Στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας παρουσιάζεται: α) Τό μεγαλεῖο τοῦ δώρου, β) Ἡ ἀγάπη ἐκείνου πού τό χαρίζει καί γ) Ἡ ὡφέλεια ἐκείνου πού τό δέχεται (Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης)

 

ΜΕΛΕΤΗ ΚΣΤ'

Α’

Σκέψου, ότι τρία πράγματα πρέπει να υπάρχουν για να θεωρηθή ένα δώ­ρο πολύ μεγάλης αξίας: α. το μεγαλείο του δώρου, β. η αγάπη εκείνου που το χαρίζει και γ. η ωφέλεια που δέχεται εκείνος που απολαμβάνει το δώρο. Τώρα και τα τρία αυτά βρίσκονται υπέροχα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Και α’. σκέψου το μεγαλείο του δώρου αυτού· ναι, μεγάλα πράγματα μας χάρισε ο Θεός. Γιατί μας χάρισε τον ίδιο τον εαυτό μας φέρνοντάς μας από την ανυπαρξία στην ύπαρξι κατ’ εικόνα και ομοίωσί του. Γιατί μας χάρισε αναρίθμητα ουράνια και επίγεια κτίσματα, άϋλα και υλικά για ωφέλεια της γεννήσεως και διαφυλάξεώς μας. Γιατί δημιούργησε για μας τον ουρανό και την γη και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά. Αλλά όλα αυτά τα χαρίσματα και δώρα, που με άλλον τρόπο μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα και τόσης αξίας παρόλα αυτά ήταν πεπερασμένα και περιωρισμένης δυνάμεως. Αλλά στην ένσαρκη οικονομία του ο Θεός χάρισε στους ανθρώπους ένα δώρο και χάρισμα άπειρο· αυτό όμως το χάρισμα δόθηκε πρώτα σε μόνη την ανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, με την οποία ενώθηκε κατά την υπόστασι ο Θεός Λόγος και μέσα από αυτήν έγινε έμμεσα και σε μας. Απέμεινε λοιπόν, στον Κύριό μας κάτι ακόμη να χαρίση, αν ήθελε και ο ίδιος να δώση τον εαυτό του μερικώς σε κάθε ένα από τους πιστούς και με τον τρόπο αυτόν να διαδώση περισσότερο την αμέτρητη ευεργεσία της ενανθρωπήσεώς του.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Ἀρνηταί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ

Ἀρνηταὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ

ΕΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου,

Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Στό τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου (κεφ. 28) ὑπάρχει μιά λεπτομέρεια πολύ βασική, πού ἀναφέρεται στό πῶς οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τήν πρώτη στιγμή, ἀποπειράθηκαν νά ἀμφισβητήσουν τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι δωροδοκοῦν τούς φύλακες καί τούς προτείνουν νά διαδώσουν ὅτι δῆθεν τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου τό ἔκλεψαν οἱ μαθητές Του ἐνῶ αὐτοί κοιμοῦνταν.

Στήν ἀρχή τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, οἱ πρωτόπλαστοι πείθονται σέ ἕνα ψευδῆ ἰσχυρισμό τοῦ διαβόλου μέ ὅλες τίς τραγικές συνέπειες, πού ἀκολούθησαν. Μετά καί τήν κατάργηση τῆς πλέον φρικτῆς συνέπειας τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, πού ἦταν ὁ θάνατος ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριο, κάποιους ἄλλους, ὄργανά του, ὁ ἴδιος πειραστής, τούς συμβουλεύει νά ἀρνηθοῦν τό γεγονός μέ τήν ἴδια μεθοδολογία, δηλαδή τό ψεῦδος.

Μέσα στήν Ἁγία Σοφία «κρύβεται» ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ «ΚΡΥΒΕΤΑΙ» Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ

ΑΠΟ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Τον συγκλονιστικό πραγματικά ισχυρισμό ότι κάπου μέσα στον χώρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης κρύβεται μέχρι σήμερα ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού, παραθέτει ο πολύ γνωστός  Τούρκος δημοσιογράφος της εφημερίδας, Sabah, Hıncal Uluç, επικαλούμενος τις   πολυετείς και εντατικές έρευνες του επίσης πολύ γνωστού Τούρκου ιστορικού, Radi Dikici από την Σαμψούντα του Πόντου.

Θαυμαστή διάσωση ἀπό φανατικούς ἐβραίους πού συνέβη στόν σέρβο ἁγιορείτη ἀσκητή Γεώργιο Βίτκοβιτς

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΑΠΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ ΣΤΟΣ ΣΕΡΒΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΑΣΚΗΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟ ΒΙΤΚΟΒΙΤΣ (1920-1972)

Θαυμαστή διάσωση από φανατικούς Εβραίους

Γυρνώντας ο νεαρός Μπράνκο τα προσκυνήματα μέσα στην Αγίαν Πόλη, μάλλον κατά δαιμονική συνεργία, έχασε τον δρόμον και βρέθηκε μέσα στην Εβραϊκή συνοικία.

Άπειρος όπως ήταν αλλά και άθελά του προκλητικός με τα δάκρυά του και τα συχνά σταυροκοπήματα, προκάλεσε τον φθόνο μερικών φανατικών Ιουδαίων.

«Όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν» (καθ. όρθρου, πλ. δ')•

Φρίττει ο διάβολος όταν σημειώνουμε πάνω μας τον τύπον του σταυρού, όμως φρίττουν και οργίζονται συγχρόνως και τα όργανά του, οι εχθροί της πίστεώς μας. Τον πλησιάζουν με τρόπον φιλικό μερικοί Εβραίοι και τον προτρέπουν να τούς ακολουθήση. Απονήρευτος όπως ήταν εκ φύσεως, ο Μπράνκο σκέφθηκε ότι κάτι το αξιοθέατο ήθελαν να τού δείξουν. Προχωρούν σέ μία αυλή, μπαίνουν σέ μία μεγάλη αίθουσα και αμέσως τότε την αμπαρώνουν γερά.

Πασχαλινή ἐγκύκλιος μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἱερεμίου

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΟΥ

         

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ  

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή τοῦ Πάσχα 2014

ΠΑΣΧΑ 2014

Ἀδελφοί μου χριστιανοί,

Χριστός Ἀνέστη!

1. Λαμπρό γεγονός ἑορτάζουμε σήμερα. Ἑορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Τό γεγονός αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός,  εἶναι Θεός καί ὄχι ἄνθρωπος. Καί ἀκόμη, τό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ  ἀποδεικνύει Αὐτόν πραγματικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας. Ἀκοῦστε, γιατί: Τήν Μεγάλη Παρασκευή μέ τόν σταυρικό Του θάνατο ὁ Χριστός πρόσφερε τόν Ἑαυτό Του Θυσία στόν οὐράνιο Πατέρα γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐρωτοῦμε: Ἔγινε δεκτή ἡ Θυσία αὐτή τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Θεό Πατέρα; Καί βέβαια ἔγινε, γιατί ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν. Ἡ Κυριακή τοῦ Πάσχα, δηλαδή, δίνει ἰσχύ καί κῦρος στήν Μεγάλη Παρασκευή. Ἀφοῦ λοιπόν ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐχέγγυο τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας μέ τήν Θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἄρα καταλύθηκε καί τό ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας, πού εἶναι ἡ φθορά καί ὁ θάνατος.

Πασχαλινό μήνυμα Ἡγουμένου Ἱ.Μ. Γρηγορίου: Ὁ Χριστός ἐκδιώκεται ἀπό τήν Πατρίδα μας, ἀλλά ὁ λαός ἀντιστέκεται

“Ο Χριστός εκδιώκεται από την δύσμοιρη Πατρίδα μας με τον διαθρησκειακό συγκρητισμό στα νέα σχολικά προγράμ­ματα, με την κατάργησι της Κυριακής αργίας, με την ψήφισι αντιευαγγελικών νομοθετημάτων, με την ίδρυσι Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, θέματα που κάνουν πιο μακρύ και πιο οδυνηρό τον θρήνο του Γένους, και το «εάλω η Πόλις» ένα θρηνητικό τραγούδι που δεν λέει να τελειώση ακόμη” αναφέρει στο πασχαλινό μήνυμά του ο Ηγουμένος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος.
Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής: 

«ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»
Η Ανάστασις του Χριστού είναι το πιο συγκλονιστικό από όλα τα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, επειδή ο θάνατος είναι η πιο μεγάλη τρα­γω­δία της ανθρωπίνης υπάρξεως. Αλλά θάνατος δεν είναι μόνον ο βιολογικός. Είναι και ο υπαρξιακός, ο κοινωνικός, ο εθνικός, και κυρίως ο πνευματικός θα­να­τος. Στην προσωπική μας ιστορία υπάρχουν στιγμές, τις οποίες χωρίς Χρι­στο τις βιώνουμε ως υπαρξιακό θάνατο.

Ἀναστάσιμη ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Κονίτσης κ.Ἀνδρέου

Αναστάσιμη Εγκύκλιος Μητροπολίτου Κονίτσης Ανδρέου

 

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ.  Πρωτ.: 9                                                                                                      Νύκτα Ἀναστάσεως 2014  

Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ                                                                

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 171η

ΘΕΜΑ : Πάσχα, Κυρίου Πάσχα !

        Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

        Μόλις πού ξημέρωνε στήν Ἱερουσαλήμ, στήν προφητοκτόνο πόλη. Μέσα στό μισοσκόταδο τοῦ πρωϊνοῦ τῆς Κυριακῆς – « λίαν πρωί τῆς μιᾶς σαββάτων » ( Μάρκ. ιστ΄ 2 ) – μερικές γυναικεῖες μορφές διασχίζουν ἀθόρυβα τούς δρόμους. Σέ λίγο, περνᾶνε τά τείχη κι’ ἀνηφορίζουν πρός τόν Γολγοθᾶ,τόν μέχρι τότε ἀσήμαντο λόφο, πού ὅμως ἔμελλε νά γίνη πιό ψηλός καί ἀπό τά Ἰμαλάϊα. Γιατί ἐκεῖ, πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες εἶχε παιχθῆ τό Θεῖο Δρᾶμα : Ἡ Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καί γιατί « ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη ( ὁ Κύριος ) κῆπος , καί ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ὧ οὐδέπω οὐδείς ἐτέθη », ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ( Ἰωάν. ιθ΄ 41). Δηλαδή, κοντά στόν τόπο τῆς σταυρώσεως ὑπῆρχε ἕνας κῆπος καί μέσα στόν κῆπο, πού ἀνῆκε στόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας, ὑπῆρχε ἕνας καινούργιος τάφος στόν ὁποῖο, μέχρι τότε, κανένας δέν εἶχε ἐνταφιασθῆ. Σ’ αὐτό , λοιπόν, τό μνημεῖο, βιαστικά, ἐνταφίασαν τόν Ἰησοῦ, ἐπειδή ἦταν κοντά, ἀλλά καί ἐπειδή σέ λίγο θά ξημέρωνε ἡ ἑορτή τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα (Ἰωάν. ιθ΄ 42).

HEMOS CONTEMPLADO LA RESURRECCIÓN DE CRISTO Por el Yérontas Yeoryios Kapsanis, Monasterio San Gregorio de Athos

 ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Μ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Mensajes sobre la fiesta de Pascua

(Liberación de la muerte y la resurrección)

Prólogo

Con el conocido himno del Penticostarion: «Hemos contemplado la Resurrección de Cristo, alabamos al Santo Señor Jesús el único impecable...» Los creyentes que hemos visto al Resucitado Señor estamos llamados a alabarle, reverenciarle, cantarle y glorificarle. Es posible que no lo hayamos visto con los ojos del cuerpo, pero, puesto que lo han visto «...los que desde el principio fueron testigos viéndole con sus ojos, convertidos después en ministros del Logos» (Lc 1,2), «A estos mismos, después de su pasión, se les presentó con muchas pruebas evidentes de que estaba vivo, dejándose ver ante ellos durante cuarenta días y hablándoles de la realeza increada de Dios» (Hec 1,3), le vemos también nosotros con los ojos espirituales de nuestra psique.

No es menos importante el hecho de que en la Santa Montaña Athos, el oficio de la Resurrección empieza con la lectura del libro de los Hechos de los Apóstoles. Porque en este libro vemos de una manera particular los admirables hechos de la nueva Iglesia constituida por Cristo, la dinamis (potencia y energía increada) del Resucitado Señor.