Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ (1975). ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΧΑΛΚΕΙΟΥΣ ΧΙΟΥ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟ ΜΑΚΡΗ. " «Μήν στενοχωρεῖστε, κόρες μου, καί μήν θλίβεσθε. Ὁ Γέροντάς σας ἔχει παρρησία στόν Θεό. Εἶναι ὁλοζώντανος δίπλα σας καί παρακαλεῖ τόν Θεό γιά σᾶς."

Ο Άγιος Ραφαήλ και άλλοι Άγιοι συνομιλούσαν με τον Γέροντα μεταφέροντάς του την θέληση τού Θεού για διάφορα θέματα και τον στήριζαν στις θλίψεις τού τον έβρισκαν. Κάποτε είχε δει τα τάγματα των Αγίων Πάντων για τα όποια έλεγε ότι πλην των γνωστών Άγιων «είναι αμέτρητοι οι ανώνυμοι που αναπαύονται στα κοιμητήρια, είναι αναρίθμητοι οι αφανείς και οι άγνωστοι Άγιοι που γιορτάζουν την  ημέρα των  Αγίων Πάντων».
Ιδιαίτερα αναφέρεται ένα θαύμα πού έζησε με τον Τίμιο Σταυρό: Κάποτε κατά την εορτή της Υψώσεως ξέχασε να βάλει τον Σταυρό στον δίσκο με τα λουλούδια. Και όμως ένας φωτεινός θείου φωτός Σταυρός ακτινοβολούσε επάνω στον δίσκο! Όταν οι λειτουργημένοι πιστοί τον ρώτησαν, τί ήταν αυτός ο Σταυρός, εκείνος δήλωσε με έμφαση: «Πώς να μην είναι φωτεινός ο Σταυρός του Χριστού, όταν σταυρώθηκε πάνω σ' Αυτόν το Φως του Κόσμου;».
Η μοναχή Ευσεβία Κασσιώτου, αδελφή της Ιεράς Μονής Παναγίας Έλεούσης Ρότσο Κάλυμνου, μάς κατέθεσε για τον ενάρετο Γέροντα Κορνήλιο τα εξής:
«Ήταν καλοκαίρι τού 1970. Βρισκόμουν μαζί με μία αδελφή στην Νέα Μονή Χίου για κάποια εργασία, για την περάτωση της οποίας χρειάστηκε να καθίσωμε ένα διάστημα εκεί. Το περιβάλλον της Μονής αυτής ήταν άκρως πνευματικό και δεχθήκαμε τις περιποιήσεις της Ηγούμενης Μαριάμ και των αδελφών της Μονής. Με ενθουσιασμό οι μοναχές μάς μιλούσαν για τον Γέροντά τους Κορνήλιο πού διέμενε με την ταπεινή αδελφότητα του στο κτιτορικό του έργο, την Μονή της Αγίας Σκέπης -το χωρίο Χαλκές Εκείνο τον καιρό ήμασταν ιδιαιτέρως λυπημένες διότι πριν λίγο μηνών, στις 16 Απριλίου 1970 είχε κοιμηθεί ο άγιος Γέροντας μας Ιερομόναχος Άμφιλόχιος Μακρής. Έτσι μάς γεννήθηκε η επιθυμία να γνωρίσουμε τον άγιο αυτό άνθρωπο, τον Γέροντα Κορνήλιο να πάρουμε την ευχή του και να μάς παρηγορήσει.
Πράγματι, οι καλές αδελφούλες της Νέας Μονής μας συνόδευαν στην Μονή της Αγίας Σκέπης. Ξαφνικά στο προαύλιο της Αγίας Σκέπης συναντήσαμε τον υψηλόσωμο Γέροντα Κορνήλιο μια βιβλική μορφή με ολοφώτεινο πρόσωπο. Προτού δώσουμε τον οφειλόμενο   χαιρετισμό και πάρουμε την ευχή του μάς είπε: «Μην στενοχωρείστε, κόρες μου, και μην θλίβεσθε. Ο Γέροντάς σας έχει παρρησία στον Θεό. Είναι ολοζώντανος δίπλα σας και παρακαλεί τον Θεό για σάς. "Όπως τού λέγατε την εξομολόγηση σας όταν ήταν ζωντανός, έτσι και τώρα να τού λέτε τα πάντα σαν να είστε ενώπιος ενωπίω. Εκείνος όλα τα ακούει και τα παρακολουθεί, και από εκεί που είναι πρεσβεύει και δέεται για σάς και σάς ενισχύει».
Με μεγάλη έκπληξη και χαρά ακούγαμε τα λόγια του, διότι απομάκρυνε από την καρδιά μας τα νέφη της λύπης. Ακολούθως μάς φιλοξένησε πλουσιοπάροχα με ότι λιτό και απλό διέθετε στην Μονή του. Μάλιστα μάς έφερε και κουρελού, για να ξαπλώσουμε κάτω από τα πεύκα πού είχε δροσιά και να αναπαυτούμε στην ευλογία της φύσεως.
Άλλη φορά πήγαμε στο Μοναστήρι του για να παρακολουθήσουμε την Θεία Λειτουργία. "Όταν ο Γέροντας βγήκε έξω να πάρει «καιρό», μάς είπε: «Όταν προσκυνείτε τις εικόνες, να τις προσκυνείτε με ευλάβεια και δέος, διότι οι Άγιοι της πίστεώς μας είναι ολοζώντανοι και όταν προσκυνούμε τις εικόνες τους, μάς ευλογούν. Είναι οι όντως φίλοι μας, πού όταν τούς φωνάζουμε, σπεύδουν να μάς βοηθήσουν».
Συνέχισε με ευλάβεια και κατάνυξη το ιερό έργο της Λειτουργίας κατά την διάρκεια της οποίας το πρόσωπό του έδειχνε ολόλαμπρο, αλλοιωμένο από την Χάρη πού έπαιρνε. Ή Λειτουργία ήταν μία μοναδική εμπειρία και για εκείνον και για μάς. Παρακολουθούσαμε εκστατικές τον άνθρωπο τού Θεού να ανέρχεται από θεωρίας εις θεωρίαν. Η Λειτουργία εκείνη διήρκησε 12 ολόκληρες ώρες. Ήταν τόσο μεγάλη η Χάρη πού αισθανθήκαμε στην ψυχή μας, πού εξήλθαμε από τον χρόνο και δεν καταλάβαμε, πώς πέρασε τόση πολλή ώρα για μία καθημερινή Λειτουργία. 
Στην μνήμη μας χαράχθηκε έντονα η όλη αναστροφή με τον άγιο εκείνο κληρικό. Αφού η εργασία μας στην Ιερά Νέα Μονή περατώθηκε επιτυχώς, επιστρέψαμε χαρούμενες στην Μονή μας και ανανεωμένες ψυχικά χάρη στον Όσιο Γέροντα Κορνήλιο. Μετά από λίγο καιρό ξαναβρεθήκαμε στην Χίο μαζί με την Γερόντισσα της Μονής μας. Μάς καλοδέχθηκε, μάς φιλοξένησε μάς οικοδόμησε πνευματικά. Μάς έβαλε στο κελί του, όπου είχε κρεμασμένο από το ταβάνι ένα χονδρό σχοινί με κόμπους με αυτό δενόταν για να μην αποκοιμιέται την ώρα της προσευχής. Με δύναμη σώματος ακατάβλητη και πολλή προσευχή διατηρούσε ποίμνη αγελάδων για να συντηρούνται οι μοναχές και να δίνει ελεημοσύνη από τα προϊόντα τους στους πτωχούς χωρικούς. Με όλους τούς τρόπους μάς ωφέλησε και εκδήλωσε την επιθυμία του να έρθει στην Μονή μας στην Κάλυμνο, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Ήταν άγιος άνθρωπος. Είθε οι προσευχές του από τον ουρανό να μάς συντροφεύουν».
Η κινητήρια δύναμη της ψυχής του ήταν η προσευχητική επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Καμία απασχόληση δεν ήταν ικανή να τον αποκόψει από την προσευχή. Με την προσευχή άνοιγε τα μάτια του και τα έκλεινε. Χάρη στην προσευχή ανέπνεε και εργαζόταν τις εντολές του Θεού, για να ωφελεί το ποίμνιό Του. Ιδιαίτερα αγαπούσε την μόνωση στην σπηλιά του, όπου κανείς άνθρωπος δεν μπορούσε να τον διακόψει από την επαφή του με τον ουράνιο κόσμο. ’Έπαιρνε την ανηφόρα προς την σπηλιά, ενώ η ψυχή του φτερούγιζε προς τα υπερκόσμια σκηνώματα. Όταν τον ρωτούσαν, γιατί απομονώνεται στην σπηλιά, εκείνος απλά απαντούσε: «Όπως το πουλί για να κελαηδήσει ανεβαίνει ψηλά, έτσι και ο χριστιανός για να μιλήσει με τον Θεό πρέπει να εξυψωθεί, να σπάσει τούς δεσμούς που τον κρατούν στην γη. Κι ελεύθερα να ανυψώσει την καρδιά του».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/1975_65.html