Ἡ ἀλληλεπίδραση ψυχῆς καί σώματος, ἀνθρωπολογία Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ,ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-02-2011 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_5ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-11-10_Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_5ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-11-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Ὄχι διάκριση μεταξύ ἡσυχαστικῆς ζωῆς καί ζωῆς δράσεως

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Διηγεῖται ὁ Μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς γιά τόν Γέροντα Πορφύριο: «Σ’ ἐμένα προσωπικὰ εἶχε κάνει πολὺ μεγάλη ἐντύπωση καὶ μὲ εἶχε ὠφε­λήσει τὰ μέγιστα πνευματικῶς μία συμβουλή, πού μου εἶχε δώσει μία φορά· νὰ μὴν διακρίνουμε μεταξὺ μίας ζωῆς ἡσυχαστικῆς, ἀναχωρητικῆς καὶ μίας ζωῆς δράσεως. Αὐτὴ ἡ διάκριση εἶναι μᾶλλον ψευδὴς κι ἐξωτερική. Ἡ οὐσία εἶναι, ὅπως μου ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Γέρων, (νά ἐξετάζουμε τό) ἂν κάνουμε πραγματικὴ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ ἂν κάνουμε μὲ ἀγάπη τὸ συγ­κεκριμένο διακόνημά μας.

Σᾶς ἐξομολογοῦμαι τώρα ὅτι εἶχα δυσκολευτεῖ πάρα πολὺ στὴν προσωπική μου ζωή, ὅταν ἔπρεπε, ἀπὸ μία ζωὴ ἀποτραβηγμένη, ἔστω ἐξωτερικῶς ἥσυχη καὶ ἡσυχαστική, μὲ μελέτη καὶ μὲ πολὺ ἐλάχιστο κύκλο ἀνθρώπων ποὺ συν­­ανα­στρεφόμουν, νὰ βρεθῶ μετὰ σὲ μία ζωὴ δημόσιας ἐκκλησιαστικῆς εὐ­θύνης, μέσα σὲ ἐπιτροπὲς κι ἀντιπροσωπεῖες, νὰ τριγυρνῶ συνεχῶς σὲ διά­φορες εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες, νὰ συναντῶ πολιτικούς, διπλωμάτες καὶ ἄλλους· πρᾶγμα, ποὺ σήμερα ἀναγκάζομαι νὰ κάμνω τόσο ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσο καὶ λόγω τῶν συγκεκριμένων εὐθυνῶν μου ὅσον ἀφορᾶ τὶς διεκκλησιαστικὲς σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μας.

Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_4ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-10-27_Ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_4ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Πράξις Ἀναγραφής εἰς τό Ἁγιολόγιον Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

Βαρθολομαίος ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης

Αριθμ. Πρωτ. 13 

Πατριαρχική και Συνοδική Πράξις

Αναγραφής εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας

του  Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

«Και έσται ο ανήρ, ον αν εκλέξηται Κύριος, ούτος άγιος»

(Αριθμ. ις’ 7)

Όρος του θεού, ως αληθώς· Όρος Άγιον και κλήρος της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου ο ουρανογείτων Άθως· στάδιον πνευματικών αγώνων, τόπος ασκήσεως, μετάνοιας και προσευχής και εργαστήριον αγιότητος των εν αυτώ ενασκούμενων ανά τους αιώνας αναρίθμητων ασκητών, μιγάδων και μοναστών, ανωνύμων και επωνύμων· καύχημα και στέφανος της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, υπό την κανονικήν και πνευματικήν δικαιοδοσίαν και διαρκή εκκλησιαστικήν μέριμναν και φροντίδα αυτής· αλλά και αέναος προσευχητική δέησις υπέρ της Οικουμένης μυστικώς αρδευομένης υπό των αδιαλείπτως νυχθημερόν αναπεμπομένων υπό μοναστών ευχών και δεήσεων «υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών» των όπου γης ’Ορθοδόξων Χριστιανών αλλά και «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών».

Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_3ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-10-20_Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_3ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Ὅταν ἔβλεπε κανείς γιά πρώτη φορά τόν π. Ἰάκωβο, δέν μποροῦσε νά τοῦ δώση καμμιά σημασία. Ἦταν ἕνα γεροντάκι σχεδόν ἀτημέλητο. Ὅταν ὅμως τό πλησίαζε καλά, διέκρινε, ὅτι μέσα σ’ αὐτό τό γεροντάκι ἦταν πλούσια ἡ χάρη του Πνεύματος.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ. ΠΑΤΗΡ ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΛΟΔΗΜΟΣ. ΈΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΆΓΙΟΣ. 1870-1960.

Όταν έβλεπε κανείς για πρώτη φορά τον π. Ιάκωβο, δεν μπορούσε να του δώση καμιά σημασία. Ήταν ένα γεροντάκι σχεδόν ατημέλητο. Όταν όμως το πλησίαζε καλά, διέκρινε, ότι μέσα σ’ αυτό το γεροντάκι ήταν πλούσια η χάρη του Πνεύματος. Έβλεπε μία ψυχή αναγεννημένη. Ο άνθρωπος αυτός με τούς αγώνας του καί τήν χάρη του Θεού είχε φθάσει εις τήν αναγέννηση. 

Ήταν αναγεννημένος. Επέτυχε εκείνο πού λέγει ο Ιωάννης «'Ο αναγεννημένος καί ων έκ τοΰ Θεού ουχ αμαρτάνει». Η  ψυχή αυτή δεν μπορούσε να αμαρτήσει. Ο νους του φυσικά καί αβίαστα έστρέφετο πάντοτε προς τον Θεό, όπως η μαγνητική βελόνη προς τον βορρά. Ζούσε εν τώ Θεώ. Κατόρθωσε να επιτύχει το «μνημονευτέον Θεού μάλλον ή άναπνευστέον» τοΰ Γρηγορίου του Θεολόγου.

Τήν πνευματικότητα αυτή τήν ώφειλε κατά πρώτον λόγον εις την άδιάλειπτον προσευχή. Ήταν ο άνθρωπος της προσευχής. Όπου ευρίσκετο καί όπου έστέκετο έστηνε αμέσως τον ασύρματο τής προσευχής καί επικοινωνούσε με τον πνευματικό κόσμο.

Νεκρανάσταση ἀστυνομικοῦ: Τό συγκλονιστικό Θαῦμα τοῦ Γέροντος Παΐσίου

 

«Βρε ευλογημένε μαζί πήγαμε στην άλλη ζωή και γυρίσαμε»! Το θαύμα αυτό του Γέροντος Παϊσίου έγινε στον αξιωματικόν της Αστυνομίας κ Άγγελον Χοροζίδην, στην Θεσσαλονίκη, και το διηγείται ο ίδιος : «Στις 8 Ιουνίου του 1986, εκτελώντας υπηρεσία ασφαλείας, κοντά στο κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, τραυματίστηκα με βόμβα «μολότωφ». Έπαθα βαρύτατα τραύματα.
Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκα, με άφησαν, θεωρώντας ότι ο θάνατος ερχόταν σύντομα. Παρέμενα στη ζωή έχοντας χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Ο παππούλης, από την πρώτη στιγμή που έλαβε γνώση, είπε : «Θα υποφέρει πολύ, αλλά θα ζήσει».
Μετά από λίγες μέρες ανέκτησα κάποια επαφή. Κάποια ημέρα όμως, αισθάνθηκα να πεθαίνω και είπα στην νοσοκόμα :

Ρωμηοί ἀπροσκύνητοι μιλᾶνε γιά τήν Ἅλωση

Ρωμηοί απροσκύνητοι μιλάνε για την Άλωση

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Ο Ιωσήφ Βρυένιος , ονομαστός  διδάσκαλος του Γένους μας,  σε λόγο του ενώπιον του αυτοκράτορα, τριανταπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, όρισε την αιτία, της διαφαινόμενης πτώσης της Πόλης, με τα παρακάτω λόγια:

’’Όλοι οι Χριστιανοί έγιναν υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Έγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι και οι πάντες αχρείοι. Χάθηκε ευλαβής από της γης, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον επέπεσαν εκ δυσμών και εξ ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορία’’.

Στο τέλος της ομιλίας του, ως ανάχωμα στην επερχόμενη  Άλωση, πρότεινε, σε όλους, μετάνοια και υπακοή στις εντολές του Θεού.

Ἡ Παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_2ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-10-13_Ἡ Παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_2ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

«Ἡ Ὑπακοή» μέρος γ΄

Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

«Πραγματική ὑπακοή, μᾶς δίδασκε ὁ Γέροντας, δέν λογίζεται νά ἐκτελῇς τήν ἐντολή μόνον ἐξωτερικά καί τυπικά. Πραγματική ὑπακοή σημαίνει νά ἐκπαιδεύσῃς τόν ἑαυτό σου νά πιστεύῃ καί νά φρονῆ ὅπως πιστεύει καί φρονεῖ ὁ Γέροντάς σου. Ἀλήθεια, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ὑπακοῆς; Μήπως δέν εἶναι νά διδαχτοῦμε τά τῆς πνευματικῆς ζωῆς; Ἄν ὁ μαθητής δέν πιστεύη τόν διδάσκαλό του, τότε ποιό τό ὄφελος;»

Κρατώντας, λοιπόν, αὐτή τήν διδασκαλία, προσπάθησα ταπεινά καί ἁπλά νά τόν ἀκολουθήσω στίς σκέψεις του, στό τί πιστεύει, στό τί φρονεῖ, νά τόν ἀκολουθήσω, ὅσο μοῦ ἦταν δυνατόν. Πίστευα ὅτι τά λόγια του εἶναι χρυσός καί διαμάντια. Κράτησα πολύ ἁγνά τίς συμβουλές του. Καί εἶπα μέσα μου:

«στή ζωή μου δέν θά πρέπει νά βάλω μέσα μου κανέναν ἄλλον ἄνθρωπο ὡς πνευματικό ὁδηγό».

Ἀποδείξεις περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη_16η Κατήχηση_4ο μέρος_17η Κατήχηση_1ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Π. Σάββας 2012-10-06_Ἀποδείξεις περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη_16η Κατήχηση_4ο μέρος_17η Κατήχηση_1ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 06-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

Πῶς ἐκλέχθηκε ἐπίσκοπος, ὁ μακαριστός θεοπρόβλητος Μητροπολίτης Σιατίστης Ἀντώνιος Κόμπος

Ενώ ο π. Αντώνιος είχε επιδοθεί ψυχή και σώματι στην διακονία του λαού, μία ημέρα κάποια γνωστή του ευλαβεστάτη χριστιανή, η κ. Σαλώμη, του είπε: «Πάτερ, ετοιμάσου να γίνης Δεσπότης. Είδα τον ύπνο μου τον άγιο Νεκτάριο και μου είπε ότι σε αγαπά, γιατί και συ σαν αυτόν τρέχεις στα χωριά και βοηθάς τον κόσμο και γι’ αυτό θα χειροτονηθής Επίσκοπος στην Δυτική Μακεδονία». Ο π. Αντώνιος της είπε ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνη, γιατί δεν είναι γραμμένος στον κατάλογο των υποψηφίων προς Αρχιερατεία, και στην Σύνοδο δεν γνωρίζει κανέναν Μητροπολίτη. Την άλλη μέρα η κ. Σαλώμη είδε πάλι το ίδιο όνειρο και το ανέφερε στον π. Αντώνιο.

Θαύματα Ἁγίου Νεκταρίου Μέρος 1ο

Μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν τη χάρη του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες καταγράφηκαν στο Χριστιανικό Ίδρυμα Χανίων “Άγιος Νεκτάριος”.

http://www.diakonima.gr/2015/05/24/%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-1%CE%BF/

Ὅσιος Θεράπων ἡγούμενος τῆς Μόνζας (+27 Μαΐου)

Ο Άγιος Θεράπων της Μόνζας ήταν μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Ανδριανού(+5 Μαϊου)στον ποταμό Μόνζα.Ξεκίνησε από το μοναστήρι της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Κοστρομά όπου και εκάρη μοναχός.

Οι όσιοι πατέρες Ανδριανός και Παφνούτιος από την Μονή του Οσίου Παύλου της Ομπνόρα,μετακινήθηκαν στην Μόνζα και έφτιαξαν μοναστήρι 25 βέρστια από το Γκάλιτς.Εκεί ασκήτεψε ο Όσιος Θεράπων μέχρι το τέλος της ζωήε του.Συχνά με την άδεια του ηγουμένου προσευχόνταν μόνος μέσα στο δάσος.Την νύχτα αντέγραφε πνευματικά βιβλία

«Ὅταν ἔλθει ὁ Παράκλητος, τόν Ὁποῖον ἐγώ θά σᾶς στείλω ἀπό τόν Πατέρα, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τό Ὁποῖο ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα, Ἐκεῖνος θά δώσει μαρτυρία γιά μένα». Ἰω. ιε΄: 26

«Ἕνα καί μόνο εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος. Καί ὅπως εἶναι Ἕνας ὁ Θεός, ὁ Πατέρας (πρβλ. Α΄ Κορ. η΄: 6) καί δέν ὑπάρχει δεύτερος Πατέρας, ἤ ὅπως ἀκριβῶς Ἕνας εἶναι ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί δέν ἔχει ἀδελφό, ἔτσι εἶναι καί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἕνα μόνο καί δεύτερο πνεῦμα ἰσότιμο μέ αὐτό δέν ὑπάρχει.

1 Ιουνίου Συναξαριστής. Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Μάρτυρας ὁ Φιλόσοφος, Οἱ Ἅγιοι Εὐέλπιστος, Ἱέρακας, Ἰουστίνος, Ἰούστος, Λιβεριανός, Παίωνας, Χαρίτων καὶ Χαρίτη οἱ Μάρτυρες, Ὁ Ἅγιος Νέων ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Πύρρος, Ὁ Ἅγιος Θεσπέσιος ὁ Μάρτυρας, Οἱ Ἅγιοι Φελινὸς καὶ Γρατινιανὸς οἱ Μάρτυρες, Ὁ Ἅγιος Ἰσχυρίων ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, Οἱ Ἅγιοι δέκα χιλιάδες Μάρτυρες, Οἱ Ἅγιοι Ρεβεριανὸς καὶ Παῦλος οἱ Ἱερομάρτυρες καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς, Ὁ Ἅγιος Κρεσκεντιανὸς ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Φίρμος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Πρόκλος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Σεκοῦνδος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Μάρτυρας, Ὁ Ἅγιος Φουρτουνάτος ὁ Θαυματουργός, Ὁ Ὅσιος Καρπάσιος τῶν Λερίνων, Ὁ Ὅσιος Ρουαδανὸς τῆς Κορνουάλης, Ὁ Ἅγιος Οὐϊστάνος ἐξ Ἀγγλίας, Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ὁ Ἀνάργυρος καὶ Ἰαματικός, Ὁ Ὅσιος Διονύσιος ὁ Θαυματουργός τοῦ Γλουσέτσκ, Ὁ Ἅγιος Σίος ὁ Ὁσιομάρτυρας, Σύναξις τῶν Ἁγίων Δαβίδ, Γαβριὴλ καὶ Παύλου Ὁσιομαρτύρων ἐκ Γεωργίας, Μνήμη θαύματος ἀπαλλαγῆς τῆς νήσου Λευκάδος ἐκ τῆς πανώλης, Ὠφέλιμος Διήγησις γεωργοῦ τινος Μετρίου ὀνομαζομένου.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Μάρτυρας ὁ Φιλόσοφος

Ὁ «θαυμασιώτατος» Ἰουστίνος, κατὰ τὸν μαθητή του Τατιανό, ἐγεννήθηκε στὴ Φλαβία Νεάπολη τῆς Παλαιστίνης, στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰῶνος μ.Χ., ἀπὸ γονεῖς Ἕλληνες εἰδωλολάτρες, τὸν Πρίσκο Βάκχιο, καὶ μητέρα, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἀγνοοῦμε.
 Ὁ Μεθόδιος Ὀλύμπου τὸν μνημονεύει ὡς ἄνδρα μὴ ἀπέχοντα πολὺ τῶν Ἀποστόλων οὔτε κατὰ τὸ χρόνο οὔτε κατὰ τὴν ἀρετή. Πράγματι δὲ ὁ χρόνος γεννήσεώς του δύναται νὰ τοποθετηθεῖ περὶ τὸ 110 μ.Χ., ἐφ’ ὅσον τὸ 135 μ.Χ., κατὰ τὴ συζήτηση πρὸς τὸν Τρύφωνα, παρουσιάζεται νὰ ἔχει περατώσει ἤδη τὶς φιλοσοφικές του σπουδὲς καὶ πρὸς τὸ τέλος τους νὰ ἔχει προσελκυσθεῖ στὴ Χριστιανικὴ πίστη.

Προικισμένος μὲ ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ ἀνησυχία καὶ φιλομάθεια, ὁ νεαρὸς Ἰουστίνος ἀσχολήθηκε καὶ ἐμβάθυνε στὶς δοξασίες τῶν Στωικῶν, τῶν Ἐπικουρείων, τῶν Περιπατητικῶν, τῶν Πυθαγορείων καὶ τῶν Πλατωνικῶν φιλοσόφων. Μὲ ἀκόρεστη ἐπιθυμία, ἤθελε νὰ γνωρίσει ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ εὕρει τὴν πραγματικὴ ἱκανοποίηση. Τότε ὁ Θεός, μὲ θαυμαστὴ ἐπέμβαση, τὸν ὁδήγησε στὶς πηγὲς τῆς ἀλήθειας, στὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή, τὸ 135 μ.Χ.