Ἔχεις Μήνυμα…

[…] Όλη η ζωή μου πέρασε με την αγωνία να φανώ αντάξιος αυτής της δεύτερης ευκαιρίας που μου χάρισε ο Θεός. Πρώτο λιμάνι και πρώτος σταθμός του νέου μου αυτού ξεκινήματος ο παλιός μου πνευματικός πατέρας, ο πατήρ Συμεών. Μπαίνω κι εγώ στο μοναστήρι του Στουδίου όπου ζούσε και κυριολεκτικά κάνω το θέλημά του θέλημά μου. Ο λόγος του και οι οδηγίες του ήταν για μένα λόγος και οδηγίες Χριστού. Στο ξαναλέω: Λόγος και οδηγίες Χριστού. Σου φαίνεται υπερβολικό, ε;

– Μα… πως ένας άνθρωπος, όσο σοφός, όσο πνευματικός κι αν είναι, μπορεί να μπει στη θέση του Θεού;

– Άκουσέ με: ο πνευματικός είναι δώρο Θεού για τον άνθρωπο. Και μάλιστα δώρο, που έρχεται μετά από πολλή προσευχή. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τις προσευχές μου για να μου υποδειχθεί άνθρωπος άξιος να πάρει την ψυχή μου και να την οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι. Και ο ίδιος ο Θεός ξέρει το πόσο επίμονα δοκίμασα -ναι, ναι, δοκίμασα- την ποιότητα του ανθρώπου που στα πόδια του ακούμπησα την ψυχή μου. Πως - θα ρωτήσεις- ένας τυφλός να διακρίνει; Κι όμως, κάθε φορά που με απόλυτη συνείδηση του σκοτισμού μου έστρεφα τα μάτια μου στον ουρανό και προσευχόμουν και δεόμουν και ικέτευα «Κύριε… πέμψον μοι άνθρωπον γιγνώσκοντά σε», ένιωθα αμυδρές ακτίνες να μου δείχνουν ένα δρόμο και αισθανόμουν όλο και περισσότερο έτοιμος να «διαβάζω» τις περιστάσεις. Έτσι είδα τον πνευματικό μου: σαν δώρο Θεού. Καταλαβαίνεις σε τι μοίρα λοιπόν τον έβαλα μέσα μου και πόσο δεύτερα θεώρησα εκείνα, που πολλοί τα έχουν σε μεγάλη περιωπή: την τάξη, την ομοιομορφία ενός κοινοβίου, την εξουσία του ηγουμένου. Δεν είναι ότι όλα αυτά δεν τα εκτιμούσα και δεν τα σεβόμουνα. Ήταν όμως για μένα δεύτερα, πολύ δεύτερα! […]

Ηλία Λιαμή

«Ψίθυροι των Αγγέλων» – «Ο Άγγελος των δακρύων» (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

https://saintpanteleimonchania.wordpress.com/