Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 04-09-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. β΄ 6 - 10

β΄ 6 - 10




Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Ε΄ 22 - 24 & 35 - 43 & ΙΣτ΄ 1

Ε΄ 22 - 24 & 35 - 43 & ΙΣτ΄ 1






Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Vigilance, patience and boldness Saint – Dimitry of Rostov

Strive to remain unflinchingly in a state of spiritual vigilance, patience and boldness, because only then will you sense the spiritual Amalek who covets your soul. You’ll be freed from the passions and gain the eternal good things, when the Lord returns to judge the world.

Who has ever been wounded and then been cured without first undergoing the pain and then the treatment regime of the doctor? Who can follow Christ without shouldering the cross of patience? No-one.

Πίστη καί ζωή. Σχέση πίστεως καί ζωῆς, α' μέρος

 

Ὑπάρχει ἀλληλοπεριχώρησις πίστεως καί ζωῆς, δόγματος καί ἤθους, ὀρθοδοξίας καί ὀρθοπραξίας[15].

Ἡ πίστη ἀπαιτεῖ καθαρότητα βίου[16] καί ἡ ὀρθή ζωή εἶναι ἀναγκαία γιά τήν παραμονή στήν ὀρθή πίστη[17]. 

Τί προηγεῖται; Ἡ πίστη ἤ ἡ ζωή;

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς εἶπαν ὅτι προηγεῖται ἡ πίστις καί ἐκεῖνο, πού ἕπεται εἶναι ἡ ζωή, εἶναι ἡ ἀγάπη. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ἡ πίστις θεμέλιον, τό δέ λοιπόν οἰκοδομή»[18]. Καί πάλι: «Ὁ θεμέλιος τῆς εὐσεβείας ἡ πίστις ἐστίν»[19].

Ἄς θυμηθοῦμε ἐδῶ, αὐτό πού λέει ὁ Χριστός μας, ὅτι πρέπει νά εἴμαστε «φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί»[20].

Ἔχεις Μήνυμα…

[…] Όλη η ζωή μου πέρασε με την αγωνία να φανώ αντάξιος αυτής της δεύτερης ευκαιρίας που μου χάρισε ο Θεός. Πρώτο λιμάνι και πρώτος σταθμός του νέου μου αυτού ξεκινήματος ο παλιός μου πνευματικός πατέρας, ο πατήρ Συμεών. Μπαίνω κι εγώ στο μοναστήρι του Στουδίου όπου ζούσε και κυριολεκτικά κάνω το θέλημά του θέλημά μου. Ο λόγος του και οι οδηγίες του ήταν για μένα λόγος και οδηγίες Χριστού. Στο ξαναλέω: Λόγος και οδηγίες Χριστού. Σου φαίνεται υπερβολικό, ε;

– Μα… πως ένας άνθρωπος, όσο σοφός, όσο πνευματικός κι αν είναι, μπορεί να μπει στη θέση του Θεού;

Tό θαῦμα τῆς Παναγίας Γραβαλιώτισσας στήν Κεφαλονιά

    Νοτιοανατολικά της Κεφαλονιάς, στο μικρό χωριό Πάστρα, εδώ και αρκετούς αιώνες συμβαίνει ένα φαινόμενο που ειδικοί επιστήμονες δεν μπόρεσαν ακόμη να το εξηγήσουν.

---

Μαραμένοι κρίνοι που τοποθετούνται στην ιερή εικόνα της Παναγίας κάθε Δεκαπενταύγουστο, «ζωντανεύουν».

Βγάζουν πράσινα φυλλαράκια και μπουμπούκια έτοιμα να ανθίσουν. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία νύχτα.

«Είναι το θαύμα της Παναγίας της Γραβαλιώτισσας» θα επισημαίνουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ κάτοικοι του χωριού που περιμένουν κάθε χρόνο με ανυπομονησία η Παναγία να τους «φανερωθεί» όπως λένε.

Η Παναγία η Γραβαλιώτισσα πήρε το όνομά της από τα «γράβαλα», όπως τα λένε οι Κεφαλλονίτες, δηλαδή τις τσουγκράνες.

Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, πριν από αιώνες, το 1720, άρχοντας του τόπου ήταν ο Κόντε Λιανός.

Πόντος: Μοναχισμός καί μοναστήρια

Η αρχή της σύστασης της Εκκλησίας στον ιστορικό και καππαδοκικό Πόντο ταυτίζεται με την εμφάνιση του ασκητισμού στην περιοχή, όπου πρώτος ο Απόστολος Ανδρέας με κίνδυνο της ζωής του δίδαξε τη χριστιανική θρησκεία. Η πρώτη μονή ιδρύθηκε από τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος οργάνωσε τη μοναστική ζωή του Πόντου, όταν μαζί με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο μόνασαν στην κοιλάδα του ποταμού Ίριδα και μελέτησαν και νομοθέτησαν τη μοναχική ζωή.
Στο πνεύμα αυτών των πατέρων, λοιπόν, ιδρύθηκαν στην προικισμένη με φυσικές καλλονές περιοχή της Τραπεζούντας και γύρω από αυτήν, τα μοναστήρια του Πόντου. Το χαρισματικό εξωκοσμικό περιβάλλον γρήγορα έγινε το κέντρο του κοινόβιου ασκητισμού. Η επίλυση του στεγαστικού και ασκητευτικού προβλήματος πολλών μοναχών στις απάτητες βουνοκορφές δημιούργησε τους «συνοικισμούς των μοναχών», που αργότερα με την οικοδόμηση θαυμάσιων κτισμάτων και ιερών ναών μετεξελίχθηκαν σε αυτοτελή ιδρύματα και μοναστήρια. Εμπνευσμένος από τη μοναστική ζωή της πατρίδας του Τραπεζούντας, ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης ίδρυσε το πρώτο αγιορείτικο μοναστήρι.

Ἅγ. Ἀθανάσιος Πάριος, 'Ἀπολογία Χριστιανική'

Κυκλοφόρησε προσφάτως ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Γρηγόρη τὸ βιβλίο τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου «Ἀπολογία Χριστιανική». Τὸ κείμενο παρατίθεται μὲ ἀπόδοση στὴν Νέα Ἑλληνική, ἐνῶ τὰ προλεγόμενα καὶ ἡ ἐπιστημονικὴ ἐπιμέλεια, ἔγιναν ἀπὸ τὸν πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό.
Διαβάστε ολόκληρη την βιβλιοπαρουσίαση πατώντας εδώ

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3639

Ἐγκώμιο στήν ἀποκεφάλιση τοῦ μεγάλου Προδρόμου ( Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου )

Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου

α. -Λαμπρή καί θεοχαρμόσυνη εἶναι, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ἡ πανήγυρη πού μᾶς συγκέντρωσε σήμερα γιά νά γιορτάσουμε πνευματικά. Πολύ σωστά χαρακτηρίζεται λαμπρή, γιατί φεγγοβολάει καί ἀπό αὐτό ἀκόμα τό ὄνομα ἐκείνου πού σήμερα τιμᾶμε, ἐπειδή αὐτός καί εἶναι καί ὀνομάζεται λυχνάρι τοῦ φωτός. Δέν εἶναι βέβαια λυχνάρι πού μᾶς περιλούζει μέ ὑλικό φῶς, γιατί τότε δέν θά ἦταν διαρκής καί ἀδιάκοπη ἡ λάμψη του καί θά χανόταν κάθε φορά πού θά ’μπαινε μπροστά του κάποιο ἐμπόδιο. Ἀλλ’ εἶναι φῶς πού δείχνει τήν ἀστραφτερή λαμπρότητα τῆς θείας χάριτος στά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς ἐκείνων πού ἔχουν συγκεντρωθεῖ γιά νά γιορτάσουν τή μνήμη του καί ἀνεβάζει τό νοῦ στό νά στοχάζεται τά παθήματα τοῦ δικαίου ἄνδρα, ὥστε βλέποντας μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τό μακάριο ἐκεῖνο μαρτύριο, νά γεμίσουμε μέ πνευματική εὐφροσύνη.

Γιά νά εἶναι ἀποτελεσματική ἡ προσευχή μας

Εάν θέλωμεν η προσευχή ημών να οδηγήση εις εκείνα τα αποτελέσματα, περί των οποίων ομιλούν οι Πατέρες και διδάσκαλοι ημών, είναι απαραίτητον όπως ακολουθήσωμεν την διδαχήν αυτών.
Πρώτος όρος αυτής είναι η πίστις εις τον Χριστόν ως Θεόν-Σωτήρα·

δεύτερος είναι η επίγνωσις ημών ως αμαρτωλών εν απωλεία. Η συνείδησις αύτη δύναται να φθάση εις τοιούτον βάθος, ώστε ο άνθρωπος να αισθάνηται εαυτόν χείριστον πάντων· τούτο δε παρουσιάζεται οφθαλμοφανές εις αυτόν ουχί ένεκα των εξωτερικών αυτού πράξεων, αλλά δι’ ενοράσεως της αποστάσεως αυτού από του Θεού, και εαυτού ως φορέως δυνάμει παντός κακού.

Γιά τήν νοερά προσευχή. Ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_290.html

Ἄν τώρα παρουσιαζόταν μπροστά μας ἡ Παναγία,νομίζεις ὅτι θά ψάχναμε νά βροῦμε τόν σωστό ἦχο;

Κάποτε, την ώρα που ένας νέος προσκυνούσε την εικόνα της Παναγίας μέσα στο Εκκλησάκι, ο Όσιος του είπε: 

"Αν τώρα παρουσιαζόταν μπροστά μας η Παναγία, νομίζεις ότι θα ψάχναμε να βρούμε τον σωστό ήχο, για να Της πούμε το τροπάριο :