Ὀνόματα και χριστιανική ταυτότητα. 2

ONOMATA KAI XΡΙΣTIANIKH TAYTOTHTA Β´

τοῦ πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ ὁμοτ. Καθηγ. Πανεπ. Ἀθηνῶν

εἰδικῶς γραφὲν γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ἀρ. φ. 68, ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤ. 2015

.               2. Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία: Γιά τό β´συνθετικό εἲπαμε ἤδη. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξη (ἀποστολικοπατερική) εἶναι καί Καθολική Ἐκκλησία. Τό ρωμαῖος/ρωμαϊκή δέν συνδέεται μόνο μέ τήν Παλαιά Ρώμη, πού καί αὐτή δημιούργημα τῶν Ἑλλήνων ὑπῆρξε (θυγατέρα τοῦ Ὀδυσσέως, Ρώμη=ἁλκή, δύναμη, ἰσχύς), ἀλλά ἀπό τό 330 (ἐγκαίνια τῆς νέας Πρωτεύουσας, 11 Μαΐου) τό ἀρχαῖο Βυζάντιο εἶναι ἡ Νέα Ρώμη. Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό της ὄνομα.Τό «Κωνσταντινούπολς», πρός τιμήν τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ἐδόθη ἀργότερα καί δέν εἶναι συνεπῶς τό πρῶτο ὄνομά της. Γι’ αὐτό οἱ Πολίτες τῆς Πρωτεύουσας τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ὀνομάζονται Ρωμαῖοι καί στήν ἁπλούστερη μορφή: Ρωμηοί, πού σημαίνει πολίτες τῆς Νέας Ρώμης. (Ὁ Καποδίστριας κατά τόν Νικ. Σπηλιάδη ἤθελε νά δημιουργήσει: Νεορωμαϊκήν Αὐτοκρατορίαν, νά ἀναστήσει δηλαδή τήν Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης). Τό ὄνομα Βυζάντιο γιά τό Κράτος χρησιμοποιεῖται ἀπό τό 1562 ἀπό τόν φραγκοτεύτονα Ἱερώνυμο Βόλφ. (Νέο) ρωμαῖος εἶναι ὁ Ὀρθὀδοξος πολίτης τῆς Νέας Ρώμης.
.         Γι’ αὐτό Ρωμηός σημαίνει: Ὀρθόδοξος (οὔτε μασῶνος, οὔτε μαρξιστής κ.τ.ὅ.).   Ρωμηοί ὀνομάζονται μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι. Γι’ αὐτό χρησιμοποιοῦνται τά ρωμαῖος ἤ ρωμάνος γιά τήν Π. Ρώμη καί τούς πολίτες της καί τά: (νεο)ρωμαῖος ἤ ρωμηός γιά τήν Νέα Ρώμη καί τούς πολίτες της. Ἐπίσης: διακρίνονται τά ρωμαϊκός καί ρωμαίικος, ἀντίστοιχα γιά τή Δύση καί τήν Ἀνατολή.

  .                  Ἄρα: Τό Ρωμαϊκή «Ἐκκλησία» εἶναι ὀρθότερο ἀπό τό Ρωμαιοκαθολική, ἀφοῦ τὸ Καθολικὸς ΜΟΝΟ Ὀρθόδοξος μπορεῖ νά σημαίνει.

.               3.   Δυτική Ἐκκλησία: Οἱ ὅροι Ἀνατολικός–Δυτικός εἶναι πρῶτα γεωγραφικοί. Ἀπέκτησαν ὅμως ἱστορικά, ἀπό πολλῶν αἰώνων, μετά τό Σχίσμα τοῦ 1054, καί πνευματική σημασία. Ἀνατολική εἶναι καί λέγεται ἡ Ὀρθόδοξη, κατά τά παραπάνω, Ἐκκλησία. Δυτική εἶναι καί λέγεται ἡ Ρωμαϊκή Ἐκκλησία, ποὺ γιά τούς Ρωμηούς-Ὀρθοδόξους Ἁγίους (π.χ. Φώτιος, Γρηγόριος Παλαμᾶς, Μᾶρκος Ἐφέσου, Κολλυβάδες κ.λπ.) εἶναι αἱρετική, νεοαρειανική (λόγῳ, κυρίως, τοῦ Filioque). Μέ τήν πνευματική-θεολογικο-εκκλησιολογική σημασία λοιπόν, μποροῦμε νά μιλοῦμε γιά Δυτική καί Ἀνατολική Ἐκκλησία, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς γεωγραφικές συντεταγμένες.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

https://christianvivliografia.wordpress.com/2015/11/26/%E1%BD%80%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%E1%BD%B6-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B4-%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B12/