Αἱ σχέσεις Παπισµοῦ-Μασονίας κατά τούς τελευταίους αἰῶνας Ὁ ἄλλοτε ἄγριος πόλεμος καί ἡ προσπάθεια διά εἰρήνευσιν (3ον)

Μασόνοι: -«Κανδηλανάπται» οἱ τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας;

 Ἐνῷ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι µαζί µας!

Σὲ παλαιότερο τεκτονικὸ ἔντυπο, ἕνας ἐξέχων Μασόνος σὲ ἐπίσηµη ὁµιλία του πρὸς τοὺς ἀδελφούς του, δείχνοντας τὴν µεγάλη ἐχθρότητα τοῦ Τεκτονισµοῦ κατὰ τῆς τότε Παπικῆς Ἐκκλησίας ἐκφώνησε τὰ ἑξῆς:

Ἀγαπητοὶ Ἀδερφοί, τὸ παχὺ βαῖνον ἅρµα τοῦ Τεκτονικοῦ Τάγµατος ἦτο ἑπόµενον νὰ ἐξυπνήση τοὺς βαρούχειον κοιµωµένους [µεγάλης διάρκειας ὕπνου] κανδηλανάπτας τῆς Ρωµαϊκῆς Ἐκκλησίας, διὰ νὰ συγκαλέσωσι συνέδρια ἀντιτεκτονικὰ καὶ ἐκσφενδονίζωσι µίαν ἔτι φορὰν µύδρους πλήρεις ἀέρος κατ’ ἐκείνων [τῶν Μασόνων], οἵτινες τοὺς κατεκρήµνισαν ἐκ τῆς κοσµικῆς ἐξουσίας καὶ ἐδίδαξαν τὸν ἄνθρωπον, ὅτι ὡς χριστιανὸς πρέπει νὰ ἐκτελῆ τὰ ὑπὸ τῶν θείων καὶ κοινωνικῶν νόµων ἐπιβαλλόµενα καθήκοντα, καὶ ὅτι τὰ ἱερὰ σανδάλια, ἅτινα ὁ Ποντίφηξ ἔτεινε αὐτῷ [εἰς τοὺς παπικοὺς] εἰς ἀσπασµὸν µετεῖχον τῆς ἁγιότητος ὅσον αὐτὸς [ὁ Πάπας] µετεῖχε τοῦ ἀλαθήτου, ὅπερ οἱ θεράποντές του [οἱ ὑπηρέτες του, οἱ πιστοί του] τῷ ἀνεγνώρισαν…

…Εἶναι ἀναχρονισµὸς ἡ ὕπαρξις τῶν Παπικῶν Κληρικῶν!

….Εἶναι ἄξιον προσοχῆς – συνεχίζει ὁ µεγαλοµασόνος αὐτὸς – τὸ παράδοξον γεγονὸς τῆς συγκλήσεως ἀντιτεκτονικοῦ Συνεδρίου φθίνοντος τοῦ ΙΘ΄ αἰῶνος, ὅτε δηλ. καὶ αὐτὴ ἡ ὕπαρξις τῶν ρασοφόρων ἀποστόλων τοῦ Πάπα θεωρεῖται ἀναχρονισµός, καὶ ὅτε ὅλος ὁ κόσµος, εἰς τὴν ἀκµὴν τῆς προόδου του εὑρισκόµενος, ἐγνώρισε [ἀλίµονο!] τὰς ἐπὶ ἑδραιοτάτων βάσεων στηριζοµένας ὑγιεῖς ἀρχὰς τοῦ Τεκτονισµοῦ, καὶ προσέρχεται ἵνα ἐνωτισθῆ τῶν σωτηρίων ναµάτων τῆς διδασκαλίας του. Ἦλθεν ἡ ἐποχή, φαίνεται, κατὰ τὴν ὁποίαν καὶ αὐτὸς ὁ ὀβολὸς τῶν πιστῶν τοῦ Πάπα δὲν δίδεται πλέον ἀφειδῶς, ἵνα παχύνωται κηφῆνες τοῦ Βατικανοῦ, καὶ διὰ συνεδρίων πειρῶνται νὰ κάµωσιν ἔκκλησιν εἰς τὰ αἰσθήµατά των, ἵνα ἐπαναλάβωσι τὰς σωτηρίους προσφοράς. Μάταια ὅµως ὄνειρα! Τὸ νέον πνεῦµα, τὸ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς χειραφετήσεως τοῦ ἀνθρώπου [!], οἵτινες ἐκυριάρχουν τέως τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώµατος, δὲν ἀκούονται πλέον! Ἀλλ’ ἐκ τούτου δὲν ἕπεται ὅτι δὲν πρέπει νὰ γρηγορῶµεν [οἱ Μασόνοι!] καὶ µετὰ προσοχῆς νὰ ἀποκρούωµεν πᾶσαν τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ [τοῦ Παπισµοῦ] ἔφοδον. Τὰ ὅπλα τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς πειθαρχίας πρέπει πάντοτε νὰ προτάσσωνται, ἡ δὲ ἑνότης τῆς ἐνεργείας καὶ τῆς δραστηριότητος πρέπει πάντοτε νὰ τηρῆται ἀµείωτος ἐν ταῖς τάξεσιν ἡµῶν…

 Μασόνος: Ἡ δὲ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑνοῦται µεθ’ ἡµῶν [τῶν Μασόνων!]

…Εὐτυχῶς οἱ Ἕλληνες Τέκτονες εἴµεθα οὐχὶ πλησίον τοῦ κέντρου τῆς κατὰ τοῦ Τεκτονισµοῦ στρατευοµένης σπείρας [τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας!], ἡ δὲ ἁγία καὶ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, µακρὰν τοῦ νὰ ἐνασµενίζεται τοὺς σκοποὺς τῆς ∆υτικῆς Ἐκκλησίας, ἑνοῦται µεθ’ ἡµῶν [τῶν Μασόνων!] ἐν τῷ κοινῷ ἀγῶνι τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς προόδου καὶ ὑποστηρίζει ἡµᾶς εἰς τὸ ἔργον ἡµῶν [!]…

 Παρενθετικὸ σχόλιο τοῦ γράφοντος: -Ποῦ στηριζόταν ὅµως τότε ἡ Μασονία, γιὰ νὰ λέει ὁ ἐπισηµότατος ἐκεῖνος ἐκπρόσωπός της (ὁ Ἀθανάσιος Βρυζάκης) σὲ θεσµικὴ σύναξη Μασόνων ὅσα µόλις τώρα διαβάσατε περὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας; Ἀπάντηση: Μὰ στὸ ὅτι µόλις τότε εἶχαν ἀρχίσει νὰ προσχωροῦν στὸν Τεκτονισµὸ κάποιοι «ἐπίσηµοι» κληρικοί µας, πρῶτον, καὶ δεύτερο διότι µόλις πρὶν 3 χρόνια (τὸ 1893) ἀπὸ τότε ποὺ ἐλέγοντο καὶ – ἐγράφοντο – τὰ παραπάνω, ἕνας ἡµέτερος ὀρθόδοξος κληρικός, µὲ τοὺς δύο διακόνους του, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ζακύνθου ∆ιονύσιος Λάτας, συµµετεῖχε στὸ πρῶτο διαθρησκευτικὸ Συνέδριο ποὺ τότε γινόταν στὸ Σικάγο τῆς Ἀµερικῆς: (Κλείνει ἡ παρένθεση καὶ συνεχίζουµε τὴν παράθεση τοῦ µασονικοῦ κειµένου)- ἀπὸ τὸ τεκτ. περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, ἔτος 1896, σελ. 53-54, ὡς ἀκολούθως: «…Πυκνώσωµεν λοιπὸν τὰς τάξεις ἡµῶν ἀδελ- φοὶ [γράφουν οἱ Μασόνοι], ἐργασθῶµεν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁµονοίᾳ, ὑπηρετήσωµεν τὴν πατρίδα καὶ τὴν κοινωνίαν ἡµῶν, καὶ ἐσµὲν ἐκ τῶν προτέρων βέ- βαιοι, ὡς οἱ ἐν τῇ Ἑσπερίᾳ ἀδελφοὶ ὑµῶν, ὅτι ἡ νίκη ἔσται ὑπὲρ τοῦ Τεκτονισµοῦ, ὡς πάντοτε [«προφητεία» µασονική, ἐπαληθευθεῖσα σήµερα!] θ’ ἀναγραφῶσιν ἐν τῇ ἱστορίᾳ ὡς µία ποµφολυγώδης ἀπόπειρα, ὅπως ἀποδείξη ὅτι καὶ ἐν αὐτῇ ἔτι ἡ ἐποχὴ τοῦ φωτός, ὑπάρχουσιν οἱ ἀπεργαζόµενοι τὴν ὑποδούλωσιν τοῦ πνεύµατος…

 Καὶ ὁ µεγαλοµασόνος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης (1896) τοῦ µασονικὸ-παπικοῦ πολέµου στὴν Εὐρώπη ἔκλεινε τὴν ἐµπρηστικὴ ὁµιλία του, λέγων καὶ ταῦτα: ….Προπίνω ὑπὲρ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς ἐργατῶν τῆς χειραφετήσεως τοῦ ἀνθρώπου!

Ἀναγκαία ἐπισήµανση παρὰ τοῦ γράφοντος: …Ἐν τῷ µεταξὺ ἡ φωτιὰ τῆς (ψευδεπίγραφης) σὲ πολλὰ ἐπίπεδα Ἐπανάστασης εἶχε ἤδη ἀνάψει σὲ ὅλον τὸν κόσµο, ἰδιαίτερα στὴν Εὐρώπη, ἐπιφέρουσα ἀνείπωτες καταστροφὲς καὶ παγκοσµίους πολέµους – ἐπὶ µαταίῳ – µὲ τὴν ἀποικιοκρατία τοῦ ∆υτικοῦ κόσµου ν’ ἀλλάζει ἁπλῶς ἔνδυµα… Ὑπογραµµίζουµε δέ, ὅτι οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ὑψηλῶν πρωταγωνιστῶν τῶν παγκόσµιων αὐτῶν καταστροφικῶν καταιγίδων ἦσαν Τέκτονες… Ἀπὸ τοὺς Μὰρξ καὶ Λένιν ἕως καὶ τοὺς γόνους µερικῶν βασιλικῶν οἴκων! (Λεπτοµέρειες περὶ αὐτῶν θὰ παρουσιάσουµε προσεχῶς). Λόγια, λοιπόν, λόγια καὶ µόνο λόγια! …∆ιότι, «ἐὰν ὁ Κύριος δὲν οἰκοδοµήση οἶκον, εἰς µάτην κοπιάζουσιν οἱ οἰκοδοµοῦντες αὐτόν· ἐὰν ὁ Κύριος δὲν φυλάξη πόλιν, εἰς µάτην ἀγρυπνεῖ ὁ φυλάττων». (Ἀπὸ τὴν Ἁγ. Γραφή).

Βασιλιάδες καὶ Αὐτοκράτορες ὑπῆρξαν οἱ προστάτες τῆς Μασονίας εἰς τὴν «πεφωτισµένην» Εὐρώπην!

Πόθεν ὅµως ὁ Τεκτονισµὸς – γενικότερα – ἀντλοῦσε τὴν ἰσχύ του γιὰ νὰ ἐπιτίθεται, τότε, µὲ τόση δύναµη ἐναντίον τοῦ Παπισµοῦ, καὶ µὲ ποία ἐπιµέρους ἀφορµή; Ἀπάντηση: Ἡ ἀφορµὴ δόθηκε κατὰ τὸ ἔτος 1896, ὅταν ἐγίνοντο – καὶ ἐγράφοντο – ὅσα σκληρότατα κατὰ τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας πρὶν ἀπὸ λίγο διαβάσατε. Τί ἔγινε, δηλαδή, τότε; -Ὀργανώθηκε ἕνα µεγάλο ἀντιτεκτονικὸ Συνέδριο στὴν πόλη Τρίδεντο (ἢ Τριδέντο) τῆς βόρειας Ἰταλίας. Τὸ Συνέδριο ἐκεῖνο θορύβησε τοὺς Τέκτονες, διότι συνοδευόταν – βεβαίως – καὶ ἀπὸ σκληρὲς ἀντιµασονικὲς δηλώσεις, ὅπως, πχ, ἡ ὡς ἑξῆς, ἔχουσα (ἐνδεικτικῶς καὶ σὲ περίληψη): …Ἡ γερµανικὴ ἐφηµερὶς das deutsche Adelsblaltt, λέγει, ὄργανον τοῦ Συνδέσµου τῶν Γερµανῶν Εὐγενῶν ἐδηµοσίευσεν ἐν τῷ φύλλῳ τῆς 18 Μαΐου ἐ.ἔ. [1896] ἀφήγησιν ἀθεϊστικῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τὴν ὁποίαν διοργάνωσεν ἐν Παρισίοις [τὴν πόλη τοῦ «Σκότους» -ἀντὶ τοῦ «Φωτός»!] ὁ Letzillazd, ὁ ἐπινοήσας τὸ πολιτικὸν βάπτισµα εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ θρησκευτικοῦ µυστηρίου, καὶ ἀφορµὴν λαβοῦσα ἐκ τῶν ὀργίων ἐκείνων ἐδηµοσίευσε τὰ ἑξῆς ἐναντίον τοῦ Τεκτονισµοῦ: Πῶς ὀνοµάζεται ἡ ἑταιρεία αὕτη, ἔγραψε τὸ ὄργανον τοῦ Συνδέσµου τῶν Γερµανῶν Εὐγενῶν, ἂν καλεῖται «Σύλλογος διαδόσεως τοῦ ἀθεϊσµοῦ» ἢ «Στοά», εἶναι σχεδὸν ἀδιάφορον, διότι ἐν πάσῃ περιπτώσει πρόκειται περὶ διαδηλώσεως τοῦ Τε- κτονισµοῦ καὶ τοῦ ἀληθοῦς τεκτονικοῦ πνεύµατος.

Ἡ «κτηνωδία», ἥτις εἶναι ἡ ἐσχάτη συνέπεια τοῦ ἀθεϊστικοῦ Τεκτονισµοῦ καὶ ὁ τελικὸς αὐτοῦ σκοπός… Αὐτά, µεταξὺ ἄλλων, ἔγραψε κατὰ τοῦ Τεκτονισµοῦ τότε ἡ προαναφερθεῖσα γερµανικὴ ἐφηµερίδα, ἡ προσκείµενη, προφανῶς, στὴν Παπικὴ Ἐκκλησία. Ἡ Μασονία δὲν ἔµεινε ἀδρανής. Γρήγορα κατέφυγε στὰ µεγάλα µέσα. Πῶς; ∆ιὰ τοῦ προστάτη αὐτῆς Φρειδερίκου-Λοπόλδου, πρίγκιπα τῆς Πρωσσίας ἀπευθύνθηκε στὸν ἴδιο τὸν Αὐτοκράτορα τῆς Γερµανίας! Ζητοῦσε τὴν προστασία του, ἔναντι τῶν ἐπιθέσεων τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας!

Ἰδοὺ ἕνα µικρὸ ἀπόσπασµα ἀπὸ τὴν ὑπὲρ τῆς Μασονίας ἀναφορὰ τοῦ πρίγκιπα αὐτοῦ πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα: Ἐν τῷ κυνηγετικῷ πύργῳ Glienicke τῇ 10/6/1896 Πρὸς τὴν Α. Μ. Τὸν Αὐτοκράτορα καὶ Βασιλέα Γαληνότατε καὶ ἰσχυρότατε Αὐτοκράτορ καὶ Βασιλεῦ, Εὐµενέστατε Αὐτοκράτορ, Βασιλεῦ καὶ Κύριε, Τὴ Ὑµετέρα Αὐτοκρατορικὴ καὶ Βασιλικὴ µεγαλειότητι ἐπιτραπήτω µοὶ νὰ ἐκθέσω µετὰ πάσης ἀφοσιώσεως τὰ ἑξῆς: Ὅτε κατὰ Φεβρουάριον τοῦ 1894 τῇ Ὑψηλῇ ἐπινεύσει τῆς Ὑµῶν Μεγαλειότητος ἀνέλαβον τὴν προστασίαν τῶν τριῶν ἐνταῦθα ἐγκατεστηµένων ἀρχαίων Πρωσσικῶν Μεγ. Ἀν. [Μεγ. Στοῶν] ἔσχον τὴν εὐκαιρίαν νὰ γνωρίσω ὅτι – πισταὶ εἰς τὶς παραδόσεις – αἱ ἐργασίαι αὐτῶν καὶ αἱ ἐργασίαι τῶν ὑπ’ αὐτὰς Στοῶν µοναδικὸν σκοπὸν εἶχον πρὸ ὀφθαλµῶν, ὅπως τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν θρησκείαν [!] καὶ τὰ χρηστὰ ἤθη, πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τὴν πατρίδα… Τούτου ἕνεκα µοὶ εἶναι λίαν λυπηραὶ αἱ ἐπιθέσεις κατὰ τοῦ Τεκτονισµοῦ… Ἀλλ’ ἰδιαιτέρως εἶναι ἄξιον οἴκτου, ὅτι ἡ ἐνταῦθα ἐκδιδόµενη «Γερµανικὴ Ἐφηµερὶς τῶν Εὐγενῶν» ἐπεδόθη εἰς τοιαύτης µορφῆς. Ὡς προστάτης τῶν τριῶν ἀρχαίων Μεγάλων Ἀνατολῶν [Μεγάλων Μασονικῶν Στοῶν] τῆς Πρωσσίας θεωρῶ καθῆκον µου νὰ προστατεύσω ταύτας (…). Εὐπειθέστατος, Φρειδερίκος Λεοπόλδος, Πρίγκιψ τῆς Πρωσσίας…. (Ἐπαναλαµβάνουµε τὴν πηγή µας: Τεκτ. πέρ. Ἀθηνᾶ, 1896, σελ. 41-54).

Ποῖον, ἐν τέλει, ἦτο τὸ ἀποτέλεσµα τῶν ἐνεργειῶν τῶν ὑψηλῶν ἐκείνων προσώπων τῆς τότε(;) «δαιµονιώδους Εὐρώπης»;

Ἐπεβλήθη εἰς τὴν «Γερµανικὴν Ἐφηµερίδα τῶν Εὐγενῶν» ν’ ἀναιρέσει ὅσα κατὰ τοῦ Τεκτονισµοῦ ἐξήµεσε, καὶ ἔπραξε τοῦτο αὕτη µὲ ὕφος µαστιγωθένος κυνός…(!) Ἡµέτερο σχόλιο: Φαίνεται λοιπὸν ὅτι ΚΑΙ τότε (ΚΑΙ τότε!) τὸ τµῆµα ἐκεῖνο τῆς ἐντελῶς ἄθεης γαλλικῆς Μασονίας, συνεπικουρούµενο ἀπὸ τοὺς κλώνους τῶν Ροδοσταύρων καὶ τῶν «Πεφωτισµένων τῆς Βαυαρίας» τῶν – ILLUMINAT – θὰ ἦταν ἰσχυρότερο τῆς ἰσχυρῆς (κατὰ κόσµον) Παπικῆς Ἐκκλησίας. Φτάσαµε ἔτσι στὸ σηµεῖο, κατὰ τὶς ἡµέρες µας (ἀπὸ τὴ Β΄ Βατικανικὴ Σύνοδο (1962-1965) καὶ µετὰ) ἡ ἰσχυρὴ εἰσέτι Παπικὴ Ἐκκλησία νὰ κάνει τὸ πρῶτο βῆµα πρὸς τὸν ἰσχυρότερο Τεκτονισµό, γιὰ τὸ «παύσατε πῦρ» µεταξύ τους!

Αὐτὰ θὰ τὰ εἰποῦµε ἐδῶ, ἀπὸ τὸ ἑπόµενο φύλλο τοῦ ὁµολογιακοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», τὸν ὁποῖο κρατᾶτε στὰ χέρια σας. Θὰ θέλαµε ὡστόσο ἐκ τῶν προτέρων νὰ εἰποῦµε, τώρα, ὅτι ἡ σοβαρότητα τῆς ὅποιας, ἐπιτευχθείσης, συµφιλίωσης µεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν µεγίστων ∆υνάµεων τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ κόσµου ὁλόκληρου, δηλαδὴ τοῦ Παπισµοῦ καὶ τῆς Μασονίας, ἡ σοβαρότητα τῆς συµφιλίωσης αὐτῆς –ἐπαναλαµβάνουµε – µοιάζει νὰ διέφυγε τῆς προσοχῆς µέρους τῆς ∆ιοικήσεως τῆς ἑλλαδικῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας.

Εἰς τί συνίσταται ἡ «σοβαρότητα» αὐτή;

-Μὰ ὅταν τὰ δύο «Θηρία» ποὺ ἄλλοτε ἐµάχοντο σκληρὰ µεταξύ τους «συµφιλιώνονται», τότε ἀκριβῶς εἶναι ποὺ τὰ «πρόβατα» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας κινδυνεύουν διπλά… Καὶ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας θὰ δέχεται ἀπὸ κοινοῦ τώρα, διπλά, τὶς ὅποιες πιέσεις, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴ συµµετοχή της εἰς τὸν ἐπάρατο Συγκρητιστικὸν Οἰκουµενισµό… ∆ὲν εἶναι περίεργο, ὅτι αὐτὸ τὸ «παύσατε πῦρ» µεταξὺ τοῦ Παπισµοῦ καὶ τῆς Μασονίας, τὴν σοβαρότητα δηλαδὴ αὐτῆς τῆς εἰρήνευσης, ΠΡΩΤΟΣ ἀντιλήφθηκε ὁ (ὡς Μασόνος¹ ἀναφερόµενος ἀπὸ τοὺς Τέκτονες!) ἐπὶ µακρὰν σειρὰν ἐτῶν στενότατος συνεργάτης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, ὁ Ἁµίλκας Ἀλιβιζᾶτος!

Ἔγραψαν σχετικῶς ἐπ’ αὐτοῦ οἱ Τέκτονες: «∆ὲν νοµίζοµεν ὅτι εἶναι ἐκτὸς τοῦ ἐνδιαφέροντος οἱουδήποτε χριστιανοῦ τὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο εἶδε τὸ φῶς πρὸ τεσσάρων ἐτῶν. Εἶναι ἡ στροφὴ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκδηλωθεῖσα οὐχὶ µόνον ἔναντι τοῦ Τεκτονισµοῦ, διὰ τῆς τετραετίαν ἐργασθείσης συνόδου τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν ἐγκυκλίων τῶν δύο τελευταίων Παπῶν. Ἡ µεταστροφὴ αὐτὴ τῆς Καθ. Ἐκκλησίας ἐκρίθη παγκοσµίως ὡς ἱστορικὸν γεγονὸς παγκοσµίου σηµασίας. Ὁ δὲ ἀείµνηστος καθηγητὴς καὶ ἀκαδηµαϊκὸς Ἀλιβιζᾶτος, γνωστὸς ὡς προελέχθη κύρους θεολόγος καὶ γνώστης τῶν παρ’ ἡµῖν ἐκκλησιαστικῶν πραγµάτων, ἴσως ὅσον οὐδείς ἄλλος, ἐχαρακτήρισε τὸ ἔργον τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ «ὡς τὸ σπουδαιότερον ἐκκλησιαστικὸν γεγονὸς τοῦ αἰῶνος, τὸ ὁποῖον ἡµεῖς διὰ τὰς ἐκκλησιαστικὰς καὶ πολιτικὰς ἀθλιότητάς µας, ἀφήσαµεν νὰ παρέλθη ἀπαρατήρητον» (Τεκτονικὸν ∆ελτίον 1970, σελ. 401, Τεκτονικὸν ∆ελτίον 1972, σελ. 258).

Αὐτὰ ἐδήλωσε ὁ Ἀλιβιζᾶτος, γνωρίζοντας – βεβαίως – «ἀπὸ µέσα» τὰ πράγµατα, ἐκκλησιαστικῶς καὶ µασονικῶς…

 (Ἀπὸ τὸ ἑπόµενο φύλλο: Οἱ προσπάθειες γιὰ τὴ «συµφιλίωση» Παπισµοῦ καὶ Τεκτονισµοῦ).

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Σηµείωσις: «Μασόνος» ὁ Ἁμίλκας Ἀλιβιζᾶτος, στὸν Πυθαγόρα ἔτους 1990, τεῦχος 31-31, σελ. 22.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ  3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

egolpio.wordpress