Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας.δ' μέρος, τελευταῖο

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἄσκησης καί τῆς ἐγκράτειας

Ἡ ἀγρυπνία ἐπίσης μία ἀπό τίς ἀσκήσεις πού ἔνθερμα συνιστοῦσε ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος.

Τόνιζε ὅτι ὅταν κανείς ἀγρυπνεῖ τήν νύκτα ἑλκύει τήν Θεία Χάρη. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα ὁ ἄνθρωπος πού ἀγρύπνησε γιά τόν Κύριο μπορεῖ νά ἐργασθεῖ πολύ ἀποδοτικά, διότι ἡ Θεία Χάρη ἔχει ξεκουράσει καί ἔχει ἀνανεώσει τήν ψυχή καί τό σῶμα του. Ὁ λίγος κόπος τῆς νύκτας ἀνταμοίβεται πλούσια ἀπό τόν Πανάγαθο Κύριο. Ἡ Θεία Χάρη ξεκουράζει τήν ψυχή καί αὐτή ἀνανεωμένη ζωογονεῖ καί τό σῶμα.

 Οἱ ἐργασίες τόσο οἱ πνευματικές, ὅπως ἡ ἱεραποστολή, ὅσο καί αὐτές πού ἀφοροῦν στό σῶμα γίνονται πολύ πιό εὔκολα καί τελειότερα τήν ἑπόμενη ἡμέρα, διότι ἡ συσσωρευμένη Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν νυκτερινή ἀγρυπνία ἐμπνέει τόν πιστό καί τόν ἐνισχύει.

Εὔγλωττο εἶναι τό ἀκόλουθο περιστατικό:

«Συνέβη μία ἡμέρα τοῦ 1985. Ὁ πατήρ Πορφύριος εἶχε ἕνα πνευματικό του παιδί, ἱερέα στήν Ἀμερική, τόν πατέρα Σπυρίδωνα. Τοῦ τηλεφώνησε λοιπόν καί τοῦ εἶπε: «Αὔριο στίς 3 ἡ ὥρα τήν νύχτα (ὥρα Ἀμερικῆς = 10 τό πρωί, ὥρα Ἑλλάδος), θά σέ ἐπισκεφθῶ. Νά μήν κοιμᾶσαι ὅμως. Νά μέ περιμένεις». Κάποια στιγμή, τό ἄλλοι βράδυ ὁ π. Σπυρίδων κρύωνε καί ξύπνησε. Τότε χτύπησε τό τηλέφωνο. Ἦταν ὁ Γέροντας ἀπό τόν Ὠρωπό, πού τοῦ εἶπε: «Πάτερ Σπυρίδωνα, γιατί κοιμόσουν; Δέν σοῦ εἶπα ὅτι θά σέ ἐπισκεφθῶ; καί γιά νά μέ πιστέψης, κοίταξε: σοῦ ἔχω ἀφήσει τήν πόρτα ἀνοιχτή». Ὁ πατήρ Σπυρίδων κοιτάζει. Πράγματι ἡ πόρτα ἦταν ὀρθάνοιχτη, γι’ αὐτό καί κρύωνε τόσο πολύ!»[140].

Γενικά ἡ ἄσκηση συμβάλλει ἀποτελεσματικά στήν κάθαρση ἀπό τά πάθη καί τήν πνευματική ὑγεία.

Ἡ πνευματική ὑγεία φέρνει καί τήν σωματική ἴαση.

Ἀντίθετα ἡ πνευματική ἀκαταστασία, ἡ ἀπουσία τῆς κατά Χριστόν ἄσκησης καί τῆς συμμετοχῆς στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τό ἄγχος κ.λ.π. προκαλοῦν τά λεγόμενα ψυχοσωματικά νοσήματα. Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν ἰατρική ἐπιστήμη.Ἡ ἄσκηση, βέβαια, δημιουργεῖ κόπωση στό σῶμα καί ὑπάρχει ἡ πιθανότητα τῆς «γκρίνιας», ὅπως τήν ὀνόμαζε ὁ Ὅσιος Γέροντας. Ἡ προσευχή ὅμως, δίδασκε, ἐξουδετερώνει τόν σωματικό κόπο.

 Ὁ σωματικός κόπος γιά τόν Χριστό (ἀγρυπνία, μετάνοιες, νηστεία κ.λ.π.) φέρνει τήν χάρη στήν ψυχή, διότι ταπεινώνει τόν ἄνθρωπο. Πρέπει κανείς, παρατηροῦσε, μιλώντας ἀπό τήν ἀσκητική ἐμπειρία του ὁ Ἅγιος Γέροντας, νά προλαβαίνει καί νά ἐξουδετερώνει τήν «γκρίνια» τοῦ κουρασμένου σώματος, ἀνεβάζοντας τήν ἔνταση τῆς προσευχῆς.

Ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό ὅλα αὐτά τήν τεράστια σημασία καί τό ἀναγκαῖο τῆς σωματικῆς κακοπάθειας. Ἡ νηστεία, οἱ μετάνοιες, ἡ ἀγρυπνία καί γενικά ὅλη ἡ ἀσκητική σωματική ἀγωγή εἶναι ἀναγκαία γιά τήν ψυχοσωματική ὑγεία καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου[141].

Ὁ Ὅσιος Γέροντας ἐπισημαίνει ὅτι ἀκόμη καί ὁ καρκίνος μπορεῖ νά θεραπευθεῖ ὅταν ὁ ἄνθρωπος δοθεῖ στήν ἄσκηση καί μάλιστα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στόν Θεῖο Ἔρωτα, ὁπότε εἰρηνεύει ἡ ψυχή καί τό σῶμα του[142]. Εἰδικά γιά τόν καρκίνο, καί τί δίδασκε ὁ Ὅσιος σχετικά, θά ἀναφερθοῦμε σέ ἑπόμενη ὑποενότητα.

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/  

[140] Γεωργίου Κρουσταλλάκη, Γέρων Πορφύριος, Ἐκδ. Ἐν Πλῷ, τόμος Α΄, σελ. 61.

[141] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 355-357.

[142] Ὅ. π. σελ. 382.