Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. «Νά τό θυμᾶστε φίλοι μου! Σ’ αὐτό τό σημεῖο θά χτιστῆ ἕνα Μοναστήρι, καί πολλοί ζωντανοί καί νεκροί θά βροῦν ἐδῶ ἀνάπαυση».

 Εχουμε αναφέρει στά προηγούμενα κεφάλαια τόσες περιπτώσεις καί ενδεικτικά γεγονότα, τά οποία μάς έπεισαν γιά τό γνήσιο Θείο χάρισμα της διόρασης, πού είχε ο Στάρετς Θεόφιλος. Κι επιπλέον, γιά τήν σύνεση καί την ακρίβεια μέ την οποία τό χρησιμοποιούσε, για νά συμβουλεύη καί νά διορθώνη τις ψυχές, σ’ αύτόν τόν μάταιο κι αμαρτωλό κόσμο.

 Στά όσα άναφέρθηκαν, προσθέτουμε μερικά ακόμα γεγονότα σχετικά μ’ αυτό το χάρισμα του μακαρίου.

1)      Το πρωινό της 14ης Αύγουστου 1852, ο μακάριος ξεκίνησε με το κάρο του από το Κιτάγιεφ γιά την Λαύρα. Ήταν παραμονή της γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καί ο Θεόφιλος σκόπευε νά περάση μιά νύχτα καί μιά ημέρα εκεί. Καθώς προχωρούσε μέσα στό δάσος, εκεί κοντά όπου τώρα βρίσκεται τό ερημητήριο Πρεοπραζένσκαγια, ο ταύρος έστριψε πρός τά δεξιά σάν νάχε χάσει τόν δρόμο, αλλά ο Στάρετς απορροφημένος στό Ψαλτήρι του, δέν τό πρόσεξε κι ο ταύρος συνέχισε τήν πορεία του μέσα στό πυκνό δάσος. Κάποιοι ξυλοκόποι πού βάδιζαν εκεί από τό πλησιέστερο χωριό, παρατήρησαν αυτό τό λάθος κι άρχισαν νά φωνάζουν πρός τόν Στάρετς:

«Μπάτουσκα! Ό ταύρος σου χάθηκε. Κοίτα, δέν πάει από τόν σωστό δρόμο».

Ο μακάριος, μή θέλοντας νά διακόψη τήν μελέτη τού Ψαλτηρίου, γύρισε πρός τό μέρος τους καί είπε:

«Αφήστε τον νά πάη στόν δρόμο του. Αυτός ξέρει καλύτερα από μας τι ανάγκη υπάρχει εκεί πού πάει. Έτσι θά μπορέσω νά προσευχηθώ στόν Θεό σ’ εκείνο τό μέρος».

 Καί μ’ αυτά τά λόγια πήδηξε από το κάρο του, πήρε ένα τσεκούρι από τούς άντρες, έκοψε ένα δεντράκι καί πελέκησε ένα μικρό Σταυρό από τό ξύλο του. Εκείνο τόν καιρό, σ’ όλη τήν περιοχή πού σήμερα βρίσκεται τό ερημητήριο Πρεομπραζένσκαγια, υπήρχαν τόσο πυκνά κι’ άδιαπέραστα δάση, πού κανείς δέν φανταζόταν ότι κάτι θά μπορούσε νά χτιστή εκεί.

Ο μακάριος Θεόφιλος όμως, προβλέποντας με τό πνεύμα του την μελλοντική δόξα του τόπου, προσευχήθηκε στον Θεό, (καί όπως κάποτε ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, είχε στερεώσει έναν Σταυρό στά βουνά του Κίεβου), έτσι κι αυτός, φύτεψε στην γη τον Σταυρό του, στό μέρος εκείνο καί είπε:

«Νά τό θυμάστε φίλοι μου! Σ’ αυτό τό σημείο θά χτίστη ένα Μοναστήρι, καί πολλοί ζωντανοί καί νεκροί θά βρουν εδώ ανάπαυση».

Ό,τι προφήτεψε εκπληρώθηκε. Το 1872, στό μέρος όπου ο Θεόφιλος έστησε τόν Σταυρό του, άρχισαν νά χτίζωνται τά πρώτα οικοδομήματα του ερημητήριου Πρεομπρατζέσκαγια καί κατοίκησαν σ’ αυτό, όσοι αναζητούσαν τήν ειρήνη γιά τήν σωτηρία τής ψυχής τους· καί όσοι απ’ αυτούς αναπαύθηκαν, τούς έθαψαν εκεί, προσδοκώντας στήν γαλήνη, τήν φοβερή ημέρα της Θείας Κρίσης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html