Ὁ θάνατος γεννᾶ θάνατο

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΕΝΝΑ ΘΑΝΑΤΟ

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

.             Ἄκρως διαλυτικὸ τῆς οἰκογένειας στοιχεῖο εἶναι οἱ Ἐκτρώσεις. Συχνὰ ξεχνᾶμε ὅτι Δημιουργὸς καὶ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Θεός, ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Γήινα, σωματικὰ καὶ οἰκονομικὰ κριτήρια κυριαρχοῦν στὴ σκέψη καὶ τὴν ἀπόφασή μας καὶ ἀντὶ νὰ σώσουμε μία ζωή, ὑπηρετοῦμε τὸν θάνατο. Ὅμως μὲ τὴν ἐντολὴ Τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» καὶ μὲ τὴ δύναμή Του οἱ γονεῖς γίνονται συνδημιουργοί τοῦ Θεοῦ καὶ μεταδίδουν κι αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους τὴ ζωὴ στὰ τέκνα τους. Δὲν εἶναι δική τους ἡ ζωή, ἀλλὰ πηγάζει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ φτάνει διαδοχικὰ σ΄αὐτοὺς διὰ μέσου τῶν γονέων τους. Τὰ παιδιά μας στὴν οὐσία δὲν εἶναι δικά μας, ἀλλὰ δικά Του, τὰ ὁποία καὶ τὰ ἐμπιστεύεται ὁ Θεὸς στοὺς γεννήτορες γιὰ νὰ ζήσουν, νὰ δοῦν τὸ φῶς τῆς ζωῆς καὶ νὰ ἀνατραφοῦν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου», νὰ εἰσέλθουν διὰ τοῦ βαπτίσματος στὴν Ἐκκλησία καὶ διὰ τῶν Μυστηρίων στὴν ἄνω Βασιλεία.
.               Ἡ ζωὴ συνεπῶς καὶ ὁ θάνατος βρίσκονται ἀποκλειστικὰ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὰ δύο γεγονότα ἀποτελοῦν ἕνα μυστήριο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Γιὰ παράδειγμα, ὁ Θεὸς δίνει ἕνα παιδὶ στὸν Ἀβραάμ, δύο παιδιὰ στὸν Ἰσαάκ, δώδεκα στὸν Ἰακώβ. Σὲ ἄλλα ζεύγη δίνει ἀπὸ νωρὶς τέκνα, σὲ ἄλλους ἀργεῖ, σὲ ἄλλους κάνει θαύματα καὶ ἔκτακτες ἐπεμβάσεις, ἐκπληρώνει τάματα καὶ πολυχρόνιους πόθους καρδιῶν… Ὁ προγραμματισμός, ἀκόμη καὶ σήμερα ποὺ ἡ ἐπιστήμη ἔχει φτάσει στὸ ἀποκορύφωμά της, ἀνήκει κυρίως στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὸν ἄνθρωπο.
.               Πῶς λοιπὸν ἔρχονται κρατικοὶ φορεῖς καὶ ποικίλοι ἄνθρωποι καὶ ἐπεμβαίνουν στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, στὸ ὁποῖο οὔτε οἱ γονεῖς ἔχουν καθοριστικὸ ρόλο; Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι μία εὐθεία παρέμβαση γονέων καὶ γιατρῶν στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ὑποσχέθηκαν νὰ ὑπηρετοῦν τὴ ζωή. Οἱ γιατροὶ σύμφωνα μὲ τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη δήλωσαν ὅτι δὲ θὰ δίνουν στὶς ἔγκυες γυναῖκες ἐκτρωτικὰ φάρμακα καὶ δὲν θὰ κάνουν τὴ λεγόμενη διακοπὴ κυήσεως, δηλαδὴ ἕνα φόνο ἐν ψυχρῷ. Ἡ ἔκτρωση ἔχει ἀσύλληπτα ψυχοσωματικὰ τραύματα γιὰ τὴ μητέρα (ἀξεπέραστες τύψεις, βλέπουν ἐφιάλτες μὲ βρέφη καὶ ἀγγέλους, δὲν μποροῦν νὰ ξανακάνουν παιδιά, γιατί πληγώνεται ἀνεπανόρθωτα ἡ ὑγεία καὶ ἡ ἀκεραιότητα τοῦ σώματός τους, τὸ πρῶτο λίκνο τῆς ζωῆς). Δῆθεν θέλουν νὰ κάνουν καλὸ οἱ γιατροὶ καὶ τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὸ μητρικὸ σῶμα καὶ στὴ μητρικὴ ψυχὴ εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερα. Εἰδικοὶ γιατροὶ ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἔκτρωση ξυπνᾶ τὸν καρκίνο στὸ σῶμα τῆς γυναίκας. Ἂν μποροῦσαν νὰ μιλήσουν τὰ ἐξομολογητήρια, θὰ πνιγόταν ὁ κόσμος ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν μετανοιωμένων μητέρων…
.               Γιὰ νὰ μὴ βγοῦνε στὸ φῶς ἀνάπηρα παιδιὰ λοιπόν, καθιστοῦν διὰ βίου ἀνάπηρες τὶς μητέρες. Οἱ ὑποκριτὲς τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς, ποὺ κόπτονται γιὰ τὴ διάσωση τοῦ γορίλλα στὸ Κογκό, γιὰ τὴ διάσωση τῆς χελώνας καρέτα-καρέτα καὶ τῆς φώκιας μονάχους-μονάχους, καὶ οἱ καλύτεροι ποὺ κλαῖνε γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Ἀφρικῆς καὶ γι᾽ αὐτὰ ποὺ πνίγονται στὴ Μεσόγειο, δὲν τόχουν σὲ τίποτε νὰ βάλουν βαθιὰ τὸ μαχαίρι στὰ σπλάγχνα τῆς κυοφορούσης γυναικὸς καὶ νὰ καταστρέψουν ἐκεῖ τὸ ἀνυπεράσπιστο ἔμβρυο, τὸ ὁποῖο οὔτε ζήτησε ποτὲ εὐθανασία, οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὰ δικαιώματά του καί, ἂν τυχὸν πεθάνει ὁ πατέρας του, καὶ τὸ ἔμβρυο ζήσει, αὐτεπάγγελτα τὸν κληρονομεῖ.
.               Αὐτὸν ὅμως τὸν σύγχρονο κρυπτορατσιστικὸ καιάδα τους γιατί δὲν τολμοῦν νὰ τὸν ἐφαρμόσουν στὰ ὑπάρχοντα ἀνάπηρα παιδιά, ἐφόσον θέλουν μία κοινωνία μὲ ἀρίους καὶ χωρὶς προβλήματα; Ἐπίσης, ποιός ρώτησε τὰ σήμερα ζωντανὰ καὶ κινούμενα ἀνάμεσά μας ἀνάπηρα παιδιά, ἂν δὲν θέλουν τὴ ζωή, ἢ ποιός ρώτησε τοὺς γονεῖς τους ἂν δὲν τὰ θέλουν; Ἐξ ἄλλου τὸ κάθε ἔμβρυο εἶναι πλήρης καὶ τέλειος ἄνθρωπος ἐν ἐξελίξει «ἐξ ἄκρας συλλήψεως αὐτοῦ». Δὲν εἶναι ἕνα κομμάτι κρέας στὸ ἔλεος τῆς δικαιοδοσίας τῶν γονέων καὶ τῶν γιατρῶν. Παράδειγμα τρανταχτὸ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ ὁποῖος, ὄντας στὴν κοιλιὰ τῆς ἁγίας μητέρας τοῦ Ἐλισάβετ, «ἐσκίρτησε ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, ὡς ἤκουσε τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἡ Ἐλισάβετ» (Λουκ. α´ 41) Ἡ ἔκτρωση εἶναι ἕνα θανάσιμο ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο συγχωρεῖται, ἀλλὰ δὲν διορθώνεται, δὲν ἀναπληρώνεται. Ὁ καθένας μας εἶναι μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα καὶ δὲν ἀντικαθίσταται.
.               Δυστυχῶς ἀγνοοῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ ἀγέννητο παιδί, ποὺ φονεύουμε μὲ τὴν ἔκτρωση, τὸ στέλνουμε τυφλὸ καὶ ἀβάπτιστο στὴν ἄλλη ζωή! Ἂν εἴμαστε χριστιανοί, ἐκεῖνο ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ βάλουμε σὰ στόχο εἶναι τὸ κυοφορούμενο νὰ ζήση καὶ νὰ βαπτισθεῖ τὸ συντομότερο…Ὅλες δὲ οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες συγκλίνουν στὸ γεγονὸς καὶ στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι καθαρὰ φόνος καὶ δὲν ἔχει καμμιὰ δικαιολογία, οὔτε οἰκονομικῆς οὔτε ἰατρικῆς φύσεως. Ἡ νοοτροπία αὐτή, ποὺ προτείνει σὰν λύση τὴν ἔκτρωση, φανερώνει μία φίλαυτη ἄποψη γιὰ τὴ ζωή, ὅπου καλὰ περνᾶνε, ὅσοι εἶναι καλὰ στὸ σῶμα, δὲν ἔχουν κινητικὰ προβλήματα, καὶ παραθεωρεῖται ὁ ψυχικὸς παράγοντας, ἡ ἔννοια τοῦ Σταυροῦ καὶ ἡ δυνατότητα μέσα ἀπὸ τὴν ἀρρώστια νὰ βλέπει κάποιος τὸν οὐρανό. Συνιστᾶ μία πάρα πολὺ στενὴ καὶ ρατσιστικὴ ἀντίληψη, ἡ ὁποία θέτει πάνω ἀπὸ ὅλα τὴν ὑγεία. Ζωὴ ὅμως χωρὶς σταυρό, ἀσφαλῶς δὲν ὁδηγεῖ στὴν Ἀνάσταση.
.                            Ὕστερα, τὰ γεγονότα πάντοτε δὲν ἀκολουθοῦν εὐθεία νομοτελειακὴ διαδρομή. Γίνονται καὶ θαύματα. Τρομερὰ θαύματα, ποὺ καὶ οἱ ἄπιστοι τρίβουν τὰ μάτια τους. Ἡ πίστη καὶ ἡ προσευχή, ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι κάνουν θαύματα καὶ ἀνατρέπουν τὰ προγνωστικὰ τῶν γιατρῶν. Τόσα καὶ τόσα ἔχουν καταγραφεῖ κατὰ καιρούς…
.             Εἶναι ἀπορίας ἄξιον ἀκόμη πῶς ἔρχονται σήμερα γιατροὶ καὶ κρατικοὶ – καὶ μὲ ποιὰ συνείδηση – μὲ ματοβαμμένα τὰ χέρια ἀπὸ τὶς χιλιάδες ἀμβλώσεις καὶ μιλᾶνε γιὰ τὴν ἔκτρωση! Ξεχνᾶνε τὴν πρὸ καιροῦ ἀποκάλυψη ὅτι τὰ πεταμένα στὶς σακκοῦλες τῶν χειρουργείων ἀπὸ τὸν σύγχρονο αἱμοσταγῆ Ἡρώδη βρέφη καταλήγουν στὶς βιομηχανίες καλλυντικῶν γιὰ κρέμες τῆς γυναικείας ἐπιδερμίδας; Ἡ ζωὴ χάνεται στὸ βωμὸ τῆς ἐμφάνισης!!!.
.               Πῶς μιλᾶνε γιὰ ἔκτρωση σήμερα ποὺ ἕνα πλῆθος ὀργανώσεων, φορέων, προγραμμάτων καὶ κηρυγμάτων, ἐξομολογήσεων καὶ ψυχαναλύσεων ἐκφράζονται ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων! Ὁ παγκόσμιας φήμης γυναικολόγος Νάθανσον, ὁ ὁποῖος προτοῦ ἐφευρεθοῦν τὰ σύγχρονα μηχανήματα ἔκανε χιλιάδες ἐκτρώσεις, μὲ τρόμο διεπίστωσε μέσῳ τῶν ὑπερήχων τὴν ἀγωνία τοῦ μελλοθανάτου ἐμβρύου, τὸ ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ ἀποφύγει τὸ νυστέρι τοῦ φονέα γιατροῦ καὶ ὀπισθοχωρεῖ στὰ τοιχώματα τῆς φιλοξενούσης μήτρας. Αὐτὸς ἐξέδωσε μία βιντεοκασσέτα, τὴν κυκλοφόρησε παντοῦ, μὲ τίτλο « Ἡ σιωπηλὴ κραυγή», καὶ ἔκτοτε δὲν ξανάκανε ἔκτρωση.
.               Ἐδῶ ἡ Ἑλλάδα ἔγινε χώρα γερόντων καὶ φαντασμάτων καὶ κινδυνεύουμε νὰ σβήσουμε ἀπὸ τὸν χάρτη λόγω τῶν 200 χιλιάδων ἐκτρώσεων ἐτησίως καὶ τῆς ὑπογεννητικότητας κι αὐτοὶ μιλᾶνε ξανὰ γιὰ τὴν ἔκτρωση… Ἄλλοι παρακαλοῦν χρόνια γιὰ νὰ τοὺς χαρίσει ὁ Θεὸς ἕνα παιδάκι καὶ ἄλλοι «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» τὰ ρίχνουν στὸν ὑπόνομο!
.               Ἀλλὰ ὅλα γίνονται ἕνεκα τῆς Εὐρώπης. Σ᾽ ἕνα νοσοκομεῖο τοῦ Λονδίνου ὑπάρχει μία μεγάλη ἐπιγραφή: «Ἄμβλωση: Προγραμματίστε τὴ ζωή σας». Μὲ τὴν ἄμβλωση ὅμως ἀποπρογραμματίζεται ἡ ζωὴ τῆς Μητέρας, ἡ ζωὴ ὅλης τῆς Οἰκογένειας, τῆς Κοινωνίας, τῆς Πατρίδας.
.               Κάποτε, πρὸ ἐτῶν, στὸ Χάρβαρντ, ὁ καθηγητὴς τῆς Χειρουργικῆς ἔθεσε στοὺς φοιτητὲς τῆς Ἰατρικῆς ἕνα ἰατρικὸ καὶ ἠθικὸ δίλημμα, ἐὰν θὰ προέβαιναν σὲ διακοπὴ κυήσεως ἑνὸς ἐμβρύου, ὅπου εἶχε ὅλες τὶς ἀρνητικὲς μικροβιολογικὲς καὶ ἐργαστηριακὲς ἐνδείξεις… Οἱ φοιτητές, ὅπως ἦταν φυσικό, ἀπήντησαν θετικὰ ὑπὲρ τῆς ἄμβλωσης. Τότε ὁ καθηγητὴς ἀπάντησε πρὸς γενικὴ κατάπληξη ὅλων: «Κύριοι, μόλις τώρα φονεύσατε τὸν Μπετόβεν!!». Ὁ μεγάλος αὐτὸς μουσικός, ὅπως φάνηκε καὶ μετά, εἶχε ἀπὸ ἔμβρυο ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα σὲ βάρος τῆς μελλοντικῆς του πορείας. Κι ὅμως μέσα ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς βιολογικῆς του καταστάσεως ἀναδύθηκε μία μουσικὴ μεγαλοφυιϊα!
.               Λοιπόν, «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ὁ νοῶν νοείτω» καὶ μὴ λησμονείτω, ὅτι, «ἀνέλεως ἡ κρίσις τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος» (Ἰακ. β´ 13)

https://christianvivliografia.wordpress.com/2015/12/15/%E1%BD%81-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%E1%BE%B6-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF/