Εἰδικὴ ἀποστολὴ στὴν Οὐκρανία... Στὰ χρόνια τῆς δουλείας, ἀλλὰ ἐπίκαιρη ὅσο ποτέ...

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαὴλ

Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ πνευματικοί μας ὁδοδεῖκτες. Τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτοί μᾶς τὸν δείχνουν. Καὶ μᾶς τὸν δείχνουν ὄχι βεβαίως ἀκαδημαϊκά, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν πνευματική τους ἐμπειρία. Μὲ τὶς διδαχές τους καὶ προπάντων μὲ τὴν ἴδια τους τὴν ζωή.

Οἱ Ἅγιοι, δηλαδὴ οἱ Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, εἶναι οἱ δάσκαλοί μας καὶ οἱ βοηθοί μας στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση, τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν θέωση. Οἱ ἀγῶνες τους οἱ πνευματικοὶ καὶ οἱ διδασκαλίες τους ἔχουν ἰσχὺ διαχρονικὴ καὶ ὁ λόγος τους εἶναι πάντοτε σύγχρονος, ἀκέραιος καὶ ἀσφαλής.

Εἶναι θαυμαστό, τὸ πόσο ἐπίκαιροι ἀναδεικνύονται κάθε φορᾶ, ποὺ καλοῦνται νὰ δώσουν ἀπαντήσεις σὲ προβλήματα εἴτε προσωπικὰ εἴτε γενικά τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας.  

Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα αὐτῆς τῆς ἐπικαιρότητας τοῦ λόγου καὶ τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων μας ἀποτελεῖ ἕνας Ἅγιος καταγόμενος ἀπὸ τὴν καρδιὰ τῆς Μακεδονίας μας, ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη.

Τὸν γιορτάζουμε στὶς 27 Νοεμβρίου καὶ ὀνομάζεται Δαμασκηνός. Εἶναι ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης, Ἐπίσκοπος Λητὴς καὶ Ρεντίνης.  

Γεννήθηκε τὸ 1520 στὴν Πόλη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Σπούδασε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἀδελφότητα τῶν Στουδιτῶν καὶ στὰ 1560 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Λητὴς καὶ Ρεντίνης. Τὸ σύγγραμμά του μὲ τὸν τίτλο ''Θησαυρὸς'' στήριξε ἀποφασιστικὰ τὸ δοῦλο Γένος καὶ ἀπέτρεψε τὸν ἐκτουρκισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων Βουλγάρων.

Ὁ Γερμανὸς θεολόγος Στέφαν Γκέρλαχ, μολονότι ἐχθρικὸς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, μᾶς βεβαιώνει, ὅτι ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς πιὸ...

μορφωμένους Ὀρθοδόξους Κληρικοὺς τῆς ἐποχῆς του καὶ μάλιστα ὁ πιὸ ἐπαινετὸς ''λόγω τῆς ἰδιαιτέρας μετριοφροσύνης, ὀλιγάρκειας καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν του''.(1)

Καὶ πῶς, αὐτὸς ὁ ''λαμπράς παιδείας καὶ ἄμετρης ταπεινοφροσύνης Ἐπίσκοπος'', ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ Λαγκαδᾶ βρέθηκε στὰ μέρη τῆς Μικρᾶς Ρωσσίας, στὴν σημερινὴ Οὐκρανία, δηλαδή;

Βρέθηκε ἐκεῖ ὡς εἰδικὸς ἀπεσταλμένος καὶ ἔμπιστος τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση ἑνὸς πολὺ μεγάλου καὶ σοβαροῦ προβλήματος.

Καὶ ποιὸ ἦταν τὸ ἐξαιρετικὸ αὐτὸ πρόβλημα, γιὰ τὸ ὁποῖο στάλθηκε στὴν Οὐκρανία, ὡς ἔξαρχος, ὁ Ἅγιος Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης;

Ἀπὸ ποιὸν κίνδυνο, ἔσπευσε ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος Λητὴς καὶ Ρεντίνης, νὰ σώσει τοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Οὐκρανίας;

Ὁ κίνδυνος προερχόταν ἀπὸ τοὺς παπικοὺς καὶ ἀπὸ τὴν διάδοση τῆς παναίρεσης τοῦ παπισμοῦ. Μισσιονάριοι τοῦ πάπα διασκορπίστηκαν τότε σὲ ὁλόκληρη τὴν χώρα καὶ βάλθηκαν νὰ παρασύρουν τοὺς Οὐκρανοὺς Ὀρθοδόξους διαδίδοντας τὶς ὀλέθριες κακοδοξίες τους.

Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτη ἦταν νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν δράση τῶν αἱρετικῶν Λατίνων καὶ νὰ προστατέψει τοὺς Ὀρθοδόξους Οὐκρανοὺς ἀπὸ τὶς πλάνες τοῦ Βατικανοῦ.

Ὁ ἀγώνας δὲν ἦταν εὔκολος. Ὁ Ἅγιος εἶχε νὰ παλέψει μὲ τοὺς ἰκανότερους καὶ πλέον ἐπιτήδειους συνεργάτες τοῦ πάπα. Τὸ Πατριαρχεῖο τὸ ἐγνώριζε αὐτὸ πολὺ καλά, γι΄αὐτὸ καὶ δὲν ἀπέστειλε τὸν ὁποιοδήποτε, ἀλλὰ διάλεξε πρὸς τοῦτο τὴν ''σοφία τῶν Ἐλλήνων''.

Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρετικῆς προπαγάνδας τῶν παπικῶν κράτησε γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο Δαμασκηνὸ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια. Ἀπὸ τὸ 1565 ἕως τὸ 1572. Ἡ κατάρτισή του, οἱ ἀρετές του καὶ προπάντων ἡ ἁγιότητά του ἔσωσαν τοὺς Ὀρθοδόξους Οὐκρανοὺς ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ καὶ ἔδωσαν ἕνα καλὸ μάθημα στοὺς μέχρι σήμερα ἀμετανόητους παπικούς.

Ἡ ἐπικαιρότητα τοῦ βίου καὶ τῶν διδαχῶν τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτου, Ἐπισκόπου Λητῆς καὶ Ρεντίνης, εἶναι τόσο φανερὴ καὶ κατανοητή, ποὺ καθιστοῦν τὶς ἐξηγήσεις ἐντελῶς περιττές.

Τὸ συμπέρασμα εἶναι, ὅτι οἱ ἀγῶνες του καὶ ἡ διδασκαλία του, ἀναφορικὰ μὲ τὰ τεκταινόμενα αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὴν Πόλη τῶν Ὀνείρων μας, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ὁρίσουν, ὡς Ὀρθοδόξων, καὶ τὴν δική μας στάση.

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἄλλωστε, τὸ τονίζει καθαρά: ''Ἑορτὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου''. Καὶ ὁ νοῶν, νοήτω.

(1) . http://www.saint.gr/4349/saint

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/11/blog-post_77.html