" Ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω '.Πνευματικά λόγια τῆς μακαριστῆς γερόντισσας Χαριθέας ἡγουμένη τῆς Ἱ. Μ. Ἠρακλείδου Λευκωσίας

ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ

Σε όλες τις ακολουθίες, συμμετείχε με πολλή κατάνυξη και προσοχή. Στον ναό, μάς συμβούλευε ότι πρέπει να κινούμαστε με άκρα ησυχία και προσοχή και να προσέχουμε ακόμη και την κάθε μας κίνηση. Έκανε παρατηρήσεις σε άσκοπες μετακινήσεις μας και μάς ομολογούσε ότι η ίδια πολλές φορές, ακόμη και. σε θέματα πρώτης ανάγκης, βίαζε τον εαυτό της, για να μην φύγει από την ακολουθία. 

Μάς συνιστούσε να αναλογιζόμαστε πάντα, ότι ή εκκλησία είναι ό οίκος τού Θεού και απαιτείται εκ μέρους μας σεβασμός και δέος να έχουμε με υπόψη μας, όταν ό νους σκορπίζεται και δεν μαζεύεται στην προσευχή, το χαρακτηριστικό τροπάριο: Εν τώ ναω έστώτες της δόξης σου  εν ουρανώ εστάναι νομίζομεν. Έτσι, όταν θέσουμε με αυτό τον λογισμό τον εαυτό μας έναντι τού Θεού, δεν μπορεί να μην παρακινηθεί στην προσευχή, γιατί και ή προσευχή είναι μια εσωτερική ανάγκη τού ανθρώπου και ό άνθρωπος αναπαύεται όταν προσεύχεται.

Στην περισσότερη ώρα της ακολουθίας, ακόμη και στην ανάγνωση των κανόνων, πού είθισται να κάθονται οι μοναχοί, η Γερόντισσα στεκόταν στύλος ακλόνητος- όρθια σχεδόν σε όλη την ακολουθία. Και δεν ήταν πλέον 30 ή 40 χρόνων, ήταν 80.

 Ένα σώμα γερασμένο πού είχε κλείσει μέσα ψυχή με νεανικό ζήλο. Από την θέση της πολλές φορές  όταν μάς έπιανε να μετεωριζόμαστε, έλεγε: «Αδελφή, που  βόσκεις;», παρακινώντας την ανάκληση τού νου στην προσευχή. Ιδιαιτέρως ευχαριστούσαν την Γερόντισσα οι θειες Λειτουργίες. Γράφει οι κάποιο γράμμα της την 1  Σεπτεμβρίου 1982.

Ευλογητός ό Θεός, πού καθημερινώς μάς παρέχει πλούσια τά αγαθά Τον και σωματικά και πνευματικά. Πρώτη Σεπτεμβρίου σήμερα, αρχή της ίνδίκτου και εορτή τόσων Αγίων της Εκκλησίας μας! Λειτουργήσαμε και πνευματικώς ηύφράνθημεν μαζί με τούς προσφιλείς μας, αίδεσιμώτατον Παπανόρέαν Γιακουμή, εφημέριον Χρυοελεούσης Στροβόλον, και τον σεβαστόν μας διδάσκαλον Προκόπιον Κυριακίδη, ό όποιος και εόρτασε την Αγίαν Μαργαρίταν και τελέσαμε και το μνημόσυνων της Αειμνήστου συζύγου τον, μακαριστής Μαργαρίτας.

Ομολογώ ότι αυτές οι Λειτουργίες των καθημερινών μου είναι ιδιαιτέρως ευχάριστες. Άλλωστε και ό σκοπός μας, ως μοναχών, είναι ή πνευματική εργασία, ή πνευματική άνοδος. Και επιδίωξης μας ή ένοχης με τον Θεό, πού επιτυγχάνεται διά της θείας Λειτουργίας και της συχνής Κοινωνίας των αχράντων Μυστηρίων. Μεγάλα τα δώρα, θεϊκά, άφραστα, ανεκτίμητα και χορηγείς, ένας Θεός. Πώς γίνεται και δεν συνειδητοποιούμε το μέγεθος τού δώρου και την αξίαν τού Δοτήρος; Είμαστε αξιοκατάκριτες. |...]

Ή ψαλτική την απασχολούσα πολύ. Ήταν χοράρχης τού δεξιού αναλογίου. 

Τά τελευταία δύο χρόνια της επίγειας ζωής της, λόγω της βεβαρυμμένης της υγείας, σταμάτησε να ψάλλει. Πολλές φορές όμως εξέφρασε τον πόθο και την νοσταλγία τού αναλογίου. Όταν οι μεγαλύτερες αδελφές, από αγάπη κινούμενες, της έλεγαν, «φτάνει, Γερόντισσα. κουράστηκες, δεν μπορείς πια», εκείνη απαντούσε με σθένος: Ψάλω τω Θεό μου έως υπάρχω. Και πράγματι, μέχρι τις τελευταίες της στιγμές, έψαλλε στο νοσοκομείο τά τροπάρια της Παναγίας Τη Ύπερμάχω Στρατηγό και Την ωραιότητα. Της άρεσε πολύ να ψάλλει, γιατί ήταν ένας τρόπος έκφρασης, μια διέξοδος της γεμάτης από θείο έρωτα καρδίας της για τον Χριστό. Αναφέρει σε κάποιο γνωστό της αρχιμανδρίτη, πού είχαν αλληλογραφία:

Με την πνευματική σας ζωή, πιστεύω να είσαι: πλήρως ικανοποιημένος. Πιστεύω να λειτουργείτε τώρα. Τις εορτές τις πνευματικές, τις χαρούμενες, που η αγία μας Εκκλησία όρισε και τακτοποίησε με τούς υπέροχους ύμνους, προς δόξα τού ερχομού τού Κυρίου μας εις την γη, τις περάσαμε με αφάνταστη πνευματική χαρά. Φαντάζομαι πώς εσείς, περισσότερο, πού μετέχετε στα μυστήρια και πού έχετε το χάρισμα να ψάλλετε.

Αυτή ή υμνολογία της Εκκλησίας μας με συνεπαίρνει, με ανεβάζει, είναι άχόρταστη. Πιστεύω ακράδαντα για σάς περισσότερο, που μπορείτε να αποδώσετε καλύτερα.

Π. Ί., χαρείτε πνευματικά προς δόξα τού μεγάλου Θεού και ευχαριστήστε τον δωρεοδότην Θεόν για το μεγάλο δώρο που μάς αξίωσε. Κοντά στο ν Θεόν, όλα περνούν εύκολα. Και οι αρρώστιες και οι δυσκολίες της ζωής, διότι πιστεύομεν ότι είναι κοντά μας, κατευθύνει την ζωή μας για την πνευματική μας άνοδον. Εξ άλλου Αυτός είπεν ού μη σε άνω, ούδ’ού μη σε εγκαταλείπω. Βέβαια δεν είναι δυνατόν να μη συναντήσουμε δυσκολίες στην ζωή, αλλά δια της υπομονής και της παρακλήσεως των Γραφών την ελπίδα εχομε.

Λοιπόν μένω ως εδώ και θα περιμένω το δικό σας γράμμα, διά να μάθω περί της υγείας σας.

Με έκτίμησιν και πνευματική άγάπην, εύχομαι όλοψύχοις πνευματική πρόοδον και τον νέον χρόνον καρποφόρο ν σε αρετές.

Ή Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ήρακλειδίου

Χαριθέα μοναχή

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΧΑΡΙΘΕΑ. Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑ.ΚΥΠΡΟΣ.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/11/blog-post_1.html