Ἱερομάρτυρας Ἰωάννης Καρασταμάτης (Μνήμη 19 Μαΐου)

Ἔχοντας ἤδη εἰσέλθει σέ μία ἐποχή ὅπου οἱ ἠθικές ἀξίες χάνονται, μέσα σέ ἕνα κράτος πού ἀντιπροσωπεύει αὐτή τήν ἠθική παρακμή, ἕνας ὀρθόδοξος ἱερέας ἀγωνίζεται τόν καλό ἀγώνα τοῦ Χριστοῦ. Πρόκειται γιά τόν πατέρα Ἰωάννη Καρασταμάτη, πού ὁ Θεός τίμησε μέ τό στεφάνι τοῦ Μάρτυρα.

Γεννήθηκε στό χωριό Ἀποίκια τῆς Ἄνδρου τό ἔτος 1937. Ἡ εὐσέβεια τῆς οἰκογένειάς του, ἀλλά καί ὁλόκληρού του χωριοῦ, θέρμανε τήν καρδιά τοῦ Ἰωάννη, πού ἀπό νεαρή ἡλικία ἀγάπησε τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία. Ἡ πίστη τοῦ ἦταν ἰδιαίτερα ἰσχυρή, καθώς ἀπό μικρός ἔζησε πολλά θαύματα. Ἔτσι τοῦ δημιουργήθηκε ὁ πόθος νά γίνει λειτουργός του Ὑψίστου.

Πρίν ὅμως ἐκπληρώσει αὐτή τοῦ τήν ἐπιθυμία, τό ἔτος 1957 καί σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν, ἀναγκάστηκε νά μεταναστεύσει στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς, ὅπου χιλιάδες Ἕλληνες κατέφευγαν ἐκείνη τήν περίοδο, γιά νά ἀναζητήσουν ὄχι μόνο καλύτερους ὅρους διαβίωσης, ἀλλά καί τήν ἴδια τήν ἐπιβίωση.  Ἐκεῖ, πέντε χρόνια ἀργότερα παντρεύτηκε τήν Ἑλληνίδα Ἀθανασία Ματσέλη καί ἀπέκτησαν δυό παιδιά, τή Μαρία καί τό Φώτη.

Οἱ πόλεις στίς Η.Π.Α. ἦταν σέ πλήρη ἀντίθεση μέ αὐτά πού εἶχε ζήσει στό χωριό του. Τό γεγονός αὐτό δέν ἀποθάρρυνε τόν Ἰωάννη.
Ἀντίθετά του δημιουργοῦσε τήν ἐπιθυμία νά κηρύξει τό Θεό στούς ταλαίπωρους ἀνθρώπους πού εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό Αὐτόν. Ἔτσι τό 1971 χειροτονήθηκε διάκονος καί ἱερέας ἀπό τόν ἐπίσκοπο Χριστινόπολης του Σάν Φραντσίσκο Μελέτιο.

Ἐξυπηρέτησε ἀρχικά τήν ἑλληνορθόδοξη κοινότητα στό Ἀνκορέιτζ τῆς Ἀλάσκας, στήν περιοχή τοῦ μεγάλου ἱεραποστόλου τῆς Ἀμερικανικῆς ἠπείρου Ἁγίου Γερμανοῦ, τόν ὁποῖο εὐλαβεῖτο πολύ. Διορίστηκε ἀργότερα στή κοινότητα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Βανκοῦβερ τοῦ Καναδᾶ, καί ἔπειτα σέ ἄλλη κοινότητα, στό Ἀναχάιμ, στήν Πενσυλβανίας. Στή συνέχεια, μετακινήθηκε πρός τήν περιοχή τῆς Σάντα Κρούζ τῆς Καλιφόρνια. Ἐκεῖ ἐργάστηκε μέ πολύ ζῆλο παρέχοντας ἕνα πνευματικό λιμάνι καί μία πατρική ἀγκαλιά στούς ὀρθόδοξους χριστιανούς.

Ἐπειδή ἡ κοινότητα στή Σάντα Κρούζ ἦταν πολύ μικρή γιά νά ἀποκτήσει ἀμέσως μία ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ὁ πατήρ Ἰωάννης τελοῦσε ἀρχικά τή Θεία Λειτουργία καί τά ἄλλα Μυστήρια σέ μία κοντινή πόλη πού λεγόταν Ἅπτος, στό παρεκκλήσιο μίας Ὀρθόδοξης γυναικείας Μονῆς. Οἱ μοναχές του ἔδιναν τήν ἄδεια νά λειτουργεῖ στό ναό ἀργά, ἐπειδή νωρίτερα τόν χρησιμοποιόυσαν ἐκεῖνες γιά τίς ἀκολουθίες τους.

Ἐργάστηκε ἀδιάκοπα γιά τήν πνευματική προκοπή τοῦ μικροῦ ποιμνίου του. Πολλές φορές λυπόταν γιά τή χλιαρότητα τῶν πιστῶν καθώς ἔδινε μεγάλη σημασία στόν πνευματικό ζῆλο πού πρέπει νά ἔχουν.

Μέ τό πέρασμα τῶν χρόνων, δημιουργήθηκε στούς πιστούς της Σάντα Κρούζ ἡ ἐπιθυμία νά ἀποκτήσουν τό δικό τους Ἱερό Ναό πού θά ἀποτελοῦσε τό καταφύγιό τους, τό πνευματικό λιμάνι τους. Ἀφοῦ μάζεψαν κάποια χρήματα ἀγόρασαν ἕνα ἐγκατελειμμένο σπίτι ἀπέναντι ἀπό τή δημόσια βιβλιοθήκη, ἀκριβῶς στό κέντρο τῆς πόλης, σ’ ἕνα ἐξαιρετικό μέρος γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου. Ἄν καί τό σπίτι ἦταν μεγάλο καί εὐρύχωρο, χρειαζόταν μία σειρά ἀπό ἐπισκευές καί διορθώσεις γιά νά γίνει κατάλληλος λατρευτικός χῶρος. Μέ τή σκληρή ὅμως δουλειά τοῦ πατέρα Ἰωάννη καί τῶν ὑπόλοιπων πιστῶν δημιουργήθηκε τελικά ὁ ναός πού ἀφιερώθηκε στόν Προφήτη Ἠλία καί ἀποτέλεσε πράγματι ἕνα ζεστό καταφύγιο τῶν ὀρθοδόξων ὄχι μόνο τῆς πόλης, ἀλλά καί τῶν γύρω περιοχῶν.

Παράλληλα μέ τήν ὁλοκλήρωση αὐτοῦ τοῦ θεάρεστου ἔργου, θερμαινόταν καί ἡ πίστη τῶν 75 οἰκογενειῶν πού ἀποτελοῦσαν τήν ἐνορία τοῦ Προφήτη Ἠλία τῆς Σάντα Κρούζ.

Ὁ Ναός ἔγινε ταυτόχρονα καί ἕνα κέντρο τοῦ ἐκεῖ ἑλληνισμοῦ. Ὁ πατήρ Ἰωάννης δέν ἀποθάρρυνε τίς ἐθνικές δραστηριότητες τῶν μελῶν τῆς κοινότητας καί ὁ ἴδιος ἤθελε νά ὑπενθυμίζει τήν ἐθνική κληρονομιά τῶν Ἑλλήνων. Δέν ἤθελε ὅμως νά ταυτιστεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μέ τόν ἑλληνισμό, ὑπενθυμίζοντας ὅτι ὁ Χριστός ἦρθε γιά ὅλα τά Ἔθνη.

Δέν ἤθελε ἡ ὀρθόδοξη κοινότητα νά εἶναι μία κλειστῆ ὁμάδα Ἑλλήνων ὁμογενῶν. Ἔψαχνε συνεχῶς καί χαιρόταν νά ἀνακαλύπτει νέες ψυχές πού ἦρθαν σέ ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας. Ἡ πόλη τῆς Σαντα Κρούζ ἦταν ἀρκετά κακόφημη, φιλοξενοῦσε ὅμως, ἐκτός ἀπό σκοτεινά στοιχεῖα τῆς κοινωνίας, καί κάποιους νέους πού ἀναζητοῦσαν κάτι διαφορετικό ἀπό τόν ὑλιστικό τρόπο ζωῆς πού κυριαρχοῦσε στίς Η.Π.Α.  Ἐν τῷ μεταξύ, στή Σάντα Κρούζ, εἶχε ἀρχίσει μία γενική θρησκευτική ἀναζήτηση στό πανεπιστήμιο τῆς πόλης. Ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία κέρδισε πολλούς ἀπό τούς νέους, πού ἀναζητοῦσαν μέ θέρμη τήν ἀλήθεια γύρω ἀπό τό θεῖο. Αὐτό ἦταν κυρίως ἀποτέλεσμα τῆς ἱεραποστολικῆς ἐργασίας, τοῦ Ἱερομόναχου πατρός Ἀναστάσιου ὁ ὁποῖος θυσίασε ἀρκετά ἔτη τῆς ζωῆς του στήν πνευματική προσφορά καί διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας στούς νέους. Μέσω τῆς δράσης του, πολλοί σπουδαστές στή Σάντα Κρούζ ἀσπάσθηκαν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί βαπτίστηκαν.

Τό 1981, ἕνας ἄλλος μεγάλος ἱεραπόστολος, ὁ Ἀμερικάνος Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ, ἔπειτα ἀπό παράκληση τῶν φοιτητῶν, ἔδωσε δυό διαλέξεις στό πανεπιστήμιο, μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσχωρήσουν πολλοί ἀκόμα νέοι στήν Ὀρθοδοξία. Ὅμως, ὁ πατήρ Ἀναστάσιος καί ὁ πατήρ Σεραφείμ ζοῦσαν σέ μοναστήρια μακριά ἀπό τό πανεπιστήμιο καί τό κέντρο τῆς πόλης. Συνεπῶς, οἱ ὀρθόδοξοι σπουδαστές πήγαιναν στόν πατέρα Ἰωάννη καί στήν ἐκκλησία του γιά νά ἐνισχυθοῦν πνευματικά, νά ἐξομολογηθοῦν καί γενικῶς νά συμμετέχουν στά Ἅγια Μυστήρια. Ὁ πατήρ Ἰωάννης τούς προσέφερε  θερμή ἀγάπη, ἀναγνωρίζοντας στά πρόσωπά τους τόν ἐνθουσιασμό καί τή χαρά πού προσφέρει στούς πιστούς ἡ πνευματική ζωή. Ἔτσι αὐξανόταν ἡ πίστη τους, ἐνῶ συνεχῶς νέες ψυχές ἔρχονταν γιά νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξία.

Ἕνα γεγονός πού ἐνίσχυσε τήν πίστη τῶν χριστιανῶν τῆς Σαντα Κρούζ ἦταν τό ἑξῆς:

Στήν Ἄνδρο συμβαίνει τό θαῦμα μέ τούς κρίνους τῆς Παναγίας. Ὅταν ἀνθίζουν οἱ κρίνοι, τούς βάζουν στήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Αὐτοί μετά ἀπό λίγο καιρό ξεραίνονται καί πέφτουν. Οἱ Ἀνδριῶτες ἀφήνουν στήν εἰκόνα τά ξερά κοτσάνια καί στή γιορτή τῆς κάθε χρόνο αὐτά ἀνθίζουν καί βγάζουν μπουμπούκια. Ὁ πατήρ Ἰωάννης, φυσικά, εἶχε ζήσει αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα ὅταν ζοῦσε στό χωριό του, τά Ἀποίκια, καί ὅταν ἦρθε στό νησί, πῆγε στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί ζήτησε ἀπό τόν ἡγούμενο γέροντα Δωρόθεο μερικούς κρίνους τῆς Παναγίας.

 Ὁ γέροντας τόν προμήθευσε ξερά κοτσάνια καί ὁ πατήρ Ἰωάννης τά πῆρε μαζί του στήν Ἀμερική τά τοποθέτησε στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας καί οἱ κρίνοι ἄνθισαν. Αὐτό τό γεγονός συγκλόνισε τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι δόξασαν τήν Παναγία, ἔκλαψαν καί προσευχήθηκαν θερμά. Οἱ κρίνοι βλάσταναν συνεχῶς, ἀκόμα καί χωρίς καθόλου νερό.

Ὁ πατήρ Ἰωάννης εἶχε μέσα τοῦ τόσο ἱεραποστολικό ζῆλο πού συχνά καθόταν στά παγκάκια τῆς πόλης καί μιλοῦσε μέ νέους ἤ καί μεγαλύτερους πού ἀνῆκαν σέ ἄλλες θρησκεῖες καί δόγματα, καί ταλαιπωροῦνταν ἀπό τίς συνεχεῖς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἡ ἁπλότητα καί ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου του, ἔκαναν πολλούς αἱρετικούς καί ἀλλοπίστους νά γνωρίσουν τόν ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς καί νά γίνουν μέλη τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ δραστηριότητά του ἄρχισε νά προκαλεῖ τίς κακόβουλες ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων πού μισοῦσαν τόν Θεό. Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι λίγους μῆνες πρίν τό θάνατό του, ἄγνωστοι ὀπαδοί τοῦ σατανᾶ ἔγραψαν μέ μπογιά τό δυσώνυμο ἀριθμό "666" καί τό σατανικό ἀστέρι στή μπροστινή εἴσοδο τοῦ Ναοῦ τοῦ Προφήτη Ἠλία.

Ὅταν ἡ ἀνίερη αὐτή πράξη ἀνακαλύφθηκε, ὁ πατήρ Ἰωάννης ἔμεινε ψύχραιμος καθησυχάζοντας τούς πιστούς πού ἀνησυχοῦσαν γιά νέα καί χειρότερα χτυπήματα τῶν σατανιστῶν.

Ἀργότερα ἔλαβε καί ἀνώνυμες ἐπιστολές μέ ἀπειλές γιά τή ζωή του, ἀλλά στάθηκε ἀτάραχος καί μέ θάρρος γνήσιου χριστιανοῦ.

Περίπου ένα εξάμηνο προτού μαρτυρήσει ο πατήρ Ιωάννης εμφανίστηκαν δύο δάκρυα στη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου. Αυτά τα δάκρυα, που εμφανίστηκαν στο πηγούνι και το λαιμό και όχι στα μάτια της εικόνας, δημιούργησαν στον ιερέα την υποψία ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Απέφευγε όμως να αναφέρεται σε αυτό το γεγονός.

Ἐκτός ἀπό τά δάκρυα στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἄλλα δυό θαυμαστά γεγονότα συνέβησαν πρίν τήν κοίμησή του πού προμήνυαν τά γεγονότα πού θά ἀκολουθοῦσαν.

Πρῶτον, οἱ ἀνθισμένοι κρίνοι τῆς Παναγίας μία ἑβδομάδα πρίν ἀπό τό μαρτύριό του, πέσανε ὅλοι ξαφνικά, καί ἀπό τότε δέν ἔχουν ξανανθίσει.

Καί δεύτερον, ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές πρό τοῦ μαρτυρίου του, κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ἔλαμπε ὁλόκληρος ἐνῶ τό πρόσωπό του σκόρπιζε ἀκτίνες. Τό δέ παιδί πού διακονοῦσε στό Ἱερό Βῆμα καί εἶδε τό παράδοξο αὐτό φαινόμενο, ἐπιτιμήθηκε αὐστηρά νά μήν φανερώσει τίποτε μέχρι νά ἔρθει ἡ κατάλληλη στιγμή, ὅπου ὁ Νεομάρτυρας θά ἀναπαυόταν δίπλα στό Θεό.

Στίς 18 Μαΐου τοῦ 1985, ὁ ἀγαπητός τῶν χριστιανῶν τῆς Σάντα Κρούζ, φεύγει ἀπό τήν παροῦσα ζωή καί εἰσχωρεῖ ἔνδοξα μέ τό στεφάνι τοῦ Μάρτυρα στήν ἀγκαλιά τοῦ Δημιουργοῦ του.

Τό ἴδιο βράδυ εἶχε δειπνήσει μέ τό γυιό τοῦ Φώτη. Ἡ σύζυγός του ἔλειπε, καθώς εἶχε ἐπισκεφθεῖ τήν κόρη τούς Μαρία στό Λός Ἄτζελες, πού ἐκεῖνες τίς μέρες εἶχε γεννήσει τό πρῶτο της παιδί. Ὁ 17χρονος γιός του, ἔπειτα ἀπό τό δεῖπνο, βγῆκε μία βόλτα μέ τούς φίλους του καί ὁ ἄοκνος ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ, Ἰωάννης, ἔτρεξε στό Ναό γιά νά ἑτοιμάσει τό κήρυγμα τῆς ἑπόμενης μέρας. Ἤδη ἀπό τήν προηγουμένη εἶχε ἔλθει σέ ἐπικοινωνία μέ τό γέροντα τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τοῦ ζήτησε πληροφορίες γιά τά θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας, στήν ὁποία σκόπευε νά ἀναφερθεῖ στό κήρυγμά του.

Τό ἀγόρι ἐν τῷ μεταξύ, ἐπέστρεψε στό σπίτι καί ἀνησύχησε βλέποντας ὅτι ὁ πατέρας τοῦ ἀπουσίαζε, ἐνῶ ἤδη ἦταν ἀργά. Κατευθύνθηκε πρός τό Ναό γνωρίζοντας ὅτι ὁ πατέρας τοῦ περνοῦσε ἐκεῖ πολλές ὧρες τῆς ἡμέρας. Φθάνοντας στήν ἐκκλησία ἀντίκρισε τόν ἀγαπημένο τοῦ πατέρα κατακρεουργημένο καί τό πρόσωπο τοῦ παραμορφωμένο.

Οἱ σατανιστές τόν εἶχαν βασανίσει, χτυπώντας τόν μέ σφυριές στό κεφάλι καί στό σῶμα μέχρι νά τόν θανατώσουν. Καί ὅπως διαπίστωσε ἡ ἀστυνομία, ὅσο ἐκεῖνος σπαρταροῦσε, πῆραν τό σταυρό του μέ τήν ἁλυσίδα καί τόν ἔπνιξαν. Τό αἷμα πού χύθηκε ἀπό τίς πληγές, τό χρησιμοποίησαν γιά νά γράψουν σατανιστικά συνθήματα στούς τοίχους τοῦ ναοῦ καί τό «666».

Ἡ ἀστυνομία διεξήγαγε ἔρευνες γιά τή σύλληψη τῶν δολοφόνων του. Στήν ἔρευνά της, δέν βρῆκε κανένα σημάδι κλοπῆς στήν ἐκκλησία, πράγμα πού δείχνει ὅτι τά κίνητρα τῶν δολοφόνων ἦταν καθαρά θρησκευτικά. Συνελήφθησαν τρία ἄτομα, ὅλοι ἱερεῖς τοῦ σατανᾶ. Ὅταν τούς συνέλαβαν, προσπάθησαν νά αὐτοκτονήσουν καταπίνοντας δηλητήριο. Οἱ δυό ἀπό αὐτούς πέθαναν, ἐνῶ ὁ τρίτος ἔχασε τά λογικά του καί δέν μποροῦσε νά συνεννοηθεῖ.

Ἕνα χαρακτηριστικό θαυμαστό γεγονός πού ἀκολούθησε μετά τήν κοίμηση τοῦ Νεομάρτυρα ἦταν τό ἑξῆς: τό αἷμα τοῦ πατρός Ἰωάννη δέν ἔφευγε ἀπό τό πάτωμα, ὁποιοδήποτε ἀπορρυπαντικό καί καθαριστικό κι ἄν χρησιμοποιήθηκε.

Αὐτό ὅμως δέν ἦταν τό μοναδικό θαῦμα πού πραγματοποιήθηκε ἔπειτα ἀπό τό μαρτύριό του. Ἐξίσου συγκλονιστικό εἶναι καί ἐκεῖνο πού συνέβη στήν Ἄνδρο, τήν πατρίδα τοῦ Μάρτυρα, ἕνα χρόνο μετά.

Ὅταν ἔμαθε ὁ ἡγούμενος τοῦ Ἁγίου Νικολάου, γέροντας Δωρόθεος, γιά τόν θάνατο τοῦ πατρός Ἰωάννη, ἔγραψε στήν πρεσβυτέρα καί τήν παρακάλεσε νά τοῦ στείλει τά ἄμφιά του. Πέρασε ἀρκετός καιρός χωρίς νά λάβει καμιά ἀπάντηση. Τόν Ἰούλιο τοῦ 1986 καί ἐνῶ εἶχαν λειτουργήσει στό μοναστήρι συνέβη κάτι συγκλονιστικό. Τό γεγονός αὐτό ἔγινε ἀντιληπτό ἀπό πολλούς πιστούς, καθώς ἐκείνη τήν ἡμέρα ἔτυχε νά βρίσκονται ἐκεῖ ἀρκετοί προσκυνητές ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἀφοῦ τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία καί ἑτοιμάζονταν νά βγοῦν ἀπό τό καθολικό τῆς Μονῆς, ἄρχισαν οἱ καμπάνες νά χτυποῦν ἀπό μόνες τους πανηγυρικά. Τούς κατέλαβε ὅλους φόβος καί δέος. Ἀφοῦ γιά λίγο σταμάτησαν οἱ καμπάνες νά χτυποῦν, ἄρχισαν ἐκ νέου πολύ ἔντονα καί τόσο πανηγυρικά καί ἁρμονικά πού οἱ παρευρισκόμενοι τά ἔχασαν. Πῶς ἦταν δυνατόν νά χτυποῦν οἱ καμπάνες χωρίς τήν παρέμβαση κάποιου ἀνθρώπου;

Ἀφοῦ ἔκαναν παράκληση στόν Ἅγιο Νικόλαο, περίμεναν νά φανερωθεῖ κάτι θαυμαστό. Τό ἀπόγευμα, τηλεφώνησε ἡ κόρη τοῦ πατρός Ἰωάννη, Μαρία, πού εἶχε ἔλθει στήν Ἄνδρο γιά νά φέρει τά ἄμφια τοῦ στό γέροντα Δωρόθεο, ὅπως ὁ τελευταῖος εἶχε παραγγείλει. Τά ἔφερε στό μοναστήρι, τέλεσαν ἀγρυπνία καί τά ἔθεσαν γιά προσκύνηση. Συζητώντας μέ τή Μαρία, οἱ μοναχοί κατάλαβαν ὅτι τά σήμαντρα χτυποῦσαν στό μοναστήρι, τήν ὥρα ἀκριβῶς πού ἔμπαινε τό καράβι μέ τά ἄμφια τοῦ Ἱερομάρτυρα στό λιμάνι.

Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ Νεομάρτυρα μετά τό θάνατο τοῦ εἶναι πολλές.

Παραμονές τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ 1986, ὁ ἡγούμενος ἑτοίμαζε τό μοναστήρι μέ τή βοήθεια κάποιων γυναικών ἀπό τό χωριό. Κάποια στιγμή εἶδαν τόν ἤδη μακαριστό πατέρα Ἰωάννη νά περπατᾶ στήν αὐλή καί νά ἔρχεται πρός τό μέρος τους. Δέος μεγάλο τους κατέβαλε καί ἔβαλαν τίς φωνές, προσπαθώντας νά τοῦ μιλήσουν. Ἐκεῖνος πέρασε ἀπό δίπλα τους καί σέ λίγο χάθηκε ἀπό μπροστά τους. Ὥσπου νά συνέλθουν ἀπό τήν ταραχή καί τό ξάφνιασμα, ἦρθε ὁ ταχυδρόμος καί ἔφερε ἕνα δέμα ἀπό τήν Ἐλβετία, τό ὁποῖο περιεῖχε τήν εἰκόνα τοῦ πατρός Ἰωάννη, ἁγιογραφημένη ἀπό κάποιους Ρώσους πού τόν τιμοῦσαν ἤδη ὡς Ἅγιο.

Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1987, ὁ γέροντας Δωρόθεος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Ἄνδρο, ἦταν στήν Ἐλβετία γιά νά κάνει κάποια ἐγχείρηση. Μιλώντας ἐκεῖ μέ κάποιους πιστούς γιά τό μαρτύριο τοῦ πατρός Ἰωάννη, ξαφνικά εἶδαν ὅλοι γιά λίγο τόν Μάρτυρα νά τούς εὐλογεῖ.

Στήν τελευταία τους λειτουργία μέ τόν γέροντα, στήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Δωροθέου, ὅπου ὁ πατήρ Ἰωάννης ἐξομολογήθηκε, δώρησε στόν πνευματικό του, πατέρα Δωρόθεο τό πετραχήλι του. Τεμάχιο αὐτοῦ στήν Ἐλβετία, ὅπου τό πῆγε ὁ γέροντας, σκόρπιζε ἄρρητη εὐωδία σέ ὅλους τους παρευρισκομένους.

Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς καί στή Ρωσική Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς τιμᾶται ὡς Ἅγιος καί ἔχει ἐκδοθεῖ ἀκολουθία πρός τιμήν του. Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στίς 19 Μαΐου.

Απολυτίκιο στην Αγγλική

Hanihg cultivated the fruit of God's knowledge by thy labors, thou hast plucked out the root of godlessness and proclaimed in our land the true faith. Anointed with grace thou hast tended the flock entrusted thee, and in shedding thy blood thou waterest the seeds of Christ1s true faith in our land, Ό new Martyr John of Santa Cruz. Glory to Him Who hath granted thee strength, glory to Him Who hath crowned thee, glory to Him Who granted healing for all through thee.

Απολυτίκιο*

Ήχος δ΄. Κανόνα πίστεως

Λευίτα δίκαιε, τῶν πιστῶν ἡ ἐνίσχυσις· ἐφώτισας τά ἔθνη τῶ Χριστῶ μιμησάμενος και Θεομήτορα ἀσπαζόμενος. Ἐστόλισας Ἐκκλησίαν Ὀρθοδόξου Ἀμερικῆ τῶ τιμίω σου αἵματι· πάτερ Ἰωάννη πανεύφημε πρέσβευε Χριστῶ τω Θεῶ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν

 Πηγή: Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ο και 21ο αιώνα, Χαράλαμπου Χ. Άνδραλη

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/05/19.html#more