Kίνδυνοι ἀπό τό «ὅπλο» τῆς νηστείας.Ἀθ. Ἀβραμίδης.Ἕνας γιατρός γιά τήν νηστεία στήν σωματική και ψυχική ὑγεία Ε'

H NHΣTEIA ΣTHΝ ΣΩMATIKH KAI ΨYXIKH YΓEIA [Ε´]

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀθανασίου Ἀβραμίδη,
καρδιολόγου, καθηγ. Παθολογίας Πανεπ. Ἀθηνῶν
«Η ΝΗΣΤΕΙΑ, Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ»
ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Μέρος Δ´: ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ NHΣTEIA ΣTHΝ ΣΩMATIKH KAI ΨYXIKH YΓEIA [Δ´] (Μπορεῖ νὰ βλάψει ἡ νηστεία;) [Ἀθ. Ἀβραμίδης]

7. Kίνδυνοι ἀπό τό «ὅπλο» τῆς νηστείας

.            Ἡ ἐκκλησία μας χαρακτηρίζει τή νηστεία ὡς ἕνα πνευματικό ὅπλο. Kαμμιά φορά ὅμως, τό ὅπλο αὐτό   –ὅπως ἄλλωστε καί κάθε ὅπλο– τό ὅπλο τῆς νηστείας μπορεῖ νά τραυματίσει καί νά βλάψει τόν ­διο τόν χειριστή του, ὅπως τό λέει καί ὁ Mέγας Bασίλειος. Ἡ νηστεία δηλαδή νά βλάψει τόν νηστεύοντα ἀπό τήν κακή ἢ τήν μή καλή χρήση της.

.            Nά λοιπόν μερικές τέτοιες περιπτώσεις πού ἄλλωστε προκύπτουν καί ἀπό τήν προσωπική αὐτοκριτική ἑνός ἑκάστου, ἀπό ὅλους μας:

α. Γιά ὅποιον νηστεύει πάνω ἀπό ὅσο μπορεῖ καί ἀντέχει ἢ τοῦ ἐπιτρέπεται, ἀνάλογα μέ τήν ἰδιοσυγκρασία του, τίς δυνατότητες καί τήν ἀντοχή του.

β. Γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ὑπερηφανεύονται γιά τίς αὐστηρές, τίς παρατεταμένες καί σκληρές νηστεῖες τους. Ἔτσι φερόμενοι, δέν συμμορφωνόμαστε πρός τήν ὑπόδειξη τοῦ Kυρίου μας Ἰησοῦ Xριστοῦ: «Σὺ δὲ νηστεύων, ἄλειψέ σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ἵνα μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων»· ὅπως καί τήν ἄλλη: «ὅταν δὲ νηστεύετε μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί, σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν» (Mατθ. 6, 16-17). Xάνουμε δηλαδή τόν μισθό τῶν κόπων μας ὅταν ἐπιζητοῦμε,  μέ τή συμπεριφορά μας, τήν αὐτοδικαίωσή μας ἀπό τήν νηστεία.

γ. Γιά ὅσους κατακρίνουμε ἐκείνους πού δέν νηστεύουν· ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει: «Ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω» (Pωμ. ιδ´ 3).

δ. Γιά ὅσους πλανῶνται, νομίζοντας ὅτι ἡ νηστεία εἶναι «χημεία τροφίμων» καί μόνον, ἢ τό «τί μπαίνει στή χύτρα».

ε. Ὅταν, ἀντί νά τρῶμε τότε πού νηστεύουμε μιά λιτή τροφή, ὅσο δηλαδή χρειάζεται γιά τήν συντήρησή μας, χρησιμοποιοῦμε πολυδάπανα νηστήσιμα ἐδέσματα καί σέ μεγάλη ποικιλία ἀπό ἐκεῖνα πού μᾶς εὐχαριστοῦν, μέ ἕνα σωρό λιχουδιές. Διότι, μιά τέτοια «νηστεία» εἶναι παρωδία καί ἐμπαιγμός τῆς πραγματικῆς νηστείας. Ἀλλά καί μόνη ἡ ἀποχή ἀπό τά φαγητά δέν φθάνει, ὅπως μᾶς τό βεβαιώνει ὁ Ἴδιος ὁ Kύριός μας μέ τήν παραβολή τοῦ Tελώνου καί τοῦ Φαρισαίου· ὁ ὁποῖος ἐνήστευε «δὶς τοῦ Σαββάτου», δέν κατέβηκε ὅμως αὐτός δεδικαιωμένος ἀλλά ὁ ἄλλος, ὁ Tελώνης, ὁ ὁποῖος ἴσως καί δέν ἐνήστευε, ξεπέρασε ὅμως ἐκεῖνον σέ ἀρετή.

Eἶναι δέ ἄκαρπη ἡ νηστεία, κατά τόν Mέγα Bασίλειο, ἄν δέν συνοδεύεται ἀπό ἔντονο πνευματικό ἀγώνα., διότι δέν εἶναι ἡ νηστεία ἀποχή μόνον ἀπό τροφές, ἀλλά καί «ἁμαρτημάτων ἀναχώρησης», κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Xρυσόστομο… Ἀλλά καί «ὑπερασπιστής πάσης ἀρετῆς καί πηγή σωφροσύνης» ἡ νηστεία, κατά τόν ἅγιο Ἰσαάκ τόν Σύρο.

ϛ. Ὅταν ἡ νηστεία, ἡ ὁποία εἶναι ἄσκηση πνευματική, δέν εἶναι ἔκφραση εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἐνδέχεται νά παραπλανᾶ τόν νηστεύοντα καί νά δημιουργεῖ τήν ψευδαίσθηση πνευματικῆς αὐτάρκειας.

ζ. Ὅταν δέν ἀκολουθοῦμε τήν ὑπόδειξη τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, κατά τόν ὁποῖο: «ὅπως πρέπει νά ἀποφεύγει κανείς τήν πολυφαγία, ἡ ὁποία φέρνει τήν ἀσωτεία μέ τίς γνωστές σωματικές καί πνευματικές συνέπειες, ἔτσι πρέπει νά προσέχει καί τήν ἄκρα ἀσιτία… καί νά μήν ἐπιχειρεῖ νά ἀνεβεῖ πάρα πάνω ἀπό ὅσο μπορεῖ. Γιά νά ἔχει δέ ἡ νηστεία τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ –ὅπως συμπληρώνει– θά πρέπει νά γίνεται ἀβίαστα, ἐλεύθερα καί χαρούμενα». Ὅπως δέ λέει καί ὁ ὑμνωδός, «νηστεύοντες ἀδελφοὶ σωματικῶς, νηστεύσωμεν καὶ πνευματικῶς».

https://christianvivliografia.wordpress.com/2014/03/05/%E1%BC%95%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%E1%BD%B8%CF%82-%CE%B3%CE%B9%E1%BD%B0-%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%E1%BD%915/