ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΤΕΛΕΓΚΙΝ. ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ. «Περιμένω ἀνυπόμονα τή συνάντηση μέ τόν Κύριό μου, τόν Ἰησοῦ Χριστό!».

Ιερομάρτυς Μακάριος (Τελέγκιν)

ΤΟ ΧΩΡΙΟ Λέτνικωφ, στις 28 Αύγουστου του 1876, γεννήθηκε από γονείς αγρότες ο Ιερομάρτυς Μακάριος. Στο άγιο Βάπτισμα ο πατέρας του Νικόλαος και η μητέρα του Ευδοκία του έδωσαν το όνομα Παύλος.

Παιδί ήταν ακόμα, όταν αποφάσισε να γίνει μοναχός, ύστερ’ από ένα θαυμαστό όραμα, του οποίου το περιεχόμενο σε κανέναν ποτέ δεν αποκάλυψε. Από τότε όλα τα εγκόσμια έπαψαν να ενδιαφέρουν τον μικρό Παύλο. Όταν μπήκε στην εφηβική ηλικία, βρήκε μιαν απόμακρη σπηλιά και πήγαινε εκεί συχνά για να προσευχηθεί.

Μετά το Δημοτικό Σχολείο φοίτησε σε Εκκλησιαστικό Σεμινάριο. Από την 1η Ιανουαρίου τού 1898 μέχρι τις 29 Νοεμβρίου τού 1902 υπηρέτησε στον στρατό.

Το 1905 εγκαταβίωσε στη Μονή Τσούντωφ της Μόσχας, όπου παρέμεινε ως δόκιμος μοναχός πέντε περίπου χρόνια, επιδεικνύοντας άμεμπτη διαγωγή, ζήλο για τη μοναχική πολιτεία και παραδειγματική υπακοή.

Στις 22 Ιανουαρίου του 1911 εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Μακάριος. Δέκα μέρες αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και στις 6 Σεπτεμβρίου τού 1913 πρεσβύτερος.

Τον Αύγουστο του 1914, μέ το ξέσπασμα τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας στο 400 Κινητό Νοσοκομείο τού Στρατού. Επέστρεψε από το μέτωπο στο μοναστήρι του στις 12 Οκτωβρίου του 1915.

Μετά το κλείσιμο της Μονής Τσούντωφ από τις σοβιετικές αρχές, ο ιερομόναχος Μακάριος τοποθετήθηκε στο Πατριαρχικό Μετόχι της Αγίας Τριάδος.

Στις 3 Απριλίου του 1922 ήρθε στο Μετόχι η Επιτροπή Αφαιρέσεως των Εκκλησιαστικών Τιμαλφών για να κατάσχει τα ιερά σκεύη και Αντικείμενα του μετοχιακού Ναού του Αγίου Σέργιου. Τά μέλη της Επιτροπής συμπεριφέρονταν μέ προκλητική σκαιότητα και Ασέβεια. Ο π. Μακάριος τούς αποκάλεσε άρπαγες και βέβηλους, γι’ αυτό και συνελήφθη. Αμέσως και οδηγήθηκε στη φυλακή.

Στη δίκη του ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον ρώτησε:

-         Παραδέχεστε πώς είστε ένοχος;

-         ’Όχι, δεν το παραδέχομαι.

-         Αλλά το γεγονός για το οποίο σάς κατηγορούν;...

-         Το γεγονός το παραδέχομαι.

-         Λοιπόν, ποιό είναι αυτό;

-         Αποκάλεσα άρπαγες και βέβηλους τά μέλη της Επιτροπής Αφαιρέσεως τών Εκκλησιαστικών Τιμαλφών. Και τούς αποκάλεσα έτσι, παρακινημένος από τη χριστιανική μου συνείδηση και το ποιμαντικό μου καθήκον. Οι κοσμικοί δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να μπαίνουν στο ιερό Βήμα. Εκείνοι, όμως, όχι μόνο μπήκαν, και μάλιστα με προκλητική ασέβεια, αλλά και άπλωσαν τά χέρια τους στα ιερά σκεύη. Η ενέργεια τους συγκλόνισε. Τούς αποκάλεσα, λοιπόν, άρπαγες και βέβηλους, επειδή διέπραξαν ιεροσυλία.

- Θεωρείτε, δηλαδή, ότι τά μέλη της Επιτροπής ενεργούσαν πραγματικά ως άρπαγες του αγίου θυσιαστηρίου. Μα πώς είναι δυνατόν; Μπορώ να μπω εγώ στο σπίτι σας και ν’ αρπάξω τά πράγματά σας;

-         Πού εκφράζατε αυτές τις απόψεις; Κοντά στον ναό;

-         Στο Πατριαρχικό Μετόχι.

-         Που προσβάλατε την Επιτροπή;

-         Στον ναό του Μετοχιού, όταν αφαιρούσαν τά τιμαλφή.

-         Αφαίρεσαν πολλά;

-         Υπήρχαν κάποια μικρά στεφάνια πίσω από την αγία Τράπεζα. Πάτησαν πάνω στην αγία Τράπεζα και άρχισαν να τά σπάζουν. Τότε τούς αποκάλεσα άρπαγες και βέβηλους, και μέ  συνέλαβαν.

-         Θεωρείτε ότι τον καιρό της τσαρικής μοναρχίας ήταν καλύτερα για τον κλήρο;

-         Κάπως καλύτερα. Η ζωή ήταν πιο εύκολη.

-         Τώρα είναι πιο δύσκολη;

-         Ναι, πιο δύσκολη.

-        Ο Χριστιανισμός και η μοναρχία ταυτίζονται; 

-         Τί σχέση έχει ο Χριστιανισμός μέ τη μοναρχία; Άλλο πράγμα είναι ο Χριστιανισμός και άλλο η μοναρχία.

-         Επιτρέπεται ένας χριστιανός να είναι μοναρχικός;

-         Επιτρέπεται.

-         Δηλαδή απ’ όλες τις μορφές εξουσίας μόνο τη μοναρχία θεωρείτε καλή;

-         Όλες τις θεωρώ καλές.

-         Η σοβιετική εξουσία είναι καλή;

-         Όταν κάνει το καλό, είναι καλή. Όταν κάνει το κακό, είναι κακή. Τί να λέμε τώρα;... Οι δικές μου πεποιθήσεις είναι διαφορετικές από τις δικές σας. Δεν βρίσκουμε άκρη...

-         Γνωρίζετε ότι ο πατριάρχης σας θεωρεί τη σοβιετική εξουσία διαβολική; Διαβάσατε την εγκύκλιο του έτους 1919, στην όποια γράφει πώς η εξουσία μας είναι γέννημα του άδη;

-         Τώρα καταλαβαίνω πώς είστε άνθρωποι άπιστοι.

-         Απαντήστε στο ερώτημά μου, αν θέλετε. ’Αν, πάλι, δεν μπορείτε, πέστε μου τη δική σας άποψη: Από τον Θεό ή από τον διάβολο είναι η σοβιετική εξουσία;

-         Από τον Θεό.

-         Πώς, λοιπόν, λέτε ότι η μοναρχία ήταν καλύτερη;

-         Μα δεν εναντιώνομαι καθόλου στην εξουσία σας.

-         Αφού ήδη προσβάλατε τούς εκπροσώπους της.

-         Επειδή πρώτα εκείνοι πρόσβαλαν τά ιερά και τά όσιά μας.

-         Δεν γνωρίζετε πώς οι μοναρχικοί είναι εχθροί της εργατικής τάξης; 

Ανήκετε κι εσείς στη δική τους συμμορία;

-         Εγώ εχθρούς δεν έχω. Και για όσους μέ εχθρεύονται, προσεύχομαι να τούς συγχωρήσει ο Θεός.

-         Όπως φαίνεται, δεν προσεύχεστε και πολύ για τη σοβιετική εξουσία.

-         Όχι, προσεύχομαι πάντοτε, λέγοντας: “Κύριε, κάνε τους να γνωρίσουν την αλήθεια”. Όλοι οι άνθρωποι αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον... Αναγνωρίζω ότι και η δική σας επιθυμία είναι να οικοδομήσετε ένα καλύτερο μέλλον για τον λαό και τη χώρα μας. Αυτό, όμως, προσπαθείτε να το πετύχετε μέ τις δικές σας δυνάμεις, δίχως τον Θεό, μολονότι Εκείνος μάς βεβαίωσε πώς χωρίς τη δική Του δύναμη δεν μπορούμε να κατορθώσουμε τίποτα...

Ο εισαγγελέας, φανερά εκνευρισμένος, διέκοψε τον π. Μακάριο, λέγοντας:

-         Εσείς μας κάνετε κήρυγμα! Σάς ρωτάω: Θεωρείτε τη μοναρχία εχθρό του εργαζόμενου λαού;

-         Σας είπα ότι δεν έχω εχθρούς.

-         Γνωρίζετε ιστορία.

Υπήρχαν και κακές πλευρές στη μοναρχία;

-         Ναι, αυτό είναι γνωστό.

-         ’Αν, λοιπόν, οι εκπρόσωποι μιας κακής μοναρχίας διέπρατταν βεβήλωση, αρπάζοντας τά εκκλησιαστικά σκεύη, θα σωπαίνατε;

-         Δεν θα σώπαινα. Τά ιερά πράγματα είναι πάνω από κάθε εξουσία.

Την τελευταία ημέρα της δίκης, μετά την απολογία του, ο π. Μακάριος, αφήνοντας τη ζωή του στα χέρια του Θεού, είπε στούς δικαστές: «Κρίνετε σύμφωνα μέ τον νόμο σας». Και αργότερα, στη φυλακή, έλεγε στούς συγκρατούμενους του ιερείς: «Περιμένω ανυπόμονα τη συνάντηση μέ τον Κύριό μου, τον Ιησού Χριστό!».

Εκτελέστηκε στις 18 Μαΐου του 1922 και τάφηκε δίπλα στο νεκροταφείο Καλιτνικόφσκι.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ. ΡΩΣΟΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_42.html