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους θαρραλέους νέους καὶ γκρέμισαν τὸ ναὸ ἀπὸ τὰ θεμέλια καθὼς καὶ τὸ εἴδωλο τῆς θεᾶς.
Ὅταν ἔμαθε αὐτὰ ὁ βασιλέας ὀργίσθηκε ὑπερβολικὰ καὶ ἀπέστειλε στρατιῶτες γιὰ νὰ τοὺς συλλάβουν. Καὶ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ τοὺς στέρησε ἀπὸ τὴν περιουσία τους, τοὺς ὑπέβαλλε σὲ ποικίλα χτυπήματα καὶ τοὺς ἐξόρισε. Τὸν Μάρτυρα ὅμως, Εὐψύχιο, ἐπειδὴ κατὰ τὴν γνώμη του ὑπῆρξε ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς ἐνέργειας, πρῶτα τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακή, στὴν συνέχεια δὲ τὸν βασάνισε πολύ.
Ἐπειδὴ ὅμως δὲν κατάφερνε νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του στὸν Χριστό, ἔδωσε ἐντολὴ καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἦταν τὸ ἔτος 363 μ.Χ. Ἔτσι ὁ Μάρτυς Εὐψύχιος κέρδισε ἀντὶ τῆς φθαρτῆς ζωῆς, τὸν ἄφθαρτο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.