Περί τοῦ ἀκαταλήπτου τῆς Ἁγίας Τριάδος

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

«Ότι τρεις εισίν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις εν εισί.

Και τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα και οι τρεις εις το εν εισιν.» (Ιωάν. Α΄ 5,7-8)

Ιδού όλη η αλήθεια περί της Τριαδικής Θεότητας, νοητώς ακατάληπτης, αλλά εμπειρικώς δεδομένης. Η Θεϊκή πραγματικότητα είναι απεριόριστα βαθύτερη και ευρύτερη και υψηλότερη απ’ όλες τις ανθρώπινες ικανότητες της σκέψης, της γνώσης και των αισθημάτων. Αυτό είναι φυσικό, εφόσον η ίδια η απτή πραγματικότητα αυτού του γήινου υλικού κόσμου είναι αδιανόητα ευρύτερη και βαθύτερη και εκτενέστερη από την ανθρώπινη γνώση.

Η ίδια η ζωή, ως πραγματικότητα την οποία βιώνουμε εμείς τα ζωντανά ανθρώπινα όντα, είναι πολύ ευρύτερη και βαθύτερη και υψηλότερη από την ανθρώπινη λογική και νόηση, αν και αυτή είναι η δική μας πιο άμεση και πιο ρεαλιστική πραγματικότητα. Από τον πελώριο ωκεανό της ζωής μόλις κάτι εισέρχεται στα ανθρώπινα μικροσκοπικά αγγεία της γνώσης. Και ο ίδιος ο ωκεανός ξεχύνεται και διαχέεται ποιος ξέρει σε ποιες απεραντότητες και απειρότητες.

 Αυτό ισχύει σε μέγιστο βαθμό για την ζωή και της θεϊκές πραγματικότητες της Υπεραγίας Τριαδικής Θεότητας. Περί Αυτής γνωρίζουμε ότι μας δόθηκε συγκεκριμένα, εμπειρικά. Και μας έχει δοθεί ως επί το πλείστον με την ενσάρκωση του Θεού Λόγου και με την παραμονή του Αγίου Πνεύματος στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας. Μας έχει δοθεί από την Τρισήλιο Θεότητα ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουμε περί Αυτής και να έχουμε απ’ Αυτήν, ώστε να σώσουμε την ανθρώπινη οντότητά μας από την αμαρτία, το θάνατο και τον διάβολο και διά των αγίων μυστηρίων και αγίων αρετών να την οδηγήσουμε στην θεϊκή τελειότητα, δηλαδή τη χριστοποίηση, την πνευματοποίηση, τη θεοποίηση. Με μία λέξη: την τριαδοποίηση.

Το ότι ο Θεός είναι Τρισυπόστατο Όν, είναι πραγματικότητα την οποία οι άνθρωποι βιώνουν ασταμάτητα στην Εκκλησία, επειδή ασταμάτητα ζουν εκ του Πατρός διά Υιού εν Αγίω Πνεύματι.

Αυτή η αλήθεια είναι πολύπλευρα αποκεκαλυμμένη στον Θεάνθρωπο και πλήρως πραγματοποιημένη στην Εκκλησία. Περί τούτου μαρτυρεί όλη η χαρισματική, αλλά πάντα πραγματική ζωή της Εκκλησίας. Και το μαρτυρεί με υλικά, χειροπιαστά, οφθαλμοφανή γεγονότα, που είναι γήινα υπαρκτά και λογικά αναμφισβήτητα. Περί αυτών ευαγγελίζεται ο άγιος Ευαγγελιστής: «και τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις εις το εν εισίν».

Τούτο το «τρεις» έγινε τέλειο «εν» πριν απ’ όλα στον Θεάνθρωπο: ο Θεός, το αίωνιο Πνεύμα, έγινε άνθρωπος, ενώθηκε σώματι και αίματι και έδειξε ότι είναι πραγματικός άνθρωπος, τέλειος άνθρωπος, αλλά μόνο σε πλήρη ένωση με τον Θεό. Αυτό ήταν ο Κύριος Χριστός όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος: μεταμορφώνοντας τον εαυτό του σε Εκκλησία, έδωσε σ’ όλους τους ανθρώπους όλες τις απαραίτητες δυνάμεις με την βοήθεια των οποίων μπορούν, εάν φυσικά θέλουν, να μεταμορφώνουν βαθμιαία τους εαυτούς τους σε τέλεια ανθρώπινα όντα ζώντας διά του Θεανθρώπου και εν Θεανθρώπω, ειδικά στο άγιο μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως. Επειδή η Θεία Μετάληψη δεν είναι τίποτα άλλο παρά το άγιο Μυστήριο κατά το οποίο ο Θεός συγκεκριμένα και πραγματικά ενσαρκώνεται σε άνθρωπο.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος λαμβάνει την πιο πραγματική και την πιο πειστική μαρτυρία, ότι ο άνθρωπος είναι όντως άνθρωπος διά της ενώσεως με τον Θεό, διά της ζωής εν Θεώ, διά της συνεχούς ενσαρκώσεως εν εαυτώ των αγίων, θεϊκών, χαρισματικών δυνάμεων του Θεού.

Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πλώ

 

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/06/blog-post_51.html