Τά ἀληθινά πρότυπα τῶν Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η  Απριλίου 2015.

 

ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

 

  Με πόνο ψυχής και ανησυχία παρατηρούμε ότι η λεγόμενη «Ακαδημαϊκή Θεολογία» ολισθαίνει δυστυχώς ολοένα και περισσότερο στον οικουμενιστικό κατήφορο. Οι Θεολογικές μας Σχολές, ενώ θα έπρεπε να είναι οι κυματοθραύστες και τα προπύργια της Ορθοδοξίας έναντι της πλάνης και των αιρέσεων, έγιναν δυστυχώς οι «κεκρόπορτες», μέσω των οποίων  εισέρχεται στην Εκκλησία η πλάνη και εδραιώνεται ο Θρησκευτικός Συγκρητισμός, ντυμένος μάλιστα με τον μανδύα της επιστημονικής εγκυρότητας και αυθεντίας! 
Και φθάσαμε στο τραγικό κατάντημα να διδάσκουν στους φοιτητές μας την πλάνη και την αίρεση, αντί να δίδουν την μαρτυρία της αληθείας της Ορθοδόξου πίστεως. Το δε τραγικότερο είναι ότι όλα αυτά συντελούνται όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την ολόθυμη συμπαράσταση και σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας των Ιεραρχών μας.
 Πριν από μερικούς μήνες με έκπληξη και οδύνη πληροφορηθήκαμε από τα ιστολόγια και τις εφημερίδες, την απόφαση των καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. για την ίδρυση, εντός της εν λόγω Σχολής, κατευθύνσεως ισλαμικών σπουδών, ώστε να διδάσκεται και η πλάνη του Ισλάμ, ο νεοαρειανισμός, που αρνείται τον Τριαδικό Θεό και στη θέση του τοποθετεί τον πρωτιστεύοντα του Αραβικού πολυθεϊστικού συστήματος του «Ιλάχ Αλλάχ». Και σαν να μην έφθανε το οδυνηρό αυτό πλήγμα στο σώμα της Εκκλησίας, ήρθε και δεύτερο πλήγμα από το ίδιο Τμήμα της ίδιας Σχολής: Η διοργάνωση Διεθνούς Επιστημονικής Ημερίδας από κοινού με τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Graz με θέμα: «Πρότυπα Θρησκευτικών Ηγετών στον 21^ο αιώνα». Η ημερίδα αυτή δεν στόχευε απλώς στην διεθνή προβολή και ανάδειξη του Πάπα Φραγκίσκου του Α΄ και του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ως «Προτύπων Θρησκευτικών Ηγετών». Κυρίως και πρωτίστως στόχευε στην ανατροπή του αρνητικού κλίματος και της αρνητικής εικόνος, που δημιουργήθηκε πανελληνίως και διεθνώς,για τα δύο αυτά πρόσωπα, μετά την δημοσίευση και κυκλοφορία από την «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών», πριν από μερικούς μήνες του ομολογιακού κειμένου με τίτλο: «Η νέα Εκκλησιολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου» και της ανοικτής επιστολής του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ προς τον Πάπα Φραγκίσκο τον Α΄.

Από την μέχρι τώρα ζωή και πολιτεία των δύο αυτών ανδρών, από τα λόγια και τις πράξεις των μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι υπήρξαν πρότυπα Θρησκευτικών Ηγετών; Κάθε άλλο. Αντίθετα μάλιστα. Διότι ποιά είναι τα αληθινά πρότυπα, τα οποία οφείλουν να μιμηθούν οι σημερινοί εκκλησιαστικοί μας ηγέτες; Ασφαλώς οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι συνδύασαν στη ζωή τους το πατριαρχικό, ή το αρχιερατικό αξίωμα, με την αγία και ενάρετη ζωή, με την ορθή πίστη και το ομολογιακό τους φρόνημα, με τους αγώνες των εναντίον των αιρέσεων της εποχής των, με τους διωγμούς και τις θλίψεις που υπέφεραν υπέρ της Ορθοδοξίας. Και τέτοιοι υπήρξαν, όπως γνωρίζουμε ο Μέγας Αθανάσιος, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και πολλοί άλλοι. Το παρά πάνω μνημονευθέν  κείμενο της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών» είναι ένα κείμενο που υπέγραψαν μέχρι στιγμής έξι επίσκοποι, εκατοντάδες κληρικοί, ηγούμενοι Ιερών Μονών, αρχιμανδρίτες, εφημέριοι Ιερών Ναών, μοναχοί και μοναχές και χιλιάδες λαϊκοί, είναι ένα κείμενο που κανείς, μα απολύτως κανείς, ούτε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ούτε κάποιος Αρχιερεύς, ή κληρικός των κύκλων του Φαναρίου, ούτε ακαδημαϊκός διδάσκαλος των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ούτε κάποιοι από τους εισηγητές της διοργανωθείσης Ημερίδος, που με τις εισηγήσεις των έσπευσαν να εγκωμιάσουν τον Οικουμενικό, δεν τόλμησε να ανατρέψει και που αποδεικνύει τα πράγματα ουσιωδώς! Έχει ήδη καταγραφεί στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στην ιστορία του αντιαιρετικού αγώνος κατά του Οικουμενισμού. Το κείμενο αυτό είναι ένα αγκάθι, ένας δρυμύτατος έλεγχος, ένας καταπέλτης της πλάνης, ένα κείμενο, το οποίο επειδή δεν μπορούν να ανατρέψουν και εξουδετερώσουν, απλώς το προσπερνούν αδιάφορα. Και επιδίδονται σε Ημερίδες με εγκώμια, νομίζοντας έτσι, ότι θα εξαπατήσουν τον πιστό λαότου Θεού. Πλανώνται όμως πλάνη οικτρά, διότι ο  πιστός λαός  του Θεού έχει ήδη αφυπνιστεί.

 Τι να πούμε τώρα και για τον «Πάπα» κ. Φραγκίσκο τον Α΄; Πραγματικά φρίττει κανείς,όταν βλέπει ακαδημαϊκούς διδασκάλους της Θεολογίας να εγκωμιάζουν και να προβάλλουν ως πρότυπο θρησκευτικού ηγέτη έναν αιρεσιάρχη και διερωτάται, μέχρι ποίου άραγε βαθμού έχει προχωρήσει η διάβρωση των Θεολογιών μας Σχολών; Θα μπορούσε ποτέ κανείς να διανοηθεί τον Μέγα Αθανάσιο να εγκωμιάζει τον Άρειο, ή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά να εγκωμιάζει τον Βαρλαάμ; Θα μπορούσε ποτέ κανείς να διανοηθεί τους αγίους Πατέρες, να ονομάζουν τις αιρετικές παρασυναγωγές ως Ορθόδοξες εκκλησιαστικές κοινότητες; Να θεωρούν τον Παπισμό, που καταδικάστηκε ως αίρεση από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων, ως αληθή Εκκλησία, με έγκυρα μυστήρια και αποστολική διαδοχή; Και όμως αυτά που για τους αγίους Πατέρες είναι αδιανόητα, δεν είναι καθόλου αδιανόητα για τους καθηγητές των Θεολογικών μας Σχολών. Άραγε έμεινε τίποτε όρθιο στην Ορθόδοξη Ακαδημαϊκή Θεολογία, ή μήπως τα πάντα κατεδαφίστηκαν;

Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις, που μας δίδει σχετικά με το πρόσωπο του σημερινού «Πάπα» Φραγκίσκου του Α΄ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ, σε μια σχετικά πρόσφατα, (13.11.2013), δημοσιευθείσα πολυσέλιδη επιστολή του προς αυτόν. Αποκαλύψεις ανατριχιαστικές, που μαρτυρούν και αποδεικνύουν, ότι πρόκειται περί ενός σκοτεινού και διαβεβλημένου προσώπου, περί ενός προσώπου, που κατηγορήθηκε στο παρελθόν για αξιόποινες πράξεις και επομένως υπόλογου όχι μόνον έναντι της Θείας, αλλά και της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Εσείς, Εκλαμπρότατε, ο τότε ‘έπαρχος’ Αργεντινής για την Societas Jesu, (Τάγμα Ιησουϊτών),Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και σήμερα Φραγκίσκος Α΄  σχετιζόσασταν άμεσα με την απαγωγή και τα βασανιστήρια των Ιησουϊτών Ορλάντο Γιόριο και Φρανσίσκο Γιάλικς από την στρατιωτική Χούντα τον Μάϊο του 1976. Το ίδιο θέμα ανέφερε και η γνωστή εφημερίδα Los Angeles Times την 1.4.2005, όπου περιεχόταν και η πληροφορία ότι ο Ιησουΐτης Ορλάντο Γιόριο Σας κατηγόρησε ευθέως, τον τότε έπαρχο του Τάγματος Χόρχε Μπεργκόλιο, ότι κυριολεκτικά τον παραδώσατε στα τάγματα θανάτου της Χούντας, αρνούμενος να προσφέρετε κάλυψη στον ίδιο και στον Ιησουΐτη Γιάλικς ενώπιον του καθεστώτος για το κήρυγμά τους στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άϊρες. Τον ίδιο χρόνο η γνωστή δικηγόρος Μύριαμ Μπρέγκμαν κατέθεσε μήνυση εναντίον Σας, του Καρδιναλίου Χόρχε Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου, με την κατηγορία της συνομωσίας με την εγκληματική χούντα του στρατηγού Βιντέλα, κατηγορία που επανέλαβαν το 2010 οι επιζώντες του βρώμικου πολέμου της στρατιωτικής Χούντας της Αργεντινής, όπως προβλήθηκε στην Εφημερίδα El Mundo. Κατά την πορεία της δίκης, που ξεκίνησε μετά την μήνυση της Μύριαμ Μπρέγκμαν, Εσείς, ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, αρνηθήκατε να παραστείτε σε ανοικτή δίκη και οι απαντήσεις Σας, όταν τελικά καταθέσατε, ήταν γεμάτες υπεκφυγές και αοριστίες. […] Το 2006 ο Αργεντινός δημοσιογράφος Οράσιο Βερμπίτσκι στο βιβλίο του ‘Σιωπή’ Σας καταγγέλλει, τον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκο Α΄, ως άμεσο συνεργάτη της Χούντας του Βιντέλα, βασιζόμενος στις προσωπικές μαρτυρίες πέντε παπικών ‘κληρικών’, από τους οποίους αφαιρέσατε ως ο τότε ‘επίσκοπος’ Μπουένος Άϊρες και ‘έπαρχος’ Αργεντινής της ‘Εταιρείας του Ιησού’ Μπεργκόλιο, την άδεια για άσκηση ιεραποστολικού έργου στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άϊρες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην Χούντα του Βιντέλα να τους συλλάβουν. Είναι σημαντική η πληροφορία, που δίνει η γνωστή δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μύριαμ Μπρέγκμαν και που στηρίζεται στις καταθέσεις των Ιησουϊτών Γιόριο και Γιάλικς, ότι μετά τα βασανιστήρια στις φυλακές της Χούντας, τους έριξαν από ελικόπτερο, για να τους δολοφονήσουν, αλλά αυτοί επέζησαν για να διηγούνται τα κατορθώματα και την ‘αγάπη’ Σας, του εμφανιζομένου ως ανθρωπιστού κ. Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου Α΄. […] Η ημερήσια εφημερίδα ‘Η Ελλάδα αύριο’ της 15ης έως και 17ης Μαρτίου 2013 κατέρριψε την προπαγάνδα του Βατικανού για Σας, Εκλαμπρότατε, με πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, το οποίο τεκμηρίωνε με φωτογραφίες, έγγραφα και πολυσέλιδο ρεπορτάζ ότι Εσείς, Εκλαμπρότατε, ήσαστε ο αγαπημένος της μυστικής Αμερικανικής υπηρεσίας CIA και του ανθέλληνος υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσινγκερ κατά την εποχή, την οποία κηρύχθηκε δικτατορία στην Αργεντινή κατά την δεκαετία του 1970, υπό τον στρατηγό Χόρχε Βιντέλ, ο οποίος το 1985 καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη».

 

Επίσης σύμφωνα με την ειδησεογραφία «η εκδήλωση για τους δύο θρησκευτικούς ηγέτες είναι μια παράλληλη εκδήλωση του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ., 20 και 21 Απριλίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Καθολικής Εκκλησίας και με θέμα: “Ο Πάπας Λέων Α΄, ως γέφυρα διαλόγου Ανατολής και Δύσης”. Το διήμερο Συνέδριο αναμένεται να φωτίσει ενδιαφέρουσες πτυχές της δράσης του πάπα Λέοντα, (440-461 μ. Χ.), ο οποίος στις Ορθόδοξες πηγές χαρακτηρίζεται ως στύλος της Ορθοδοξίας και άγιος της Εκκλησίας, καθώς υπήρξε μέγας θεολόγος, πολυγραφότατος, με μεγάλη κατάρτιση, ήθος και προσήλωση στην Ορθόδοξη παράδοση».

 Η επιλογή από την οργανωτική επιτροπή του εν λόγω Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου του Αγίου Πάπα Λέοντα του Α΄, πιστεύουμε, ότι  είναι ατυχέστατη. Διότι ο Άγιος Λέων ο Α΄, καθώς και όλοι οι άγιοι Πάπες, που έζησαν την πρώτη χιλιετηρίδα μέχρι της καταλήψεως του Πατριαρχείου της Δύσεως από τους αιρετικούς Φράγκους το 1009 μ. Χ., υπήρξαν προασπιστές και ομολογητές της Ορθοδόξου Πίστεως. Εν προκειμένω ο Άγιος Λέων ο Α΄ υπήρξε ο υπέρμαχος της Ορθοδόξου πίστεως κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών, διότι με τον περίφημο «Τόμο» του, στηλίτευσε τον Μονοφυσιτισμό και συνέβαλε στην διατύπωση του Ορθόδοξου δόγματος στην Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδο. Είναι δε βέβαιο, ότι αν ζούσε σήμερα ο άγιος, όχι μόνον δεν θα δεχόταν να παίξει το ρόλο μιας γέφυρας για έναν ατέρμονα «διάλογο Ανατολής και Δύσης», που εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε άκαρπος και επιζήμιος, αλλά θα έκανε το ακριβώς αντίθετο. Κατ’ αρχήν θα έκανε το παν για την επάνοδο του Παπισμού στους κόλπους της Μιας, Αγίας, Καθολικής, Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θα αγωνιζόταν για την αποβολή κάθε αιρετικής διδασκαλίας, που επισώρευσε ο Παπισμός μέχρι των ημερών μας. Προ πάντων θα όρθωνε το ανάστημά του και θα αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις μέχρι θανάτου για την καταπολέμηση της αιρέσεως του Οικουμενισμού. Θα κατέβαλε συντονισμένες προσπάθειες για την σύγκληση Οικουμενικής Πανορθοδόξου Συνόδου, στην οποία θα πρωτοστατούσε για την καταδίκη του Οικουμενισμού.

 Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, φέρνουμε στη μνήμη μας τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής: «Όταν έλθη ασεβής εις βάθος κακών, καταφρονεί, επέρχεται δε αυτώ ατιμία και όνειδος» (Παροιμ.18,3). Όταν ο ασεβής, μετά από αλλεπάλληλες πτώσεις στην αμαρτία, φθάσει σε βάθος κακών, πωρώνεται πλέον και περιφρονεί τα πάντα. Επακολουθεί δε σ’ αυτόν ντροπή και καταισχύνη. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σχολιάζοντας το παρά πάνω χωρίο παρατηρεί: «Η ψυχή ώσπερ ύς (όπως ο χοίρος), εγκυλιομένη βορβόρω ήδεται, (που αισθάνεται ευχαρίστηση, να κυλιέται στον βούρκο), ούτω και αυτή υπό της κακής συνηθείας καταχωσθείσα, ουδέ αίσθησιν λαμβάνει της δυσωδίας των αμαρτημάτων» (ούτε καν αισθάνεται την δυσωδία των αμαρτημάτων της).Όταν ο άνθρωπος αρχίζει, να κατρακυλάει στο βόθρο της αιρέσεως του Οικουμενισμού και του Θρησκευτικού Συγκρητισμού, και προσθέτει την μία πτώση μετά την άλλη, χωρίς να μετανοεί, τότε φθάνει σε βάθος κακών, δεν αισθάνεται το πνευματικό του κατάντημα, διότι  πωρώνεται η συνείδησή του. Στην κατάσταση αυτή καταφρονεί τα πάντα, δεν δέχεται νουθεσίες, επιμένει στην αίρεση, είναι πρακτικά αθεράπευτος. Όταν μάλιστα συμβαίνει να κατέχει και πανεπιστημιακούς τίτλους, που τον φουσκώνουν με έπαρση και τρέφουν μέσα του την αυτοπεποίθηση στις γνώσεις του, τότε πραγματικά είναι των αδυνάτων αδύνατον η μετάνοια των ανθρώπων αυτών. Μπορούμε άραγε να έχουμε ελπίδες μετανοίας για τους καθηγητές μας, οι οποίοι λησμονούν, ως αποδεικνύεται, τον λόγον του Σωτήρος μας «μηδέ κληθήτε καθηγηταί, είς γαρ υμών εστιν ο καθηγητής ο Χριστός» (Ματθ.23,10), ώστε να μαθητεύσουν διά της προσωπικής μετοχής και εμπειρίας εις Αυτόν;

Εκ του Γραφείου επί τω Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://aktines.blogspot.gr/2015/04/blog-post_802.html