Ἡ ροδιά στόν τάφο τοῦ Ἁγίου Ἱερόθεου πού ἀπό τόν καρπό της οἱ στεῖρες τεκνοποιοῦσαν. Θαυμαστά γεγονότα στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἱερόθεου Μεγάρων ὑπό Ἰσιδώρας Μοναχῆς

Μάλιστα βεβαιώνει ότι καί εις τούς χρόνους του πάππου της τούτου (δηλαδή πριν πέντε γενεές) υπήρχε ήδη η ροδιά εις τον τάφο του Αγίου καί εκ του καρπού της ελάμβανον αι στείρες καί τεκνοποιούσαν.

Τό 1894, διηγείτο εις τά παιδία καί τά εγγόνια της η Ξένη Ιωάννου Οίκονομοπούλου (του «Γιαννάτση του ’Κονόμου») ήτο 6 ετών καί μαζί μέ την αδελφήν της καί το γαμβρόν της, το επώνυμον Μπράβου, αλλά καί μέ κάποιον Εφοριακόν υπηρετούντα είς τά Μέγαρα, ονόματι Βελέντζα καί μέ την σύζυγόν του, μέ κάρο, ανέβηκαν εις το διαλελυμμένον Μοναστήρι του Κυπαρίσσου διά να προσκυνήσουν καί ανάψουν τά κανδήλια. Εκεί διαπίστωσαν, ότι δεν είχον φωτιά διά να ανάψουν τά κανδήλια. ’Ήλπιζον ότι κάποιος μοναχικός άνθρωπος, τακτικώς ερχόμενος καί περιποιούμενος τον Ναόν, λεγόμενος από τούς Μεγαρείς «Ακουλές» θα ήτο εκεί καί θα τούς προμήθευε φωτιά.

Ο Ακουλές ήτο άνθρωπος καλόγνωμος, φορούσε φουστανέλες καί πολλάκις ανεβοκατέβαινε μέ τό κάρο εκ της πόλεως είς την Μονήν.

Προμήθευε φωτιά, όμως ο κανδηλάπτης αυτός έλειπε. Όταν  ητοιμάζοντο να φύγουν λυπημένοι, διότι ενώ ετοίμασαν τά κανδήλια, δεν μπορούσαν να ανάψουν αυτά, η μικρά Ξένη είδε πρώτη τό κανδήλι της Παναγίας εις τό τέμπλο να ανάβει από μόνον του καί πλήρης χαράς καί θαυμασμού φώναξε τούς λοιπούς καί πάντες θαύμασαν καί προσκύνησαν καί λαμβάνοντες φωτιά άναψαν καί τά λοιπά κανδήλια του Ναού.

Εις τον τάφο του 'Αγίου Ιεροθέου, ευρισκόμενο είς τό νότιον μέρος τού Ναού, είναι φυτεμένη μία ροδιά. Τό δένδρο τούτο υπάρχει καί διατηρείται κατά τρόπον θαυμαστό. Καθ’ όσον εφάπτεται τού τοίχου τού Ναού, ούτως ώστε να μην έχουν τρόπον να απλωθούν αι ρίζαι του προς όλας τάς πλευράς. Χωρίς δε την παραμικρόν περιποίησιν τό δένδρο αυτό παραμένει χρόνους δυσαριθμήτους, αφού ήδη υπήρχε πριν την επανίδρυσιν της Μονής πολλά χρόνια, καθώς μαρτυρούν υπερήλικες Μεγαρείς, οι όποιοι τό ενθυμούνται, όταν επεσκέπτοντο την Μονήν εις τά παιδικά των χρόνια. Καί μάλιστα τό δένδρο ήτο από τότε, όχι νεόφυτον, αλλά όπως καί σήμερα, δίδων τον ευλογημένο καρπό του, προς θεραπεία νόσων καί της στειρώσεως. Ώς δε είδομεν ανωτέρω εις τό χειρόγραφον, η ύπαρξης της Ροδέας αυτής εις τον τάφο τού Αγίου αναφέρεται υπό τού συντάξαντος τον βίο τού αγίου κατά τό έτος 1794, άρα είναι δένδρο ηλικίας τουλάχιστον δυόμιση αιώνων. Ο καρπός τού δένδρου τούτου, δεν είναι όπως τά συνηθισμένα ρόδια, πού γνωρίζομεν. Παραμένει πάντοτε είς μορφήν πρωτογενή, καί προτού ολοκληρώσει την ανάπτυξίν του πέφτει μόνον του εις την γην την Άνοιξιν, περί το άγιον Πάσχα. Τά ρόδια ταύτα φυλάσσονται ευλαβώς, καί δίδονται είς τούς πιστούς, πού θέλουν να τά γευτούν εκ πίστεως. Συνιστάται δε είς αυτούς να νηστεύσουν πρώτα τρεις ημέρες, να τό δράσουν εις ολίγον νερό καί να τό πιουν νηστικοί. Εκ της πίστεώς των δε καί διά πρεσβειών τού 'Αγίου λαμβάνουν την θεραπεία της νόσου.

Ο  Αγιος χαρίζει την υγεία εις τούς ασθενείς καί κυρίως χαρίζει τέκνα εις τας μετά πίστεως προσερχομένας στείρας γυναίκας. Μη έχοντας σκοπόν να δημοσιεύσωμε τά θαύματα του Αγίου, καθόσον είναι γνωστός εις όλους ως θαυματουργός, δεν σημειώναμε ποτέ τά ονόματα των κατά καιρούς θεραπευθέντων καί των παιδιών, τά οποία εγεννήθησαν από τό ρόδι του Αγίου.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΤΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ. 2008

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/09/blog-post_86.html