Περί κενοδοξίας καί ἄλλων πνευματικῶν θεμάτων-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Περί κενοδοξίας καί ἄλλων πνευματικῶν θεμάτων-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου-Συζήτηση στίς 22-06-2014 μέ Προσκυνητές στήν Τῆνο.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ

Τό σύμβολο τῆς πίστεως, μέρος β'

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

μέρος β΄

“Τάς θύρας, τάς θύρας!...

Φωνάζοντας ὁ ἱερεύς “τάς θύρας, τάς θύρας...” ἀλληγορικά προτρέπει νά προσέξουμε τίς αἰσθήσεις μας, τό μυαλό μας, τίς σκέψεις μας, διότι διά μέσου αὐτῶν περνᾶ ὁ θάνατος. Τό βεβαιώνει καί ἡ Ἁγία Γραφή: ὁ θάνατος εἰσέρχεται “διά τῶν θυρίδων”¹. Οἱ “θυρίδες” εἶναι οἱ αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου καί οἱ λογισμοί του. Εἶναι ἔγκλημα νά εἴμεθα μέσα στό Ναό καί τό μυαλό μας νά ταξιδεύει ἀκόμα καί σέ πονηρές παραστάσεις. Κλείσιμο λοιπόν καί σφράγισμα ὅλων τῶν αἰσθήσεων διά τῆς προσοχῆς καί προσευχῆς “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”.

Ἄν ὁ χριστιανός πού ἐκκλησιάζεται, καταφέρη ν᾿ ἀπομονωθῆ ἀπό τόν ὑλικό κόσμο, πού τόν περιβάλλει, τότε μπορεῖ – μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος – νά φθάση (ἐν ἐκστάσει ψυχῆς) στή θέα τῆς Θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας καί τῶν ἀπορρήτων μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.....

Τό Ἅγιον Ὄρος καί ἡ συνέχεια τῆς παραδόσεως

Του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Μεταλληνού

Είναι γεγονός, ότι στη χριστιανική αρχαιότητα υπήρξαν διάφορα μεγάλα μοναστικά κέντρα, στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, τη Μικρασία, την Μεγάλη Ελλάδα. Με τον καιρό όμως παρήκμασαν. Από τον 10ο αιώνα το Άγιον Όρος αναζωογόνησε το μοναχικό βίο των άλλων παρηκμασμένων κέντρων και απέβη αυτό μοναστικός χώρος πανορθόδοξος και επισημότατος, που εφείλκυε το θαυμασμό όχι μόνο των Ρωμηών, αλλά και «των γύρωθεν εθνών», όπως παρατηρεί ο Αλέξιος A’ ο Κομνηνός, τα οποία «εσεμνύνοντο διά το μοναδικόν εις τα όρη της οικουμένης άγιον Όρος». Δίκαια, έτσι, σημειώνει ο π. Γεώργιος Καψάνης:Είναι μεγάλη ευλογία, ότι εν μέσω της Εκκλησίας ο Παντελεήμων Κύριος εφύτευσε τον παράδεισο του περιβολιού της Παναγίας, το άγιον Όρος, για να ζωογονεί όλη την Εκκλησία με τη μυστική ακτινοβολία της Χάριτος του Θεού, που σκηνώνει στους παλαιούς και νέους αγίους του, στα ιερά θεομητοροβάδιστα σκηνώματά του, στην αδιάκοπο και ζώσα μέχρι σήμερα αγιοπατερική παράδοσή του».

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι: α)Συμμετοχή στή δοξολογία ὅλης τῆς κτίσεως καί β)ὁ τρόπος ὅλης μας τῆς ζωῆς_mp3+κείμενο.

Π. Σάββας 2011-01-13_Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι: α)Συμμετοχή στή δοξολογία ὅλης τῆς κτίσεως καί β)ὁ τρόπος ὅλης μας τῆς ζωῆς_Ἁγίου Νικοδήμου_Ἀόρατος πόλεμος_mp3

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-1-11 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Κείμενο Στ΄ καί Ζ΄Συνάξεως.

Σύναξις Στ΄
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΕΤΟΣ 2010-2011

Βιβλίο πρός μελέτην: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ,

Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, PG 150, 368-492.

ΣΥΝΑΞΙΣ ΣΤ’

ΠΟΙΕΣ ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ

Στούς Ἀποστολικούς χρόνους ἡ Θ. Λειτουργία περιελάμβανε μόνο τόν ἁγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων καί τήν Θεία Κοινωνία τῶν πιστῶν. Ἡ σύντομη αὐτή τελετή περιελάμβανε ἐπίσης κήρυγμα ἀπό τόν «Προεστῶτα» καί μερικούς ὕμνους καί εὐχές κατά τήν κρίση τοῦ ἐπισκόπου. Στήν ἀρχή, τό μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας γίνονταν μετά   τό   Κοινό   Δεῖπνο    ὅλων    τῶν πιστῶν,   πού  ἔμεινε  στήν   ἱστορία μέ τό ὄνομα Ἀ γ ά π η. Πολύ ἐνωρίς ὅμως, ἐνῶ ἀκόμη ζοῦσαν οἱ Ἀπόστολοι, ἐπειδή παρετηροῦντο μεγάλες ἀταξίες στήν ὥρα τῆς Ἀγάπης, χωρίστηκε τό μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας ἀπό τό κοινό δεῖπνο. Στό ἑξῆς, ἡ μέν Θ. Εὐχαριστία γίνονταν τίς πρωινές πλέον ὧρες, ἡ δέ τελετή τῆς Ἀγάπης, πού λέγονταν καί «Κυριακόν Δεῖπνον», ἔμεινε γιά τό βράδυ.

Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, καθώς οἱ πιστοί πλήθαιναν καί ἦταν σκορπισμένοι σέ διάφορα μέρη, ἄρχισαν νά διαμορφώνονται διάφοροι τύποι Λειτουργιῶν, πού εἶχαν τόν ἴδιο κεντρικό πυρήνα, τό μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας, διέφεραν ὅμως ὡς πρός τήν ἕκταση καί τήν διάταξη. Ἀπό ὅλους αὐτούς τούς τύπους τῶν Λειτουργιῶν σήμερα χρησιμοποιοῦμε μόνον τέσσαρες, πού τελοῦνται ἀπό ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήν μητρική γλώσσα κάθε λαοῦ. Εἶναι δέ αὐτές οἱ ἑξῆς:

Πῶς θά ἀποκτήσουμε στήν καρδιά μας τόν Θεό; Ὅσιος Φιλόθεος Σιναΐτης

Όσιος Φιλόθεος ο Σιναΐτης - Απάνθισμα διδαχών

Πρέπει όλα να τα παραμερίζουμε, ακόμα και το σώμα και αυτή τη ζωή να καταφρονούμε μόνο και μόνο για να αποκτήσουμε στην καρδιά μας τον Θεό.

Γιατί αρκεί, όπως λέει ο θείος Χρυσόστομος, να βλέπει κανείς με τον νου του το Θεό, για ν' αφανίσει τους πονηρούς δαίμονες.

Αν λοιπόν θέλομε να βαδίζομε την κατά Χριστόν φιλοσοφία, δηλαδή τη νοητή εργασία, με φύλαξη του νου και νήψη, ας αρχίσομε το δρόμο αυτό με εγκράτεια από τα πολλά φαγητά, παίρνοντας με μέτρο κατά τη δύναμή μας την τροφή και το ποτό μας.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ: Εἶδα τόν καρκίνο ὡς εὐλογία!

Η μάχη του πατέρα Νικόλαου ξεκίνησε όταν ο ίδιος ήταν 17 ετών...
Έφτασε κοντά στον θάνατο πολλές φορές αλλά ποτέ δεν έχασε την πίστη και τη δύναμή του... Ο πατέρας Νικόλαος πάλευε 9 χρόνια με τον καρκίνο σκληρά. Με χημειοθεραπείες και επεμβάσεις. Είχε εξαπλωθεί, σταδιακά, σχεδόν σε όλο του, το σώμα: στους λεμφαδένες, στην κοιλιακή χώρα, στους πνεύμονες. Η περιπέτεια της υγείας του είχε ξεκινήσει όταν ο ίδιος ήταν 17 ετών.
Ένα εξόγκωμα στο λαιμό, τον οδήγησε στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε καρκίνος στους λεμφαδένες, τύπου χόκινς. Είναι η εποχή που ο ίδιος, χωρίς ακόμα να έχει συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει, κάνοντας τις πρώτες χημειοθεραπείες, αισθάνεται την ανάγκη να προσευχηθεί.
Είναι μόλις 17, την εποχή που όλα αμφισβητούνται - ακόμα και ο Θεός. Εκείνη τη στιγμή, όμως, κατά τη διάρκεια της προσευχής του, τάζει τον εαυτό του, στο έργο του Θεού, και αποφασίζει να γίνει παπάς. Στη διαδρομή της ζωής του, όμως, και κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο καρκίνος θα τον φέρει κοντά στον θάνατο πολλές φορές...

Μέ τόν Ἀντιρατσιστικό Νόμο τό σῶμα τῶν πιστῶν ἔγινε σῶμα διωκομένων!

Μέ τόν Ἀντιρατσιστικό Νόμο

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΣΩΜΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ!

Ψηφίστηκε, λοιπόν, τό λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο και ἀποτελεῖ νόμο τοῦ κράτους. Στό ἑξῆς ὅποιος ἐκφράσει τήν γνώμη του καί εἶναι .προσβλητική. ἤ παρωθεῖ σέ βίαιες πράξεις κατά μειονοτήτων πάσης φύσεως ἤ προτρέπει σέ διακρίσεις καί βιαιότητες κατά προσώπων ἤ ὁμάδων πού προστατεύονται ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ψηφισθέντος νόμου, θά τιμωρεῖται μέ βαρύ χρηματικό πρόστιμο καί θα ἀντιμετωπίζει ἀκόμη καί τό ἐνδεχόμενο ποινῆς φυλάκισης.

Βεβαίως ἐκ τῶν ὑστέρων πολλά ἀκούσθηκαν, περισσότερα ἀκούονται καί πλεῖστα ὅσα πρόκειται νά διατυμπανιστοῦν περί τοῦ νέου ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπό τίς κατεστημένες φωνές τοῦ κυριάρχου πολιτικοῦ συστήματος πού ταλαιπωρεῖ τον τόπο καί τήν πατρίδα μας.

Ἐπιστροφή στήν Κωνσταντινούπολη, κεφ. Δ' μέρος β'

ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ *

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Πολύ γρήγορα γιά τά συγκοινωνιακά μέσα ἐκεῖνης τῆς ἐποχῆς ὁ θεσπέσιος Παῦλος βρέθηκε στήν ἔπαλξή του. Ἄν καί ἔδωσε ἐντολή νά μή γίνη καμιά ἐκδήλωση ὑποδοχῆς, γιά νά μήν προκληθοῦν οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως, ἄν καί ἀποβιβάστηκε ἀπρόοπτα σ᾿ ἕνα ἥσυχο λιμανάκι χωρίς συνοδεία καί ἐπισημότητες, μόλις ἔφθασε στό Πατριαρχεῖο ἔρχισε λαϊκό προσκύνημα. Ὁ λαός ἐξέφραζε τό σεβασμό καί τήν ἀγάπη του μέ χίλιους δυό συγκινητικούς τρόπους.

Ἡ χαρά ὅμως δέν κράτησε πολύ. Τά γεγονότα ἐκτυλίχτηκαν ραγδαῖα. Πέντε ἀρειανοί ἐπίσκοποι μέ ἐπικεφαλῆς τούς Θεόδωρο Ἡρακλείας καί Θέογνι Νικαίας μπῆκαν σ᾿ ἕνα Ναό τῆς Κωνσταντινουπόλεως καταπατώντας θείους καί ἀνθρώπινους νόμους καί “χειροτόνησαν “ τόν Πνευματομάχο γερο-Μακεδόνιο Πατριάρχη τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων!¹

Ὁ διχασμός τώρα πλέον ἦταν ἀναπόφευκτος. Τό ἔβλεπε ὁ ἅγιος, ἀλλά σκεφτόταν ὅτι, ἄν καί εἶναι κακός ὁ διχασμός, χειρότερη εἶναι ἡ ἔνοχη εἰρήνη. Στούς λεγομένους δέ μεσολαβητές, ἀπαντοῦσε:

Αἰσθανόμουνα ὅτι ἦσαν νεκροί.

Εγώ μνημόνευα τον παππού μου, ο οποίος ήτο ιερεύς.
Τότε ήμασταν ζηλωταί· πριν λάβουμε τις πληροφορίες.
Δεν τον μνημονεύαμε εις την λειτουργία, διότι ήτο νεοημερολογίτης. Του έκανα πολλά κομποσχοίνια, και παρακαλούσα τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, τόσες λειτουργίες σου έκανε, τόσες εξομολογήσεις κλπ., ελέησον αυτόν». Τούτο έπραττα επί καιρόν.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ὁ Τρίτος Ἀποστολικός Κανόνας. Τί νά προσφέρουμε στό Ἱερό Θυσιαστήριο

           ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

    ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 5 Ὀκτωβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ

 

1. Ὅταν ὁ Χριστός, ἀδελφοί μου χριστιανοί, παρέδωσε στούς Ἀποστόλους, τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τήν θεία Λειτουργία δηλαδή, τούς διέταξε νά μήν ἐπιτελοῦν τό Μυστήριο αὐτό μέ κανένα ἄλλο εἶδος, παρά μόνο μέ ἄρτο καί μέ οἶνο, μεμιγμένο μέ νερό. Ἔτσι τό ἔκανε καί ὁ Κύριος, ὅταν πρώτη φορά ἐτέλεσε τό Μυστήριο αὐτό. Ἔτσι διαβάζουμε στήν θεία Λειτουργία τοῦ Ἀδελφοθέου Ἰακώβου: «Ἐξ οἴνου κεράσας (τό ποτήριο) καί ἐξ ὕδατος». Γι᾽ αὐτό λοιπόν καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι στόν Τρίτο Κανόνα τους, πού θέλω σήμερα νά σᾶς ἑρμηνεύσω, λέγουν ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, παραβαίνοντας τήν διάταξη τοῦ Κυρίου, πού διόρισε γιά τήν ἀναίμακτη θυσία τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἤθελε προσφέρει πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα ἄλλα εἴδη (δηλαδή μέλι, γάλα ἤ ἀντί γιά οἶνο νά προσφέρει ἄλλα ποτά πού προκαλοῦν μέθη, ὅπως εἶναι τό ρακί, ἤ νά προσφέρει ὄσπρια ἤ κάτι ἄλλο), γιά νά τελεστεῖ ἡ θεία Λειτουργία μ᾽ αὐτά, αὐτός ὁ Ἐπίσκοπος καί ὁ Πρεσβύτερος – λέγει ὁ Κανόνας πού ἑρμηνεύουμε – νά καθαιρεῖται. 

Γερόντισσα Μακρίνα Πορταριᾶς Βόλου (1921-1995)

9 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ιακώβου Αποστόλου, Ανδρονίκου και Αθανασίας, Ποπλίας Ομολογήτριας, Πέτρου Οσίου, Μνήμη των Δικαίων Αβραάμ και Λωτ, Δωροθέου Οσίου.

Οἱ Ὅσιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἀθανασία ἡ συμβία του

Ὑπῆρξαν κατὰ τὸ ἔτος 594 καὶ ἦταν σύζυγοι ἐνάρετοι, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Ἦταν εὔποροι καὶ ζοῦσαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἀνδρόνικος ἔκανε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀργυραμοιβοῦ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἀπόκτησε ἀπὸ τὸν γάμο αὐτὸ δύο παιδιά, ποὺ ὅμως πέθαναν. Αὐτὸ κατέθλιβε τοὺς δύο γονεῖς καὶ γιὰ νὰ βροῦν παρηγοριὰ κατέφυγαν γιὰ προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους.
Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγαν στὴν Αἴγυπτο, ὅπου μὲ κοινὴ ἀπόφαση ἔγιναν μοναχοὶ καὶ μπῆκαν σὲ μοναστῆρι. Ὁ μὲν Ἀνδρόνικος πῆγε στὴ Μονὴ τοῦ ἀββᾶ Δανιήλ, ἡ δὲ γυναῖκά του Ἀθανασία στὴν γυναικεία Μονὴ τῶν Ταβεννησιωτῶν.
Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀσκητικὰ πέρασαν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους, ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Σωφροσύνης τὴν χλαῖναν τὴν θεοΰφαντον, κατεποικίλατε χρόαις τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, ὁμοφρόνως ἐν σπουδῇ ἄμφω ἀσκήσαντες· ὅθεν ὑμῶν τὴν σιωπήν, ἡ τρισάγιος ᾠδή, ἐδέξατο ἐν ὑψίστοις, Ἀνδρόνικε σὺν τῇ θείᾳ, Ἀθανασίᾳ τῇ θεόφρονι.