ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Καλή Ἀνάσταση μέ ἀναστημένες τἰς ψυχές μας. Εὐχόμεθα ζωή χριστοποιημένη καί καταυγασμένη στό ἄκτιστο φῶς τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Ἐγκωμίων ἐγκώμιον (π. Β. Σπηλιόπουλος)

Έχουμε ήδη κάνει αναφορά, σε προγενέστερο άρθρο, σε λειτουργικά λάθη και λειτουργικές καινοτομίες κατά την Μ. Εβδομάδα που αλλοιώνουν το γνήσιο λειτουργικό και εν γένει ορθόδοξο φρόνημα. Ένα από τα στοιχεία της Μ. Εβδομάδος όπου το τυπικό παραβιάζεται, ενίοτε δε βάναυσα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ιεροπρέπεια της Ιεράς Ακολουθίας, η οποία ολισθαίνει και τείνει να μετατραπεί σε κοσμική σύναξη, είναι ο Όρθρος του Μ. Σαββάτου που τελείται συνήθως στις ενορίες το εσπέρας της Μ. Παρασκευής. Η σοβαρότερη παρατυπία έγκειται και αφορά στην ψαλμωδία των λεγομένων εγκωμίων.
Η παλαιά και ορθή τάξη έχει σχεδόν ολοκληρωτικά λησμονηθεί, αν και εσχάτως υπάρχουν αισιόδοξα και παρήγορα σημάδια επιστροφής ακόμη και σε ενοριακούς ναούς, με αποτέλεσμα το σημείο αυτό της Ακολουθίας να έχει υπερτιμηθεί, να έχει παραγκωνίσει τα υπόλοιπα θεόπνευστα άσματα και αναγνώσματα και να θεωρείται ως η ουσία και το «είναι» της Μ. Παρασκευής.
Πρώτη παρατυπία είναι η θέση των εγκωμίων.

Ὁ μοναχός ἀπό τό ὄρος Ἀργεντάριο πού ἀνέστησε νεκρό.(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΟΣ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΝΕΚΡΟ.(ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ)

 ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Στα δικά μας χρόνια υπήρξε ένας υποδιάκονος της Εκκλησίας Βαξεντίου  πού ανάστησε νεκρό  ονόματι, Κουαδραγέσιμος , ο όποιος συνήθιζε να βόσκει την αγέλη των προβάτων του εκεί στην περιοχή της Αυρηλίας . Από διήγηση αυτού του εξαιρετικά φιλαλήθους ανθρώπου κατέστη γνωστό ένα θαυμαστό γεγονός, το οποίο είχε επιτελεσθεί μυστικά. Ενώ λοιπόν αυτός, όπως είπαμε, επιμελούνταν το κοπάδι του στην Αυρηλία, υπήρχε ένας άνδρας ευσεβούς ζωής από το Όρος πού καλείται Αργεντάριο  ο όποιος στο μοναχικό σχήμα, πού παρουσίαζε στην εμφάνιση του, ανταποκρινόταν με τα ήθη του. Αυτός λοιπόν συνήθιζε μια φορά τον χρόνο να έρχεται από αυτό το Όρος Αργεντάριο στην εκκλησία του μακαρίου Πέτρου του κορυφαίου και παρέκκλινε χάριν φιλοξενίας στο σπίτι του προαναφερθέντος υποδιακόνου Κουαδραγεσίμου, όπως ο ίδιος διηγήθηκε.

2          Κάποια μέρα πού είχε μπει στο κατάλυμά του, το οποίο δεν απείχε πολύ από την εκκλησία, κάποιας φτωχούλας γυναίκας ο σύζυγος τελειώθηκε εκεί κοντά. Σύμφωνα με την συνήθεια τον έπλυναν, τον έντυσαν τα ιμάτιά του, τον τύλιξαν σέ σάβανο, αλλά τούς πρόλαβε το βράδυ και δεν μπόρεσαν να τον θάψουν.

Μητροπολίτης Πειραιῶς: ''Ἐμπαθής καί δογματικός ὁ Ν. Δήμου''

Η αναφορά του κ. Ν. Δήμου στο «δήθεν» Άγιο Φως που το εξομοιώνει με ειδωλολατρικό σύμβολο θέτει αναπόδραστα για εκείνον και τους αναγνώστες του κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα:

1. Ενώ ο αξιότιμος κ. Δήμου δηλώνει στο άρθρο του άνθρωπος «ελεύθερος ανοικτός και αδογμάτιστος» υπηρετεί με την δημοσιοποιηθείσα θέση του τον πιο σκληρό δογματισμό του οιηματία και παντογνώστη γιατί όπως προκύπτει από το κείμενό του ουδέποτε παρηκολούθησε την τελετή του Αγίου Φωτός και συνεπώς δεν έχει μήτε ιδίαν αντίληψι μήτε ιδίαν γνώσι και επομένως αποφθέγγεται υβρίζων «ορμώμενος εξ εμπαθούς και μόνον προαιρέσεως»και βυθιοτάτου δογματισμού Αυτό δεν αποδεικνύεται εκ του κειμένου σας κ. Δήμου;

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ - Ἡ μαρτυρία τῆς ἀληθείας (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ μαρτυρία τῆς ἀληθείας

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ἰω. 18,37)

 Χαρακτηριστικὸ γνώρισμα, ἀγαπητοί μου,εἶνε τὸ ἑξῆς· ἡ ἀλήθεια διαιρεῖ τὸν κόσμο σὲ δύο ἀντίθετα στρατόπεδα· ἄλλοι τάσσονται ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ἄλλοι κατὰ τῆς ἀληθείας.

Ὅσοι ἀγαποῦν τὸ φῶς ἑλκύονται ἀπὸ τὴνἀλήθεια, ποὺ τὴν ἐκτιμοῦν καὶ τὴ θεωροῦν ὡς τὸ πολυτιμότερο ἀπόκτημα τῆς ὑπάρξεώς τους. Γιὰ χάρι της εἶνε ἕτοιμοι νὰ κακοπαθήσουν, ἀκόμα καὶ νὰ μαρτυρήσουν. Αὐτοὶ προτιμοῦν νὰ ὑποστοῦν τὰ πάνδεινα, μέχρι καὶ νὰ σταυρωθοῦν γυμνοὶ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, παρὰ νὰ θυσιάσουν ἔστω καὶ ἕνα μόριο ἀπὸ τὴν ἀλήθεια γιὰ νὰ βασιλεύσουν μαζὶ μὲ τὸν διάβολο καὶ νὰ κυριαρχήσουν πάνω στὰ πέρατα τῆς γῆς· γιατὶ γιὰ τὴν ἀλήθεια ἀξίζει κάθε κόπος, κάθε θυσία.

Εὐχή καί πλάνη, μέρος δ

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ

μέρος δ΄

Παρενθετικά θά ἀναφέρουμε ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς χαρισματικῆς προσευχῆς καί νοερᾶς Λατρείας τοῦ “εὐχομένου” νοερῶς Πνευματικοῦ πατρός, τό Ἅγιον Πνεῦμα εἰσάγει τήν ψυχή του, μέ ἀνεξιχνίαστο τρόπο καί μέ ἀνερμήνευτη καί ἀκατάληπτη δύναμι, στήν ζωντανή παρουσία τοῦ πανταχοῦ παρόντος Θεοῦ.

Ἐνίοτε δέ, ἡ αὐτή ὑπερβατική δύναμις εἰσάγει τόν νοῦ τοῦ εὐχομένου ἀπλανῶς Πνευματικοῦ καί Γέροντος καί στίς καρδιές ὅλων ἐκείνων, ὑπέρ τῶν ὁποίων εὔχεται μετά δακρύων. Καί νά, πού ἐντελῶς ἀπροσδόκητα, ἐλεεῖται ὁ “εὐχόμενος” ἀπό ὅρασι θεϊκή, τήν ὁποία δέν ἔχει καμμιά ἀπολύτως ἐπιθυμία νά διηγηθῆ ἤ νά ἀποκαλύψη, ἀλλά μετά πολλῆς σωφροσύνης διαφυλάσσει τόν “ πολύτιμο μαργαρίτη” στό θησαυροφυλάκιο τῆς καρδιᾶς του.

Ἔχω ὅμως ταπεινά τήν γνώμη ὅτι, ὅσοι ἐκ τῶν Πνευματικῶν, μέσα στόν κόσμο, γεύονται τό μέλι τῆς ἡσυχίας ἐκ τῶν κινήσεων τῶν παθῶν (λογισμῶν, αἰσθήσεων, ἐπιθυμιῶν) καί ἀπολαμβάνουν «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. Δ΄: 7) τήν χαρισματική ἐνέργεια τῆς Εὐχῆς διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νυχθημερόν κλίνουν γόνυ καρδίας, ὄχι μόνο ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀλλά ἰδιαιτέρως ὑπέρ τῶν πνευματικῶν τους τέκνων, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, τόπου διαμονῆς καί εἴδους ἐργασίας.

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ- Ὁ Χριστὸς ἔπαθε ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἀντὶ ἡμῶν (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ὁ Χριστὸς ἔπαθε ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἀντὶ ἡμῶν

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Θὰ προσπαθήσω, ἀγαπητοί μου, νὰ πῶ ἕνα λόγο στὴν σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ.

Τί εἶνε ἡ σταύρωσις; Μέγα μυστήριο. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀκοῦμε τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ποὺ ἀνέβηκε μέχρι «τρίτου οὐρανοῦ» καὶ «ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12,2,4), νὰ λέῃ, ὅτι οἱ Ἕλληνες (δηλαδὴ οἱ εἰδωλολάτρες), ὅταν ἄκουγαν γιὰ σταυρὸ καὶ ἐσταυρωμένο, τὸ θεωροῦσαν «μωρίαν», ἀνοησία (Α΄ Κορ. 1,18). Δὲν μποροῦσαν νὰ ἐμβαθύνουν στὸ νόημα ποὺ περικλείει ἡ σταύρωσις τοῦ Χριστοῦ. Καὶ σήμερα, ἂν ρωτή σετε μερικοὺς διανοουμένους, θὰ σᾶς ποῦν μόνο, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἕνας μεγάλος ἀλτρουϊστὴς ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τοὺς ἄλλους.

Ἐμεῖς, ἔχον τας ὁδηγὸ τὰ Εὐαγγέλια καὶ τὸν θεῖο λόγο, τολμοῦμε καὶ λέμε ὅτι ἡ φράσι αὐτή, ὅτι εἶνε ἕνας ἀλτρουϊστής, δὲν εἶνε ἐπαρκής. Οὐδεὶς ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶχε ἀγάπη κι ὅτι ἀπὸ ἀγάπη ἀπέθανε «ὑπὲρ ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. 2,21). Ἀλ λὰ κάτι τέτοιο κάνουν καὶ οἱ ἄνθρωποι· ἡ μάνα λ.χ. πεθαίνει γιὰ τὸ παιδί της, ὁ φίλος πεθαίνει γιὰ τὸν φίλο του, ὁ ἀξιωματικὸς κι ὁ στρατιώτης στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρὸς θυσιάζονται διότι «μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ πατρίς» (γνώμη Σωκρ.· Πλάτ. Κρίτ. 12).

Ὁ Mητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ γιά τά γελοῖα σκουπίδια τοῦ ἀμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων Discovery Channel πού προβάλλει ὁ ΣΚΑΪ

 Πειραιεύς, 18 Ἀπριλίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μᾶς αἰτιῶνται ὡς δῆθεν ἀντισημίτες ἐνῶ ἔχομε διακηρύξει άδιαπτώτως ὅτι σεβόμεθα καί ἀγαπούμε τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ ἀλλά εἴμεθα ἀντισιωνισταί διότι ὁ Σιωνισμός ἀποτελεῖ διαχρονικά ὀξυτάτη μορφή ρατσισμοῦ ὅπως ὁ πρώην ἀδέσμευτος ΟΗΕ τό 1975 εἶχε διακηρύξει καί ἀφ’ ἑτέρου ἀδιάπτωτα μισεῖ τόν Χριστό

καί ἐξακολουθεῖ νά τόν ἀνασταυρώνει σέ κάθε ἱστορική περίοδο μέ τήν κατασκευή ψευδῶν γελοίων καί χαλκευμένων ντοκυμαντέρς σκουπιδιῶν πού διανέμει στούς συμπράττοντες μαζί του γιά προφανεῖς λόγους. Εἶναι γνωστό βέβαια τό ἀβυσσαλέο μῖσος τῶν Ραββίνων τοῦ Ἰσραήλ ἐναντίον τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου καί ἡ ἔκπτωση τους ἀπό τόν θεϊσμό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τοῦ προφητισμοῦ στόν ἑωσφορισμό τοῦ Ταλμούδ καί τῆς Καμπαλᾶ. Εἶναι ἐπίσης γνωστό ὅτι τό Ἑβραϊκό λόμπυ τῶν ΗΠΑ ὅπως ἀποδεικνύουν οἱ καταγγελίες τῶν Ὀρθοδόξων Ἑβραίων σιωνοκρατεῖται. Ἀποτέλεσμα ἡ παραγωγή τῶν παραπάνω σκουπιδιῶν πού στοχεύουν στό νά ἀναπαράξουν τό μῖσος κατά τοῦ Χριστοῦ ἐνσπείροντας κατά τήν ἀνόητη ἀντίληψή τους τήν ἀμφιβολία στό σωτηριῶδες θεϊκό του ἔργο.

«Ἥπλωσας τάς παλάμας καί ἥνωσας τά τό πρίν διεστῶτα» (Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευσταθίου)

Ἐάν ρωτήσουμε ἕνα μικρό παιδάκι, πού δέ γνωρίζει ἀκόμη πολλά πράγματα, ἀλλά πού ὀσφραίνεται τήν ἀγάπη τῶν μεγαλύ­τερων ἀνθρώπων πού εἶναι κοντά του- καί μάλιστα τοῦ στοργικοῦ πατέρα καί τῆς ἀναντικατάστατης μητέρας του- πόσο τούς ἀγαπάει, τότε αὐτό ἁπλώνει καί τά δύο χεράκια του καί μέ τά λίγα λόγια πού γνωρίζει ἀπαντᾶ: «τόοοσο!».

Τά πανάγια χέρια τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἁπλωμένα ἐπάνω στό Σταυρό. Εἶναι τρυπημένα μέ τά φαρμα­κερά καρφιά καί γεμάτα αἵματα. Στάζουν κυριολε­κτικά μιά-μιά σταγόνα τό πανάχραντο αἷμα του, γιά νά ξεπλύνουν τά δικά μας ἀνομήματα, γιά νά γιατρέψουν τίς δικές μας πληγές, γιά νά θρέψουν τή δική μας ψυχή καί γιά νά ἐπιβεβαιώσουν μέ αὐτό τόν τρόπο τήν Ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου γιά τόν ἄνθρωπο.

Γιατί ὁ Χριστός δέν ἄλλαξε τόν Ἰούδα;

 

«Τότε, αφού πήγε στους αρχιερείς ένας από τους δώδεκα, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, είπε, τι θέλετε να μου δώσετε για να σας τον παραδώσω;»
Και ακριβώς όταν η πόρνη μετανοούσε, όταν καταφιλούσε τα πόδια του Κυρίου, τότε πρόδινε το Δάσκαλο ο μαθητής. Γι’ αυτό είπε «τότε», για να μην κατηγορήσεις για αδυναμία το Δάσκαλο, όταν βλέπεις τον μαθητή του να τον προδίνει. Γιατί τόσο μεγάλη ήταν η δύναμη του Δασκάλου, ώστε να πείθει να Τον ακολουθούν ακόμη και οι πόρνες.
Θα αναρωτιόταν όμως κανείς, Εκείνος που είχε τη δύναμη να μεταστρέφει τις πόρνες και να τις κάνει να Τον ακολουθούν, δεν κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του μαθητή του; Είχε τη δύναμη να κερδίσει το μαθητή, αλλά δεν επιθυμούσε να τον μεταβάλει αναγκαστικά στο καλό, ούτε με τη βία να τον προσελκύσει κοντά Του. «Τότε, αφού πήγε». Και το «αφού πήγε» αυτό δεν στερείται κάποιας σημασίας.

Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου Θρήνου ἤτοι ὁ Ὄρθρος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΘΡΗΝΟΥ
ἤτοι
Ο ΟΡΘΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Τό πρωτότυπο κείμενο μέ τὴν νεοελληνικὴ ἀπόδοση
τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἀνδρέα Θεοδώρου

[ΟΡΘΡΟΣ] [ΚΑΝΩΝ] [ΕΓΚΩΜΙΑ] [ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ] [ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ] [ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ]
[ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ] [ΜΕΤΑ_ΛΙΤΑΝΕΙΑ] [ΠΑΤΕΡΙΚΟ_ΚΕΙΜΕΝΟ]

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ἡ Βλάσφημη σειρά τοῦ ALPHA TV μέσα στή Μεγάλη Ἑβδομάδα

Η Βλάσφημη σειρά του ALPHA TV μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα.

Πρωτοπρ. Νικόλαος  Μανώλης

Εἶναι τέχνη τοῦ Ἑωσφόρου, θέλοντας νὰ βλασφημήσει τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἁγίους, νὰ βάζει τοὺς ἀνθρώπους του νὰ διαπράξουν αὐτὴν τὴν αἰσχρὴ καὶ κολάσιμη ἁμαρτία. Ὁ ἴδιος δὲν τολμᾶ νὰ βλασφημήσει, πείθει ὅμως τοὺς δαιμονόπληκτους καὶ δαιμονισμένους ὀπαδούς του, νὰ μολύνουν τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τοῦ λαοῦ. Δὲν ἀντέχει νὰ βλέπει τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἀγωνίζονται πνευματικὰ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη περίοδο. Καίγεται ἀπὸ τὶς νηστεῖες καὶ τὶς προσευχὲς καὶ τοὺς ἐκδικεῖται.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ."Εἶναι φανερό πῶς ὁ Λάζαρος ἦταν ἕνας πολύ γνωστός κι ἐπιφανής ἄνθρωπος. Αὐτό προκύπτει ἀπό τούς πολλούς ἐπισκέπτες πού εἶχε στό σπίτι του, τόσο ὅταν πέθανε ὅσο κι ὅταν ἀναστήθηκε"

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ) 

Ο ουν ’Ιησούς προ εξ ήμερων του Πάσχα ηλθεν εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ό τεθνηκώς, ον ηγειρεν εκ νεκρών» (Ίωάν. ιβ'1). Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ό Ιησούς ήρθε στη Βηθανία, εκεί πού ζούσε ό Λάζαρος πού είχε πεθάνει αλλά ό Χριστός τον ανάστησε. Που βρισκόταν πριν ό Κύριος; Από το ευαγγελικό ανάγνωσμα πού προηγείται από το σημερινό ευαγγέλιο, βλέπουμε πώς ό Κύριος, αμέσως μετά την ανάσταση του Λαζάρου αποσύρθηκε στην έρημο, σέ μια πόλη πού ονομαζόταν Έφραίμ.

 Αποσύρθηκε για να μη τον συλλάβουν και τον σκοτώσουν οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων, επειδή ή ανάσταση του Λαζάρου είχε ξεσηκώσει την οργή τους περισσότερο από κάθε άλλο θαύμα πού έκανε ό Κύριος.

Είναι φανερό πώς ό Λάζαρος ήταν ένας πολύ γνωστός κι επιφανής άνθρωπος. Αυτό προκύπτει από τούς πολλούς επισκέπτες πού είχε στο σπίτι του, τόσο όταν πέθανε όσο κι όταν αναστήθηκε. «Πολλοί εκ των Ιουδαίων έληλύθεισαν προς τας περί Μάρθαν και Μαρίαν ίνα παραμυθήσονται αύτάς περί του αδελφού αυτών» (Ίωάν. ιαΊ9). Και μετά την ανάσταση του Λαζάρου, πολλοί Ιουδαίοι πήγαν ειδικά γι’ αυτό το λόγο, για να δουν δηλαδή το θαύμα πού έκανε ό Κύριος. Επειδή λοιπόν δεν είχε έρθει ακόμα ή ώρα Του, ό Κύριος αποσύρθηκε μακριά από την Ιερουσαλήμ και κρύφτηκε από τούς κακεντρεχείς εχθρούς Του.

18 Απριλίου Συναξαριστής. Μεγάλη Παρασκευή ,Ἰωάννου Ἠσυχαστοῦ, Σάββα Στρατηλάτου, Ἀκακίου Ἐπισκόπου, Ἀθανασίας Ὁσίας, Ματθαίου Ὁσίου, Κοσμᾶ Ὁμολογητοῦ, Ναυκρατίου Ὁμολογητοῦ, Εὐθυμίου Θαυματουργοῦ, Εὐθυμίου Φωτιστοῦ, Ἀντωνίου καὶ Φήλικος Ὁσίων, Ἰωάννου τοῦ Ράπτου, Ἰωάννου τοῦ Κουλικᾶ, Κυρίλλου Ἱερομάρτυρος, Βασιλείου Θαυματουργοῦ, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαντιμὶρ, Σύναξις Πάντων τῶν Σιναϊτῶν Ἁγίων.

Μεγάλη Παρασκευή


Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας, Πόντιο Πιλάτο. Αυτός, αφού τον ανέκρινε με πολλούς τρόπους και αφού ομολόγησε δύο φορές ότι ο Ιησούς είναι αθώος, έπειτα, για να ευχαριστηθούν οι Ιουδαίοι, τον καταδικάζει σε θάνατο, και αφού μαστίγωσε σαν δραπέτη δούλο τον Δεσπότη όλων, Τον παρέδωσε για να σταυρωθεί. Από εκεί και πέρα ο Ιησούς, αφού παραδόθηκε στους στρατιώτες, γυμνώνεται, φοράει κόκκινη χλαμύδα, στεφανώνεται με ακάνθινο στεφάνι, κρατάει κάλαμο σαν σκήπτρο, προσκυνείται χλευαστικά, φτύνεται και χτυπιέται στο πρόσωπο και στο κεφάλι.
Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς το Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης, και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δύο ληστών, βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στο Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Γύρω στην ένατη ώρα, αφού βγάζει πρώτα φωνή μεγάλη, και λέει : «Τετέλασται», εκπνέει «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», την ώρα κατά την οποία σφαζόταν, σύμφωνα με το νόμο, ο πασχάλιος αμνός, ο οποίος καθιερώθηκε ως έθιμο στους Ιουδαίους, προ-τυπώνοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό.