Ἡ «φιλανθρωπία» τῶν αἱρέσεων

Αιρέσεις και ομάδες της παραθρησκείας για να στρατολογήσουν οπαδούς εκμεταλλεύονται συστημα­τικά τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη δυστυ­χία και εμφανίζουν προς τα έξω έναν παραπλανητι­κό ανθρωπιστικό χαρακτήρα ατόμων αφοσιωμένων στον οίκτο. Και δεν είναι μόνο σκοπός της δραστηριότητας αυτής των ομάδων ο προσηλυτισμός «προς άγραν» οπαδών, αλλά υποκρύπτεται υπό τον μανδύ­α της «φιλανθρωπίας» η συγκέντρωση, δια του μέ­σου αυτού, χρημάτων για τους σκοπούς της κάθε οργάνωσης. Απευθύνονται στα φιλάνθρωπα αισθήματα ευαίσθητων και θρησκευόμενων κυρίως ανθρώπων και ζητούν οικονομικές ενισχύσεις για να διατεθούν, όπως τους λέγουν, «για την αντιμετώπιση της δυστυ­χίας στον πλανήτη μας».

Έχουμε αναφέρει και άλλοτε την καταδίκη από το Γερμανικό δικαστήριο οπαδών της αίρεσης «Χά­ρε Κρίσνα», επειδή έλεγαν ψευδώς, ότι με τα χρή­ματα που συγκέντρωναν από την επαιτεία τους στους δρόμους, θα αγόραζαν τρόφιμα για τους πει­νασμένους του «τρίτου κόσμου».

Εδώ στην Ελλάδα η κίνηση Ananta Marga είχε τοποθετήσει πριν από λίγα χρόνια ειδικά «κυτία» στα μεγάλα πολυκατα­στήματα, όπου οι φιλεύσπλαχνοι πολίτες έριχναν τον οβολό τους (τα ρέστα συνήθως που έπαιρναν από τα ταμεία), ανταποκρινόμενοι στην έκκληση του «κυτίου»: «Βοήθεια στους Κούρδους του Μεταξουρ­γείου».

Είναι γεγονός ότι η άσκηση φιλανθρωπίας απο­τελεί ένδειξη γνήσιας και θεοδίδακτης αγάπης προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Σήμερα μάλιστα που οι ανάγκες ανθρωπιστικού χαρακτήρα έχουν αυξηθεί και πολλαπλασιαστεί με επιθετικό ανεξέλεγκτο τρό­πο, η παροχή βοήθειας προς όσους δοκιμάζονται ατομικά ή συλλογικά είναι καθήκον του καθενός και όλων μαζί των ανθρώπων που ανήκουν σε κάποιους φορείς ή δομές. Δεν είναι δυνατόν να μένουμε απα­θείς στα προβλήματα που δημιουργούν: η ένταση των φυσικών καταστροφών, οι μεταναστεύσεις πληθυ­σμών, οι πόλεμοι, οι αρρώστιες κ.λ.π. και να μην σπεύδουμε με αγάπη, υπευθυνότητα και σεβασμό στην αξία της ζωής να προσφέρουμε τη βοήθειά μας.

Όμως για τις αιρέσεις δυστυχώς η ανθρώπινη δυ­στυχία αποτελεί μέσον προσηλυτιστικής προσέγγισης, «συνομιλίας» και βοηθείας των ατόμων που έχουν ανάγκη. Οποιοδήποτε πρόβλημα στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου χρησιμοποιείται από νεοφανείς και παλαιές ομάδες σαν πρώτο στοιχείο πρόσβασης στις καρδιές τις αναστατωμένες και τραυματισμένες από τις αντιξοότητες του βίου. Όλες οι δυσκολίες του βίου ατομικές ή κοινωνικές χρησιμοποιούνται με­θοδικά και συμπεριλαμβάνονται στο οπλοστάσιο των ομάδων για εύκολη και αποδοτική προσέγγιση των πασχόντων και των συγγενών τους. Όσοι βρίσκονται σε κατάσταση θλίψης, πένθους κ.λ.π. προσεγγίζονται από εκπαιδευμένα στελέχη των ομάδων στα νεκρο­ταφεία ή τα νοσοκομεία ή τους αποστέλλονται προ­σωπικά γράμματα.

Όμως ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας είναι μία σύνθετη εκδήλωση του ανθρώπου και δεν μπορεί να απομονωθεί από όλες τις ανθρωπιστικές αξίες, όπως είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα ή στο δικαίωμα της προσωπικής ελευθέριας, στα δικαιώμα­τα του παιδιού, της οικογένειας και όλων των άλλων αξιών, που συντελούν στο δόσιμο του εαυτού μας, όπως είναι η αρετή της αγάπης, της αλληλεγγύης και της ανιδιοτέλειας.

Όλες αυτές οι αξίες καταπατούνται και διαστρέφονται βάναυσα από πολλές αιρέσεις και η «φιλανθρωπία» τους χρησιμοποιείται ως μέσον προπαγάνδας για τη στρατολόγηση οπαδών ή μέσον πλουτισμού του γκουρού η μέσον προς απόκτησιν δυνατότητας εξάπλωσής τους.

Ένας άλλος λόγος που ωθεί τις αιρέσεις να ασχολούνται με φιλανθρωπικές δραστηριότητες είναι η απόκτηση με την επίδειξη του «ανθρωπιστικού χα­ρακτήρα τους» διεθνούς κύρους, που θα τους επιτρέπει να διεκδικούν επιχορηγήσεις από τα κράτη ή από το ανθρωπιστικό Γραφείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ακόμη η «φιλανθρωπία» τους ένα άλλοθι για να μην «βγαίνουν προς τα έξω» οι άλλες καταστρο­φικές τους δραστηριότητες και οι ολοκληρωτικές τους συμπεριφορές. Επιζητούν επίσημη κοινωνική αναγνώριση γι’ αυτό κάνουν πολύ θόρυβο για κά­ποιες βοήθειες που παρέχουν. Τις γνωστοποιούν και τις επιδεικνύουν με έπαρση και ιδιοτέλεια που κάνει την «φιλάνθρωπη πράξη τους» προσβλητική και απο­κρουστική. Η «εν κρυπτώ άσκηση του ελεήμονος έργου, η αθόρυβη προσφορά του καλού Σαμαρείτου, είναι «ψιλά γράμματα» για τις αιρέσεις και τις παραθρησκείες. Οι σέκτες θέλουν να στολίσουν το έμβλημά τους δια της «φιλανθρωπίας», να επιτύχουν ακτινοβολία σε Ανύποπτους πολίτες, να τύχουν δω­ρεάν διαφήμισή τους, να φαίνονται παρούσες σε όλα τα προβλήματα του κόσμου, να αναμειγνύονται με επίσημους φορείς και οργανισμούς που ασκούν φι­λάνθρωπο έργο και γενικά να λάβουν «επίσημο» πι­στοποιητικό καλής κονωνικής αγωγής. Πλεονεκτήμα­τα καθόλου αμελητέα που συνδέονται με μια απου­σία ελέγχου των κεφαλαίων και της χρήσης που έχουν τα κεφάλαια αυτά. Γι’ αυτό, οι σέκτες διαθέ­τουν χρόνο και ανθρώπινο δυναμικό με ανεπτυγμέ­νες διοικητικές ικανότητες και όλα τα επικοινωνιακά μέσα για να «συγκινήσουν» τον κοσμάκη και να εμφανίσουν φιλεύσπλαχνο πρόσωπο.

Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί, επίσημοι φορείς και λαός, και ολίγον υποψιασμένοι όταν ακούμε ηχη­ρές εξαγγελίες και εύηχα ονόματα «φιλανθρωπικών» οργανώσεων που εμφανίζονται από το πουθενά και καρπώνονται τεράστια ποσά από κάποια «τηλεπαι­χνίδια» ή άλλου είδους «φιλανθρωπικές εκστρατείες», προσποιούμενες συγκεκριμένες παρεμβάσεις, που ακούγονται ευχάριστα, αλλά σπάνια πραγματοποιούνται. Ας βάλουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε κάποιες «ειδήσεις» (διαφημίσεις ορθότερα) περί παροχής βοηθείας από αιρετικές οργανώσεις, ας διερωτηθούμε δηλαδή μήπως κάτω από ηχηρά ονόματα και θορυβώδεις εκστρατείες προωθούν οι πά­σης φύσεως μασκαρεμένες ομάδες τους αληθινούς στόχους τους, δηλαδή τον προσηλυτισμό, την προπα­γάνδα και το οικονομικό όφελος κάτω από το κά­λυμμα της φιλανθρωπίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις λί­γη καχυποψία δεν βλάπτει…

(Από το περιοδικό “ΔΙΑΛΟΓΟΣ”, τεύχος 32)

(Πηγή ηλ. κειμένου: egolpion.com)

 

http://alopsis.gr/%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD/