Περί ταπείνωσης. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΠΕΡΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ 2 

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 

Ὁ ἁγιασμός τῆς ψυχῆς, α' μέρος

Ταλαίπωρη ψυχή, γνώρισε τήν ὑπόστασί σου, πόσο εὐγενικά δημιουργήθηκες ἀπό τόν Θεό! Κατάλαβέ το ὅτι εἶσαι ἀθάνατη, ὅτι δέν θά πεθάνης ποτέ, ὅτι ἔχεις τό προνόμιον τῆς ἀθανασίας. Δέν εἶσαι σάν τό σῶμα πού κάποια μέρα θά πεθάνη, θά φθαρῆ καί θά γίνη σκωλήκων τροφή, τῆς φθορᾶς καί τῆς δυσωδίας. Βέβαια κι αὐτό θά ἀναστηθῆ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἄν τό σῶμα δέν ἔχη δεχθῆ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή αὐτή, ἡ ἀνάστασίς του θά εἶναι κολαστική.

Ψυχή, εἶσαι κάτι οὐράνιο, κάτι πάρα πολύ ὡραῖο, εὐγενικό· ἔχεις δημιουργηθῆ κατά ἰδιαίτερον τρόπον ἀπό τόν Θεό. Θά ἀφήσης τόν κόσμο καί θά ἀπέλθης πρός Αὐτόν, ὅπως καί ὁ Χριστός λέγει: «Ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον καί πάλιν ἀφίημι τόν κόσμον καί πορεύομαι πρός τόν Πατέρα» (Ἰω. Ιστ΄: 28). Ἡ πατρίδα σου δέν εἶναι ἐδῶ κάτω· ἡ πατρίδα σου, ψυχή, εἶναι στόν οὐρανό, γιατί εἶσαι ἄφθαρτη· καί ἐκεῖνα, πού ὑπάρχουν ἐκεῖ, δέν ἀλλοιώνονται, δέν χάνουν τήν πολυτέλειά τους, τήν ὀμορφιά τους, τό κάλλος, τήν εὐωδία, τήν θεία χάρι.

Δογματική και πρακτική Καββάλα

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ

Κ Α Β Β Α Λ Α

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

 

Δογματική Καββάλα

Η δογματική Καββάλα περιλαμβάνει το δογματικό οικοδόμημα της κίνησης. Η όλη φιλοσοφία περιέχεται σε ένα διάγραμμα που ονομάζεται το «Δένδρο της Ζωής», όπου περιλαμβάνονται συνολικά 10 σφαίρες ή Σεφιρώθ που αντιστοιχούν σε «ιδιότητες» ή «Εκδηλώσεις» του Θεού ή «επίπεδα υπάρξεως της Ζωής».

Η πρώτη ονομάζεται Κέτερ και είναι το «σημείο Εκ­δήλωσης», ή Υψηλοτέρα Σεφίρα που αντιπροσωπεύει «τον Ύψιστο Θεό ή την Πρωταρχική Αιτία». Από αυ­τήν συνεχίζονται οι θείες «Εκδηλώσεις» διαδοχικά σε δύο στήλες, αριστερά και δεξιά (θετική και αρνητική, ή αρσενική και θηλυκή δύναμη).

Μέσω αυτών των «Εκδηλώσεων» ή «Εκπορεύσεων» πραγματοποιείται το πέρασμα από το άπειρο στο πεπερα­σμένο, «από την ενότητα στην πληθώρα των μορφών, στη δημιουργία της ύλης». Με βάση την δογματική Καββάλα ο Θεός δεν είναι «άμεσος Δημιουργός του κοσμου. Όλα τα πράγματα έχουν προέλθει από την Πρωταρχική Πηγή, μέσω διαδοχικών Εκπορεύσεων κάθε Εκπόρευση έχει μικρότερη λαμπρότητα και ακτινοβολία από την προηγούμενη. Έτσι το σύμπαν που βλέπουμε είναι ο «Εκδηλωμένος Θεός» και το τελικό κατώτερο προϊόν είναι η ύλη, δηλαδή κάτι που είναι ευτελές» (Γ. Γουέ­στκοτ, σελ. 29).

Διάφορα ὠφέλιμα

Διδαχές της αείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας, Ηγουμένης της Ι.Μ.Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς.

Προσπαθώ με την προσευχή να σας βοηθήσω.
Έλεγα: Πώς γίνεται και να μην έρχεται η Θεία Χάρις στην ψυχή μας; ποια είναι τα εμπόδια, τι φταίει; Και βλέπω κατά σειρά δυο βράδια και ένα μεσημέρι τα εξής:
Το πρώτο βράδυ βλέπω και ανατέλλει ένας ήλιος πολύ λαμπερός και φωτεινός και μέσα μου έλεγε μια φωνή, ότι έτσι φωτίζεται από την Θεία Χάρη ο άνθρωπος όταν έχει πολλή βία και αυταπάρνηση, και ό,τι θλίψη είχα, μου την πήρε αυτό πού είδα....
Το άλλο βράδυ είδα πολλά τοιχώματα και μόλις έμπαινε ανάμεσα λίγο φως, με την ανατολή του ηλίου, και περνούσε καμιά ακτίνα.

Τά φυτά ὡς σύμβολα. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

  Τά φυτά ως σύμβολα

 Για να μπορεί το δέντρο να βλαστήσει, πρέπει να ριζώσει στη γη. Έτσι και η ψυχή, πρέπει να είναι ριζωμένη στην πνευματική Βασιλεία των Ουρανών, γιατί εκείνη είναι ή δική της γη στην οποία ριζώνει και βλαστάνει. Για να μπορέσει το δέντρο ν’ αναπτυχθεί πρέπει να ποτίζεται με νερό. Το ίδιο και ή ψυχή, πρέπει να αρδεύεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος για να είναι υγιής και ισχυρή. Λέει ο Άγ. Αντώνιος: καθώς τά δέντρα, αν δεν ποτίζονται με το φυσικό νερό δεν μπορούν να αναπτύσσονται, το ίδιο και ή ψυχή, δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί αν δεν πίνει από τις ουράνιες άπολαύσεις.

Για να μπορεί το δέντρο να δέσει καρπό, πρέπει να έχει φως και θερμότητα από τον ήλιο. Το ίδιο και ή ψυχή, πρέπει να φωτίζεται και να θερμαίνεται από τον Θεό, τον Ήλιο της αιώνιας δικαιοσύνης. Γιατί μονάχα μέσα στο φως και τη ζεστασιά -πού πηγάζουν από τον Θεό τον ζώντα και ζωοποιό- μπορεί ή ψυχή να ζήσει, να βλαστήσει και να δώσει καρπό.

Ο κρίνος είναι το σύμβολο της αμεριμνίας:

Ἐν ὅψει τῆς συνάντησης τοῦ Πάπα μέ τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην μας

Εν όψει της συνάντησης του Πάπα με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην μας

Του θεολόγου, Βασιλείου Χαραλάμπους

 Εν όψει της συνάντησης του Πάπα Φραγκίσκου με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην μας, ποικίλα γράφονται, είτε σε εφημερίδες, είτε σε ιστοσελίδες και ιστολόγια.  Η αναμενόμενη συνάντηση έγινε αφορμή ποικίλων δημοσιευμάτων.   Προβάλλεται έντονα ο  Πάπας, ως ο διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου.  Στην ιστοσελίδα  Vaticaninsider.lastampa.it, με ημερομηνία 16 Μαΐου 2014,  προβάλλεται  προηγούμενη  συνέντευξη, του Καρδινάλιου Koch (Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου για την προώθηση της Χριστιανικής ενότητας), όπου με θράσος λέγει «Il primato del Papa può aiutare la comunione» δηλ. «Το πρωτείον του Πάπα μπορεί να βοηθήσει την κοινότητα». 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού,

όμοτίμου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Θεωρώ ιδιαίτερα τιμητική την συμμετοχή μου στην παρούσα σύναξη προς τιμήν του μακαριστού Γέροντος π. Φιλοθέου Ζερβάκου. Ή όσιακή μορφή του και οι υπέρ της Ορθοδοξίας αγώνες του είναι ή αφορμή της επιλογής του θέματός μου.

Οι έννοιες ΑΓΙΟΣ και ΑΓΙΟΤΗΤΑ στην εποχή μας διέρχονται κρίση: ή αποκρούονται, ή χλευάζονται, ή παραποιούνται. Και μάλιστα όχι μόνο σέ κοινωνικές ομάδες, πού έχουν προσωρινά ή μόνιμα διακόψει κάθε σχέση και σύνδεσμο με το εκκλησιαστικό σώμα, αλλά και μεταξύ τών λεγομένων χριστιανών και μάλιστα τών «Ορθοδόξων». Ιδανικό στον κόσμο μας είναι οι οικονομικές άξιες, ή ευζωία, ή υλική ευημερία. Πόσοι, ακόμη και χριστιανοί, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να γίνουν άγιοι; Ποιός ενδιαφερόμενος και μόχθων για την σταδιοδρομία του παιδιού του, δίνει προτεραιότητα στην αγιότητα του; Και όμως αυτός (πρέπει να) είναι ό κύριος σκοπός τού ορθοδόξου πιστού. 'Ο λόγος υπάρξεως της Εκκλησίας στον κόσμο, ως σώματος Χριστού και Ορθοδοξίας είναι ή θέωση του ανθρώπου, δηλαδή ή αναγέννηση του μέσα στην άκτιστη θεϊκή Χάρη, ό αγιασμός του. Ή παλαιοδιαθηκική προτροπή: «Άγιοι έσεσθέ μοι, ότι εγώ άγιός ειμί» (Λευϊτ. 20,26), είναι αντίστοιχο με τον λόγο της Καινής Διαθήκης: «’Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ως ό Πατήρ ύμών ό ούράνιος τέλειός εστίν» (Ματθ. 5,48).

Τό Ἀποστολικό καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ ἄγνοια καί ἡ θεραπεία της_mp3

Π. Σάββας 2012-03-15_Τό Ἀποστολικό καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡ ἄγνοια καί ἡ θεραπεία της (mp3)

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-03-12 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Ὑπάρχουν χριστιανοί σήμερα ; (Ἕνα ἰδιότυπο σχόλιο ἐξ΄ἀφορμῆς τῶν ἐκλογῶν)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΗΜΕΡΑ;

(´Ενα ιδιότυπο σχόλιο εξ΄αφορμής των εκλογών)

 

Το ερώτημα δεν τίθεται ρητορικά. Ήδη έχει τεθεί προ πολλών χρόνων από μεγάλους μελετητές του χριστιανισμού, στην προσπάθειά τους να ψαύσουν τις βάσεις της χριστιανικής πίστεως. Κι ο λόγος είναι απλός: το να είναι κανείς χριστιανός σημαίνει ότι αντιστρέφει τα κριτήρια του κόσμου και της ίδιας της ανθρώπινης φύσεως, απαρνείται ό,τι ο κόσμος θεωρεί δεδομένο, επιλέγει πάντοτε τη ζωή Εκείνου, ο Οποίος ήλθε στον κόσμο για να τον αλλάξει και να τον φέρει κυριολεκτικά άνω-κάτω, λόγω της αλλοιώσεως αυτού του κόσμου από την αμαρτία, συνεπώς να τον επαναφέρει στην ορθή του κατεύθυνση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τελικώς έτσι ορίζεται ο χριστιανός από τους αγίους μας: ως «μίμημα Χριστού κατά το δυνατόν ανθρώπω» (άγ. Ιωάννης της Κλίμακος).

Βοήθα με να σέ θέλω πιό πολύ Χριστέ μου…

Μου έλεγε κάποιος: 
"Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο". 
Του λέω: 
-Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός, 
"Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο". 
Τι ωραία που μιλούσε! 
"Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου" έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.

Τό χάρισμα τῆς ὑπομονῆς

Το χάρισμα της υπομονής δίνεται ανάλογα με το μέτρο της ταπεινώσεως.

Γιατί, αυτός που είναι πολύ ταπεινός είναι και πολύ υπομονετικός σε όλους τους κόπους και τις θλίψεις.

Όσο περισσότερο υπομένει κανείς, τόσο ελαφρότερο αισθάνεται το φορτίο και το βάρος των πειρασμών.

Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή, νικά εύκολα όλα τα λυπηρά που θα τον βρουν σ’ αυτή τη ζωή.

Πηγή: Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Κλίμαξ, Λόγος ΚΖ

http://stonagona.blogspot.gr