«Λόγος γιά τήν ταπείνωση»

Λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: « Οἱ Πατέρες – ὅλοι μέ μιά γνώμη – μᾶς παρέδωκαν ὅτι δέν μποροῦμε νά καταβάλλουμε διαφορετικά ἀσφαλές θεμέλιο γιά τήν τελείωση τῆς ἀρετῆς, παρά διά μέσου τῆς ταπείνωσης, ἡ ὁποῖα προξενεῖται ἀπό τήν πίστη καί τήν πραότητα καί τήν τέλεια ἀκτημοσύνη. Μέσω αὐτῶν ἡ τέλεια ἀγάπη κατορθώνεται μέ τήν χάρη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»¹.

Ὅταν πραγματοποιηθοῦν ὅλα αὐτά, τότε ἀληθινά ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος, βρίσκει τήν ρίζα τῆς ὕπαρξής του, τό ἀληθινό θεμέλιο, πού δέν εἶναι ἄλλο παρά «ὁ Κείμενος... ὁ Ἰησοῦς Χριστός». Τότε θεραπεύεται πνευματικά, διασώζει τήν ὑπόστασή του, πραγματώνει τόν σκοπό τῆς ὕπαρξής του, δηλαδή τό νά γίνει «καθ᾿ ὁμοίωσιν» τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

1«Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύνται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός». Α΄ Κορ. γ΄ : 11.