Σελίδες

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

El Evangelio de San Juan Capítulo 4

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
El Evangelio de San Juan
Capítulo 4
(En letra normal traducción más literal del texto original en griego clásico y en letra cursiva en griego moderno ampliando un poco el sentido de cada frase, por memorable Panagiotis Trémpelas, teólogo y catedrático, cualquier error por favor avisarnos).
1-30 Diálogo con la Samaritana. 31-38 Conversación con sus discípulos. 39-42 La fe de los samaritanos. 43-54 Llegada a Galilea y terapia del hijo del oficial.
1 Cuando Jesús se enteró de que había llegado a oídos de los fariseos que él hacía más discípulos y bautizaba más que Juan
2 aunque el mismo Jesús no bautizaba, sino sus discípulos,
3 abandonó Judea y partió hacia Galilea.
4 Tenía que pasar por Samaria.
5 Llega, pues, a una ciudad de Samaria llamada Sicar, cerca a la heredad que Jacob dio a su hijo José.
6 Y allí existía el pozo de Jacob. Jesús como venía cansado del camino se sentó sin más al pozo; Era como la ora sexta, (cerca las doce del mediodía.)
7 Llega una mujer de Samaria a sacar agua, y Jesús le dijo: «Dame de beber.»

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 06-12-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 17 - 21  

ιγ΄ 17 - 21



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Στ΄ 17 - 23

Στ΄ 17 - 23 
 


Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

St. Nicholas Archbishop of Myra the Wonderworker

Νικόλαος Μύρων της Λυκίας_Святой Николай Мирликийский Velikoretsky_St. Nicholas Archbishop of Myra_Velikorezkaya12


St. Nicholas Archbishop of Myra the Wonderworker

Commemorated 6 December

Various traditions recount signs of Nicholas’ future glory as ‘wonderworker’ (Gr. thaumatourgos), apparent already in his earliest childhood. His later life revealed that Nicholas had from a young age been absorbed in the study of the Church’s sacred scriptures. 

Such activity soon came to the attention of the local bishop, Nicholas’ uncle (his father’s brother), also called Nicholas. Seeing his nephew’s fervour for the Christian life, this elder Bishop Nicholas of Patara tonsured him reader, and later ordained him priest. At Fr Nicholas’ ordination, the elder Bishop Nicholas remarked:

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Α΄, μέρος β΄


  
Κεφαλαιο Β΄
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

« Τοῦ δέ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γάρ τῆς μητρός αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρίν ἤ συνελθεῖν αὐτούς εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ἁγίου»

Λίγο νωρίτερα Εὐαγγελιστής εἶχε ἀναφέρει τή γενεαλογία τοῦ Ἰησοῦ μᾶλλον τοῦ δικαίου Ἰωσήφ, ἀπό τή φυλή Ἰούδα τοῦ οἴκου Δαβίδ. Στή γενεαλογία αὐτή Εὐαγγελιστής ἀναφέρει ἄντρες πού γεννήθηκαν μέ φυσικό τρόπο ἀπό ἄλλους ἄντρες, ὅπως γεννιοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στή γῆ. Καί ξαφνικά ἐξιστορεῖ τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ λέγοντας: Τοῦ δέ Ἰησοῦ Χριστοῦ γέννησις οὕτως ἦν... θέλοντας μ᾿ αὐτό τό «δέ» νά δείξει τόν ἀσυνήθιστο καί ὑπερφυσικό τρόπο τῆς γέννησής Του, πού διαφέρει διαμετρικά ἀπό τόν τρόπο γέννησης ὅλων τῶν προγόνων τοῦ Ἰωσήφ πού ἀνέφερε πρίν. Μαρία, μητέρα του, ἦταν μνηστευμένη μέ τόν Ἰωσήφ. Στά μάτια τοῦ κόσμου μνηστεία αὐτή ἦταν σάν μιά προετοιμασία γιά ἔγγαμη ζωή. Στά μάτια τοῦ Ἰωσήφ καί τῆς Μαρίας ὅμως τά πράγματα δέν ἔδειχναν ἔτσι. Μαρία ἦταν καρπός δακρύων καί προσευχῆς.

Ἡ Ἐκκλησία προϋπόθεσις τῆς σωτηρίας



Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν Ὀρθόδοξο Πίστι μας εἶναι προϋπόθεσις τῆς σωτηρίας μας. Γι' αὐτὸ καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἀφοῦ ὁμολογοῦμε πίστι στὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁμολογοῦμε ὅτι πιστεύουμε καί «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Εἶναι γνωστὸς ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ ὅτι: «ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία» ἤ ὅτι «δὲν δύναται νὰ ἔχῃ τὸν Θεὸν πατέρα ἐκεῖνος, ὅστις δὲν ἔχει τὴν Ἐκκλησίαν μητέρα». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς διὰ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων μᾶς συσσωματώνει καὶ μᾶς κάνει μέλη Του. ∆ιὰ τοῦ Χριστοῦ ἑνωνόμεθα καὶ κοινωνοῦμε μέ τὴν Ἁγίαν Τριάδα καὶ μεταξύ μας. Ἔτσι τὰ πρώην διασκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ συνάγονται ἀπὸ τὸν Χριστὸ εἰς ἕν (Ἰωάν. ια' 52). Γινόμεθα πάλι οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, λαὸς τοῦ Θεοῦ, βασίλειον ἱεράτευμα...

Ἁγιοποιήθηκαν οἱ Δωρητές Ὀργάνων καί ἀπό ποιόν;

2014-11-10_211045
Αυτό που διαβάζουμε στην ακολουθία της πρώτης Κυριακής του Νοεμβρίου πρόκειται περί οφθαλμαπάτης; Οι δωρητές οργάνων αγιοποιήθηκαν Συνοδικώς ή υπάρχει άλλη ερμηνεία στα εξής: 

Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ ἡσυχασμοῦ καὶ ὁ χαρακτήρας τῆς πατερικῆς παράδοσης_Πατερικὴ Θεολογία_12ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Π. Σάββας 2014-10-28_Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ ἡσυχασμοῦ καὶ ὁ χαρακτήρας τῆς πατερικῆς παράδοσης_12ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Ὅταν ὁ ἀδελφός μας σφάλλει, ἐμεῖς πρέπει νὰ βαστάξουμε τὸν πειρασμό του

Ἀμφέβαλλα ἂν εἶχα τηρήσει σωστὴ στάση σ᾿ ἕνα περιστατικὸ καὶ τοῦ τὸ ἀνέφερα. Τοῦ εἶπα: «Γέροντα, μιὰ Κυριακὴ πρωί, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, βρισκόμουν προσκεκλημένος σὲ σπίτι πνευματικοῦ ἀδελφοῦ. Εἶχαν στήσει ψησταριὰ στὴν αὐλὴ καὶ ἕψηναν κρέας. Κάποια στιγμή, ἀνέλαβα κι ἐγὼ νὰ βοηθήσω κι ἐνῶ τακτοποιοῦσα τὰ ἀναμμένα κάρβουνα, ὁ γιός τους, μαθητὴς Λυκείου, ποὺ τὴν ὥρα ἐκείνη πότιζε λουλούδια, ἔστρεψε τὸ λάστιχο πάνω στὴ φωτιά, δὲν ξέρω γιατί τὸ ἔκανε: Ἀπὸ λάθος, ἀπὸ φιλοπαίγμονα διάθεση, ἀπὸ ἐπίδειξη προκλητικῆς ἐπαναστατικότητας; Ἄγνωστο. Πάντως πετάχθηκαν στάχτες καὶ νερὰ ἐπάνω στὸ κοστούμι μου. Μετὰ τὴν πρώτη ἔκπληξή μου, ἀποφάσισα νὰ μὴ δώσω διαστάσεις στὸ περιστατικό, καθάρισα πρόχειρα τὰ ροῦχα μου καὶ χωρὶς νὰ μιλήσω, σὰν νὰ μὴ συνέβη τίποτε, ξανάρχισα νὰ τακτοποιῶ τὴ φωτιά, ἐνῶ οἱ γονεῖς ἐπέπλητταν τὸ γυιό τους.

Λυκοῦργος Νάνης, Ποία βέβηλος χειρ "ὀρθοδόξου" χριστιανοῦ συνέταξε τόν παραπάνω κατάπτυστο "ὕμνο" πρός τιμήν τοῦ αἱρεσιάρχη;

Ποία βέβηλος χειρ "ορθοδόξου" χριστιανού συνέταξε τον παραπάνω κατάπτυστο "ύμνο" προς τιμήν του αιρεσιάρχη;
 
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Σχόλιο από ΕΔΩ
«Κωνσταντίνου ἡ Πόλις,
Πρωτοκλήτου λυχνία τε,
ἅγει ἑορτήν λαμπροφόρον,
δεχομένη τόν Πρόεδρον,
Ρωμαίων Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς,
Καθέδρας κορυφαίου μαθητοῦ,
διαδέχων διαθέσει τε ἐκ ψυχῆς,
εὐξώμεθα γηθοσύνως,
μεῖνον Παράκλητε ἐν ἡμῖν,
ἄγων ἡμᾶς πρός σήν βοήθεια,
ἥν ὁμοφώνως στόματι ἑνί,
καρδίᾳ σέ δοξάζομεν»!
     Ποία βέβηλος χειρ "ορθοδόξου" χριστιανού συνέταξε τον παραπάνω κατάπτυστο "ύμνο" προς τιμήν του αιρεσιάρχη επαναλαμβάνοντας χωρίς ίχνος ντροπής το ανοσιούργημα του 2006; Και από πού άντλησε την ιεροκανονική νομιμοποίηση "ορθόδοξος" ιερωμένος στο χθεσινό εσπερινό προκειμένου να αναπέμψει δέηση "υπέρ του αγιωτάτου sic επισκόπου και πάπα Ρώμης";

Ἅγιος Σάββας ὁ Ἡγιασμένος

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος
Εορτάζει στις 5 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.


Ψυχήν όπισθεν του Θεού κολλών πάλαι,
Έμπροσθεν αυτού νυν παρίσταται Σάββας.
Θεσπεσίοιο πόλου πέμπτῃ Σάββας εντὸς εσήχθη.
Βιογραφία
Ο Άγιος Σάββας καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας .
Από πολύ νωρίς γνώρισε τις θείες βουλές και αποφάσισε να αφιερωθεί στο μοναστικό βίο. Είχε τόση πίστη που κάποτε μπήκε σε ένα κλίβανο πυρός από τον οποίο βγήκε αβλαβής με τη βοήθεια του Θεού.
Όταν ήταν δεκαοχτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την έρημο της Ανατολής για να συναντήσει τον Μέγα Ευθύμιο ( 20 Ιανουαρίου). Ο Ευθύμιος τον έστειλε σε ένα κοινόβιο, το οποίο διηύθυνε ο όσιος Θεόκτιστος ( 3 Σεπτεμβρίου).
Ο Άγιος Σάββας κατά την παραμονή του στο κοινόβιο έλαμψε λόγω του χαρακτήρα του και των αρετών του. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός – παρά το νεαρόν της ηλικίας – που προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας από τον Μέγα Ευθύμιο.

Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς_mp3



Π. Σάββας 2014-12-05_Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς_mp3

Κήρυγμα τοῦ π. Σάββα στίς 05-11-2014 (Κήρυγμα στὴν ἀγρυπία πρὸς τιμὴ τοῦ Ἁγίου Σάββα στὸν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

«Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ βάδιζε τότε μέσα στούς δρόμους, τήν πιάναμε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ...»

Διδαχές τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας

31 Δεκεμβρίου 1986

Καθῆστε. Αὐτά τά πράγματα πού θά ποῦμε δέν θά τά ξανακούσετε.
Τότε πού ἔμενα γιά λίγα χρόνια στήν Ἀθήνα, μοῦ εἶχε πῆ ὁ π. Ἐφραίμ πώς ὑπάρχει στό Παγκράτι μιά μοναχή Ξένη πού εἶχε Γέροντα τόν π. Σάββα τόν πνευματικό, ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας. Πῆγα καί τή γνώρισα. Δέν θά ξεχάσω τήν τάξι της καί τή νοικοκυροσύνη της, μοῦ ἔχει μείνει στή διάνοιά μου. Εἶχε ἕνα δωμάτιο ὅλο κι ὅλο· ἐκεῖ ἦταν τό κρεββάτι της, τό προσευχητάριό της καί ὁ μπουφές της. Τά εἶχε ὅλα ἕνα κι ἕνα. Σέ μιά γωνιά τοῦ δωματίου εἶχε τό μαγειρεῖο της, μιά γκαζιερούλα, καί στήν ἄλλη γωνιά τά σκεύη πού χρησιμοποιοῦσε. Εἶχε σαρανταπέντε χρόνια στό κρεββάτι καί ἀπό τίς πολλές ἀσθένειες πού εἶχε τή λέγανε «Ἰώβ». Ὅπως εἶχε τό κάθε πρᾶγμα στή θέσι του, ἔτσι εἶχε ἀκρίβεια καί στήν προσευχή της. Οἱ πατέρες πήγαιναν καί ἔπαιρναν τήν εὐλογία της, πολύ τήν ἀγαποῦσαν, τήν εἶχαν ὑπόδειγμα. Τῆς ἔστελνε ὁ π. Σάββας ἐπιστολές καί τήν βοηθοῦσε. Ὅταν πῆγα ἦταν καί ἕνας κύριος καί διάβαζαν μιά ἐπιστολή. Τί ὡραῖες ἐπιστολές!

Σαηεντολογία: Ἡ Σέκτα τῆς Ἀπληστίας (Μέρος Δ΄)

Του Jon Atack
Ομιλία του στην 7η Διορθόδοξη Συνάντηση του Δικτύου Πρωτοβουλιών Μελέτης Θρησκειών και Καταστροφικών Λατρειών, Αγία Πετρούπολη Ρωσίας, 18-21 Σεπτεμβρίου 2014
Μετάφραση – Επιμέλεια: Ελένη Ζήνωνος
Η Θαλάσσια Οργάνωση (SeaOrganization) και
Το «Αναμορφωτήριο» της Σαηεντολογίας (the Rehabilitation Project Force)
Το 1967, όταν εκδιώχθηκε από την Αγγλία, ο Χάμπαρντ δημιούργησε μια ομάδα από αφοσιωμένους οπαδούς του και την ονόμασε «Η Θαλάσσια Οργάνωση» (SeaOrg). Τα μέλη ντύνονται με ψευδοναυτικές στολές και υπογράφουν συμβόλαιο για ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Ο Χάμπαρντ ισχυριζόταν ότι πήραν σαν πρότυπά τους, τους Αφοσιωμένους  Αξιωματικούς της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας (LoyalOfficersoftheGalacticConfederation) που είχαν ακολουθήσει τις διαταγές του Ξένου (Xenu) πριν 75 εκατομμύρια χρόνια.[60] Τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης ορκίζονται ν’ υπακούουν πιστά και χωρίς αμφισβήτηση. Συνήθως εργάζονται 90 ώρες την εβδομάδα για ένα κομμάτι ψωμί. Μετά το θάνατο του Χάμπαρντ, τους έχει απαγορευτεί ν’ αποκτούν παιδιά και πολλά μέλη έχουν εξωθηθεί σε αμβλώσεις .

Χαιρετισμός τοῦ Προέδρου τῆς ΠΕΘ Κωνσταντίνου Σπαλιώρα στήν ἡμερίδα ἑνάντιον τῆς ἵδρυσης Κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν

 
Ἀξιότιμοι κύριοι Σύνεδροι,
Μέ βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε ὅτι ὑπερψηφίστηκε ἀπό τή Γενική Συνέλευση τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί ἐγκρίθηκε ἀπό τη Σύγκλητο τοῦ ἰδίου Πανεπιστημίου, ἠ ἵδρυση Κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν στό Τμῆμα θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.
Οἱ ἐνστάσεις πού ἔχουν ἤδη διατυπωθεῖ τόσο ἀπό Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἀπό πολλούς Πανεπιστημιακούς καθηγητές ἀλλά καί ἀπό πλῆθος ἐκπαιδευτικῶν καί θεολογικῶν φορέων καί Σωματείων, δέν στάθηκαν ἱκανές νά ἀναχαιτίσουν τήν προετοιμασμένη ἀπό καιρό ἀπόφαση γιά την ἵδρυση τῆς ἐν λόγῳ Κατεύθυνσης.

Ἄς γίνει ἀφορμή τό ὁμολογιακό φρόνημα τοῦ ὁσιομάρτυρος Φιλουμένου, γιά νά ἀποσυρθεί ἀπό τήν ἱστοσελίδα τῆς Μητρόπολης Μόρφου ἡ ἀπαράδεκτη ὑπόδειξη γιά τό Κοράνι




ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΜΟΡΦΟΥ Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου  
Θυμάμαι τη συνομιλία με κάποιον πριν πολλά χρόνια, που ως Αγιοταφίτης ιερομόναχος είχε συλλειτουργήσει με τον Άγιο Φιλούμενο του Φρέατος του Ιακώβ και  ζήτησα να μάθω κάτι για τον Άγιο.  Αυτή η συνομιλία είχε γίνει πολύ πριν την αγιοκατάταξή του.
«Πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι»,  «Να», μου είπε, με πιο έντονο   ύφος, αλλά και με θαυμασμό, «Όταν πήγαινε στην αγορά, δεν φοβόταν.  Ομολογούσε την Πίστη του στους Μουσουλμάνους και στους Εβραίους.  Δεν φοβόταν». 
Μπορούμε να μιλήσουμε για ειρηνική συνύπαρξη λαών, όχι όμως για συνύπαρξη θρησκειών.  Είναι άτοπο λοιπόν να ομιλεί κανείς για συνύπαρξη θρησκειών.  Είναι απαράδεκτη αυτή η θέση.  Παντελώς λανθασμένη η αναφορά σε συνύπαρξη θρησκειών.  Είναι ένας αλλότροπος συγκρητισμός.
«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστών μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;  ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος». (Β΄Κορ. στ’ 14-16)

5 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Σάββα Ηγιασμένου, Αναστασίου, Γράτου Οσίου, Διογένους, Αβερκίου, Νόννου Οσίου, Νεκταρίου Αθωνίτη, Φιλοθέου Καρεώτη, των Αγίων Οσιομαρτύρων του Αγίου Όρους, Νιζερίου.

Ὁ Ἅγιος Σάββας 

Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Β’ τοῦ Μικροῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἦταν γόνος ἐπιφανοῦς καὶ εὐσεβοῦς οἰκογενείας. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς γνώρισε τὶς θεῖες βουλὲς καὶ ἀποφάσισε νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ μοναστικὸ βίο.
 Εἶχε τόση πίστη ποὺ κάποτε μπῆκε σὲ ἕνα κλίβανο πυρὸς ἀπὸ τὸν ὁποῖο βγῆκε ἀβλαβὴς μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἦταν δεκαοχτὼ ἐτῶν ἔφυγε ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῶν Φλαβιανῶν καὶ πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ ἐκεῖ κατευθύνθηκε πρὸς τὴν ἔρημο τῆς Ἀνατολῆς γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Μέγα Εὐθύμιο.
Ὁ Εὐθύμιος τὸν ἔστειλε σὲ ἕνα κοινόβιο, τὸ ὁποῖο διηύθυνε ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος. Ὁ Σάββας κατὰ τὴν παραμονή του στὸ κοινόβιο ἔλαμψε λόγω τοῦ χαρακτῆρά του καὶ τῶν ἀρετῶν του. Μάλιστα ἦταν τόσο σοβαρὸς καὶ ἠθικὸς – παρὰ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας – ποὺ προσαγορεύτηκε παιδαριογέροντας ἀπὸ τὸν Μ. Εὐθύμιο.
Ὁ Σάββας ὅσο μεγάλωνε τροφοδοτοῦσε ὅλο καὶ περισσότερο τὸ πνεῦμα του, γι’ αὐτὸ καὶ τιμήθηκε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Τὸ χάρισμα αὐτὸ τὸ ἐπιστράτευσε στὴν ὑπηρεσία τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀσθενῶν καὶ ἔτσι ἐπιτέλεσε σημαντικότατα ἔργα.
Σὲ ἡλικία ἐνενήντα τεσσάρων ἐτῶν ἀνῆλθε πρὸς Κύριον ἐν εἰρήνῃ.