«Ἐπιστροφή στούς πρώτους ἀγῶνες – Ἐναλλακτική λύσις»

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Ἀφοῦ, λοιπόν, ὅπως εἴπαμε, ὁ Γέροντας ἀπαγόρευσε αὐστηρά στόν ἀρχάριον ἀγωνιστήν τίς πολλές γονυκλισίες, τότε ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ προβληματιζόταν, πῶς νά ἐξαγοράση πιό ἐποικοδομητικά τόν καιρόν του. Ὥριμος ἀπό τόν κόσμον καί ἀρκετά ἔμπειρος, ἀλλά καί μελετημένος, ἐννόησεν ἤδη ἐμπράκτως πόσην ἀξίαν ἔχει ἡ ὑπακοή, ἡ προθυμία, ἀλλά καί θυσία ὑπέρ τῶν ἄλλων. Ἐννόησεν ἀκόμα πόσος καρπός δρέπεται ἀπό τίς κατσάδες, καταφρονήσεις, περιφρονήσεις κλπ. Ἀκόμα κατάλαβε, ὅτι ἐφ᾿ ὅσον αἰσθάνεται ἄνετες τίς δυνάμεις του, ἀντί γιά γονυκλισίες, καλύτερα εἶναι νά ἀναλώση ὅλην τήν ἀγρυπνίαν μέ συνεχεῖς ὀρθοστασίες, μέ τήν ὑπερκοπιαστικήν ἐκείνην αὐτοσυγκέντρωσιν, ὥστε σάν σκληρός τύραννος ν᾿ ἀπαγορεύη στόν νοῦ του νά ἐξέρχεται ἀπό τό καθαρό νόημα τῆς μονολογίστου εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», «Ὑπεραγία Θεοτόκε», εἴτε ὅ,τι ἄλλου εἴδους ἀμέσου κοινωνίας μετά τοῦ Δημιουργοῦ μας.

Ὅσον ἀφορᾶ αὐτόν τόν τρόπον ἀγῶνα, εὕρισκε καί τόν Γέροντά του ὑπερβολικά σύμφωνον. Γι᾿ αὐτό συχνά πυκνά στά καθημερινά ἀθλήματά του, ὁ γενναῖος ἀγωνιστής ἀνταμοιβόταν μέ διαφόρου εἴδους τεχνητές λοιδωρίες, ὀνειδισμούς, ἐξευτελισμούς, μέ ἀποκορύφωμα καί....ἕνα – δυό ξυλοδαρμούς!

..........

Ἡ αὐτομεμψία εἶναι ἕνα ὅπλο ἀπαραίτητο στήν προσευχήν. Αὐτή στούς ἀγωνιστές φθάνει μέχρι θυμοῦ. Ἐχθρός πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας. Τότε ζητοῦμε τήν ἐκδίκησιν. Διψοῦμε πόνον, κακουχίαν. Τότε μάλιστα πέφτει ἡ ἁγία ράβδος σάν βροχή. Τότε καταλαβαίνεις ὅτι πράγματι “τό ξύλο βγῆκε ἀπό τόν παράδεισον”.

Ὅλα αὐτά πού λέω εἶναι σωστά καί καλά. Καί ὅμως ὅταν μοῦ ἔκαμε τό γυμνάσιον αὐτό ἄλλος καί μάλιστα ὁ Γέροντάς μας, παραλίγο νά μήν τό σηκώσω.

• Ἔλα δῶ ἐσύ ρέ. Παπᾶς εἶσαι ἐσύ ρέ ἀθεόφοβε, πού κρατᾶς στά χέρια σου τόν Χριστόν....;

Μαζί μέ τήν κατσάδαν νά κι ἕνα δυό χαστούκια. Ἔ, λοιπόν, ἐδῶ δέν τά ᾿βγαλα πέρα· μπορῶ νά πῶ ὅτι αὐτό τό βραβεῖο τό ᾿χασα καί μάλιστα, ὅταν ἀκουσα σάν ἀποκορύφωμα τόν Γέροντα νά λέει, “αὔριο ἔχεις κανόνα· δέν θά λειτουργήσης”, ἔφυγα στό κελλί μου μέ ἀσταμάτητα κλάματα, ὄχι ὅμως δάκρυα ταπεινά, ἀλλά ἀπό παράπονο καί αὐτοδικαίωσι.

“Βρέ, λέω, ἐγώ γίνομαι θυσία γιά ὅλους· δουλεύω, ἀγρυπνῶ, προσέχω τήν γλῶσσα μου, ..... Τί κακό βλέπει σ᾿ ἐμένα ὁ Γέροντάς μου· ναί, εἶναι ἅγιος, ἀλλά ἐδῶ σάν ἄνθρωπος πέφτει ἔξω”.

Δέν ἄργησα ὅμως νά καταλάβω, ὅτι ἔδωσα ἀνώτερες ἐξετάσεις, ἀλλά ἔμεινα στάσιμος.

Ξανά τό γυρίζω στήν αὐτομεμψία. Κτυπῶ ξανά ξύλο καί λέω:

“Ἄχ, ἀλλοίμονό σου ταλαίπωρε, πόσον ἐγωϊσμόν ἔχεις! Μόνος σου, μέ τό θέλημά σου, ἔσπασες τά πόδια σου στό ξύλο. Δυό χαστουκάκια σάν χάδια ἦταν τοῦ Γέροντά σου καί ὅμως σοῦ φάνηκαν ἀσήκωτα. Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Γέροντα, ποῦ ἡ πίστις, ποῦ ἡ ὑπακοή μέχρι θανάτου;”.

Ἀφοῦ ἀνεπιτυχῶς τέλος πάντων ἔδωσα καί σ᾿ αὐτό τό μάθημα ἐξετάσεις, δέν ἄργησεν ὁ πονόψυχος Γέροντάς μου νά μέ ξανακαλέση. Μέ σφίγγει στήν ἀγκαλιά του καί σιωπηλά μ᾿ ἕνα ποτάμι δάκρυα, ἐκένωσεν ὅλην τήν ἀσυγκράτητην ἀγάπην του. Μοῦ τήν μετέδωσεν τόσον ἔντονα, ὥστε μπῆκε μέσα μου μιά ἀπερίγραπτη ἀγαλλίασις, ἡ ὁποία καί συνεχίστηκε ὅλην ἐκείνην τήν νύχτα. Ὅποιος ζήσει αὐτήν τήν χαράν, λέγει στόν Χριστόν:

“Τί εἶναι αὐτό πού ζῶ Κύριε; Ἄραγε ἔχει πιό μεγάλην ἀπ᾿ αὐτήν τήν χαράν καί ἀγαλλίασιν πού αἰσθάνομαι τώρα κοντά σου;”

Καί ὅμως αὐτό δέν εἶναι οὔτε ἕνα ψίχουλο ἀπό τόν ἀπέραντον ὠκεανόν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μας. Αὐτό μοῦ τό ἐβεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Γέροντάς μου, ὅταν ἐκστατικός ἔτρεξα μετά ἀπ᾿ αὐτήν τήν ἐμπειρίαν νά τοῦ πῶ, ὅτι σήμερα ἀξιώθηκα νά εἶμαι ὁ πιό εὐτυχισμένος ἄνθρωπος στήν γῆ. Καί ὁ Γέροντας:

“Παιδί μου, σοῦ ἔδωσεν ἕνα ψιχουλάκι ὁ Κύριος ἀπό τόν ἀπέραντον ὠκεανόν τῆς ἀγάπης του. Φρόντισε ὅσο μπορεῖς νά ἐκμεταλλεύεσαι κάθε εὐκαιρίαν, κάθε πειρασμόν, κάθε καταφρόνησιν, κάθε θλῖψιν, γιά νά γνωρίσης καί ἄλλην πιό ἀνώτερην κατάστασιν ἀπ᾿ αὐτήν”». 

 

συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἰωσήφ Μ.Δ.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ ἁπλοϊκός ἡγούμενος καί

διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς”

Ἐκτύπωση, Βιβλιοδεσία: ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κεντρική Διάθεση: Βιβλιοπωλεῖον «ΛΥΔΙΑ»

Καμβουνίων 1, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ τηλ. 2310237-412

Τά ἔσοδα θά διατίθενται γιά φιλανθωπικούς σκοπούς.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τό βιβλιοπωλεῖο «ΛΥΔΙΑ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/