La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita SEGUNDA PARTE Capítulo 8

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

La guerra invisible, san Nicodemo el Aghiorita

SEGUNDA PARTE

Capítulo 8 El examen de conciencia

Para el examen de conciencia piensa tres cosas: los errores de cada día, la causa de estos y la mezquindad y la predisposición que tienes para luchar y adquirir las virtudes contrarias. Para los errores haz aquello que te dije al capítulo 26 (qué debemos hacer cuando estamos heridos, etc.). Para la causa de estos oblígate y esfuérzate a ti mismo a luchar para destruirla y echarla por tierra. Para que estés con buen ánimo y deseo de hacer esto y adquirir las virtudes, debes fortalecer tu voluntad en no tener fe en ti mismo, es decir, no confiar de ti mismo y tener la confianza, la esperanza y el ánimo a Dios, con la oración y con el odio a las praxis de la maldad y con el deseo a las praxis de la virtud correspondiente.

Περί πειρασμῶν. Ἀββᾶ Δωροθέου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί πειρασμῶν. Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἔργα Ἀσκητικά. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία στίς 04-02-2009

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

«Καθόλου δέν πρέπει νά θυμώνει κανείς μέ ἄνθρωπο ἤ νά βάζει τίς φωνές. Τί γεννᾶ τόν θυμό, καί τί τόν θεραπεύει.»

Τοῦ ἀββά Κασσιανοῦ

Αὐτός πού θέλει νά ἀγωνιστεῖ στόν πνευματικό ἀγώνα σύμφωνα μέ τούς κανόνες, ἄς εἶναι ξένος ἀπό κάθε ἐλάττωμα ὀργῆς καί θυμοῦ, καί ἄς ἀκούσει τί ἐντολή τοῦ δίνει τό “σκεῦος τῆς ἐκλογῆς”¹, ὁ Παῦλος: «Κάθε ἔχθρα καί ὀργή καί θυμός καί κραυγή καί βλασφημία», λέει, «νά φύγει μακριά ἀπό ἐσᾶς, μαζί μέ κάθε κακία»². Μέ τό νά πεῖ “κάθε...”, δέν μᾶς ἄφησε καμιά ἀφορμή θυμοῦ, εἴτε ὡς ἀναγκαία εἴτε ὡς εὔλογη.

Ὅποιος λοιπόν θέλει νά διορθώσει τόν ἀδελφό του πού σφάλλει, ἤ νά τοῦ ἐπιβάλει κάποια τιμωρία, ἄς φροντίσει νά κρατήσει τόν ἑαυτό του ἀτάραχο, μήν τυχόν, θέλοντας νά γιατρέψει ἄλλον, ἀρρωστήσει ὁ ἴδιος, καί ἔτσι τοῦ ποῦν τό γνωστό ρητό τοῦ Εὐαγγελίου: «Γιατρέ, γιάτρεψε τόν ἑαυτό σου»³ καί ἐπίσης: «Γιατί βλέπεις τό σκουπιδάκι στό μάτι τοῦ ἀδελφοῦ σου καί δέν νιώθεις ὁλόκληρο δοκάρι στό δικό σου μάτι;»⁴.

Ἱερομάρτυρας ἅγιος καί ὁμολογητής Ὀνούφριος, Ἀρχιεπίσκοπος Κούρσκ. Εἶδα τόν Ὅσιο Ὀνούφριο, μέρος πρῶτο

Ίερομάρτυς Όνούφριος (Γκαγκαλιούκ), αρχιεπίσκοπος Κούρσκ

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ Όνούφριος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1889 στο χωριό Ποσάντ-Όπόλε της επαρχία Λούμπλιν στην Ανατολική Πολωνία. Κατά το Βάπτισμά του έλαβε το όνομα Αντώνιος.

Ό πατέρας του Μάξιμος Γκαγκαλιούκ ήταν ουκρανικής καταγωγής από την επαρχία Ποντόλσκ. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ως δεκανέας του πυροβολικού σε διάφορα φρούρια ΤΕΕ Πολωνίας. Όταν απολύθηκε, διορίστηκε δασοφύλακας στην επαρχία Λούμπλιν. Εκεί γνώρισε και νυμφεύθηκε τη φτωχή Πολωνή Αικατερίνα, μέ την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Το σπίτι, όπου έμεναν, βρισκόταν έξι χιλιόμετρα περίπου μακριά από το πιο κοντινό χωριό και τριάντα οκτώ χιλιόμετρα μακριά από την πιο κοντινή πόλη Νέα Αλεξάνδρεια. Μην έχοντας, λοιπόν, συχνές επαφές μέ άλλους ανθρώπους, τά μέλη της οικογένειας, και ιδιαίτερα τά παιδιά μέ την αποκλειστική καθημερινή τους συναναστροφή απέκτησαν έναν στενό ψυχικό σύνδεσμο.

Ἡ ἐκκοσμίκευση στήν θεολογία (Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Ἁγ. Βλασίου Ἱερόθεος)

Ὁ ὅρος «ἐκκοσμίκευση» χρησιμοποιεῖται, ἰδιαιτέρως τόν τελευταῖο καιρό, πολύ συχνά, ἀλλά ὁ κάθε ἕνας χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο αὐτό, γιά νά κατηγορήσει κάποια θεολογική ἔκφραση, ποὺ χρησιμοποιεῖται ἀπό κάποιον ἄλλον, μέ τόν ὅποιον διαφωνεῖ. Στήν οὐσία, χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο αὐτό, γιά νά ἐξάρει τήν δική του θεολογία, τήν ὁποία συνήθως θεωρεῖ ὡς αὐθεντική. Βεβαίως, ὁ ὅρος «ἐκκοσμίκευση», γιά τήν θεολογία, χρησιμοποιεῖται γιά νά χαρακτηρίσει τήν δυτική θεολογία (σχολαστική καί προτεσταντική), ἡ ὁποία ἀποδεσμεύτηκε ἀπό τήν νηπτική – ἡσυχαστική παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ταυτισθεῖ εἴτε μέ τόν στοχασμό – λογοκρατία εἴτε μέ τόν ἠθικισμό – ἠθικοκρατία.

Αὐτό, κατ’ ἐπέκταση, σημαίνει ὅτι, ὅταν μερικοί Ὀρθόδοξοι θεολόγοι προσπαθοῦν νά θεολογοῦν μέ τίς προϋποθέσεις καί τά δεδομένα τῆς δυτικῆς θεολογίας, καί στήν πραγματικότητα ἀποδεσμεύονται ἀπό τήν ἡσυχαστική παράδοση, ποὺ εἶναι ὁ ὀρθόδοξος τρόπος τοῦ θεολογεῖν, τότε ζοῦν τήν ἐκκοσμίκευση σέ ὅλο το βάθος της.

Ἡ θεραπευτική τῆς ἀκηδίας (Jean Claude Larchet)

Κατά την περιγραφή του πάθους της ακηδίας είδαμε την ιδιαιτερότητά του: καταλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της ψυχής, κινητοποιεί σχεδόν όλα τα πάθη, και επομένως σημαίνει το θάνατο όλων των αρετών. Επίσης, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πάθη, η ακηδία δεν επιδέχεται θεραπεία και αντικατάσταση από κάποια αρετή, ειδικά αντίθετη προς αυτή. Διδάσκει σχετικά ο Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης: «Τα μεν λοιπά πάθη, μια τινι αρετή καταργείται καθ’ έκαστον· ακηδία δε […] περιεκτικός θάνατος [Σ.τ.μ.: Θάνατος που περιέχει όλα τα κακά και περισφίγγει τον άνθρωπο απ’ όλες τις πλευρές] [εστίν]» (Κλίμαξ). Η συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα απαιτεί μία πολύμορφη θεραπευτική, όπως υπογραμμίζει ο Άγιος Ιωάννης Κασσιανός: όποιος επιθυμεί να διεξάγει σύμφωνα με τους κανόνες τον αγώνα της τελείωσης οφείλει να […] μάχεται σ’ όλα τα μέτωπα το καταστροφικό τούτο πνεύμα [Σ.τ.μ.: Με την έννοια του πάθους] της ακηδίας (De institutis coenobiorum).

Πῶς χρησιμοποιεῖ ὁ Μωάμεθ τήν Ἁγία Γραφή;

Ο Μωάμεθ, όποιο γεγονός από την εβραϊκή Βίβλο και το Ευαγγέλιο χρησιμοποιεί, το παρουσιάζει διαφοροποιημένο. Υπάρχει, όμως, το ερώτημα: άλλα αποκάλυψε ο Θεός στο Μωυσή κι άλλα στο Μωάμεθ; Άλλα είδαν οι μαθητές του Χριστού κι άλλα φωτίσθηκε ο Μωάμεθ;

Αν πούμε ότι οι Εβραίοι τροποποίησαν και τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης και τις προφητείες για τον Μωάμεθ, αυτό δεν είχε κανένα ευεργέτημα γι’ αυτούς. Γιατί το έκαναν; Ο Μωάμεθ 1.600 και 2.000 χρόνια μετά ήρθε και τα διόρθωσε. Πως ο Θεός άφησε το λαό Του τόσα χρόνια στην πλάνη;

Κυριακή Α' νηστειῶν (Τῆς Ὀρθοδοξίας): Ἀπόστολος-Εὐαγγέλιο-Ὁμιλία γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

 Ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 24 - 26

²⁴ Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, ²⁵ μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, ²⁶ μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ, ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 32 - 40

³² Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ἰεφθάε, Δαυῒδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, ³³ οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ³⁴ ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ³⁵

Λόγοι Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος

Επιφανειακή ηρεμία
Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.

Λόγος Θ΄ Περί μνησικακίας

Ας ζητούμε Γέροντες που μας θεραπεύουν
Ας μη ζητούμε Γέροντες προγνωστικούς και προορατικούς, αλλά προ πάντων και οπωσδήποτε ταπεινούς και κατάλληλους για την θεραπεία των ασθενειών μας – πράγματα πού θα φαίνονται και από τον τρόπο της ζωής τους και από τον τόπο και την κατάσταση της ασκήσεώς τους.

«Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ δέν θά περπατήσει στό σκοτάδι ἀλλά θά ἔχει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. Η΄ : 12)

Ἡ θεία αὐτή προσευχή, ἡ ἐπίκληση τοῦ Σωτήρα μας, τό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, εἶναι καί χορηγός θείου φωτισμοῦ. Διότι ὁ Χριστός εἶναι τό ἀληθινό φῶς καί μεταδίδει ἀπό τή λαμπρότητα καί χάρη Του σ᾿ αὐτούς πού Τόν ἐπικαλοῦνται».

(Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης,

Περί τῆς ἱερᾶς καί θεοποιοῦ προσευχῆς,

Φιλοκαλία Ε΄, 60-61)

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό: «ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ»