Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 24-10-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Β΄ κεφ. γ΄ 12 - 18

γ΄ 12 - 18



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ζ΄ 1 - 10

Ζ΄ 1 - 10




Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

PRIMERA PARTE

Capítulo A: 45 La oración

Capítulo A: 46 Qué es la oración noerá o del corazón y cómo se debe hacer.

Capítulo A: 47 La oración que se hace a través del estudio y la zeoría (contemplación).

Capítulo A: 48 Otra manera de oración a través del estudio.

Capítulo 45

La oración

Aunque la desconfianza a nosotros mismos, la esperanza, confianza en Dios y el ejercicio y práctica (espiritual), son tan imprescindibles para esta guerra, como se ha demostrado hasta aquí, sin embargo más necesaria que estas tres es la oración (que es contacto consciente con el Dios); como hemos dicho en el primer capítulo es la cuarta arma; con la oración podemos recibir del Señor no sólo las cosas que hemos dicho, sino todo y cualquier otro bien. Porque la oración es el medio y el instrumento para que recibamos todas las jaris (favores y gracias, energías increadas) que nos inundan procedentes de aquella fuente increada de amor y bondad de Dios; con la oración que es el contacto consciente con Dios, pondrás el cuchillo en la mano de Dios para que ataque, haga la guerra y venza para ti. Y para que utilices bien esta oración, debes hacerla continua para que se convierta en hábito, costumbre, y debes esforzarte para tener los siguientes resultados:

Πῶς νά προσευχόμαστε.Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.δ' μέρος

«ΤΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ»

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Δεῖτε ἐδῶ:«Πῶς νά προσευχόμαστε». Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου

3. Πῶς νά προσευχόμαστε

Ἄς ἔρθουμε τώρα καί σ᾿ αὐτό καθεαυτό τόν τρόπο τῆς προσευχῆς.

Γιά ν᾿ ἀρχίσεις σωστά, πρέπει νά ἐξασφαλίσεις τρεῖς ἀπαραίτητες πνευματικές προϋποθέσεις:

Πρῶτα, ἀμεριμνία γιά κάθε πράγμα καί θέμα, εἴτε παράλογο εἴτε εὔλογο·

ἔπειτα, συνείδηση καθαρή, δηλαδή νά μή σέ κατηγορεῖ ἡ συνείδησή σου γιά ὁ,τιδήποτε·

καί τέλος, «ἀπροσπάθεια», δηλαδή νά μήν κλίνεις καί νά μήν ἔχεις προσκόλληση σέ κανένα πράγμα τοῦ κόσμου τούτου, οὔτε κι αὐτοῦ τοῦ σώματός σου.

Ἔπειτα κάθησε σ᾿ ἕνα ἥσυχο καί μοναχικό μέρος, κλεῖσε τήν πόρτα, μάζεψε τό νοῦ σου ἀπό κάθε μάταιο πράγμα καί ἐρεύνησε νοητά στά ἔγκατα σου νά βρεῖς τόν τόπο τῆς καρδιᾶς, ὅπου ἀπό τή φύση τους συνδιατρίβουν ὅλες οἱ ψυχικές δυνάμεις.

Χαριτωμένοι ἄνθρωποι στό Ἅγιον Ὄρος – Γέροντας Αὐξέντιος ὁ νηπτικός

*Ένα ακόμη από τα μυρίπνοα άνθη, που έζησαν στο Άγιον Όρος (Ι.Μ.Γρηγορίου) εν πτωχεία και εν Πνεύματι Κυρίου, όπου με την ζωή και τις πράξεις τους, δίδαξαν τους νεότερους μοναχούς και τους έδειξαν τον δρόμο που οδηγεί στην Άνω Ιερουσαλήμ.

~ Θυμᾶμαι τόν γέροντα Αὐξέντιο, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 90 ἐτῶν, πρό δεκαετίας περί που, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας πάρα πολύ ἐνάρετος καί ἅγιος μοναχός.

Κάποτε ἦταν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἐπρόκειτο νά προσέλθουν οἱ πατέρες καί οἱ λαϊκοί Χριστιανοί, πού ἦταν ἀρκετοί ὡς προσκυνηταί στό μοναστήρι, νά κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πρό τῆς Θείας Κοινωνίας εἶπα ἀπό τήν Ὡραία Πύλη γιά τούς λαϊκούς ἀδελφούς: «Θά παρακαλέσω νά προσέλθουν ὅσοι ἔχουν ἐξομολογηθῆ καί προετοιμασθῆ. Ὅποιος δέν ἔχει ἑτοιμασθῆ, νά ἐξομολογηθῇ πρῶτα καί μετά νά κοινωνήσῃ»

Ὁ πόνος τρέχει σάν μυστικός ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ πίσω ἀπό κάθε πλανεμένη ψυχή γιά νά τήν ἐπαναφέρει κοντά Του…

 

Μια πλούσια και μορφωμένη κυρία γονάτισε μπροστά σ’ έναν έμπειρο και ευλαβή πνευματικό και με δάκρυα του είπε:

«Πάτερ μου, επιθυμώ να επιστρέψω στον Θεό μου, αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ! Η αγάπη του κόσμου με εξουσιάζει, οι κακές διασκεδάσεις με αιχμαλωτίζουν, τα πάθη μου με παρασύρουν. Λυπηθείτε με!

Δοκίμασα την ιερή Εξομολόγηση, αλλά είμαι διαρκώς η ίδια!

Μου είπαν να φύγω από τον κόσμο. Το έκανα. Αλλά ύστερα από λίγες εβδομάδες και πάλι η ίδια θλιβερή κατάσταση.

Μέ ποιό τρόπο νικοῦν οἱ χριστιανοί τόν κόσμο

Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Αυτός ο κόσμος είναι πεδίο μάχης στο οποίο συνέχεια δίδεται ο αγώνας για τον Χριστός και ενάντια στο Χριστό. Εκείνοι που είναι από τον Θεό παλεύουν για τον Χριστό και νικούν εκείνους που είναι ενάντια στον Χριστό, τους νικούν με τον Χριστό-Θεό που είναι μέσα τους. Αυτός είναι στους ανθρώπινους κόσμους μας ο μόνος Νικητής της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Ο,τιδήποτε προέρχεται απ’ αυτά και εργάζεται γι’ αυτά, είτε αυτό είναι επιστήμη, ή πολιτισμός, ή θρησκεία, ή τέχνη, ή φιλοσοφία, ή κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα έχει νικηθεί από τον Χριστό. Οι σκλάβοι των αντιχριστιανικών ιδεών (και είναι πάντα του αντιχρίστου) είναι ποικίλοι και πολυάριθμοι, και μ’ όλα τα μέσα μάχονται ενάντια στον Χριστό.

«Ἀτενίζοντας τόν οὐρανό»

  «Ἀτενίζοντας τόν οὐρανό»

Ἀπό τό βιβλίο «Πορεία πρός τόν οὐρανό»

Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζάντονσκ

Οἱ πραγματικοί χριστιανοί ζοῦν σ’ αὐτό τόν κόσμο σάν ὁδοιπόροι καί ταξιδιῶτες καί ξένοι. Ἀτενίζουν πάντοτε μέ τά πνευματικά μάτια τῆς πίστεως τήν οὐράνια πατρίδα, κι αὐτή προσπαθοῦν νά κατακτήσουν.

Γίνε κι ἐσύ σέ τοῦτο τόν κόσμο ὁδοιπόρος καί ταξιδιώτης. Ἀτένιζε ἀδιάκοπα πρός τήν πατρίδα αὐτή καί μόχθησε νά τήν κερδίσεις. Ἔτσι θά νεκρωθεῖ μέσα σου ὁ κόσμος τῆς ἁμαρτίας, ἡ σαρκική ἐπιθυμία, ἡ γοητεία τοῦ κακοῦ.

Ὅποιος ἐπιζητεῖ τήν αἰώνια μακαριότητα καί ἀγωνίζεται μέ ἐπιμέλεια νά τήν κατακτήσει, αὐτός θεωρεῖ τά πάντα παροδικά καί προσέχει μήν τυχόν, ἐπιδιώκοντας τά πρόσκαιρα στερηθεῖ τά αἰώνια.

Ἀπάντηση στὸ πρόβλημα: «Γιατί εὐτυχοῦν οἱ ἀσεβεῖς;» (7ον)

Θὰ εἶμαι γιὰ πάντα μαζί σου

Παρ’ ὅλες τὶς ἀμφιβολίες μου καὶ τὴν ὀλιγοπιστία μου, Κύριε, λέει ὁ Ψαλμωδός, γιὰ τὴν εὐημερία τῶν ἁμαρτωλῶν, ἐγὼ ὄχι μό­­­νο δὲν ἔφυγα ἀπὸ κοντά Σου, ἀλλὰ θὰ εἶμαι γιὰ πάντα μαζί Σου. «Κἀγὼ διαπαν­τὸς μετὰ σοῦ» (Ψαλμ. οβ΄ [72] 23). «Ἐδῶ λείπει τὸ ‘‘ἔσομαι’’ (=θὰ εἶ­μαι)», παρατηρεῖ ὁ ὅσιος ­Νικόδημος ὁ ­Ἁγιορείτης, «καὶ πρέπει νὰ ­ἀκούεται ἔξω­θεν, ἤγουν (δηλαδή) ἐγὼ ἔσομαι διὰ παντὸς μετὰ σοῦ, ἐννοῶν σὲ πάντοτε καὶ λαλῶν τὰ ἐδικά σου θεῖα ­προστάγματα καὶ μὴ ­χω­ριζόμενός ποτε ἀπὸ τὴν ἐδικήν σου ἐνθύμησιν»1. Δὲν σὲ ἐγκατέλειψα, ­Κύριέ μου, οὔτε ἔχασα τὴν ἐλπίδα μου σ’ ­Ἐ­­­­­­­σένα βλέποντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς νὰ ­εὐτυχοῦν καὶ νὰ πλουτίζουν, ἀλλ’ ­ἔμεινα πάντοτε «μετὰ σοῦ», ὄχι μὲ τὴ δική μου δύναμη, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐνίσχυση τῆς ­Χά­ριτός Σου. «Ἐκράτησας τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου». Μὲ κράτησες ἀπὸ τὸ δεξί μου χέρι, ὅπως ὁ πατέρας βοηθᾶ καὶ κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι τὸ μικρὸ παιδί του ποὺ βαδίζει δίπλα του. Στὶς ὧρες τῆς ὀλιγοπιστίας καὶ τῆς ­ἀμφιβολίας μου μὲ συγκρατοῦσες καὶ μὲ ὁδηγοῦσες γιὰ νὰ μὴ χάσω τὸν δρόμο μου καὶ νὰ μὴν ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ κοντά Σου.

«Κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀπαθῆς ὅταν συκοφαντεῖται, παρά μόνο ἐκεῖνος πού στρέφει τά μάτια του στό Θεό»

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητῆς

Ἀπόσταγμα σοφίας Πατέρων

Α΄. Δέν ὑπάρχει βαρύτερος πόνος τῆς ψυχῆς ἀπό τή συκοφαντία, εἴτε στήν Πίστη εἴτε στή διαγωγή συκοφαντεῖται κάποιος. Καί κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀπαθῆς ὅταν συκοφαντεῖται, παρά μόνο ἐκεῖνος πού στρέφει τά μάτια του στό Θεό. Ὁ Ὁποῖος μόνος μπορεῖ νά λυτρώσει ἀπό τόν κίνδυνο, νά φανερώσει στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια καί νά παρηγορήσει τήν ψυχή μέ τήν ἐλπίδα.

«Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως»

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης

Ἀπόσταγμα σοφίας Πατέρων

Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως. Ὥστε, ὅτε περί πίστεως ὁ λόγος ἐστιν εἰπεῖν, ἐγώ τίς εἰμί; Ἱερεύς, ἄρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης;... Οὐά οἱ λίθοι κεκράξουσι καί σύ σιωπηλός καί ἀφροντίς;

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.