Ἀπό τό Γεροντικό:Ἀββᾶς Μακάριος

Έλεγαν για τον Αββά Μακάριο ότι εάν ερχόταν για  επίσκεψη αδελφός, και του φερόταν ο αδελφός με τιμή ως άγιο και μεγάλο γέροντα, δεν του μιλούσε καθόλου. 

Εάν όμως τον επισκέπτονταν αδελφός και του έλεγε κάτι για να τον ταπεινωσει όπως  "Αββά , άραγε, όταν ήσουν καμηλιέρης και έκλεβες το νίτρο και το πουλούσες, δεν σε έδερναν οι φύλακες όταν σε καταλάβαιναν;"τότε αυτόν που του έλεγε τέτοια τον μιλούσε με χαρά και του αποκρινόταν   σε ότι τον ρωτούσε στη συνέχεια.

Έλεγε ο Αββάς Παφνούτιος ο μαθητής του Αββά Μακάριου , ότι διηγόταν ο γέροντας.Όταν   ήμουν παιδί, βοσκούσα βόδια με τα άλλα παιδιά. Αυτά κάποτε πήγαν να κλέψουν καρπούζια. Και όπως έτρεχαν να φύγουν τους έπεσε ένα  απο αυτά. Τότε το πήρα και το έφαγα. Απο τότε όποτε το θυμάμαι αυτό, κάθομαι και κλαίω.

Ελεγε ο Αββάς Μακάριος ότι καποτε περπατούσα στην έρημο και βρήκα ένα ριγμένο κρανίο στο έδαφος. Όταν το σκάλισα με τη ράβδο μου, μου μίλησε το κρανίο. Και του λέγω, ποιός είσαι; μου αποκρίθηκε το κρανίο. εγώ ήμουν ιερέας των ειδώλων και των τελευταίων ειδωλολατρών σε αυτον τον τόπο. Εσύ είσαι ο πνευματοφόρος Μακάριος. Όποια ώρα σπλαχνισθείς αυτούς που βρίσκονται στην κόλαση και ευχηθείς γι'αυτούς, παρηγορούνται λίγο. Του λέει ο γέροντας. Ποιά ειναι η παρηγοριά και πως είναι η κόλαση;Του λέγει το κρανίο. Όσο απέχει ο  ουρανός απο τη γη , τόσο είναι η φωτιά απο κάτω μας, απο τα πόδια μέχρι το κεφάλι στεκόμαστε εμείς μέσα στη φωτια. Και δεν μπορούμε ο εναν να δει τον άλλο πρόσωπο προς πρόσωπο. Αλλά είμαστε γυρισμένοι με τις πλάτες.Οταν λοιπόν εύχεσαι , κάποιος μπορεί να δει λίγο το πρόσωπο του άλλου. Αυτή είναι η παρηγοριά μας. Και κλαίγοντας ο γέροντας είπε. Αλλοίμονο την ημέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος. Υπάρχει χειρότερο βάσανο;Του λέγει το κρανίο. Υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο κάτω απο εμάς. Του λέγει ο γέροντας. Ποιοί είναι εκεί; Του λέγει το κρανίο. Εμείς που δεν γνωρίζαμε το Θεό , ελεούμαστε τουλάχιστον λίγο. Αυτοί όμως που γνωρίσανε τον Θεό και τον αρνήθηκαν και δεν κάνανε το θέλημά του , είναι κάτω απο εμάς. Πήρε τότε ο γέροντας το κρανίο και το έβαλε μέσα στο χώμα.

Ρώτησε αδελφός τον αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο και του είπε:

-Αββά πες μου λόγο για να σωθώ.

-Πήγαινε στο μνήματα  και βρίσε τους νεκρούς

Ο αδερφός αφού πήγε έβρισε και πετροβόλησε τους νεκρούς γύρισε στον γέροντα. 

-Δεν σου μίλησαν;

-Όχι.

-Πήγαινε πάλι αύριο και δόξασέ τους λέγοντας τους απόστολους και δίκαιους.

-Τους δόξασα.

-Δεν σου αποκρίθηκαν;

-Όχι.

-Είδες πόσο τους ατίμασες και δεν σου αποκρίθηκαν και πόσο τους δόξασες και δεν σου μίλησαν. Έτσι και εσύ εαν θέλεις να σωθείς, γίνε νεκρος. Μήτε την αδικία των ανθρώπων μήτε τη δόξα τους να λογαργιάζεις, όπως οι νεκροί. Και θα μπορέσεις να σωθείς. 

 

http://talantoblog.blogspot.gr/2015/01/blog-post_19.html