Αἰτία τῆς Κατάθλιψης: ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στή θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης, τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τόν Δημιουργό τους. Ὁ σύγχρονος καταθλιμμένος καί περίφροντις ἄνθρωπος τῆς Δύσης, ζεῖ τήν δύση τοῦ πολιτισμοῦ του, διότι θέλησε νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τόν Θεό, στηρίχτηκε στόν ἑαυτό του, στή λογική του καί ἀφέθηκε στά πάθη του. «Μετάλλαξαν τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ σέ ψέμμα, καί ἐσεβάσθηκαν καί ἐλάτρευσαν τήν κτίση καί ὄχι τόν Κτίσαντα… Γι’αυτό καί ὁ Θεός τούς παρέδωσε σέ πάθη ἀτιμίας»^[1]. Ἄφησε ὁ Θεός νά μάθουμε ἀπό αὐτά πού θά πάθουμε...

 Ἀπό τά ἀνωτέρω λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς κατανοοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ ἀφέθηκε νά πέσει στα διάφορα πάθη, τά ὁποῖα τόν ἀτιμάζουν καί τόν ἐξευτελίζουν. Ἡ αἰτία τῆς παιδαγωγικῆς αὐτῆς Θείας παραχώρησης εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν θέλησαν νά γνωρίσουν τόν Θεόν.
Δέν ἐπιδίωξαν νά Τόν ἔχουν «ἐν ἐπιγνώσει»^[2], δηλ. νά ἔχουν γνήσια αἴσθηση καί γνώση τοῦ Θεοῦ ἐντός των, διά τῆς ὁλοκληρωτικῆς στροφῆς καί ἀγάπης πρός Αὐτόν. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά παραδοθοῦν ἀπό τόν Θεό στό σκοτισμό τοῦ νοός, σ’ ἕναν νοῦ «ἀδόκιμον», ἀνίκανο νά διακρίνει τήν ἀλήθεια. Ὁπότε καί τά ἔργα τους εἶναι ἄπρεπα καί ἁμαρτωλά, ἔργα σκότους.

Το ἀποτέλεσμα τῶν παθῶν εἶναι φοβερές παρεκτροπές τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀλλοτρίωση-φθορά τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τελικά ἀπομόνωση ἀπό ὅλους (μοναξιά-κατάθλιψη). Οἱ ἄν­θρω­ποι γέμισαν μέ «κάθε ἀδικία, πονηρία, πλεονεξία, φθόνο, φό­νο, φιλόνεικη διάθεση, δόλο, κακοήθεια, ψιθυρισμό, καταλαλιά, μίσος πρός τόν Θεό, ὕβρι, ὑπερηφάνεια, ἀλαζονεία, ἀπείθεια πρός τους γονεῖς, πανουργία, ἔλλειψη σύνεσης, ἀστοργία, ἀνελεημο­σύνη, διχασμό καί ἀπομόνωση ἀπό ὅλους»^[3]. Ἡ ἀπομόνωση ἀπό ὅλους, τό τελευταῖο ἀπό τήν μακρά σειρά τῶν παθῶν καί τῶν συνεπειῶν τους, πού ἀπαριθμεῖ στό προηγούμενο χωρίο ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι κύριο χαρακτηριστικό τῆς κατάθλιψης. Ὁ ἄνθρωπος αὐτοφυλακίζεται στό ἐγώ του, μή μπορώντας νά κοινωνήσει μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον.

Τελικό ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό, τῆς ἁμαρτίας εἶναι τά πάθη καί ὁ θάνατος, τόσο ὁ ψυχικός ὅσο καί ὁ βιολογικός-σωματικός.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο του Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη μέ τίτλο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagiapsavvas.blogspot.gr/

^[1]     Ρωμ. 1, 25-26

^[2]     Ρωμ. 1, 28

^[3]     Πρβλ.: Ρωμ. 1, 29