Σελίδες

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 06-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιστ΄ 17 - 24 

ιστ΄ 17 - 24



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιγ΄ 10 - 23

Ιγ΄ 10 - 23



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τί πρέπει νά διδάξουν οἱ γονεῖς στά παιδιά, 1ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, 1ο ΜΕΡΟΣ. ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.ΟΜΙΛΙΑ 4/06/2010

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ «ἔξοδος» ἀπό τήν φιλαυτία, εἶναι τό ἀντίδοτο τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς Κατάθλιψης

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀγαπήσει τόν Θεόν σύμφωνα μέ τήν πρώτη ἐντολή. Καλεῖται ἐπίσης νά ἀγαπήσει τόν πλησίον του «βγαίνοντας» ἀπό τήν ἄρρωστη ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό του καί πρός τά κτίσματα. Τότε θεραπεύεται καί ἀπό τήν Κατάθλιψη. Γιαυτό ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος ὅτι ἡ θεραπεία τῆς Κατάθλιψης εἶναι ὁ Θεῖος Ἔρωτας: «Ἡ ἀγάπη πρός τό Θεό» δίδασκε «εἶναι τό μεγαλύτερο πράγμα, πού αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή διότι δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἐνέργεια τῆς ψυχῆς πρός τό Θεό, ἀλλά εἶναι τό σπουδαῖο ὅτι εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού γεμίζει ἔπειτα τήν ψυχή καί τήν κάνει ἄλλο». Ἡ πρός τόν Θεόν ἀγάπη γιά νά ἐπιτευχθεῖ προαπαιτεῖ τήν κατά Χριστόν Ταπείνωση, τήν αὐταπάρνηση καί τήν μετάνοια.
Γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ἀρνηθεῖ τόν κακό ἑαυτό του, τήν φιλαυτία καί τά ἐγωιστικά θελήματά του, θά πρέπει νά κινηθεῖ ὥστε νά βρεῖ τόν αὐθεντικό ἑαυτόν του, τήν βαθεῖα καρδία, τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς του ὑποστάσεως, τήν οὐσία τοῦ νοῦ.

Ἐμπόδιο στήν ἀρετή

Φωτο:timesfreepress.com

 Σε πολλούς ανθρώπους πάντα φαίνεται, ότι εάν ήταν σε άλλες συνθήκες θα ήταν καλύτεροι άνθρωποι.
Στον πλούσιο φαίνεται, ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο στην αρετή, στον φτωχό η φτώχια, στον γνώστη η γνώση, στον αδαή η άγνοια, στον άρρωστο η αρρώστια, στον υγιή η υγεία, στον γέρο τα γεράματα, ενώ στο νέο η νεότητα.
Τούτο είναι μόνο η παραίσθηση και η ανα­γνώριση της ηθικής μας ήττας. Σαν να δικαιολογιόταν ένας κακός στρατιώτης: σ’ αυτή τη θέση θα πρέπει να ηττηθώ, ας μου προσφέρουνε άλλη θέση κι εγώ θα είμαι θαρραλέος!

Ἡ κραυγή τῆς σαλῆς: «Βγάλτε αὐτές τίς μεγάλες πέτρες!»


Ο λόγος για την περίφημη και περιλάλητη οσία Ταρσώ (4/7/1910–7/10/1989), την δια Χριστόν Σαλή που έζησε στην Κερατέα Αττικής, στη σύγχρονη βαβελική εποχή μας, με μία αφάνταστη και αδιανόητη για τους πολλούς ζωή και πολιτεία. Μια ζωή κυριολεκτικά γεμάτη εκούσιο μαρτύριο, θλίψη, πόνο, καρτερία, αφάνεια, αδοξία, φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό αλλά, και απερίγραπτο μεγαλείο αγιότητας και Χάριτος Θεού. Στην περίπτωση της Ταρσώς και στον πολύ συγκεκριμένο τρόπο που βίωνε εσωτερικά την «ζωοποιόν νέκρωσιν» του εαυτού της, φαίνεται να πραγματοποιείται ο αποκαλυπτικός λόγος του Κυρίου προς τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη (†1938): «Κράτα το νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι!». Όπως ο Άγιος Σιλουανός, έχοντας στη ψυχή του άσβεστη την φλόγα της αγάπης για τους κεκοιμημένους, αισθανόταν την ανάγκη της αδιάλειπτης προσευχής υπέρ των νεκρών που «ὑπῆρχαν ἐν βασάνοις», έτσι ακριβώς και η Ταρσώ, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της και, μάλιστα, από την αρχή των νεανικών της χρόνων, είχε ζωντανή την αγάπη και έκδηλη την αγωνία της για τους κεκοιμημένους που υπόκεινται στα βάσανα της κολάσεως.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Ἡ «νέα ἐκκλησιολογία» τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἡ «νέα ἐκκλησιολογία» τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου
Ὁμιλία κατά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου του Πρωτοπρεσβυτέρου Πέτρου Χιρς "Η Εκκλησιολογική Αναθεώρηση της Β' Βατικανής Συνόδου. Μια Ορθόδοξη διερεύνηση του Βαπτίσματος και της Εκκλησίας κατά το διάταγμα περί Οικουμενισμού". στήν Θεσσαλονίκη στίς  18-6-2015.    Διάρκεια 2:22:30 - Ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπὸ τὸ 30:30 μέχρι τό 1:05:30
Ἡ διατριβή τοῦ π. Πέτρου Χίρς μέ τίτλο «ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου» εἶναι ἀξιόλογη ἀπό κάθε πλευρά καί γι’ αὐτό ὅταν τήν διάβασα, πρίν ἐκδοθῆ, ἔγραψα ἕνα κείμενο τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε καί μέ τό ὁποῖο τήν παρουσίασα στό εὐρύ κοινό.
Στήν παροῦσα δημόσια παρουσίαση δέν μπορῶ νά ἀποδεσμευθῶ ἀπό ὅσα ἔγραψα, ἀλλά δέν θά ἤθελα νά ἐπαναλάβω τά ἴδια, ὁπότε θά προσπαθήσω νά τονίσω ἐπιγραμματικά μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα πού καθιστοῦν σπουδαία τήν διατριβή αὐτή.

Θά ἐμμείνω στήν διατριβή, παρουσιάζοντας τά κεντρικά της σημεῖα, καί δέν θά κάνω δικές μου ἀναλύσεις, γιατί αὐτό εἶναι τό νόημα τῆς παρουσιάσεως ἑνός βιβλίου, δηλαδή πρέπει νά ἀναδειχθῆ ἡ σκέψη τοῦ συγγραφέως. Θά κάνω, ὅμως, δύο παρατηρήσεις μου, τήν μία στήν ἀρχή καί τήν μία στό τέλος.

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» _mp3+κείμενο


Π. Σάββας 2011-10-13_ ''ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑ''_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-10-2011 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν-Σύναξη Α΄ 2011-2012).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

ΚΕΙΜΕΝΟ:

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ "Ἡ συζήτηση αὐτή εἶναι καί ἡ τελευταῖα τοῦ Γέροντα, εἴκοσι μέρες πρίν τήν κοίμησή του."

  Η συζήτηση αυτή είναι και η τελευταία του Γέροντα,
είκοσι μέρες πριν την κοίμησή του.
Διαπιστώνουμε τη δυσκολία πού είχε να μιλήσει,
όμως παρατηρούμε επίσης την πλήρη διαύγεια του
και το εύστοχο των Λόχων του.
-       Γέροντα, που ασκήθηκες πιο πολύ, στο Δαδί ή στο Άγιον Όρος;
-       Στον κόσμο μέσα.
-       Γιατί, Γέροντά μου; "Ήταν μεγαλύτεροι οι πειρασμοί;
-       Ναι, οι πειρασμοί.
-       Είχες βοήθεια από ανθρώπους;
-       Με βοήθησε ό Πορφύριος στα πνευματικά, αλλά και στα   του κόσμου. Με αγαπούσε και τον αγαπούσα. Αγάπη κατά Θεόν.
-       Κάνατε ό ένας στον άλλο υπακοή;
-       Ναι. Είναι μεγάλο πράγμα ή υπακοή.

« Διανάστησον δέ ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς»


π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς

Στην ωραιότατη ευχή του Μικρού Αποδείπνου «Και δός ημίν, Δέσποτα», περιέχεται  η φράσις και η δέησις προς τον Ιησού Χριστό « διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής».
Μέχρι σήμερα πάρα πολλά  είπαμε περί προσευχής, πολλά διαβάσαμε,πολλά ακούσαμε και ασφαλώς προσευχόμαστε  άλλος λιγότερο  και άλλος περισσότερο. Το θέμα  όμως είναι , ξέρουμε να προσευχώμαστε ; Οι Απόστολοι κάποτε ζήτησαν από τον Χριστό να τους  διδάξει,  να τους  μάθει πώς πρέπει να προσεύχωνται. Και Εκείνος μας έδωσε τον τύπο, ένα υπόδειγμα της προσευχής, ώστε με τέτοιο πνεύμα να προσευχώμαστε, για να εισακούεται η δέησίς μας  και να ωφελούμεθα από την προσευχή μας. Είναι το « Πάτερ ημών», η λεγομένη Κυριακή προσευχή.
Για να μας ωφελήσει  η προσευχή που κάνουμε πρέπει να γίνεται θεάρεστα. Να συντρέχουν κάποιοι λόγοι, να γίνεται κάτω από  τις κατάλληλες  προϋποθέσεις.

Κυριακή Ε' Ματθαίου: Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου


 ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΕΝ ΑΘΩ
ΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, ΠΡΩΤΑΤΟ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ε´ 22 - 26
22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 25 Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. 26 μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ϛ´ 1 - 2
1 Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2 ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ. 

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Κυριακής Ε' Ματθαίου: Ὁμιλία περί τοῦ, πόση ἡ δύναμις τῆς εἰς Χριστόν πίστεως, καί πόσον εὔλογος ἡ κτῆσις αὐτῆς, ἐξ οῦ καί ἀναπολόγητος γίνεται ὁ τῶν θείων ἐντολών παραβάτης (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης


Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο θυσιάσας εαυτόν επάνω εις το ξύλον του Σταυρού, εξήλειψε την προπατορικήν αμαρτίαν, εδικαίωσε τον άνθρωπον και ήνοιξε την πύλην της μακαρίας Εδέμ. Έκτοτε δε πας ο εις Αυτόν πιστεύσας και βαπτισθείς, εισέρχεται ανεμποδίστως εις την αιώνιον δόξαν του Θεού.
- Μεγάλη αληθώς η δύναμις της εις Χριστόν πίστεως. Εάν πιστεύσω εις αυτόν, γίνομαι αθώος από των αμαρτιών μου. Εάν ομολογήσω, ότι Αυτός εστί Θεός αληθινός, κληρονομώ βασιλείαν αιώνιον. Αλλά πόθεν τόση δύναμις εις την εις Χριστόν πίστιν;
- Διά την παρακοήν του πρώτου ανθρώπου κατεκρίθημεν, διά την μέχρι θανάτου υπακοήν  του δευτέρου εδικαιώθημεν. Δια τον από του Θεού χωρισμόν του πρωτοπλάστου εστερήθημεν της θείας δόξης, διά την μετά του Χριστού ένωσιν αναβαίνομεν εις την θεία δόξαν.