Τί ἔμαθα ἀπό τόν παπα-Στέφανο. Τά δύσκολα ἕπονται

ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΠΟΝΤΑΙ.

Απ’ έδώ καί πέρα έλεγε μην περιμένετε χαρούμενες καί ευτυχισμένες μέρες. Απ’ εδώ καί πέρα έρχονται πιο δύσκολα, έλεγε. Έρχονται δοκιμασίες.

Προσπαθούσε να μάς θωρακίσει πνευματικά καί προβληματίσει με γραφές καί περικοπές από τά ιερά κείμενα.

Όμως οι καλοί άνθρωποι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε έλεγε.

ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Θα κάνω προσευχή για καλούς ανθρώπους έλεγε. Καί θυμήθηκα τώρα εκείνο πού λέει το Ευαγγέλιο: Ότι αν δεν συντόμευαν τά χρόνια εκείνα (πού λέει ότι έκολοβώθησαν οι ήμερες)  Ούτε ένας άνθρωπος δεν θα σωζόταν. Ψυχή ζώσα, πού λέει ό λόγος. Τόσο δύσκολα είναι τά πράγματα.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ

Ο λόγος του ήταν πάντα ειρηνικός. Ποτέ δεν νεύριαζε. Ποτέ δεν έβριζε ούτε του ξέφευγαν από το στόμα του οι συνηθισμένοι απρεπείς χαρακτηρισμοί. Οι λέξεις «βλάκας», «ανόητος» καί άλλες τέτοιες πού ακούονται τά χρόνια αυτά, εγώ τουλάχιστον ποτέ δεν άκουσα απ’ τον Παπά-Στέφανο. ’Έλεγε μόνο ενίοτε τη λέξη «μασόνοι», όταν ήθελε να χαρακτηρίσει κάποιους πού ήθελαν το κακό της ανθρωπότητας ή καί τής Ορθοδοξίας. Ποτέ δεν φλυαρούσε. Ήταν πάντα συγκεκριμένος, ποτέ δεν μακρηγορούσε σέ αοριστολογίες. Όταν ήταν κάτι δύσκολο να το διδάξει, έφερνε πάντα παράδειγμα.

Ήταν πάντα ευγενικός καί ποτέ δεν σέ πρόσβαλε. Πάντα καλοσυνάτος με το χαμόγελο στα χείλη.

Ούτε άφηνε υπονοούμενα, ούτε έκανε πλάγια πειράγματα. Ότι ήταν να στο πει, το έλεγε στα ίσια. Αλλά με τρόπο. Εάν νόμιζε ότι θα στενοχωρούσε κάτι, προτιμούσε να μην το πει.

-Δεν θέλω να στενοχωρήσω άνθρωπο, έλεγε. Καί ειδικά μέσα στην καλύβα μου. Εάν κάπου δεν τον άκουγαν καί δεν τον πρόσεχαν, προτιμούσε να φύγει. Έδινε πάντα ειρηνικό τέλος. Χωρίς φασαρίες καί νεύρα.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/04/3.html