Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (24ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Παρασκευή 21 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ  ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Ψαλμός (26,7-19)

 (Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

1. Στήν ἑνότητα 26,7-27,1 ἡ κοινότητα τῶν Ἰουδαίων παρακαλεῖ τόν Θεό γιά νά ἐπιφέρει τήν κρίση Του ἐπί τῶν κακῶν (στίχ. 10.11.15), ἀλλά μία προφητική φωνή ἀπαντᾶ νά ἔχουν ὑπομονή (στίχ. 20) καί ὑπόσχεται ὅτι ἡ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ θά ἔλθει σύντομα (21. 27,1).

2. Εἰδικά στήν περικοπή μας παρατηροῦμε ὅτι ἡ κοινότης δεομένη στόν Θεό τόν καλεῖ «δίκαιο» (στίχ. 7 κατά τό Ἑβρ.), ἐπειδή ὁ χαρακτηρισμός αὐτός τοῦ Θεοῦ δίνει τήν βάση γιά τό αἴτημά της (βλ. καί Ἱερ. 12,1. Ἀβ. 1,12-13). Ἤδη ἄρχισαν νά τιμωροῦνται οἱ ἀσεβεῖς (βλ. καί προηγούμενες περικοπές), ἀλλά, παρά τήν τιμωρία τους, αὐτοί δέν γνώρισαν τόν Κύριο, οὔτε ἄλλαξαν συμπεριφορά, γι᾽ αὐτό καί ἡ κοινότης παρακαλεῖ τόν Κύριο νά τούς τιμωρήσει περισσότερο (στίχ. 9-11).

3. Μέ τήν τιμωρία τῶν ἀσεβῶν θά ἔλθει λύτρωση στόν Ἰούδα, ὁ ὁποῖος γνώρισε τόν Κύριο, καί καταστροφή στούς ἐχθρούς του (στίχ. 12-15). Ἀλλά καί ὁ Ἰουδαϊκός λαός δέχθηκε τιμωρίες («παιδεία», στίχ. 16), πού τόν ἔκαναν νά ὑποφέρει σάν μία ἔγγυο γυναίκα (στίχ. 16-18· βλ. καί Δ´ Βασ. 19,3). Ὅμως, ἀντίθετα μέ τούς κακούς, γιά τούς ὁποίους εἶπε ὁ Θεός ὅτι οἱ νεκροί τους δέν θά ἀναστοῦν (στίχ. 14), γιά τόν λαό Του λέγει ὅτι «ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (στίχ. 19)!

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς,

τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

26,7 Ἡ ὁδός τῶν δικαίων εἶναι ὁμαλή

καί ἡ ὁδός τῶν εὐσεβῶν δέν ἔχει προσκόμματα, α

8 διότι ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου (πού ἀκολουθοῦν οἱ εὐσεβεῖς)

εἶναι δικαία.

Ἐμπιστευόμαστε στό ὄνομά σου (Κύριε)

καί στήν ἀνάμνησή (σου),

9 τήν ὁποία ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή μας.

Ἀπό τήν νύκτα (ἐπειδή Σέ ποθῶ)

ἀγρυπνεῖ τό πνεῦμα πρός Ἐσένα, ὦ Θεέ,

διότι φῶς εἶναι τά προστάγματά Σου στήν γῆ.

Μάθετε τήν δικαιοσύνη οἱ κάτοικοι τῆς γῆς. β

10 Καταδικάστηκε ὁ ἀσεβής.

Ὅποιος δέν μάθει δικαιοσύνη στήν γῆ,

δέν μπορεῖ νά ἐφαρμόσει τήν ἀλήθεια.

Ἄς ἐξαφανισθεῖ ὁ ἀσεβής,

γιά νά μήν δεῖ τήν δόξα τοῦ Κυρίου. γ 

11 Κύριε, τό Χέρι Σου εἶναι ὑψωμένο,

ἀλλά αὐτοί (οἱ ἀσεβεῖς) δέν τό γνώρισαν,

ὅταν ὅμως τό γνωρίσουν θά ἐντραποῦν.

Φωτιά θά καταλάβει τόν ἀπαίδευτο λαό,

καί μάλιστα τώρα κατατρώγει φωτιά τούς ἀντιθέτους. δ

12 Κύριε Θεέ μας, δός μας εἰρήνη,

γιατί ὅλα (τά ἄλλα) μᾶς τά ἔδωσες.

13 Κύριε Θεέ μας, κᾶνε μας κτῆμα σου.

Κύριε, ἄλλον, ἐκτός ἀπό Σένα, δέν γνωρίζουμε,

τό Ὄνομά Σου (μόνο) ἐπικαλούμεθα.

14 Οἱ νεκροί δέν ἔχουν ζωή,

οὔτε οἱ ἰατροί μποροῦν νά τούς ἀναστήσουν.

Γι᾽ αὐτό ἔφερες κακά ἐναντίον τους

καί τούς κατέστρεψες

καί ἐξαφάνισες τά ἄρρενά τους. ε

15 Φέρε περισσότερα κακά, Κύριε,

φέρε περισσότερα κακά στούς ἐνδόξους τῆς γῆς. 

16 Κύριε στήν θλίψη Σέ ἀναζητήσαμε,

(καί) ἡ παιδαγωγική Σου τιμωρία σέ μᾶς

ἦταν μία μικρή θλίψη.

17 Ὅπως ἡ ἔγκυος γυναίκα πλησιάζει νά γεννήσει,

κοιλοπονεῖ καί φωνάζει στίς ὠδῖνες της,

ἔτσι ἐγίναμε καί ἐμεῖς, ὁ ἀγαπητός Σου (λαός)

γιά τόν φόβο Σου, Κύριε.

18 Κυοφορήσαμε καί κοιλοπονήσαμε

καί ἐγεννήσαμε.

Φέραμε πνεῦμα σωτηρίας Σου στήν γῆ.

Δέν θά καταστραφοῦμε,

ἀλλά θά καταστραφοῦν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς γῆς.

19 Θά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί

καί θά ἐγερθοῦν οἱ βρισκόμενοι στά μνήματα

καί θά εὐφρανθοῦν οἱ κατοικοῦντες στήν γῆ.

Γιατί ἡ δρόσος πού ἔρχεται ἀπό Σένα,

εἶναι ἴαμα γι᾽ αὐτούς,

ἡ χώρα ὅμως τῶν ἀσεβῶν θά καταστραφεῖ.

α. Τό δεύτερο ἡμιστίχ. κατά τό Ἑβρ. ἔχει: «Σύ, δίκαιε, σταθμίζεις τήν ὁδό τοῦ δικαίου».

β. Ὁ στίχ. κατά τό Ἑβρ.:

«Σέ ἐπεθύμησα διακαῶς τήν  νύκτα,

μέ ὅλη τήν καρδιά μου Σέ ζητῶ·

διότι, ὅταν οἱ κρίσεις σου κατέρχονται πρός τήν γῆ,

οἱ κάτοικοι τῆς οἰκουμένης μαθαίνουν δικαιοσύνη».

γ. Ὁ στίχ. κατά τό Ἑβρ.:

«Ἄν ἐπιδειχθεῖ ἔλεος στόν ἀσεβῆ,

δέν θά μάθει δικαιοσύνη·

ἀκόμη καί στήν χώρα τῆς εὐθύτητος,

θά πράττει ἀδίκως

καί δέν θά δεῖ τήν μεγαλειότητα τοῦ Κυρίου».

δ. Τό τελευταῖο ἡμιστίχ. κατά τό Ἑβρ. ἔχει:

«Ἄς δοῦν πρός ἐντροπήν τους,

τόν ζῆλο γιά τόν λαό Σου,

ἄς κατακαύσει φωτιά τούς ἐχθρούς Σου».

ε. «Ἐξάλειψες τό μνημόσυνό τους», λέγει τό Ἑβρ.

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

26,7-19: Ψαλμός ἀποκαλυπτικός. Ἡ κρίση τοῦ Γιαχβέ ἐκπληρώνεται μέ τήν δικαιοσύνη Του, στίχ. 7-10, καί ἐξασφαλίζει τήν ἀπελευθέρωση καί δόξα τοῦ λαοῦ Του, στίχ. 11-15. Οἱ τωρινές δοκιμασίες προετοιμάζουν τήν ἀναγέννηση, στίχ. 16-19. Οἱ ὠδῖνες τῆς γεννήσεως γίνονται εἰκόνα τῶν δοκιμασιῶν, πού ἔπρεπε νά προηγηθοῦν τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία. Βλ. Ματθ. 24,8. Μάρκ. 13,8. Ἰωάν. 16,20-22. 26,7. Παροιμία περί ἐμπιστοσύνης στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ (Ψαλμ. 9,19. 17,25-27. 33,21-22). 26,8. Σύγκρ. μέ Ἀποκ. 22,20. Οἱ τιμωρίες τοῦ Θεοῦ σκοπεύουν τό ὄφελος τῶν τιμωρουμένων. 26,10-14. Καί σέ καλούς καί σέ δύσκολους καιρούς οἱ ἀσεβεῖς ἀποτυγχάνουν νά ἀναγνωρίσουν τόν παντοδύναμο βραχίονα τοῦ Κυρίου, ὡς κατευθύνοντα τά πράγματα τῆς ἱστορίας, ἀλλά, τελικά, μέ τήν τιμωρία τους θά τό γνωρίσουν καί θά καταισχυνθοῦν (στίχ. 11). 26,14. Σύγκρ. μέ στίχ. 19. 26,16-18. Ὁ Ἰούδας ὑπό τά κτυπήματα τοῦ Θεοῦ ἦταν ὡς μία ἔγγυος γυναίκα, χωρίς νά μπορεῖ νά γεννήσει (βλ. Δ´ Βασ. 19,3). 26,19. Οἱ νεκροί. Γιά τόν λαό Του, ἀντίθετα μέ τούς ἀσεβεῖς (βλ. στίχ. 14), ὁ Θεός ὑπόσχεται ἀνάσταση, ἀναγέννηση (βλ. Ἰεζ. 37,1-14). 
http://aktines.blogspot.gr/2015/08/24.html