Ψαλμός 17ος. 2ο Κήρυγμα (στίχ. 21-31). (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

   ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 17 Ἰανουαρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

 

ΨΑΛΜΟΣ 17ος

2ο Κήρυγμα (στίχ. 21-31)

 

1. Ἑρμηνεύουμε, ἀδελφοί χριστιανοί, τόν 17ο Ψαλμό. Στό προηγούμενο κήρυγμά μας ἀκούσαμε στόν Ψαλμό αὐτό τόν Δαβίδ νά ὑμνεῖ τόν Θεό (στίχ. 2-4) γιά τήν θαυμαστή βοήθεια πού τοῦ ἔδειξε ὁ Θεός στίς θλίψεις του καί τούς κινδύνους ἀπό τούς ἐχθρούς. Ἦταν τέτοια ἡ βοήθεια πού τοῦ ἔδειξε ὁ Θεός, ὥστε τοῦ θύμιζε τά μεγάλα θαύματά Του καί τίς θεοφάνειες πού ἔδειξε κατά τήν διάσωση τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τούς ἐχθρούς του, αὐτά πού γράφονται στήν ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

2. Στήν συνέχεια ὁ Ψαλμωδός Δαβίδ μᾶς ἐξηγεῖ γιατί ἡ τόση μεγάλη εὔνοια τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν. Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖον ὁ Θεός βοήθησε τόν Δαβίδ τόσο θαυμαστά εἶναι ὅτι αὐτός ὑπῆρξε πιστός τηρητής τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ (στ. 21-22). Ἦταν καθαρός ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ καί πρόσεχε νά μήν πράξει τήν ἁμαρτία (στίχ. 24). Ἔτσι ὁ Θεός, ἀνταμείβοντας τήν ἀρετήν τοῦ Δαβίδ καί τήν καθαρότητά του (στίχ. 25), τόν προστάτευε πάντοτε καί τόν ἔσωζε. Διότι ὁ Θεός, λέει στήν συνέχεια ὁ Δαβίδ, φέρεται στούς ἀνθρώπους, ἀνάλογα μέ τήν σχέση τῶν ἀνθρώπων πρός Αὐτόν: Στούς ἐνάρετους φέρεται ἀνάλογα μέ τήν ἀρετή τους, στούς ἔντιμους ἀνάλογα μέ τήν ἐντιμότητά τους, ἀλλά καί στούς στρεβλούς φέρεται ἀνάλογα μέ τήν κακία τους (στίχ. 26). Ἡ διαγωγή τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς ἐξαρτᾶται ἀπό τήν δική μας διαγωγή πρός τόν Θεό. Γενικά ὁ Θεός σώζει τούς ταπεινούς καί ταπεινώνει τούς ὑπερηφάνους (στίχ. 28).

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ Δαβίδ ἑρμηνεύει τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ σ᾽ αὐτόν, ἀπό τό ὅτι αὐτός ἦταν πιστός στόν Νόμο Του καί κράτησε καθαρή τήν ψυχή του ἀπό τήν ἁμαρτία. Δέν πρόσε­ξε ὅμως στήν ζωή του ἀργότερα, στήν μεγάλη του ἡλικία, καί ἔπεσε, ὅπως γνωρίζουμε, σέ δύο μεγάλα ἁμαρτήματα. Καί σέ φόνο καί σέ μοιχεία!...

3.Ἔχοντας ὅμως ὁ Δαβίδ πεποίθηση στήν τωρινή του καθαρότητα ἐκφράζεται καί γιά τό μέλλον του μέ βεβαιότητα, ὅτι θά τόν προστατεύει ὁ Θεός. Γι’ αὐτό καί λέγει ἐδῶ στόν Ψαλμό μας καί γιά τά ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ζωῆς του: «Σύ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τό σκότος μου» (στίχ. 29). Εἶναι ὡραία ἡ εἰκόνα πού κρύβεται στά λόγια αὐτά τοῦ Δαβίδ: Ὁ λύχνος γιά νά ἔχει φῶς πρέπει νά ἔχει λάδι. Ὁ Θεός, ἀγαπητοί μου, εἶναι Αὐτός πού ρίχνει «λάδι» στήν ὕπαρξή μας, πού μᾶς δίνει τήν δύναμη νά ζοῦμε καί νά φεύγουν τά σκοτάδια τῆς συμφορᾶς καί τοῦ θανάτου. Μέ τήν δύναμη πού δίδει ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὁ Δαβίδ πιστεύει ὅτι θά ἀπαλλάσσεται πάντοτε ἀπό κάθε πειρασμό καί ἀπό κάθε τάγμα ἐχθρικό. Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ὑπερπηδᾶ κάθε τεῖχος, πού τοῦ κλείνει τήν διάβασή του. Γι’ αὐτό καί λέγει στόν Θεό: «Ἐν Σοί ρυσθήσομαι ἀπό πειρατηρίου καί ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος» (στίχ. 30).

Ὅταν, χριστιανοί μου, ὁ Δαβίδ ἦταν καθαρός καί ἁγνός στήν ψυχή εἶχε πάντοτε τήν προστασία τοῦ Θεοῦ καί ἐκφραζόταν ἔτσι θαρρετά καί γιά τό μέλλον τῆς ζωῆς του. Ὅταν ὅμως ἀργότερα ἁμάρτησε, ἔχασε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἔπαθε συμφορές. Ἀλλά μέ τήν μετάνοιά του (βλ. Ψαλμ. 50) ἀπέκτησε πάλι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί εἶχε καί πάλι τήν προστασία Του. Γενικά ὁ Θεός εἶναι «ὑπερασπιστής πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾽ αὐτόν» (στίχ. 31).

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
http://aktines.blogspot.gr/2016/01/17-2-21-31.html