Τά παιδιά, οἱ χαρές καί ὁ περιορισμός τους, Ἁγίου Παϊσίου.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Τά παιδιά, οἱ χαρές καί ὁ περιορισμός τους,Ἁγίου Παϊσίου.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 02/10/2011

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Παραινέσεις πρός τήν ἡγουμένη τοῦ Σαμορντίνου Εὐφροσύνη ἀπό τόν στάρετς Ἀμβρόσιο.

 

 Σχετικά με την συμπεριφορά προς τους εχθρούς συμβούλευε: — Πρέπει ν' άγωνιζώμεθα, παρ' όλη την αντίδρασή μας, να κάνουμε κάποια καλοσύνη προς τους εχθρούς μας. —Πάτερ, ερώτησε κάποιος, όταν ένας δεν είναι καλά στην υγεία του και συμβαίνει να ερεθίζεται και να εκνευρίζεται εύκολα, έχει ενοχή γι' αυτό; —Άκου, αδελφέ μου, του αποκρίθηκε. Κανένας δεν πρέπει να δικαιολογεί την νευρικότητά του. Δεν φταίει σ' αυτό η αρρώστια του, αλλά ο εγωισμός του. Η Αγία Γραφή, τι μας λέει; «Οργή ανδρός δικαιοσύνη Θεού ου κατεργάζεται» (Ίακ. α' 20). Δηλαδή, η οργή παρασύρει τον άνθρωπο στο κακό και δεν τον αφήνει να πράξη την αρετή και την δικαιοσύνη που απαιτεί ο Θεός. Ας προσέξουμε και τούτο: Να μην είμαστε ποτέ βιαστικοί και ανυπόμονοι. Μ' αυτόν τον τρόπο θα προφυλασσώμεθα από τον εκνευρισμό και την οργή. Για την απόκτηση της αγάπης συνιστούσε:

Ἀφίημι ὑμῖν τήν πόλιν καί τά βασίλεια. (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου)

Μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα του 381 μ.Χ., τα πλήθη της Βασιλίδος των πόλεων συγκεντρώνονται με μια θέρμη στην καρδιά. Σκοπός τους είναι να οδηγήσουν έναν ασκητικό μοναχό στα Πατριαρχεία. Εκείνος πράος και ταπεινός ευχαριστεί για την αυθόρμητη αγάπη, αρνείται όμως την υψηλή τιμή που του γίνεται και αποχωρεί. Ο λαός επιμένει και αναφωνεί κατά τον παύλειο  λόγο: «Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών». Οι Πατέρες που συνεδριάζουν στην Κωνσταντινούπολη κατά την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο μένουν έκπληκτοι από την αγάπη του κόσμου προς τον άκακο μοναχό. Ο πρόεδρος της Συνόδου, επίσκοπος Αντιοχείας Μελέτιος, αμέσως  προτείνει στην κενή θέση του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως να ανέλθει , ο πράος και ταπεινός, ο αφανής και άκακος, και συνάμα ο μεγάλος της Θεολογίας, ο γενναίος αγωνιστής της Τριάδος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και ο ενθρονισμένος στις καρδιές των πιστών, ενθρονίζεται στην καθέδρα της πόλεως του Κωνσταντίνου. Ο υψιπετής αετός της θεολογίας, ο εκφραστής της θεότητας του Υιού και Λόγου του Θεού, βρίσκεται στην κορυφαία εκκλησιαστική  θέση.

Ὁ γάμος εἶναι σάν τήν βαρκούλα…Γιά νά φτάσετε στό λιμάνι, πρέπει νά τραβᾶτε καί οἱ δύο κουπί!

 Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
Όταν επισκέφθηκαν το Μοναστήρι για πρώτη φορά ένας άνδρας με τη γυναίκα του, είχαν την ακόλουθη εμπειρία με τον Γέροντα, ο οποίος βέβαια δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτούς νωρίτερα.
Τον χαιρέτισαν, πήραν την ευχή του και έμειναν για λίγο δίπλα του σιωπηλοί.
Κάποια στιγμή, ρώτησε τα ονόματά τους. Έπειτα, εντελώς ξαφνικά, είπε στον σύζυγο:
– Εσένα θα σου κοπούν τα χέρια και τα πόδια!
Ο έκπληκτος επισκέπτης μόλις που κατάφερε να ψελλίσει:
– Γιατί, Γέροντα, θα μου κοπούν τα χέρια και τα πόδια;

Ὅσιος Σάββας ὁ Πνευματικός, ὁ ἀσκητής τῆς νήσου τῶν Ἰωαννίνων

Γράφει ο Χαράλαμπος Μπούσιας, Υμνογράφος

Ὁ ὅσιος Σάββας ὁ «ἐν τῇ νήσῳ», ὅπως ἀναφέρουν στὴν Ἀπόλυση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν οἱ Ἰωαννῖτες ἱερεῖς, εἶναι μιὰ ἐξέχουσα πνευματικὴ προσωπικότητα, ἡ ὁποία ἔλαμψε στὸ νοητὸ τῆς Ἐκκλησίας στερέωμα στὰ τέλη τοῦ δεκάτου πέμπτου καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ δεκάτου ἔκτου αἰῶνος. Εἶναι ὁ πνευματικὸς πατέρας τῶν αὐταδέλφων ὁσίων, τῶν θαυμαστῶν Ἀψαράδων, Θεοφάνους καὶ Νεκταρίου, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν τὸ περίφημο μοναστήρι τοῦ Βαρλαὰμ στὴν ἅγια λιθόπολη τῶν Σταγῶν, στὸ πέτρινο δάσος τῶν Μετεώρων, ποὺ ὅταν τὸ πρωτοαντίκρισαν ἐκστατικοὶ μαζὶ μὲ τὴ δοξολογία τοῦ Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος τὰ πάντα «ἐν σοφίᾳ ἐπόιησε»(Ψαλμ. 103, 24), ἀναρωτήθηκαν: «Τίς δώσει πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καὶ πετασθήσομαι καὶ καταπαύσω» (Ψαλμ. 54, 7). Αὐτοὶ μὲ τὴν θεοκίνητη γραφίδα τους μᾶς διέσωσαν καὶ τὸ βίο, τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ θαυμάσια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐρημίτη τῆς νήσου τῆς γαλήνιας λίμνης τῶν Ἰωαννίνων.

 Ὁ θαυμαστὸς ἀσκητὴς Σάββας, τὸν ὁποῖο περιγράφουν ὡς «ὅσιον ἄνδρα, γηραιὸν συνέσει καὶ ἡλικίᾳ καὶ πάσῃ κεκοσμημένον ἀρετῇ» ὑπῆρξε ὄχι μόνο συνώνυμος τοῦ «ἡγιασμένου» ἐρημίτου τῆς Ἰουδαίας, ἀλλὰ καὶ κατὰ πάντα ἐφάμιλλος τῶν κατορθωμάτων του. Αὐτὸ ἀποδεικνύουν καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα τὴν κοίμησή του θαυμαστὰ σημεῖα τὰ βεβαιοῦντα τὴν δόξα ποὺ τὸν περίμενε στοὺς οὐρανούς, δόξα ποὺ περιβάλλει ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ τὴν ὁσιακή τους βιοτὴ εὐαρέστησαν στὸ Θεό μας.

   Ὁ ὅσιος Σάββας ὑπῆρξε γόνος ἀρχοντικῆς οἰκογενείας.

Γιά μιά μικρή παρακοή

Ο πατήρ Χαράλαμπος (Βασιλόπουλος) έλεγε ότι «πολλές φορές για ένα μεγάλο κακό ευθύνεται μια ασήμαντη κακή αρχή. Ένα μικρό παράπτωμα ανοίγει την πόρτα σ’ ένα μεγαλύτερο…»

Γι’ αυτό δίδασκε να χτυπιέται κάθε κακό στο ξεκίνημά του, πριν φουντώσει και ριζώσει. Αυτό το εφάρμοζε συχνά ο ίδιος. Ήταν αυστηρός σε μικροπαρακοές. Αναφέρω ένα συγκεκριμένο περιστατικό που μου αφηγήθηκε λίγο πριν την αποδημία της η ευσεβής γερόντισσα Φωτεινή Βασιλοπούλου, σύζυγος του αειμνήστου αδελφού του Γέροντα, Σωτήρη.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ὥρα ἀφυπνίσεως

Ὥρα ἀφυπνίσεως

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

ΤΗΝ ΩΡΑ πού ὅλοι στήν Ἑλλάδα ἔχουν κάτι νά ποῦν γι᾿ αὐτά πού τούς ἀπασχολοῦν καί θέλουν ἡ ἄποψή τους νά γίνει εὐρέως γνωστή, στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἐπικρατεῖ σιωπή, τόσο ἀπό τούς ὑπεύθυνους μητροπολίτες καί κληρικούς ὅσο καί ἀπό τούς λεγόμενους συνειδητούς χριστιανούς. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἔχουν ἀπορροφηθεῖ ἀπό τήν πνευματική ζωή, γι᾿ αὐτό καί μένουν ἀδιάφοροι καί ἀπαθεῖς γιά τό τί συμβαίνει στόν κόσμο. Κάθε ἄλλο.  Ὅλα τά παρακολουθοῦν, ἀλλά ἁπλῶς δέν ἐπιθυμοῦν νά διαφοροποιηθοῦν, γιά νά μή δημιουργηθοῦν ἐντυπώσεις εἰς βάρος τους ἀπό τούς κοσμικούς, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν καί τό ἀλφάβητο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Σιωποῦν ἀκόμα καί γιά τά ἀμιγῶς ἐκκλησιαστικά θέματα, πού ἔχουν ἀντίκτυπο καί στήν πνευματική τους ζωή.

Δέχονται ὅλα τά κακῶς κείμενα, γιατί δέν ἔχουν τήν καλή ἀνησυχία, σκανδαλίζονται ἀλλά δέν ἀγωνίζονται γιά τόν περιορισμό τῶν σκανδάλων καί τήν τιμωρία τῶν σκανδαλοποιῶν. Ἡ ἀντίδρασή τους εἶναι ἀνύπαρκτη. Ὅταν μάλιστα εἶναι ἐνταγμένοι σέ κάποιο κύκλο γνωστῶν τους, πού ἔχουν θρησκευτικά ἐνδιαφέροντα, βρίσκουν ἀνάπαυση.

Καί διερωτᾶται κανείς. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθή στάση;

Ἡ Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος καὶ οἱ αἱρέσεις_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα (2013-06-16)
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Μήπως ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἀναιρεῖ τήν ἐλευθερία μας;

Η πρόνοια του Θεού δεν αναιρεί την ελευθερία μας. Ο πατέρας σου αναιρεί την ελευθερία σου, όταν από αγάπη σε βοηθά ή καμιά φορά σε μαλώνει και σε τιμωρεί; Όχι βέβαια. Όταν βλέπουμε τις ευλογίες του Θεού στη ζωή μας, συγκινούμαστε και γεμάτοι ευγνωμοσύνη Τον ευχαριστούμε.

Ο Θεός κάθε στιγμή μάς προστατεύει και μας καθοδηγεί. Στην άλλη ζωή ο άγγελός μας θα μας δείξει τις πολλές παρεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας. Τότε θα δούμε πως οι δυσκολίες και οι θλίψεις αυτής της ζωής μάς ωφέλησαν κι αυτές.

Είχε πει ο Χριστός (Ιωάν. 15,22): «ο Πατέρας μου κάθε κλήμα που φέρει καρπό το καθαρίζει, για να φέρει περισσότερο καρπό». Ένα παράδειγμα της ευεργεσίας του πόνου μάς το δίνει καθαρά ο απόστολος Παύλος στη Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του (12,7). Εκεί γράφει ότι ο Χριστός επέτρεψε να έχει ο ίδιος, αν και απόστολος, αρρώστια αθεράπευτη, για να μην υπερηφανεύεται λόγω των πολλών αποκαλύψεων του Θεού σ’ αυτόν.

Ἡ ταπείνωση εἶναι ἅγιος καρδιακός θησαυρός…Ἁγίου Ἰγνατίου (Brianchaninov)

         Αγίου Ιγνατίου (Brianchaninov)

            Η μακαρία ταπείνωση είναι αόρατη, όπως αόρατος είναι και ο χορηγός της Θεός. Είναι σκεπασμένη με τη σιωπή, την απλότητα, την ειλικρίνεια, τη φυσικότητα, την ελευθερία.

            Η ψεύτικη ταπείνωση συνοδεύεται πάντοτε από την προσποίηση και την εξωστρέφεια, με την οποία αυτοδιαφημίζεται. Η ψεύτικη ταπείνωση αγαπά τους θεατρινισμούς, μ’ αυτούς απατά και αυταπατάται.

            Η ταπείνωση του Χριστού είναι ντυμένη με χιτώνα άρραφο, με το πιο απλό ένδυμα. Μ’ αυτό το ένδυμα δεν αναγνωρίζεται και δεν γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους.

            Η ταπείνωση είναι άγιος καρδιακός θησαυρός, είναι ανώνυμη καρδιακή ιδιότητα, είναι θεία συνήθεια, που γεννιέται ανεπαίσθητα στην ψυχή από την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.

Δύο ἄγνωστα θαύματα τοῦ Ἁγίου γέροντος Πορφυρίου

Ο Ἅγιος γέροντας Πορφύριος διηγήθηκε δύο ἄγνωστα θαύματα στόν καθηγητή Κρουσταλλάκη.Οἱ ἀσθενεῖς στό νοσοκομεῖο καί ὁ ἄτυχος σκύλος.

https://www.youtube.com/watch?v=fCqe1oGasHQ

  ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

1.      Ἔγινε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἡ Ἁγιοκατάταξη τοῦ       Γέροντος Πορφυρίου

2.      Ἔγγαμος βίος. Οἰκογένεια καὶ παιδιὰ.Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

3.      Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό σχολεῖο καί ἡ βλάβη πού προξενεῖ ὁ ἔπαινος_Ἁγίου Πορφυρίου_mp3

Ὁ Γέροντας Παρθένιος γιά τήν «ἑνωμένη» Εὐρώπη

Πού είναι η Ενωμένη Ευρώπη; Κοιτάξτε τι συμβαίνει τώρα με την Ελλάδα σε μια ενωμένη Ευρώπη! Έδωσε χρήματα, περισσότερα χρήματα, περισσότερα χρήματα.
… Και τώρα είμαστε στο χρέος, οφείλουμε. Η Ευρώπη είπε, ότι πρέπει να γίνουν οι νέοι φόροι, η μείωση των μισθών. Μείωσε τους μισθούς, αύξησε τους φόρους για τη γη, για ενοικίαση, τα πάντα. Ανάγκασε το Κοινοβούλιο να επιβάλει φόρους για το Άγιο Όρος.
Είναι το ίδιο στην Ουκρανία. Έτσι έκανε και η Κύπρος. Η Κύπρος καταστράφηκε. Η Κύπρος ήταν σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Από τη στιγμή, που εισηλθαν σε μια ενωμένη Ευρώπη καταστράφηκαν…

Ὅσιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν Σαλός.Φρόντισε μιά-δυό φορές κάθε χρόνο, νά ἐπισκέπτεσαι ἕνα...

Φρόντισε μιά-δυό φορές κάθε χρόνο, να επισκέπτεσαι ένα Νοσοκομείο. Ίσως έτσι καταλάβεις, πόσο πλούσιος είσαι.
 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/01/blog-post_317.html

4 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Ἰσιδώρου Ὁσίου, Ἰωάννου Ὁσίου, Εὐαγρίου καὶ Σίου Ὁσίων, Ἀβραμίου Ἱερομάρτυρος, Θεοκτίστου Μάρτυρος, Νικολάου Στουδίτου, Ἰασίμου Θαυματουργοῦ, Νικήτα Ὁσίου, Γεωργίου Πρίγκηπος, Ἀβραὰμ καὶ Κόπριδος Ὁσίων, Κυρίλλου Θαυματουργοῦ, Ἰωσὴφ τοῦ Χαλεπλῆ, Δοσιθέας βασιλίσσης.

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ο Πηλουσιώτης (Ἑορτὴ Ἰσίδωρος, Ἰσιδώρα)

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐγεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 360 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς και ἦταν συγγενὴς τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) καὶ Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔλαβε μεγάλη και θαυμαστὴ θεολογικὴ και φιλοσοφικὴ γνώση. Στὴν ἀρχὴ ἐργάσθηκε ὡς διδάσκαλος καὶ κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας.
Ἐπιζητώντας ὅμως τὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ δύναται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του, τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ ὄρος Πηλούσιο, γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Πηλουσιώτης. Ἀργότερα χειροτονεῖται πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέγεται ἡγούμενος στὸ μοναστήρι του.
Τὸ εὐγενὲς και ὑπέροχο ἦθος του, ὁ ὑποδειγματικὸς ἀσκητικὸς βίος και ἡ τεράστια θεολογικὴ κατάρτισή του συνετέλεσαν, ὥστε ταχέως νὰ ἀποκτήσει μεγάλο κύρος καὶ φήμη, νὰ ἀναδειχθεῖ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πηλουσίου, νὰ καταστεῖ περίβλεπτος καὶ νὰ θεωρεῖται μοναδικὸς στὶς ἑρμηνεῖες χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κατὰ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ ἔτος 431 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος ἀναφαίνεται μὲ μεγάλη ὑπόληψη καὶ σπουδαῖο κύρος στὴν Ἐκκλησία.