«Σκέψεις βασισμένες στήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τόν Τιμόθεο» Μέρος ζ΄

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ... τετύφωται, μηδέν ἐπιστάμενος, ἀλλά νοσῶν περί ζητήσεις καί λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι, ὑπόνοιαι πονηραί, παραδιατριβαί διεφθαρμένων ἀνθρώπων τόν νοῦν καί ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας, νομιζόντων πορισμόν εἶναι τήν εὐσέβειαν» (στ΄ : 3-5).

Ὅσοι προσπαθοῦν νά γνωρίσουν τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι γιά τόν ἴδιο τόν Κύριο ἀλλά γιά ν᾿ ἀποκτήσουν κάποιο ἐπίγειο κέρδος ἤ πρόσκαιρη τιμή, ποτέ δέν θά μπορέσουν ν᾿ ἀποκτήσουν τόν ἀληθινό πνευματικό λογισμό. Γιατί ὁ λογισμός αὐτός εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, πού χαρίζεται στούς ταπεινούς σύμφωνα μέ τό μέτρο τῆς πίστεως, τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη καί τῆς αὐτοθυσίας τους.

Ἄν δεῖς κάποιους, πού αὐτοαποκαλοῦνται διδάσκαλοι καί νομίζουν ὅτι γνωρίζουν τόν Χριστό, νά παραδίνονται σέ φιλονικίες, ζήλιες, κακολογίες, καχυποψίες, ἀντιπάθειες καί ἄλλα πάθη, νά ξέρεις ὅτι αὐτοί ἔχουν νεκρή γνώση μόνο ἀπό τήν ἀκοή.

Δέν καθαρίστηκαν καί δέν θεραπεύθηκαν μέ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου, γι᾿ αὐτό οἱ διάνοιες καί οἱ καρδιές τους εἶναι σκοτισμένες καί ἄρρωστες. Αὐτούς ἀφοροῦν τά βροντερά λόγια: «Δέν σᾶς γνωρίζω!»¹. Εἶναι λόγια πού ἀπευθύνει ἡ Ἀλήθεια, ὁ Χριστός, σ᾿ ὅσους νομίζουν ὅτι θά Τόν δοῦν μόνο ἀκούγοντας γι᾿ Αὐτόν καί ὄχι κάνοντας ἔργα πίστεως.

«Οὐδέν γάρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τόν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδέ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα· ἔχοντες δέ διατροφάς καί σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (στ΄ : 7-8).

Ἄς συνειδητοποιήουμε ὅτι τό ἀνθρώπινο γένος μας βρίσκεται σέ πτώση. Ὅτι ἡ γῆ εἶναι ὁ τόπος τῆς ἐξορίας μας, εἶναι ἡ φυλακή, ὅπου παραμένουμε γιά μικρό χρονικό διάστημα καί μετά βγαίνουμε γιά ν᾿ ἀπολαύσουμε τήν αἰώνια μακαριότητα ἤ νά ὑποστοῦμε τήν αἰώνια τιμωρία. Ὅποιος ἀντιλήφθηκε αὐτές τίς ἀλήθειες, ἐκεῖνος ἀσφαλῶς ἀντιλήφθηκε καί τοῦτο: ὅτι ὁ μοναδικός θησαυρός τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Σωτήρας τῶν πλανεμένων. Ἑπομένως τό κορυφαῖο ἀπόκτημα τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ εἶναι ἡ γνώση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ οἰκείωση τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος θέλει ν᾿ ἀποκτήσει αὐτόν τόν ἀνεκτίμητο θησαυρό, θά ἐπιθυμήσει ἄραγε τήν ἀπόκτηση καί ἀπόλαυση τῶν προσκαίρων; Ὄχι! Ἀπεναντίας, μάλιστα, θά ἀποφεύγει τά πρόσκαιρα, ἐπειδή θά φοβᾶται μήπως τοῦ σκορπίσουν τόν θησαυρό του. Θά ἀρκεῖται, λοιπόν, ὄχι ἁπλῶς στά ἀναγκαῖα ἀλλά στά πιό πενιχρά ὑλικά ἀγαθά καί, ἐντούτοις, θά εἶναι ἱκανοποιημένος ὅσο ὁ πλουσιότερος ἄνθρωπος! Ἀδελφοί, πατήσαμε στόν κόσμο μέ τά πόδια μας. Φεύγοντας ἀπ᾿ αὐτόν, θ᾿ ἀφήσουμε ἐδῶ καί τά σώματά μας.

Γιατί, λοιπόν, νά ἐπιζητοῦμε πράγματα φθαρτά;

Γιατί νά ἐπιθυμοῦμε αὐτά πού ἀπαραίτητα θά ἐγκαταλείψουμε;

Ἄς μή σπαταλᾶμε τόν πολύτιμο χρόνο μας στή φθορά, γιά νά μή χάσουμε τόν μοναδικό μας θησαυρό, τόν Χριστό!

Σ᾿ Αὐτόν ἄς στρέψουμε καί τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας.

Ἄς ἀρκεστοῦμε στίς τροφές καί τά ἐνδύματά μας.

Ἄς μήν ἐπιτρέψουμε στόν ἑαυτό μας τήν πολυτέλεια καί τήν ἡδυπάθεια, γιατί αὐτές θά ἑλκύσουν σιγά – σιγά ὅλη μας τήν ἀγάπη καί θά μᾶς στερήσουν τόν Χριστό.

Συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ”

Τόμος Γ΄

Τῶν Ἐκδόσεων: Τῆς "Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς”

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 http://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ματθ. Κε΄ : 12.