Προσωπικός Θεός ή ἀπόκρυφες δυνάμεις;

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ή ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ;

Από τον  π. Ανδρέα Γκατζέλη 

                 Η πνευματική ζωή έχει σαν σκοπό την τέλεια αυτοπροσφορά μας στο Θεό. Με απόλυτη εμπιστοσύνη/πίστη στο πρόσωπό Του, αφήνουμε/εγκαταλείπουμε τον εαυτό  μας και τους άλλους και όλη μας την ζωή στα στοργικά Του χέρια. Αυτό εκφράζουμε όταν σε κάθε λειτουργική σύναξη και σε κάθε ακολουθία προσευχόμαστε λέγοντας: «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

            Αυτού του είδους η εμπιστοσύνη/πίστη, για την οποία γράφει ο Απόστολος Ιωάννης ότι, «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν ( Α Ιωαν. 5,4)»,  προϋποθέτει την ακριβή γνώση του προσώπου του Θεού. Γνώση που πηγάζει από προσωπική σχέση και όχι από εγκεφαλική/διανοητική εργασία, από φιλοσοφικό στοχασμό. Εξ άλλου και η Αγία Γραφή όταν αναφέρεται στη γνώση μεταξύ των προσώπων την εννοεί ως «κοινωνία εν τη υπάρξη». Ως υπαρξιακή (συμ)μετοχή στον τρόπο ζωής και ύπαρξης του άλλου προσώπου και αυτό ακόμη και στο σωματικό επίπεδο.

Γι’ αυτό διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη: «Ἀδὰμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν…….. Καὶ ἔγνω Κάϊν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Ἐνώχ ( Γεν. 4,1…17)».

            Κατά συνέπεια η γνώση του Θεού είναι γνώση που πηγάζει από την συμμετοχή μας στο Είναι του Θεού, στον τρόπο ύπαρξής Του. Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη όταν μας λέει πως έχουμε σαν στόχο να γίνουμε: «θείας κοινωνοὶ φύσεως (Β Πετρ. 1,4)». Η ένωση με τον Θεό δεν είναι ούτε φανταστική, ούτε συναισθηματική, ούτε ιδεατή. Είναι πραγματική και οντολογική. Είναι ένωση στην οποία συμμετέχει ο άνθρωπος με κάθε μόριο της υπάρξεώς του, ακόμη και με το σώμα του, «εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν. 6, 53-56)».

            Βασική λοιπόν προϋπόθεση για την πίστη ως γνώση και την γνώση ως πίστη, είναι η προσωπική σχέση. Όχι όμως ατομική προσωπική σχέση που ενέχει τον κίνδυνο της φαντασίας, όπως συναντάμε σε προτεσταντίζουσες ομάδες, αλλά εκκλησιαστική προσωπική σχέση. Διότι η δυσχιλιετή εμπειρία της Εκκλησίας μας, που εκφράζεται ως Ιερά Παράδοση, μας διαφυλάττει από τις πλάνες του πονηρού. «ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν (Α Κορ. 2,11)» γράφει ο Απόστολος Παύλος.  Μέσα από την πείρα των Αγίων Πατέρων μαθαίνουμε κι εμείς τον αληθινό δρόμο προς την θεογνωσία.  

            Ο εχθρός της ψυχής μας, ενώ αρχικά δημιουργήθηκε με την δυνατότητα να έχει προσωπική σχέση με τον Δημιουργό, λόγω της αμαρτίας του, κατέληξε εξατομικευμένη ύπαρξη, ανίκανη για προσωπική σχέση. Κάθε επαφή μαζί του, εμπνέει και οδηγεί σε άρνηση της προσωποκεντρικής ζωής και σε αποδοχή μιας εγωιστικής ατομοκεντρικότητας. Και ο τρόπος ζωής που προτείνει αλλά και αυτά που ψιθυρίζει ως διδασκαλίες, σε αυτούς που δεν ακολουθούν την Εκκλησιαστική Παράδοση, χαρακτηρίζονται από την πλάνη της αποπροσωποποίησης των πάντων.

            Στις μέρες μας, ως περιρέουσα φιλοσοφική ατμόσφαιρα, πλανάται ένα κοσμοείδωλο άκρως ατομοκεντρικό. Ο Θεός, ο κόσμος και ο άνθρωπος αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις, ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα τυφλών ενεργειών. Επηρεασμένοι από το Ινδουιστικό μοντέλο ερμηνείας του κόσμου, πιστεύουν ότι ο Θεός είναι μια ανώτερη δύναμη και όχι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Η σχέση με τον Θεό ελέγχεται από διάφορες τεχνικές κι έχει ως σκοπό την υποταγή αυτής της ανώτερης δύναμης στο εγωιστικό θέλημα του ανθρώπου. Στην Εκκλησία μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος οφείλει να υπακούει στο σωτήριο θέλημα του Θεού. Σ’ αυτή την Νεοεποχήτικη αντίληψη, διδασκόμαστε τεχνικές και μεθόδους για να υποτάξουμε τον Θεό στο θέλημα μας. Αυτή η νοοτροπία αποτελεί τον βασικό πυρήνα κάθε μαγικής πρακτικής. Η πίστη σε απόκρυφες ενέργειες ονομάζεται από τους ιδικούς θρησκειολόγους ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ.  

«Επειδή είμαστε συσσωρευμένη ενέργεια η οποία συνεχώς επηρεάζει και επηρεάζεται από το περιβάλλον και από τα πάντα γύρω μας είναι καλό να γνωρίζουμε και να μπορούμε να επιλέγουμε κάποιες φορές ποιές επιρροές θέλουμε να δεχτούμε αλλά και ποιές θέλουμε να δώσουμε», αναφέρει ιστοσελίδα αυτού του προσανατολισμού. Ενώ αλλού διαβάζουμε «Το σώμα μας κι ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας... στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε: ΕΝΕΡΓΕΙΑ - ΚΕΝΟ - ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ!».

            Ο δε πατέρας της Ομοιοπαθητικής σε Ελλάδα και Κύπρο, Γεώργιος Βυθούλκας, γράφει για την ύπαρξη μια συμπαντικής ενέργειας και λέει ότι: «Η «κοσμική ή συμπαντική ενέργεια» σύμφωνα με τους πιστούς της, έχει πολλά ονόματα και παρουσιάζεται σε πολλές θρησκείες. Έτσι υπάρχει ως Πράνα από τους Ινδουιστές, Θεραπευτική Δύναμη της Φύσης από τον Ιπποκράτη, Magnale από τον Βάν Χέλμοντ, Αστρικό φως από τους Καββαλιστές, Azorth από τους Αλχημιστές, Spiritus από τον Fludd, Οντική δύναμη από τον Ράϊχενμπαχ, Ζωικός μαγνητισμός από τον Μέσμερ, Αιθερική ενέργεια, ή Βιοενέργεια, ή Απλή ουσία από τους μυστικιστές και τους μεταφυσικούς όπως ο Σουέντεμποργκ, Ζωτική ενέργεια ή Ζωτική δύναμη ή Ζωτικό σώμα από τη βιταλιστική σχολή, Οργόνη από τον Ράιχ, Βιόπλασμα από τους Ρώσους ερευνητές κλπ.»

            Οι οπαδοί αυτής της αποκρυφιστικής θεωρίας, πιστεύουν ότι για να πάνε καλά τα πράγματα στη ζωή τους, να έχουν υγεία, υλικά και πνευματικά αγαθά, πνευματική γνώση και εξέλιξη σε ανώτερα επίπεδα, πρέπει να διευκολύνουν την ροή της θετικής ενέργειας μέσα τους και στο χώρο γύρω τους, μπλοκάροντας ταυτόχρονα κάθε επιρροή αρνητικής ενέργειας. Αυτή η θεωρία για την ύπαρξη θετικής και αρνητικής ενέργειας, βρίσκει εφαρμογές σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής του ανθρώπου, κυρίως όμως στον τομέα της υγείας. Έτσι έχουμε πληθώρα «ενεργειακών» θεραπειών που ασπάζονται τις παραπάνω ιδέες. Πληθώρα «ενεργειακών» καλλυντικών και ειδών διατροφής (τσάι κ.α). Η γιόγκα και ο διαλογισμός είναι η εφαρμογή αυτής της θεωρίας στον τομέα της Γυμναστικής. Το Feng shui είναι η εφαρμογή του αποκρυφισμού στον τομέα της Αρχιτεκτονικής. Και γενικώς κάθε πρακτική, σε οποιοδήποτε χώρο, που αναφέρεται σε ενεργειακά, ιδεατά, φαντασιακά και απρόσωπα μεγέθη, σχετίζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τις πιο πάνω απωανατολικές θεωρίες.

            Στην εκκλησιαστική μας ζωή και παράδοση, κάνουμε αγώνα για να ενώσουμε το νου με την καρδιά και να αυτοπροσφερθούμε ως ενοποιημένες υπάρξεις, ολοκληρωτικά, στην αγάπη του Θεού. Η αμαρτία και η αρετή, η προσευχή και η λατρεία, η άσκηση και η ζωής μας ολόκληρη βιώνονται σε σχέση και αναφορά προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο το Πρόσωπο του Χριστού. Κάθε ευλογία στη ζωή μας προέρχεται από Αυτόν κι εμείς ευχαριστιακά μεταλαμβάνουμε την Αγάπη Του. Ζώντας έντονα την προσωπική αυτή σχέση, σταδιακά αναπτυσσόμαστε και γινόμαστε αληθινά πρόσωπα/υποστάσεις κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Προσώπου του Θεού. Κάθε θεωρία για ενέργειες και απρόσωπες δυνάμεις, στην καλύτερη περίπτωση, μας αποπροσανατολίζει από τον αγώνα για την ολοκλήρωση του προσώπου μας. Από την ικανότητα να λέμε όπως ο Απόστολος Παύλος «Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία,         ( Κολ. 1,24)».    

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com 

11  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 

Read more: http://www.egolpion.com/78E9F905.el.aspx#ixzz3rHoJXfVj