«Ἡ χριστιανική ἀγάπη σοῦ ἐπιβάλλει νά ᾿ σαι μέ κάθε τρόπο ἐπιεικής στά σφάλματα τοῦ πλησίον»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ἄν ἐξαιρέσουμε τήν ἀληθινή ἀγάπη, ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶναι ἀπάτη, πλάνη τῶν αἰσθήσεων. Ἄν κάποιος φίλος σοῦ φερθεῖ ψυχρά, περιφρονητικά, ἄξεστα καί προσβλητικά, νά λές:

«Αὐτή εἶναι ἀπάτη τοῦ ἐχθροῦ». Ἄν μέσα σου ξεσηκωθεῖ κάποιο αἴσθημα μίσους, λόγω τῆς ψυχρῆς καί περιφρονητικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ φίλου σου καί σ᾿ ἐνοχλεῖ, νά λές:

«Αὐτή εἶναι δική μου αὐταπάτη· ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς ἀγαπῶ τό φίλο μου ὅ,τι κι ἄν μοῦ ᾿χει κάνει· δέ θέλω νά τόν βρεῖ κάποιο κακό, γιατί αὐτό εἶναι πού θέλει ὁ ἐχθρός· θά εἶμαι ἐπιεικής στό σφάλμα του, γιατί τό ἴδιο συμβαίνει καί σέ μένα· ἔχουμε κι οἱ δυό μας τήν ἴδια ἁμαρτωλή φύση».

Ἰσχυρίζεσαι πώς ὁ φίλος σου ἁμαρτάνει κι ἔχει μεγάλα ἐλαττώματα;

Τά ἴδια ἔχεις καί σύ.

Λές πώς δέν τόν ἀγαπᾶς ἐπειδή πέφτει σ᾿ αὐτές τίς ἁμαρτίες κι ἔχει ἐκεῖνες τίς ἀδυναμίες;

Τότε μήν ἀγαπᾶς οὔτε τόν ἑαυτό σου, μιᾶς καί σύ διαπράτεις τίς ἴδιες ἁμαρτίες καί σέ ταλαιπωροῦν οἱ ἴδιες ἀδυναμίες.

Νά θυμάσαι πώς ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ πῆρε πάνω Του τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. «Σύ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην» γιά τίς ἁμαρτίες, τά ἐλαττώματα καί τίς κακίες του; Κάθε ἄνθρωπος «τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἤ πίπτει» (Ρωμ. Ιδ΄ :4). Ἡ χριστιανική ἀγάπη σοῦ ἐπιβάλλει νά ᾿σαι μέ κάθε τρόπο ἐπιεικής στά σφάλματα τοῦ πλησίον. Κάθε πάθος καί ψυχρότητα δέν εἶναι παρά πνευματική ἀσθένεια. Πρέπει νά θεραπεύσεις, τήν κακία του, τήν πνευματική του ἀρρώστια, μέ ἀγάπη, μέ καλοσύνη, μέ ταπείνωση, ὅπως θά ᾿θελες νά σέ ἀντιμετωπίσουν καί σένα ἄν ὑπόφερες ἀπό τήν ἴδια ἀσθένεια.

Ποιός δέν ἔχει ἀδυναμίες; Ποιόν ἀφήνει ἀπείραχτο ὁ παγκάκιστος;

Κύριε! Σκόρπισε ὅλες τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ πού ἐμφωλεύουν μέσα μας.

**

Νά θυμάσαι πῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, παιδί τοῦ Θεοῦ, χριστιανός, κληρονόμος τῆς βασιλείας, μέλος τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτό καί πρέπει νά τιμᾶμε κάθε ἄνθρωπο, ἔστω κι ἄν στήν ψυχή του φέρει τίς πληγές τῆς ἁμαρτίας. Οἱ πληγές, εἶναι πληγές. Τίς προξένησε ὁ διάβολος κι ἡ ἁμαρτία. Ἡ εἰκόνα του ὅμως, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι εἰκόνα Θεοῦ. Πρέπει νά τόν λυπόμαστε γιά τίς πληγές του, νά θλιβόμαστε, νά προσευχόμαστε γιά κεῖνον, ὅπως καί γιά μᾶς.

Ὅλοι μας εἴμαστε ἕνα σῶμα. «Ἐποίησέ τε ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων» (Πράξ. Ιζ΄ :26). Μήν δίνεις προσοχή στίς διαβολικές ἐνοχλήσεις, στούς χωρισμούς καί τίς ἐχθρότητες. Νά λές:

«ὅλα εἶναι ἕνα» καί νά ἐπαναλαμβάνεις: «ὅλοι μας εἴμαστε ἕνα».

Συνεχίζεται...

Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων

ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ

τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ἡ ἐν Χριστῷ Ζωή μου”

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Κεντρική διάθεση: Πέτρος Ἀθ. Μπότσης

Πέλλης 2, 15234 Φραγκοκκλησιά Ἀττικῆς

Τηλ. & Fax: 210 – 68.12.382

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν κ. Πέτρο Ἀθ. Μπότση γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr