Ὁ Προφήτης Ἠλίας, μέρος δ΄ τελευταῖο

ΟΜΙΛΙΑ 3η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Ὁ Ἀντίχριστος ὀργίζεται μ᾿ αὐτούς πού κρύφτηκαν στήν ἔρημο, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς Χριστιανούς στίς πόλεις.

«Καί ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπί τῇ γυναικί, καί ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετά τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί ἐχόντων τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ¹».

Ὁ Ἀντίχριστος ὅμως δέν τά κατάφερε^. κρύφτηκε ἡ Ἐκκλησία.

Δηλαδή, θά σκεφθεῖτε, πόσοι μποροῦν νά κρυφτοῦν; Ἄς ποῦμε, στή Θεσσαλία πόσοι νά εἶναι ἄραγε οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; ἑκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μποροῦν ὅλοι αὐτοί νά πάρουν τά βουνά, νά πᾶνε στίς τρύπες τῆς γῆς καί στίς σπηλιές καί νά κρυφτοῦν; Ὄχι. Οἱ ὑπόλοιποι; Οἱ ὑπόλοιποι μένουν στίς πόλεις. Δηλαδή μόνο αὐτοί εἶναι οἱ εὐσεβεῖς, ποῦ ἔφυγαν στα βουνά; Ὄχι^. ἔχει κι ἄλλους, στίς πόλεις. Τότε τί γίνεται μ᾿ αὐτούς; «Ἔρχεται ο Διάβολος, λέει, καί κάνει πόλεμο μέ τούς λοιπούς.» Ἀλλοίμονό τους ὅμως^. ἔχουν ν᾿ ἀντιμετωπίσουν πραγματικά τήν τυραννία τοῦ Ἀντιχρίστου!

Ὅπως ὁ Θεός ἔτρεφε τόν Προφήτη Του γιά τριάμισι χρόνια, ἔτσι θά τρέφει καί τόν λαό Του στήν ἔρημο γιά ἴσο χρονικό διάστημα.

Ἀλλά ἐκεῖ στήν ἔρημο ὁ προφήτης Ἠλίας τί ἔτρωγε;

«Καί οἱ κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τό πρωΐ καί κρέα τό δείλης, καί ἐκ τοῦ χειμάῤῥου ἔπινεν ὕδωρ²». Κοράκια τοῦ ἔφερναν ψωμί τό πρωί, καί τό βράδυ τοῦ ἔφερναν κρέας, κι ἔπινε νερό ἀπό τόν χείμαρρο.

Γιατί κοράκια; Ξέρετε ὅτι τά κοράκια εἶναι σαρκοβόρα. Τό λέει καί ἡ Ἁγία Γραφή αὐτό³, ἀλλά τό ξέρουμε κι ἀπό τή φύση τους. Τά κοράκια τρώνε κρέατα, καί μάλιστα σάπια κρέατα^. πτώματα τρῶνε τά κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, γιά νά δείξει -τί;- ὅτι πρόκειται γιά θαῦμα, πού μέ τόν τρόπο αὐτό τονίζεται. Τά κοράκια, πού μποροῦν νά φᾶνε τό κρέας, καί μάλιστα σέ μία ἐποχή πείνας, δέν τό τρῶνε, ἀλλά τό φέρνουν στόν Προφήτη. Γιά νά τονισθεῖ τό θαῦμα τῆς προστασίας τοῦ Προφήτου ἀπό τόν Θεό. Παρόμοια θά τρέφεται καί ἡ Ἐκκλησία στήν ἔρημο.

Λέει πάλι τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως: «ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρόν καί καιρούς καί ἥμισυ καιροῦ ἀπό προσώπου τοῦ ὄφεως»⁴, γιά νά τρέφεται ἐκεῖ ἡ Ἐκκλησία, λέει, «καιρόν» –εἶναι τό ἔτος– «καί καιρούς»– εἶναι τά δύο χρόνια^. δύο σύ ἕνα, τρία– «καί ἥμισυ καιροῦ»– εἶναι ὁ μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «ἀπό προσώπου του ὄφεως», δηλαδή γιά ὅσο καιρό ὁ Διάβολος καί ὁ Ἀντίχριστος θά ἐπικρατοῦν σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο.

Τά ἱστορικά προηγούμενα διαθρέψεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιά τή διατροφή του στά ἔσχατα.

Ὥστε λοιπόν θά τρέφει ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφει ὁ Θεός ἐκεῖ;

Ξέρουμε ὅτι ὁ παλαιός Ἰσραήλ τρεφόταν στήν ἔρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ὁλόκληρα χρόνια⁵. Ξέρουμε ἀκόμη ὅτι καί οἱ Χριστιανοί στήν ἔρημο, πού κατέφευγαν ἀπό τούς διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο πού οἰκονομοῦσε ὁ Θεός. Πῶς ὅμως θά τρέφονται στά ἔσχατα οἱ Χριστιανοί ποῦ θά φεύγουν στήν ἔρημο;

Αὐτό τό ξέρει ὁ Θεός, καί θά τό φανερώσει τότε. Δέν εἶπε ποτέ, φέρ᾿ εἰπεῖν, στούς Ἑβραίους στήν Αἴγυπτο «Ὅταν θά σᾶς βγάλω στήν ἔρημο, ἐγῶ θά σᾶς τρέφω μέ τό μάννα»^. δέν εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Θεός^. ἀλλ᾿ ὅταν ὁ λαός βρέθηκε στήν ἔρημο καί εἶπαν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ἔριξε τό μάννα⁶. Ὅταν λοιπόν καί οἱ Χριστιανοί θά βρεθοῦν στίς ἐρημιές καί θά ποῦν «Τί θά φᾶμε;», τότε ὁ Θεός ξέρει τί θά δώσει^. τώρα δέν τό ξέρουμε αὐτό.

Ἡ ἀπεικόνιση τοῦ Προφήτη μέ τόν κόρακα πού τόν διατρέφει τονίζει τήν ἱστορικότητά του ὡς τύπου τῶν ἐσχάτων.

Ἀγαπητοί μου^. ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν, ὁ Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἔζησε τόν ἱστορικό τύπο τῶν ἐσχάτων, ὅπως σᾶς ἐξήγησα διά πολλῶν, γιά νά μᾶς δείξει πῶς θά ζήσει κοντά του καί ἡ Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀνάμεσα στά τόσα γεγονότα τοῦ πολυτάραχου βίου τοῦ προφήτου Ἠλιού, ἱστορεῖ, ἀπεικονίζει δηλαδή ἐπάνω σέ εἰκόνες, ἕνα μόνο χαρακτηριστικό^. νά κάθεται μέσα σέ μία σπηλιά, καί ἐκεῖ νά βλέπει τόν κόρακα νά τοῦ φέρνει τό ψωμί ἤ τό κρέας. Δέν δείχνει τίποτε ἄλλο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἀπό τή ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού^. οὔτε τήν θαυμαστή ἐκείνη θυσία του στό Καρμήλιον ὄρος, οὔτε ἀκόμα ἐκείνη τήν θεοπτεία του στό ὄρος Χωρήβ, δηλαδή στό Σινά, οὔτε τίποτε ἀπ᾿ ὅλα τ᾿ ἄλλα τά παράδοξα, παρά εἰκονίζει μόνο αὐτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει νά τονίσει τήν ἱστορικότητα τοῦ Προφήτου σάν τύπο τῶν ἐσχάτων, ἀλλά καί νά μᾶς πεῖ –μόνο αὐτή τήν εἰκόνα παίρνω κι ἐγώ ἀπό τόν Προφήτη– νά μᾶς πεῖ τί θα γίνει μέ τούς πιστούς μας ὅταν θά ἔλθει τό τέλος τοῦ κόσμου.

Ὅπως ἔλεγξε τόν Ἀχαάβ, ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.

Ἀγαπητοί μου, ὁ προφήτης Ἠλίας, ὅπως σᾶς εἶπα καί προηγουμένως, θά δείξει τόν Ἀντίχριστο ἀλλά καί θά τόν ἐλέγξει φοβερά, ὅπως ἔλεγξε καί τόν Ἀχαάβ.

Ξέρετε τί εἶπε στόν Ἀχαάβ; Τοῦ εἶπε: «Τό αἷμα σου θά τό γλύψουν τά σκυλιά καί τά γουρούνια!». Ἔτσι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ᾿ ἕναν πόλεμο ὁ Ἀχαάβ, καί τόν πῆγαν πληγωμένο σέ μία πηγή^. ἐκεῖ, λέει, πού οἱ πόρνες λούζονται. Ἐκεῖ λοιπόν τόν ἔπλυναν, τοῦ ἔπλυναν τίς πληγές. Ἀλλά τόσο πολύ ἔτρεχε τό αἷμα, ἀκατάσχετο, πού τελικά πέθανε ἐκεῖ. Καί πῆγαν μετά τά σκυλιά καί τά γουρούνια καί ἔγλυφαν ἐκῖ τό αἷμα τοῦ Ἀχαάβ⁷!

«Ἐσένα, λέει στήν Ἰεζάβελ, ἐσένα... ἐσένα... θά σέ ποδοπατήσουν τά ἄλογα καί θά σέ λιανίσουν, καί θά σέ φάνε τά σκυλιά!...» Ἔτσι κι ἔγινε, ἀγαπητοί μου. Τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο τοῦ παλατιοῦ κάτω στήν αὐλή. Πραγματικά, ἐκείνοι πού ξεκλήρισαν τήν οἰκογένεια τοῦ Ἀχαάβ –ἄλλαξε ἡ κυβέρνηση^. Νά μήν πολυλογῶ– τήν πέταξαν ἀπό τό παράθυρο, τά ἄλογα τήν ποδοπάτησαν, καί σέ λίγο πήγαν τά σκυλιά καί τήν ἔφαγαν! Καί λένε γιά μιά στιγμή ἐκείνοι πού μπῆκαν μές στό παλάτι: «Γιά νά πᾶμε νά δοῦμε^. τί ἔγινε αὐτή;». Καί πᾶνε κάτω καί βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Τήν εἶχαν φάει τά σκυλιά⁸!

Ἐλέγχει λοιπόν φοβερά ὁ Προφήτης. Ἔτσι θά ἐλέγξει καί τόν Ἀντίχριστο.

Ἄν γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός, τότε γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία.

Ἀλλά καί γιά τούς ἀπίστους θά εἶναι φοβερός ὁ Προφήτης.

Μᾶς λέει τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ὅτι ὅταν ὁ Ἀντίχριστος θά τόν συλλάβει μαζί μέ τόν ἄλλο Προφήτη, τόν Ἐνώχ, καί θά τούς κρεμάσει, θά τούς φονεύσει, τότε τόσο θά χαροῦν οἱ ἄνθρωποι –ἀκοῦστε^. θα χαρούν!– ὥστε θά ἀνταλλάξουν δῶρα μεταξύ τους, γιατί ἔπιτέλους ἀπαλλάχτηκαν ἀπό ἕναν κήρυκα πού τούς βασάνιζε μέ τά λόγια του...⁹ Οἱ ἁμαρτωλοί λοιπόν ἄνθρωποι θά χαροῦν. Ἀλλά θά σταθῆ ὅμως φοβερός, γιατί σέ τρεισήμισι μέρες θά δοῦν τόν προφήτη Ἠλία νά ἀνασταίνεται ἀπό τούς νεκρούς καί νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό, καί τότε θά τούς πιάσει φόβος καί τρόμος!¹⁰

Ἀλλά ἐάν γιά τούς ἀπίστους ὁ Ἠλίας θά εἶναι φοβερός, γιά τούς δικαίους θά εἶναι μιά ἀληθινή εὐλογία. Γι᾿ αὐτό καί ὁ ὕμνος τῶν Πατέρων στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ, στό 48ο κεφάλαιο, στήν Παλαιά Διαθήκη, πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Ἠλία, τελειώνει ὡς ἑξῆς: «μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καί οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καί γάρ ἡ μεῖς ζωῇ ζησόμεθα»¹¹, εὐτυχισμένοι αὐτοί πού θά σέ δοῦν, ἤ πού σέ βλέπουν, αὐτοί πού ζοῦν στολισμένοι μέ ἀρετές^. κι ἐμεῖς θά ζήσουμε καί θά σέ δοῦμε. Ὁ Σειράχ ζεῖ περίπου ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Προφήτη. Λέει «θά σέ δοῦμε»!

Τή χαρά καί τήν ἐλπίδα πού σκορποῦσε ὁ προφήτης Ἠλίας στούς δικαίους τῆς ἐποχῆς του θά σκορπίσει καί τούς δικαίους τῶν ἐσχάτων ἀλλά καί σ᾿ ὅλους πού θά ἀναστηθοῦν.

Ἀγαπητοί μου, τόν προφήτη Ἠλία τόν εἶδαν μέ χαρά καί ἐλπίδα πρῶτα-πρῶτα ἐκείνοι οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες στήν ἐποχή του, ὅταν ἦταν κρυμμένοι καί δέν φανέρωναν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό^. τότε πού ὁ Προφήτης μέ παράπονο ἔφθασε νά πεῖ στόν Θεό: «Κύριε, μόνος ἐγώ ἔμεινα νά Σε λατρεύω. Ὅλοι οἱ ἄλλοι προσκύνησαν τά εἴδωλα!». «Ὄχι, Ἠλία^. ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες δέν προσκύνησαν τόν Βάαλ.»¹² Αὐτοί οἱ ἑφτά χιλιάδες ἄνδρες, ἅμα ἔβλεπαν τόν Προφήτη νά ἐλέγχει τόν Ἀχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν

Ἀλλά θά τόν δοῦν μέ χαρά καί ἐλπίδα καί οἱ δίκαιοι τῶν ἐσχάτων. Ὅταν θά κηρύσσει στά Ἱεροσόλυμα, ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς, οἱ δίκαιοι, θά ποῦν: «Ἦλθε ὁ Ἠλίας. Ἦλθε ὁ Ἠλίας! Ἔλέγχει τόν Ἀντίχριστο. Ἦλθε ὁ Ἠλίας!... Τά βάσανά μας τελειώνουν! Ἔρχεται ὁ Χριστός!...». Θά εἶναι λοιπόν καί ἡ ἐλπίδα τῶν δικαίων τῶν ἐσχάτων.

Θά τόν δοῦν ἀκόμη καί ὅλοι οἱ δίκαιοι πού κατά τή δευτέρα Παρουσία θά ἀναστηθοῦν «καί γάρ ἡμεῖς ζωή ζησόμεθα», γιατί κι ἐμεῖς θά ζήσουμε, ὅπως ἔγραφε ὁ συγγραφέας τῆς Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ. τόν εἶδαν καί οἱ τρεῖς Μαθητές στό Θαβώρ, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης.¹³

Ἀγαπητοί μου, αὐτή εἶναι μέ λίγα λόγια ἡ θαυμαστή προσωπικότητα τοῦ ἁγίου προφήτου Ἠλιού. Κι ἐμεῖς, τελειώνοντας, τί ἄλλο θά μπορούσαμε νά ποῦμε; Ὦ ἅγιε τοῦ Θεοῦ Προφήτα, ἔνδοξε Ἠλία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν!...

20-7-1986

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ. Μ. Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07 Στόμιον Λαρίσης.

Τηλ. & Fax.: 24950.91220.

1 Ἀποκ. 12,17.

2 Γ' Βασ. 17, 6.

3 Βλ. Γέν. 8, 6-7 κ.α.

4 Ἀποκ. 12,14.

5 Βλ. Ἔξοδ. 16, 35

6 Βλ. Έξοδ. 16, 2-14.

7 Βλ. Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38.

8 Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37.

9 Βλ. Ἀποκ. 11,10.

10 Βλ. Ἀποκ. 11,11-13.

11 Σ. Σειρ. 48, 11.

12 Γ΄ Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4.

13 Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9