Όταν πήγαμε στά Ιεροσόλυμα, γνωρίσαμε ένα Ρώσο ιερομόναχο, τον πατέρα Ιγνάτιο στο προσκύνημα της φιλοξενίας του Αβραάμ στη Δρυ τη Μαβρή. Η Θεία Λειτουργία πού έκανε διαρκούσε οκτώ ώρες. Τί έβλεπε! Η Γερόντισσα Ευπραξία, από τό Μοναστήρι του Γέροντος Θεοδοσίου στή Βηθανία, μάς είπε ότι πολλά ήθελε νά μάς πή καί νά μάς μεταδώση από τό μεγαλείο της Χάριτος του Θεού πού ζούσε μέσα του, αλλά δέν ήξερε τήν ελληνική γλώσσα καί εμείς δέν ξέραμε τή ρωσική. Έτσι λοιπόν ας μή χάνουμε τό χρόνο μας, καί μάς καταλαμβάνει η αμαρτία, μάς ρίχνει στή ραθυμία, στήν αμέλεια καί έρχεται καί ο διάβολος καί μάς λέει, «μή τό πής στή Γερόντισσα»- καί ύστερα μάς δίνει καί καταλαβαίνουμε καί γινόμαστε εκτός εαυτών καί ’μείς τυραννιόμαστε καί οι γύρω υποφέρουν. Πολύ σάς ικετεύω, νά κάνουμε πολλή υπακοή, νά κάνουμε τό θέλημα του Θεού, νά κάνουμε υπομονή.
Νά λέμε, τώρα ήρθε η ώρα μας, θά φύγουμε από τή ζωή. Νά κάνουμε προετοιμασία. Θέλω νά ακούω από τό στόμα σας «νάναι εύλογημένο, Γερόντισσα», χωρίς νά κουράζωμαι κι εγώ, γιά νά μέ διατηρή ο Θεός, γιά νά έχετε κι εσείς μία συντροφιά. Δέν ξέρουμε τί μέλλει γενέσθαι. Δέν ξέρουμε τί θά συναντήσουμε- εξελίσσονται τά πράγματα τόσο σοβαρά πού δέν λέγεται. Ηρθε η ώρα μας καί δε θέλουμε νά τό πιστέψουμε. Θέλουμε νά έχουμε χαρές- τις χαρές θα τις βρούμε στον ουρανό, τώρα έχει θλίψεις μεγάλες. Πρέπει νά είμαστε συγκεντρωμένοι, νά είμαστε δυναμωμένοι στήν προσευχή, ισχυροί στην προσευχή καί νά προσέχουμε τά λόγια μας καί τή συμπεριφορά μας.
Η Χάρις του Θεού θέλει νά βρή θρόνο καθαρό καί όταν πηγαίνουμε νά κοινωνήσουμε, νά λέμε- πώς θα πάρουμε τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, πώς θα πλησιάσουμε στο Σώμα καί στο Αίμα του Χριστού; Σάρκα, Αίμα εκείνη τήν ώρα παίρνουμε. Νά προσέχουμε τον εαυτό μας, νά μή αφήνουμε καί μένει κηλίδα στο μυαλό μας, είτε για τον άλφα είτε γιά τον βήτα. Αυτό κυνηγάει ο διάβολος, νά μάς σκοτίζει τή διάνοιά μας, νά πεθαίνουμε από τή χαύνωση καί τήν αμέλεια. Μάς παραλύει νά μή πιάνουμε τό κομποσχοίνι, νά μή θέλουμε νά ακούσουμε τίποτε ούτε λόγο Θεού. Μάς λέει πέρασε η ώρα, είναι ατέλειωτα τά γράμματα της έκκλησίας. Καί όμως, αν είχαμε προσοχή καί δίναμε τό νου μας στον Θεό, θα λέγαμε νά μή τελείωση αυτή η εκκλησία. Αλλά βαριόμαστε, μάς πιάνει τεμπελιά, οκνηρία. Πρέπει νά έχουμε άγάπη στον Θεό, πολλή άγάπη, γιά νάρθή η Χάρις του Θεού στήν ψυχή μας. Πώς ήταν τότε! Βάδιζε η Χάρις του Θεού ανάμεσά μας, τήν πιάναμε τήν Χάρι του Θεού. Βαδίζαμε στο δρόμο καί ήταν τόσο πλούσια! Τώρα; Τίποτε, ούτε Χάρις, μία νέκρα. Άς κοπιάσουμε νά μας δώση ο Θεός δάκρυα καί μετάνοια, νά συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας, νά αρχίσουμε νά αγωνιζώμαστε.
Αυτά είχα νά σάς πώ, εύχομαι καλή Τεσσαρακοστή νά μάς βρή, καί η Χάρις του Θεού νά μάς δυναμώνη, νά μάς ένισχύη νά κάνουμε τά καθήκοντά μας. «Κύριε καί Δέσποτα τής ζωής μου πνεύμα αργίας, περιέργειας καί αργολογίας μή μοι δως...».
Νά λέτε- τί έχω από αυτά; ’Έχω περιέργεια, έχω θυμό, έχω συμπάθεια, κατακρίνω τον αδελφό μου; Νά κάνουμε έλεγχο στον εαυτό μας, νά παρακαλάμε τον όσιο Έφραίμ, νά τον έχουμε πρεσβευτή νά μάς ενισχύση, γιατί κι εγώ τον αγαπώ πολύ. Τον είδα ολοζώντανο καί γι’ αυτό πολύ τον αγαπώ. Νά μάς δώση μετάνοια, τά δάκρυά του, τή μνήμη θανάτου πού είχε εκείνος, τό λογισμό του πού ήταν στον 'Άδη, πού σκεπτόταν τη Δευτέρα Παρουσία καί έκλαιγε καί ποτέ του δέν γέλασε. Δι’ εύχών του Γέροντος νά μάς δώση ο Θεός επίγνωσι του εαυτού μας, γιά νά σωθούμε καί νά πάμε στον Παράδεισο. Όταν βαδίζουμε μέ αυτόν τον τρόπο, θα μάς βοηθήση ή Χάρις του Θεού, οί εύχές του Γέροντος, των Πατέρων, όλων όσων προσεύχονται. Μία άδελφή προσεύχεται, βοηθάει καί μένα- η άλλη εύχεται, πιάνει καί γιά μένα- καί ’γώ πρέπει νά προσεύχωμαι γιά όλες τις άδελφές, γιά νά βοηθούνται κι εκείνες. Όταν έχουμε προσευχή μεταξύ μας, έρχεται η Χάρις του Θεού, καί στέκονται οι δαίμονες απ’ έξω. Όταν δέν έχουμε προσευχή, μπαίνουν μέσα καί μάς καταταράζουν
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_228.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου